திங்கள், 13 டிசம்பர், 2010
புதன், 28 ஜூலை, 2010
புலிகள்' இல்லாத வன்னியில்.... யாழினி
'புலிகள்' இல்லாத வன்னியில் ஏராளம் மாற்றங்கள், ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு வகை. இரண்டரைத் தசாப்தங்களுக்கும் மேலாக வன்னி விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டின் கீழிருந்தது. புலிகளின் ஆட்சி நிலவிய அந்தக் காலப்பகுதியில் கட்டுக்கோப்பும் ஒழுங்கும் நிறைந்த சமூகம் அங்கிருந்ததை அனைவரும் அறிவர்.
ஊழல், களவு, சமூகச்சீர்கேடு என்பன அறவே இல்லை என்னும் அளவிற்குத்தான் அங்கு நிலைமை இருந்தது. புலிகளமைப்பின் பல்வேறுபட்ட மக்களாட்சிக் கட்டமைப்புக்கள் அனைத்தும் வினைத்திறன் கொண்டதாகவும் யாரும் குறைகாண முடியாத தனித்துவத்தினைக் கொண்டதாகவுமே விளங்கின.
நீதித்துறையாக இருக்கலாம், காவல்துறையாக இருக்கலாம், நிருவாகத்துறையாக இருக்கலாம் அனைத்துமே மக்களுக்கு அதியுச்ச சேவையினை வழங்கியதை உலகறியும். தவறிழைத்தவர்கள் யாராக இருந்தாலும் 'புலிகள்' தண்டிப்பார்கள் என்ற அச்சமே குற்றச்செயல்கள் மிகவும் குறைவாக இருந்தமைக்குப் பிரதான காரணம்.
சிறு குற்றத்திற்கும் 'புலிகள்' பெரும் தண்டனை கொடுக்கும் என்ற குற்றச்சாட்டுக்கள் முன்வைக்கப்பட்டது என்னவோ உண்மைதான். ஆனால் சிறு குற்றம் புரிந்தாலும் கடும் தண்டனை விதித்ததாலே அக்குற்றம் மீண்டும் இடம்பெறாது என்ற எண்ணத்தின் காரணமாகவே புலிகளமைப்பு அவ்வாறு நடந்துகொண்டார்கள்.
சுவீடனில் வசிக்கும் எனது நண்பர் ஒருவரின் அனுபவம் நினைவுக்கு வருகிறது. அந்த நாட்டின் தலைநகருக்கு அண்மையில் பாரஊர்திகளுக்கு என ஒதுக்கப்பட்ட வீதியின் ஓடுதளத்தில் வெறும் 200 மீற்றர் தூரம் வரை இவர் காரினைச் செலுத்தியமைக்காக 18,000 குரோண் பணத்தினை எனது நண்பர் குற்றப்பணமாகக் கட்டியிருந்தார்.
குறித்த நபர் அதே குற்றத்தினை மீண்டும் புரியாமல் இருக்கவே சுவீடன் காவல்துறையினர் பெருந்தொகைப் பணத்தினைக் குற்றப் பணமாக வசூலித்திருந்தார்கள். இதே உபாயத்தினையே கைக்கொண்ட புலிகள் சிறு குற்றத்திற்கும் பெரும் தண்டனை வழங்கினர்.
இதன் விளைவாக பலநோக்குக் கூட்டுறவுச் சங்கத்தில் கோதுமை மா அளக்கும் விற்பனையாளர்(சேல்ஸ்மன்) தொடக்கம் உயர் பதவியில் இருக்கும் அரசாங்க அதிகாரி வரை எவருமே ஊழலில் ஈடுபடுவதற்குத் துணிவதில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, கல்வித்துறையினை எடுத்துக்கொண்டால் அரச கட்டுப்பாட்டுப் பகுதியில் திருகோணமலையின் வரோதயநகரில் இருக்கிவரும் வட மாகாணக் கல்வித்திணைக்களத்தினது அதிகாரிகள் கூட தவறிழைப்பதற்குத் துணிவதில்லை. கிளிநொச்சியிலுள்ள புலிகளின் கல்விக்கழகத்திடமிருந்து தொலைபேசி அழைப்பு வரும் என்ற அச்சமே இதற்குக் காரணம்.
ஆனால் இன்று அனைத்துமே தலைகீழாகிவிட்டன. அண்மையில் இடம்பெற்ற ஒரு சம்பவத்தினைக் கூற விரும்புகிறேன். வன்னியில் மீள்குடியேற்றப்பட்டிருக்கும் மக்கள் அனைவரும் தங்களது தேசிய அடையாள அட்டைகளை வைத்திருக்கவேண்டியது அவசியம். இல்லையேல் அடையாள அட்டை இல்லாதமைக்கான காரணத்தினைக் கேட்டு ஒவ்வொரு சோதனைச் சாவடிகளிலும் படையினர் துழைத்தெடுத்துவிடுவார்கள்.
ஆனால் பெரும்பாலான மக்கள் இதுபோன்ற தங்களது ஆவணங்கள் அனைத்தையும் இடப்பெயர்வின் போது தொலைத்துவிட்டார்கள். அடையாள அட்டை தொலைத்தவர்கள் மணிக்கணக்கான சிறிலங்கா காவல்நிலையத்தில் காத்திருந்து பொலிஸ் றிப்போட் எடுக்கவேண்டும். அதனைப் பின்னர் கிராம சேவகரிடம் கொடுத்து அடையாள அட்டையினை மீளவும் பெறுவதற்காக விண்ணப்பிக்கவேண்டும்.
இவ்வாறு தனது அடையாள அட்டையைத் தொலைத்த எனது உறவினர் ஒருவர் அண்மையில் முள்ளியவளைப் பகுதியிலுள்ள தனது கிராம சேவையாளரிடம் சென்றிருக்கிறார். நீண்ட நாட்கள் அலைக்களித்த பின்னர் அடையாள அட்டைக்கான விண்ணப்பத்தினைப் பூர்த்தி செய்த குறிப்பிட்ட கிராம அதிகாரி அடிக்கட்டைத் துண்டை எனது உறவினரிடம் வழங்குவதற்கு மறுத்துவிட்டார்.
காரணம் தெரியுமா? ஒரு 'போத்தல்' வாங்கித் தந்தால் மாத்திரமே அடிக்கட்டையைத் தருவேன் என்றிருக்கிறார். இங்கு போத்தல் என அந்தக் கிராம அதிகாரி குறிப்பிட்டது வேறு எதுவுமல்ல, சாராயப் போத்தலைத்தான். அடையாள அட்டைக்கு மாற்றீடாக அந்த அடிக்கட்டைத் துண்டை மூன்று மாதங்களுக்குப் பயன்படுத்த முடியும்.
வன்னியில் மீள்குடியேற்றப்பட்டவர்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட அளவு புதிய வீட்டுத் திட்டங்களுக்கான நிதியினை சிறிலங்கா அரசாங்கத்தின் ஊடாக ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கி மற்றும் உலக வங்கி என்பன வழங்கி வருகின்றன. தேர்ந்தெடுக்கப்படும் குடும்பம் ஒன்றுக்கு வீடமைப்பதற்காக ஐந்து இலட்சம் ரூபாய்கள் கட்டம் கட்டமாக வழங்கப்பட்டு வருகின்றது.
இந்தத் திட்டத்திற்காக பயனாளிகளைத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பு குறிப்பிட்ட கிராமத்தின் கிராம அலுவலருடையதே. இங்கும் இலஞ்சமும் ஊழலும் தலைவிரித்தாடுகின்றது. வன்னியிலுள்ள அனைத்து கிராம சேவகர்களும் இவ்வாறு குற்றமிழைக்கிறார்கள் என நான் கூற விரவில்லை. மக்களுக்குத் தகுந்த சேவையினை வழங்கவேண்டும் என அர்ப்பணிப்புடனும் நேர்மையுடனும் பொறுப்புடனும் செயற்படும் கிராம அலுவலர்கள் பலர் உளர்.
அண்மையில் கிளிநொச்சி மாவட்டத்தின் கிராமமொன்றிலுள்ள கிராம அலுவலர் ஒருவர் உண்மையில் வறுமையில் வாடும் குடும்பம் ஒன்றுக்கு வீட்டுத்திட்டத்தினைப் பெற்றுக்கொடுக்கவில்லை. இவர்களுக்கான வீட்டுத்திட்டத்தினைப் பெற்றுக்கொடுப்பதை அந்தக் கிராம அலுவலர் வேண்டுமென்றே இழுத்தடிக்க, இவருக்கு அலுவலக உதவியாளராக இருக்கும் பெண்மணி ' 'ஐயாக்கு' கையில் ஏதும் பார்த்து வைத்தால்தானே ஐயாவும் மனம் திறப்பார்' எனக் கூறியிருக்கிறார்.
தம்மிடமிருந்த நகைகளை அடைவு வைத்து 10,000 ரூயாவினை அந்தக் கிராம அலுவலருக்குக் இலஞ்சமாகக் கொடுத்த பின்னரே ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கியின் நிதியுதவியுடன் கூடிய 5 இலட்சம் ரூபாய் பெறுமதியான வீட்டுத் திட்டத்தினை இந்த வறிய குடும்பத்திற்குக் கிராம அலுவலர் பெற்றுக் கொடுத்திருக்கிறார். மரத்தால் விழுந்தவனை மாடேறி மிதித்ததுபோலுள்ளது வன்னியில் பலரது வாழ்க்கை.
மீள்குடியேற்றப்பட்ட கிராமங்களில் 'காசுக்கு வேலை' என்ற திட்டம் தொண்டு நிறுவனங்களால் முன்னெடுக்கப்பட்டு வருகிறது. அவரவர் கிராமங்களில் வீதியினை அகலமாக்கி வாய்க்கால்களை வெட்டுதல், பாடசாலைகள் கோவில்களை துப்பரவு செய்தல் போன்ற பணிகளில் கிராமத்தவர்கள் ஈடுபடுத்தப்படுகிறார்கள். நாளொன்றுக்கு ஒருவருக்கு 500 ரூபாய் ஊதியமாக வழங்கப்படுகிறது.
மேலே குறிப்பிட்ட கிராம அலுவலர் பிரிவில் இந்தத் திட்டத்தின் கீழ் வீதியினை அகலாமாக்கியபோது தறித்து விழுத்தப்பட்ட 25 வரையிலான பாலை மரக்குற்றிகளை அதே கிராம அலுவலர் சட்ட விரோதமாக அறுத்துத் தீராந்திகளாக்கி விற்றிருக்கிறார். இதன் பெறுமதி சுமார் 450,000 ரூபாய்களாகும்.
இதுபோல வன்னியின் பல பாகங்களிலுமுள்ள வர்த்தகர்கள் மற்றும் பணக்காரர்கள் தேக்கு, முதிரை, பாலை, வேம்பு உள்ளிட்ட மரங்களைச் சட்டவிரோதமாக அறுத்துத் தள்ளுகிறார்கள். முள்ளியவளைப் பகுதியில் வசித்துவரும் ஒரு பணக்காரரின் வீட்டுக்கு இரவில் இரண்டு அல்லது மூன்று ரைக்ரர் லோட் முதிரை மரங்கள் தினமும் வந்திறங்குகிறது. இவர்கள் சிங்களக் காவல்துறையினருக்கும் படையினருக்கும் பணத்தினை இலஞ்சமாகக் கொடுத்துவிட்டே மரக்கடத்தலில் ஈடுபடுகிறார்கள்.
ஆனால் சாதாரணமாக தமது வீடுகளுக்கான கதவு, யன்னல் தேவைகளுக்காக தமது நிலங்களில் நிற்கும் மரங்களைத் தறிக்கும் மக்களை காவல்துறையினர் பலவகைப்பட்ட ஆவணங்களையும் அத்தாட்சிகளையும் கோரி படாதபாடு படுத்துகிறார்கள்.
வன்னி விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டின் கீழிருந்த காலப்பகுதியில் வனவளப் பாதுகாப்புப் பிரிவு ஏற்கனவேயுள்ள வனங்களைப் பாதுகாப்பதற்குத் தேவையான அனைத்து முனைப்புக்களையும் மேற்கொண்ட அதேநேரம் மீள் வனமாக்கல் திட்டங்கள் பலவற்றையும் முன்னெடுத்திருந்தது. மக்களின் மரத் தேவைகளைப் பூர்த்திசெய்யும் வகையில், குறித்த மரத்தின் பரம்பல் மற்றும் மூப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையிலேயே மரங்கள் தறிக்கப்பட்டன.
சட்டவிரோதமாக யார் மரம் வெட்டினாலும் வன வளப்பாதுகாப்புப் பிரிவினர் கடுமையான நடவடிக்கையினை எடுத்தார்கள். தவறிழைத்தவர்கள் யாராக இருந்தாலும், அது போராளியாக இருந்தாலும் கூட கடுமையான தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஒருவர் சட்டவிரோதமாக மரத்தினை வெட்டினால் மூன்று மாதங்கள் ஊதியம் எதுவுமின்றி மீள் வனமாக்கால் திட்டங்களில் ஈடுபடுத்தப்படுவதுதான் வழமையாக இருந்தது. வன்னியின் சொத்தாகக் கருதப்படும் காடுகளைப் பாதுகாப்பதற்கு வனக்காவல் படையையே வனவளப் பிரிவு கொண்டிருந்தது.
வன்னியில் பரவலாக இடம்பெறும் இன்னொரு பிரச்சினையினை நான் இங்கு குறிப்பிட்டாக வேண்டும். களவு - இது இப்போது மலிந்து கிடக்கிறது. வன்னியில் போர் இடம்பெற்ற காலப்பகுதியில் மக்கள் தங்களது சொந்துக்கள் அனைத்தையுமே அங்கு விட்டுவிட்டே வந்தார்கள். இந்தச் சொத்துக்களை அபகரிக்கும் செயற்பாட்டில் படையினர் ஒருபுறமும் மக்கள் ஒருபுறமுமாகவும் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள்.
25,000 ரூபா பெறுமதியான நீர்ப்பம்பிகள் 6,000 ரூபாய்க்கும், 40,000 பெறுமதியான முதிரம் கதவுகள் சோடி 12,000 ஆயிரத்திற்கும் விற்பனையாகின்றன. விசுவமடுப் பகுதியிலுள்ள கறுப்புச் சந்தையில் இதுபோன்ற பொருட்களைத் தேவையான அளவு கொள்வனவு செய்யலாம். மக்கள் இன்னமும் மீள்குடியேற்றப்படாத பகுதிகளுக்கு கள்ளத்தனமாகச் செல்லும் இவர்கள் இந்தப் பொருட்களை அங்கிருந்து கொண்டுவருகிறார்கள்.
வன்னியில் போர் உக்கிரமடைந்திருந்த காலப்பகுதியில் ஆரம்பத்தில் மக்கள் தங்களது சொத்துக்களுடன் இடம்பெயர்ந்திருந்த போதும் மோதல்கள் தீவிரம் பெற, தங்களது சொத்துக்களை அந்தத்த இடத்திலேயே போட்டுவிட்டு வெறும் உடுப்புக்களுடன் மாத்திரம் இடம்பெயர்ந்திருந்தமை இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.
புலிகள் இல்லாத வன்னியில் இள வயதினர் மத்தியில் குடிப்பழக்கமும் புகைப்பழக்கமும் அதிகரித்துக் காணப்படுகிறது. சமூகச் சீர்கேடுகள்பற்றிச் சொல்லவே தேவையில்லை. அண்மையில் கிளிநொச்சிப் பகுதியிலுள்ள தேநீர்சாலை ஒன்றில் தேநீர் அருந்துவதற்காகச் சென்றிருந்தேன். 15 வயதுடைய சிறுவன் ஒருவர் சிகரெட் பக்கெற்றை வாங்கி கடையருகில் நின்றவாறே புகைப்பிடிக்கிறான்.
வன்னி இடப்பெயர்வின் பின்னர் தனது கல்வியினை இடைநிறுத்திய இந்தச் சிறுவன் தற்போது கூலி வேலை செய்கிறானாம். இந்த உணவகத்தில் '21 வயதிற்கும் குறைந்தவருக்கு சிகரெட் விற்காதே' என்ற அரசாங்க அறிவித்தல் ஒட்டப்பட்டிருந்ததையும் நான் கண்டேன். எங்களது இளம் சந்ததியினர் பயணிக்கும் திசையினை எண்ணும்போது என்மனம் அழுகிறது.
ஏனையவர்களின் சொத்துக்களை மக்கள் அபகரிப்பதும் அதிகம் இடம்பெற்று வருகின்றன. கிளிநொச்சி நகரத்திலும் அதனை அண்டிய பகுதிகளிலும் அண்மைய நாட்களில் இடம்பெற்றுவரும் இதுபோன்ற அபகரிப்புச் சம்பவங்களை நான் கூறத்தான் வேண்டும்.
வன்னி விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டின் கீழிருந்த காலப்பகுதியில் அவர்களது செயற்பாடுகள் அனைத்தும் கிளிநொச்சியை மையப்படுத்தியதாகவே இருந்தன. இந்தக் காலப்பகுதியில் திருமணம் செய்த போராளிகள் பலரும் கிளிநொச்சி நகரினை அண்டிய பகுதிகளில் காணிகளை வாங்கி வீடுகளைக் கட்டியிருந்தார்கள். வெளிநாடுகளிலுள்ள தங்களது உறவினர்களின் உதவியுடனும் பெற்றோர்களது உதவிகளுடனும் மிகுந்த சிரமத்தின் மத்தியிலேயே சிறு துண்டு நிலத்தினை வாங்கி இவர்கள் வீடுகளைக் கட்டியிருந்தார்கள்.
இப்போது இந்தப் போராளிகள் ஒன்றில் இறுதிப்போரின் போது வித்தாகிவிட்டார்கள் அல்லது சிறிலங்கா இராணுவத்தினரின் தடுப்பு முகாம்களில் வாடுகிறார்கள். கணவன் தடுப்பில் இருக்கும் நிலையில் குடும்பத்தினைக் கொண்டு நடத்துவதற்கே தினமும் போராடும் இவர்களது மனைவிமார் தங்களது வீடுகளையும் காணிகளையும் பார்த்து வருவதற்குக் கிளிநொச்சி சென்றபோது பெரும்பாலும் ஏமாற்றமே காத்திருந்தது.
காரணம் தெரியுமா? போர் உக்கிரமடைந்திருந்த வேளையில் இதுபோன்ற சொத்துக்களின் ஆவணங்கள் அனைத்தையும் இவர்கள் இழந்துவிட்டார்கள். உயிருடன் மிஞ்சுவோமா எனத் தெரியாத நிலையில் இந்த ஆவணங்கள் முக்கியமானவையாக அப்போது இவர்களுக்குத் தெரியவில்லை.
இன்று இந்தக் காணிகளை இவர்களுக்கு விற்றவர்களே - போராளிகள் கஸ்ரப்பட்டுக் கட்டிய வீடுகளில் குந்தியிருந்துகொண்டு - எழும்ப மறுக்கிறார்கள், இராணுவத்திடம் போய் முறையிட்டுவிடுவோம் என அச்சுறுத்துகிறார்கள். எங்கள் காணிகளை அடாத்தாகத்தானே பறித்தீர்கள் என வீண் வம்பு பேசுகிறார்கள்.
கிளிநொச்சியின் செல்வாநகர் பகுதியில், ஒரு போராளி நானறிய நாலரை இலட்சம் பணம்கொடுத்து காணியொன்றை வாங்கி, 13 இலட்சம் பெறுமதியில் வீடு ஒன்றைக் கட்டியிருந்தார். லண்டனிலுள்ள தனது சகோதரன் அனுப்பிய பணத்திலேயே அவர் அந்தக் காணியை வாங்கியிருந்தது எனக்குத் தெரியும். இறுதிப்போரின் போது அந்தப் போராளி இறந்துவிட, இரண்டு பிள்ளைகளுடன் உறவினரின் தயவுடன் வாழும் இந்த யுத்த விதவை அண்மையில் தனது காணிக்குச் சென்றபோது அங்கு காணியை இந்தப் போராளிக்கு விற்றவர்கள் குடியிருப்பதைக் கண்டாள்.
'காணியைத் தராவிட்டால் பிள்ளையைப் பிடிப்பேன் என நீங்கள் அச்சுறுத்தியதனாலேயே காணியைத் தந்தோம்' எனப் படுபொய் கூறியிருக்கிறார்கள். இனியும் இங்கு வந்தால் உன்னையும் இராணுவத்திடம் பிடித்துக்கொடுத்துவிடுவோம் என எச்சரித்து அனுப்பியிருக்கிறார்கள்.
எல்லாவற்றையும் விட மோசமானது யாதெனில், உண்மையிலேயே பாதிக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தப் போராளிக் குடும்பங்களுக்காகப் பரிந்து பேசுவதற்கு இப்போது வன்னியில் எவருமில்லை. இதே வன்னி மக்களுக்காக தங்களது உயிரையே விலையாகக் கொடுத்துப் போராடியவர்களுக்கு மக்கள் கொடுக்கும் சன்மானம் இதுதான்.
புலிகள் இல்லாத வன்னியின் நிலை இதுதான். நாம் இன்னொரு உண்மையையும் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். வன்னி மக்கள் அனைவரும் இவ்வாறு மோசமான நடந்துகொள்கிறார்கள் என நான் கூற வரவில்லை.
என்ன நடக்கிறதோ அதனை வெறுமனே பார்த்துக்கொண்டிருப்பதைத் தவிர எவராலும் எதுவும் செய்துவிட முடியாத நிலையில், பலர் இவற்றைப் பார்த்துப் பெருமூச்செறிந்து கொண்டிருக்கின்றனர். இதுபோன்றதொரு சமூகம் வன்னியில் உருவாகுவதற்குப் படையினர்தான் தூபமிடுகிறார்கள் என்பதில் எந்த மாற்றுக் கருத்தும் கிடையாது. மீள்குடியேற்றப்பட்ட வன்னியில் தோன்றும் பிரச்சினைகள் இவை.
வன்னி தனது தனித்துவத்தினை இழக்காத வகையில் எவ்வாறுதான் மீளப்போகிறதோ என்ற அச்சம்தான் அனைவரது மனங்களிலும் தங்போது குடிகொண்டிருக்கிறது.
- யாழினி
ஊழல், களவு, சமூகச்சீர்கேடு என்பன அறவே இல்லை என்னும் அளவிற்குத்தான் அங்கு நிலைமை இருந்தது. புலிகளமைப்பின் பல்வேறுபட்ட மக்களாட்சிக் கட்டமைப்புக்கள் அனைத்தும் வினைத்திறன் கொண்டதாகவும் யாரும் குறைகாண முடியாத தனித்துவத்தினைக் கொண்டதாகவுமே விளங்கின.
நீதித்துறையாக இருக்கலாம், காவல்துறையாக இருக்கலாம், நிருவாகத்துறையாக இருக்கலாம் அனைத்துமே மக்களுக்கு அதியுச்ச சேவையினை வழங்கியதை உலகறியும். தவறிழைத்தவர்கள் யாராக இருந்தாலும் 'புலிகள்' தண்டிப்பார்கள் என்ற அச்சமே குற்றச்செயல்கள் மிகவும் குறைவாக இருந்தமைக்குப் பிரதான காரணம்.
சிறு குற்றத்திற்கும் 'புலிகள்' பெரும் தண்டனை கொடுக்கும் என்ற குற்றச்சாட்டுக்கள் முன்வைக்கப்பட்டது என்னவோ உண்மைதான். ஆனால் சிறு குற்றம் புரிந்தாலும் கடும் தண்டனை விதித்ததாலே அக்குற்றம் மீண்டும் இடம்பெறாது என்ற எண்ணத்தின் காரணமாகவே புலிகளமைப்பு அவ்வாறு நடந்துகொண்டார்கள்.
சுவீடனில் வசிக்கும் எனது நண்பர் ஒருவரின் அனுபவம் நினைவுக்கு வருகிறது. அந்த நாட்டின் தலைநகருக்கு அண்மையில் பாரஊர்திகளுக்கு என ஒதுக்கப்பட்ட வீதியின் ஓடுதளத்தில் வெறும் 200 மீற்றர் தூரம் வரை இவர் காரினைச் செலுத்தியமைக்காக 18,000 குரோண் பணத்தினை எனது நண்பர் குற்றப்பணமாகக் கட்டியிருந்தார்.
குறித்த நபர் அதே குற்றத்தினை மீண்டும் புரியாமல் இருக்கவே சுவீடன் காவல்துறையினர் பெருந்தொகைப் பணத்தினைக் குற்றப் பணமாக வசூலித்திருந்தார்கள். இதே உபாயத்தினையே கைக்கொண்ட புலிகள் சிறு குற்றத்திற்கும் பெரும் தண்டனை வழங்கினர்.
இதன் விளைவாக பலநோக்குக் கூட்டுறவுச் சங்கத்தில் கோதுமை மா அளக்கும் விற்பனையாளர்(சேல்ஸ்மன்) தொடக்கம் உயர் பதவியில் இருக்கும் அரசாங்க அதிகாரி வரை எவருமே ஊழலில் ஈடுபடுவதற்குத் துணிவதில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, கல்வித்துறையினை எடுத்துக்கொண்டால் அரச கட்டுப்பாட்டுப் பகுதியில் திருகோணமலையின் வரோதயநகரில் இருக்கிவரும் வட மாகாணக் கல்வித்திணைக்களத்தினது அதிகாரிகள் கூட தவறிழைப்பதற்குத் துணிவதில்லை. கிளிநொச்சியிலுள்ள புலிகளின் கல்விக்கழகத்திடமிருந்து தொலைபேசி அழைப்பு வரும் என்ற அச்சமே இதற்குக் காரணம்.
ஆனால் இன்று அனைத்துமே தலைகீழாகிவிட்டன. அண்மையில் இடம்பெற்ற ஒரு சம்பவத்தினைக் கூற விரும்புகிறேன். வன்னியில் மீள்குடியேற்றப்பட்டிருக்கும் மக்கள் அனைவரும் தங்களது தேசிய அடையாள அட்டைகளை வைத்திருக்கவேண்டியது அவசியம். இல்லையேல் அடையாள அட்டை இல்லாதமைக்கான காரணத்தினைக் கேட்டு ஒவ்வொரு சோதனைச் சாவடிகளிலும் படையினர் துழைத்தெடுத்துவிடுவார்கள்.
ஆனால் பெரும்பாலான மக்கள் இதுபோன்ற தங்களது ஆவணங்கள் அனைத்தையும் இடப்பெயர்வின் போது தொலைத்துவிட்டார்கள். அடையாள அட்டை தொலைத்தவர்கள் மணிக்கணக்கான சிறிலங்கா காவல்நிலையத்தில் காத்திருந்து பொலிஸ் றிப்போட் எடுக்கவேண்டும். அதனைப் பின்னர் கிராம சேவகரிடம் கொடுத்து அடையாள அட்டையினை மீளவும் பெறுவதற்காக விண்ணப்பிக்கவேண்டும்.
இவ்வாறு தனது அடையாள அட்டையைத் தொலைத்த எனது உறவினர் ஒருவர் அண்மையில் முள்ளியவளைப் பகுதியிலுள்ள தனது கிராம சேவையாளரிடம் சென்றிருக்கிறார். நீண்ட நாட்கள் அலைக்களித்த பின்னர் அடையாள அட்டைக்கான விண்ணப்பத்தினைப் பூர்த்தி செய்த குறிப்பிட்ட கிராம அதிகாரி அடிக்கட்டைத் துண்டை எனது உறவினரிடம் வழங்குவதற்கு மறுத்துவிட்டார்.
காரணம் தெரியுமா? ஒரு 'போத்தல்' வாங்கித் தந்தால் மாத்திரமே அடிக்கட்டையைத் தருவேன் என்றிருக்கிறார். இங்கு போத்தல் என அந்தக் கிராம அதிகாரி குறிப்பிட்டது வேறு எதுவுமல்ல, சாராயப் போத்தலைத்தான். அடையாள அட்டைக்கு மாற்றீடாக அந்த அடிக்கட்டைத் துண்டை மூன்று மாதங்களுக்குப் பயன்படுத்த முடியும்.
வன்னியில் மீள்குடியேற்றப்பட்டவர்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட அளவு புதிய வீட்டுத் திட்டங்களுக்கான நிதியினை சிறிலங்கா அரசாங்கத்தின் ஊடாக ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கி மற்றும் உலக வங்கி என்பன வழங்கி வருகின்றன. தேர்ந்தெடுக்கப்படும் குடும்பம் ஒன்றுக்கு வீடமைப்பதற்காக ஐந்து இலட்சம் ரூபாய்கள் கட்டம் கட்டமாக வழங்கப்பட்டு வருகின்றது.
இந்தத் திட்டத்திற்காக பயனாளிகளைத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பு குறிப்பிட்ட கிராமத்தின் கிராம அலுவலருடையதே. இங்கும் இலஞ்சமும் ஊழலும் தலைவிரித்தாடுகின்றது. வன்னியிலுள்ள அனைத்து கிராம சேவகர்களும் இவ்வாறு குற்றமிழைக்கிறார்கள் என நான் கூற விரவில்லை. மக்களுக்குத் தகுந்த சேவையினை வழங்கவேண்டும் என அர்ப்பணிப்புடனும் நேர்மையுடனும் பொறுப்புடனும் செயற்படும் கிராம அலுவலர்கள் பலர் உளர்.
அண்மையில் கிளிநொச்சி மாவட்டத்தின் கிராமமொன்றிலுள்ள கிராம அலுவலர் ஒருவர் உண்மையில் வறுமையில் வாடும் குடும்பம் ஒன்றுக்கு வீட்டுத்திட்டத்தினைப் பெற்றுக்கொடுக்கவில்லை. இவர்களுக்கான வீட்டுத்திட்டத்தினைப் பெற்றுக்கொடுப்பதை அந்தக் கிராம அலுவலர் வேண்டுமென்றே இழுத்தடிக்க, இவருக்கு அலுவலக உதவியாளராக இருக்கும் பெண்மணி ' 'ஐயாக்கு' கையில் ஏதும் பார்த்து வைத்தால்தானே ஐயாவும் மனம் திறப்பார்' எனக் கூறியிருக்கிறார்.
தம்மிடமிருந்த நகைகளை அடைவு வைத்து 10,000 ரூயாவினை அந்தக் கிராம அலுவலருக்குக் இலஞ்சமாகக் கொடுத்த பின்னரே ஆசிய அபிவிருத்தி வங்கியின் நிதியுதவியுடன் கூடிய 5 இலட்சம் ரூபாய் பெறுமதியான வீட்டுத் திட்டத்தினை இந்த வறிய குடும்பத்திற்குக் கிராம அலுவலர் பெற்றுக் கொடுத்திருக்கிறார். மரத்தால் விழுந்தவனை மாடேறி மிதித்ததுபோலுள்ளது வன்னியில் பலரது வாழ்க்கை.
மீள்குடியேற்றப்பட்ட கிராமங்களில் 'காசுக்கு வேலை' என்ற திட்டம் தொண்டு நிறுவனங்களால் முன்னெடுக்கப்பட்டு வருகிறது. அவரவர் கிராமங்களில் வீதியினை அகலமாக்கி வாய்க்கால்களை வெட்டுதல், பாடசாலைகள் கோவில்களை துப்பரவு செய்தல் போன்ற பணிகளில் கிராமத்தவர்கள் ஈடுபடுத்தப்படுகிறார்கள். நாளொன்றுக்கு ஒருவருக்கு 500 ரூபாய் ஊதியமாக வழங்கப்படுகிறது.
மேலே குறிப்பிட்ட கிராம அலுவலர் பிரிவில் இந்தத் திட்டத்தின் கீழ் வீதியினை அகலாமாக்கியபோது தறித்து விழுத்தப்பட்ட 25 வரையிலான பாலை மரக்குற்றிகளை அதே கிராம அலுவலர் சட்ட விரோதமாக அறுத்துத் தீராந்திகளாக்கி விற்றிருக்கிறார். இதன் பெறுமதி சுமார் 450,000 ரூபாய்களாகும்.
இதுபோல வன்னியின் பல பாகங்களிலுமுள்ள வர்த்தகர்கள் மற்றும் பணக்காரர்கள் தேக்கு, முதிரை, பாலை, வேம்பு உள்ளிட்ட மரங்களைச் சட்டவிரோதமாக அறுத்துத் தள்ளுகிறார்கள். முள்ளியவளைப் பகுதியில் வசித்துவரும் ஒரு பணக்காரரின் வீட்டுக்கு இரவில் இரண்டு அல்லது மூன்று ரைக்ரர் லோட் முதிரை மரங்கள் தினமும் வந்திறங்குகிறது. இவர்கள் சிங்களக் காவல்துறையினருக்கும் படையினருக்கும் பணத்தினை இலஞ்சமாகக் கொடுத்துவிட்டே மரக்கடத்தலில் ஈடுபடுகிறார்கள்.
ஆனால் சாதாரணமாக தமது வீடுகளுக்கான கதவு, யன்னல் தேவைகளுக்காக தமது நிலங்களில் நிற்கும் மரங்களைத் தறிக்கும் மக்களை காவல்துறையினர் பலவகைப்பட்ட ஆவணங்களையும் அத்தாட்சிகளையும் கோரி படாதபாடு படுத்துகிறார்கள்.
வன்னி விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டின் கீழிருந்த காலப்பகுதியில் வனவளப் பாதுகாப்புப் பிரிவு ஏற்கனவேயுள்ள வனங்களைப் பாதுகாப்பதற்குத் தேவையான அனைத்து முனைப்புக்களையும் மேற்கொண்ட அதேநேரம் மீள் வனமாக்கல் திட்டங்கள் பலவற்றையும் முன்னெடுத்திருந்தது. மக்களின் மரத் தேவைகளைப் பூர்த்திசெய்யும் வகையில், குறித்த மரத்தின் பரம்பல் மற்றும் மூப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையிலேயே மரங்கள் தறிக்கப்பட்டன.
சட்டவிரோதமாக யார் மரம் வெட்டினாலும் வன வளப்பாதுகாப்புப் பிரிவினர் கடுமையான நடவடிக்கையினை எடுத்தார்கள். தவறிழைத்தவர்கள் யாராக இருந்தாலும், அது போராளியாக இருந்தாலும் கூட கடுமையான தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஒருவர் சட்டவிரோதமாக மரத்தினை வெட்டினால் மூன்று மாதங்கள் ஊதியம் எதுவுமின்றி மீள் வனமாக்கால் திட்டங்களில் ஈடுபடுத்தப்படுவதுதான் வழமையாக இருந்தது. வன்னியின் சொத்தாகக் கருதப்படும் காடுகளைப் பாதுகாப்பதற்கு வனக்காவல் படையையே வனவளப் பிரிவு கொண்டிருந்தது.
வன்னியில் பரவலாக இடம்பெறும் இன்னொரு பிரச்சினையினை நான் இங்கு குறிப்பிட்டாக வேண்டும். களவு - இது இப்போது மலிந்து கிடக்கிறது. வன்னியில் போர் இடம்பெற்ற காலப்பகுதியில் மக்கள் தங்களது சொந்துக்கள் அனைத்தையுமே அங்கு விட்டுவிட்டே வந்தார்கள். இந்தச் சொத்துக்களை அபகரிக்கும் செயற்பாட்டில் படையினர் ஒருபுறமும் மக்கள் ஒருபுறமுமாகவும் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள்.
25,000 ரூபா பெறுமதியான நீர்ப்பம்பிகள் 6,000 ரூபாய்க்கும், 40,000 பெறுமதியான முதிரம் கதவுகள் சோடி 12,000 ஆயிரத்திற்கும் விற்பனையாகின்றன. விசுவமடுப் பகுதியிலுள்ள கறுப்புச் சந்தையில் இதுபோன்ற பொருட்களைத் தேவையான அளவு கொள்வனவு செய்யலாம். மக்கள் இன்னமும் மீள்குடியேற்றப்படாத பகுதிகளுக்கு கள்ளத்தனமாகச் செல்லும் இவர்கள் இந்தப் பொருட்களை அங்கிருந்து கொண்டுவருகிறார்கள்.
வன்னியில் போர் உக்கிரமடைந்திருந்த காலப்பகுதியில் ஆரம்பத்தில் மக்கள் தங்களது சொத்துக்களுடன் இடம்பெயர்ந்திருந்த போதும் மோதல்கள் தீவிரம் பெற, தங்களது சொத்துக்களை அந்தத்த இடத்திலேயே போட்டுவிட்டு வெறும் உடுப்புக்களுடன் மாத்திரம் இடம்பெயர்ந்திருந்தமை இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது.
புலிகள் இல்லாத வன்னியில் இள வயதினர் மத்தியில் குடிப்பழக்கமும் புகைப்பழக்கமும் அதிகரித்துக் காணப்படுகிறது. சமூகச் சீர்கேடுகள்பற்றிச் சொல்லவே தேவையில்லை. அண்மையில் கிளிநொச்சிப் பகுதியிலுள்ள தேநீர்சாலை ஒன்றில் தேநீர் அருந்துவதற்காகச் சென்றிருந்தேன். 15 வயதுடைய சிறுவன் ஒருவர் சிகரெட் பக்கெற்றை வாங்கி கடையருகில் நின்றவாறே புகைப்பிடிக்கிறான்.
வன்னி இடப்பெயர்வின் பின்னர் தனது கல்வியினை இடைநிறுத்திய இந்தச் சிறுவன் தற்போது கூலி வேலை செய்கிறானாம். இந்த உணவகத்தில் '21 வயதிற்கும் குறைந்தவருக்கு சிகரெட் விற்காதே' என்ற அரசாங்க அறிவித்தல் ஒட்டப்பட்டிருந்ததையும் நான் கண்டேன். எங்களது இளம் சந்ததியினர் பயணிக்கும் திசையினை எண்ணும்போது என்மனம் அழுகிறது.
ஏனையவர்களின் சொத்துக்களை மக்கள் அபகரிப்பதும் அதிகம் இடம்பெற்று வருகின்றன. கிளிநொச்சி நகரத்திலும் அதனை அண்டிய பகுதிகளிலும் அண்மைய நாட்களில் இடம்பெற்றுவரும் இதுபோன்ற அபகரிப்புச் சம்பவங்களை நான் கூறத்தான் வேண்டும்.
வன்னி விடுதலைப் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டின் கீழிருந்த காலப்பகுதியில் அவர்களது செயற்பாடுகள் அனைத்தும் கிளிநொச்சியை மையப்படுத்தியதாகவே இருந்தன. இந்தக் காலப்பகுதியில் திருமணம் செய்த போராளிகள் பலரும் கிளிநொச்சி நகரினை அண்டிய பகுதிகளில் காணிகளை வாங்கி வீடுகளைக் கட்டியிருந்தார்கள். வெளிநாடுகளிலுள்ள தங்களது உறவினர்களின் உதவியுடனும் பெற்றோர்களது உதவிகளுடனும் மிகுந்த சிரமத்தின் மத்தியிலேயே சிறு துண்டு நிலத்தினை வாங்கி இவர்கள் வீடுகளைக் கட்டியிருந்தார்கள்.
இப்போது இந்தப் போராளிகள் ஒன்றில் இறுதிப்போரின் போது வித்தாகிவிட்டார்கள் அல்லது சிறிலங்கா இராணுவத்தினரின் தடுப்பு முகாம்களில் வாடுகிறார்கள். கணவன் தடுப்பில் இருக்கும் நிலையில் குடும்பத்தினைக் கொண்டு நடத்துவதற்கே தினமும் போராடும் இவர்களது மனைவிமார் தங்களது வீடுகளையும் காணிகளையும் பார்த்து வருவதற்குக் கிளிநொச்சி சென்றபோது பெரும்பாலும் ஏமாற்றமே காத்திருந்தது.
காரணம் தெரியுமா? போர் உக்கிரமடைந்திருந்த வேளையில் இதுபோன்ற சொத்துக்களின் ஆவணங்கள் அனைத்தையும் இவர்கள் இழந்துவிட்டார்கள். உயிருடன் மிஞ்சுவோமா எனத் தெரியாத நிலையில் இந்த ஆவணங்கள் முக்கியமானவையாக அப்போது இவர்களுக்குத் தெரியவில்லை.
இன்று இந்தக் காணிகளை இவர்களுக்கு விற்றவர்களே - போராளிகள் கஸ்ரப்பட்டுக் கட்டிய வீடுகளில் குந்தியிருந்துகொண்டு - எழும்ப மறுக்கிறார்கள், இராணுவத்திடம் போய் முறையிட்டுவிடுவோம் என அச்சுறுத்துகிறார்கள். எங்கள் காணிகளை அடாத்தாகத்தானே பறித்தீர்கள் என வீண் வம்பு பேசுகிறார்கள்.
கிளிநொச்சியின் செல்வாநகர் பகுதியில், ஒரு போராளி நானறிய நாலரை இலட்சம் பணம்கொடுத்து காணியொன்றை வாங்கி, 13 இலட்சம் பெறுமதியில் வீடு ஒன்றைக் கட்டியிருந்தார். லண்டனிலுள்ள தனது சகோதரன் அனுப்பிய பணத்திலேயே அவர் அந்தக் காணியை வாங்கியிருந்தது எனக்குத் தெரியும். இறுதிப்போரின் போது அந்தப் போராளி இறந்துவிட, இரண்டு பிள்ளைகளுடன் உறவினரின் தயவுடன் வாழும் இந்த யுத்த விதவை அண்மையில் தனது காணிக்குச் சென்றபோது அங்கு காணியை இந்தப் போராளிக்கு விற்றவர்கள் குடியிருப்பதைக் கண்டாள்.
'காணியைத் தராவிட்டால் பிள்ளையைப் பிடிப்பேன் என நீங்கள் அச்சுறுத்தியதனாலேயே காணியைத் தந்தோம்' எனப் படுபொய் கூறியிருக்கிறார்கள். இனியும் இங்கு வந்தால் உன்னையும் இராணுவத்திடம் பிடித்துக்கொடுத்துவிடுவோம் என எச்சரித்து அனுப்பியிருக்கிறார்கள்.
எல்லாவற்றையும் விட மோசமானது யாதெனில், உண்மையிலேயே பாதிக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தப் போராளிக் குடும்பங்களுக்காகப் பரிந்து பேசுவதற்கு இப்போது வன்னியில் எவருமில்லை. இதே வன்னி மக்களுக்காக தங்களது உயிரையே விலையாகக் கொடுத்துப் போராடியவர்களுக்கு மக்கள் கொடுக்கும் சன்மானம் இதுதான்.
புலிகள் இல்லாத வன்னியின் நிலை இதுதான். நாம் இன்னொரு உண்மையையும் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். வன்னி மக்கள் அனைவரும் இவ்வாறு மோசமான நடந்துகொள்கிறார்கள் என நான் கூற வரவில்லை.
என்ன நடக்கிறதோ அதனை வெறுமனே பார்த்துக்கொண்டிருப்பதைத் தவிர எவராலும் எதுவும் செய்துவிட முடியாத நிலையில், பலர் இவற்றைப் பார்த்துப் பெருமூச்செறிந்து கொண்டிருக்கின்றனர். இதுபோன்றதொரு சமூகம் வன்னியில் உருவாகுவதற்குப் படையினர்தான் தூபமிடுகிறார்கள் என்பதில் எந்த மாற்றுக் கருத்தும் கிடையாது. மீள்குடியேற்றப்பட்ட வன்னியில் தோன்றும் பிரச்சினைகள் இவை.
வன்னி தனது தனித்துவத்தினை இழக்காத வகையில் எவ்வாறுதான் மீளப்போகிறதோ என்ற அச்சம்தான் அனைவரது மனங்களிலும் தங்போது குடிகொண்டிருக்கிறது.
- யாழினி
வெள்ளி, 11 ஜூன், 2010
வியாழன், 10 ஜூன், 2010
முறையாகத் தூங்கினால் குழந்தைகள் படுசுட்டிகளாக இருப்பார்கள்: ஆய்வில் தகவல்
லண்டன், ஜூன் 7: தினசரி முறையாகத் தூங்கும் பழக்கம் உடைய குழந்தைகள் படுசுட்டிகளாக விளங்குகின்றனர் என ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளது.
அமெரிக்காவில் கலிபோர்னியாவில் உள்ள ஸ்ரீ இன்டர்நேஷனல் என்ற ஆராய்ச்சி நிறுவனம் 8 ஆயிரம் குழந்தைகளிடம் இது குறித்து ஆய்வு மேற்கொண்டது.
ஆய்வுக்கு தலைமை வகித்த டாக்டர் எரிகா கெய்லர் கூறியதாவது:
ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்ட குழந்தைகள் 9 மாத குழந்தைகளாக இருந்தபோதிலிருந்து எவ்வாறு தூங்குகின்றன என்பது குறித்த விவரங்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.
அதே குழந்தைகளுக்கு 4 வயதான பின்பும் விவரங்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.
தினசரி இரவு சீக்கிரமே தூங்கச் செல்வதுடன் 11 மணி நேரம் தூங்கும் குழந்தைகள், சொல்வதை விரைவாகப் புரிந்து கொள்ளுதல், மொழிகளை எளிதாக கற்றுக் கொள்ளுதல், கணிதத்தில் புலியாக விளங்குதல் போன்றவற்றில் படுசுட்டிகளாக விளங்குகின்றன.
குறித்த நேரத்தில் தூங்கச் செல்லாததுடன், 11 மணி நேரத்துக்கும் குறைவாக தூங்கும் குழந்தைகள் அவ்வளவு சுட்டிகளாக விளங்காததும் ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளது.
எனவே, தினசரி இரவு சீக்கிரமே குழந்தைகளைத் தூங்கச் செய்வதன் மூலம் அவர்களுக்குத் தேவையான அளவு தூக்கத்தை பெற்றோர்கள் உறுதி செய்ய வேண்டும்.
தூங்குவதற்கு முன் குழந்தைகளுடன் உரையாடுவது, கதைகள் சொல்வது ஆகியவை பயனுள்ளதாக அமையும் என்றார்.
குழந்தைகளை சீக்கிரமே தூங்கச் செய்ய வேண்டும் என்பதையே இதற்கு முந்தைய ஆய்வுகளும் வலியுறுத்தின என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
அமெரிக்காவில் கலிபோர்னியாவில் உள்ள ஸ்ரீ இன்டர்நேஷனல் என்ற ஆராய்ச்சி நிறுவனம் 8 ஆயிரம் குழந்தைகளிடம் இது குறித்து ஆய்வு மேற்கொண்டது.
ஆய்வுக்கு தலைமை வகித்த டாக்டர் எரிகா கெய்லர் கூறியதாவது:
ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்ட குழந்தைகள் 9 மாத குழந்தைகளாக இருந்தபோதிலிருந்து எவ்வாறு தூங்குகின்றன என்பது குறித்த விவரங்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.
அதே குழந்தைகளுக்கு 4 வயதான பின்பும் விவரங்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.
தினசரி இரவு சீக்கிரமே தூங்கச் செல்வதுடன் 11 மணி நேரம் தூங்கும் குழந்தைகள், சொல்வதை விரைவாகப் புரிந்து கொள்ளுதல், மொழிகளை எளிதாக கற்றுக் கொள்ளுதல், கணிதத்தில் புலியாக விளங்குதல் போன்றவற்றில் படுசுட்டிகளாக விளங்குகின்றன.
குறித்த நேரத்தில் தூங்கச் செல்லாததுடன், 11 மணி நேரத்துக்கும் குறைவாக தூங்கும் குழந்தைகள் அவ்வளவு சுட்டிகளாக விளங்காததும் ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளது.
எனவே, தினசரி இரவு சீக்கிரமே குழந்தைகளைத் தூங்கச் செய்வதன் மூலம் அவர்களுக்குத் தேவையான அளவு தூக்கத்தை பெற்றோர்கள் உறுதி செய்ய வேண்டும்.
தூங்குவதற்கு முன் குழந்தைகளுடன் உரையாடுவது, கதைகள் சொல்வது ஆகியவை பயனுள்ளதாக அமையும் என்றார்.
குழந்தைகளை சீக்கிரமே தூங்கச் செய்ய வேண்டும் என்பதையே இதற்கு முந்தைய ஆய்வுகளும் வலியுறுத்தின என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சனி, 5 ஜூன், 2010
வெள்ளி, 4 ஜூன், 2010
வியாழன், 3 ஜூன், 2010
வியாழன், 27 மே, 2010
வெள்ளி, 23 ஏப்ரல், 2010
புலிப்பயமில்லாத் துணிவால் எழும் கலாசாரச் சீரழிவைக் கட்டுப்படுத்துவது யார்
விடுதலைப்புலிகள் போரில் தோற்கடிக்கப்பட்டு விட்டனர் என்பதற்காக அவர்களால் கட்டுப்படுத்தப் பட்ட சில விடயங்களை மறப்பதற்கும் மறுப்பதற்கும் முடியாமல் உள்ளது. அதில் ஒரு விடயம் கலாசாரச் சீரழிவை அவர்கள் கட்டுப்படுத்திய விதமாகும்.
அதாவது கற்பழிப்பு, கொள்ளை, கசிப்பு, கோஷ்டி மோதல் போன்ற சமூக சீரழிவை அவர்கள் பூரண மாகக் கட்டுப்படுத்தி இருந்தனர். இதன் காரணமாக அச்சமற்ற வாழ்வை மக்கள் அனுபவித்தனர். இரவு வேளையிலும் பெண்கள் தனித்து நடமாடக்கூடியதாக இருந்தது. சந்திகளில் கூடி நின்று இளைஞர்களுடன் சேட்டைகள், கோஷ்டி சண்டைகள் இல்லாமல் போக சந்திகள் நல்ல சங்கதிகளை பேசக்கூடிய இடமாக மாறின.
இவ்விதம் சமூகச் சீரழிவை அடியோடு அழித்த பெருமை விடுதலைப்புலிகளையே சாரும். இப்போது அவர்கள் இல்லாத துணிவில் சமூகச் சீரழிவு யாழ். குடாநாட்டில் எழுந்து நின்று ஆடத் தலைப்பட்டுள்ளது. கற்பழிப்பு, களவு, கொள்ளை, தனிமையில் இருப்பவர்களை கொலை செய்தல், கோஷ்டி மோதல், மதுபோதை, சந்திச் சண்டித்தனம் என எல்லாம் தலை விரித்தாடுவதை காணும் போது நெஞ்சம் வெடிக் கின்றது.
நிலைமை இப்படியே போகுமாயின் தென்பகுதியில் இருக்கக் கூடிய பாதாள உலகக் கோஷ்டி யாழ். குடாநாட்டில் உருவெடுக்கலாம் என்ற அச்சம் நியாயமானதாகவே இருக்கும். எனவே யாழ். குடாநாட்டில் உருவெடுக்கும் கலாசாரச் சீரழிவை அச்சமான வாழ்வை மூலவேருடன் பிரட்ட யாழ்ப்பாணச் சமூகம் முன்வரவேண்டும்.
இதுவிடயத்தில் நீதி பரிபாலனத்தின் பங்கோ மிகவும் அவசியமானதாகும். காவல்துறையினர் சட்டத்தை நிலைநாட்ட திடசங்கற்பம் பூண வேண்டும். இலஞ்ச ஊழல், பக்கச் சார்பு என எவையும் பொலிஸாரிடம் இருக்குமாயின் சமூகச் சீரழிவில் ஈடுபடுவோர் தப்பித்துக் கொள்ளவும் வலுவடையவும் வாய்ப்பு ஏற்படும். எனவே பொலிஸாரின் முன் பாரிய பொறுப்பு உள்ளது. பொலிஸ் நிலையங்களின் பொறுப்பதிகாரிகள் தங்கள் நிர்வாகக் கடமைகளை நேர்மையுடன் செய்யும் போது அவர்களின் கட்டுப்பாட்டில் கடமையாற்றும் பொலிஸார் சுயலாபம் தேடுவதில் இறங்க மாட் டார்கள்.
இதற்கு அப்பால் சமூகச் சீரழிவில் ஈடுபட்டவர் களை சட்டத்தின் பிடியில் இருந்து காப்பாற்றுவது தொடர்பில் யாழ்.குடாநாட்டு சட்டத்தரணிகள் ஒரு தீர்க்கமான முடிபினை எடுக்க வேண்டும். பணத்திற்காக எவரையும் மீட்டுவிடுவது என்னும் கொள்கை அவர்களையும் சேர்த்து ஒட்டுமொத்த தமிழ்ச் சமூகத்தையும் பாதிக்கும்.
இவை யாவற்றுக்கும் மேலாக சமூக உறவு, இளைஞர்களுக்கான வழிகாட்டல், வேலைவாய்ப்பு, புரள்வான வாழ்விலிருந்து மீள்வதற்கான ஆத்மீகச் சிந்தனை, பெற்றோரின் கண்காணிப்பு, பாசமான குடும்ப உறவு, நம்பிக்கை தரக்கூடிய நட்பு என பல வகை சமூக நலமேம்பாடுகளையும் சமநேரத்தில் சமாந்தரமாக கட்டியயழுப்புவது கட்டாயமானதாகும்.
இது விடயத்தில் பிரதேச செயலகங்கள், கிராம உத்தியோகத்தர்கள், கலாசார அலுவலர்கள், பிர தேச சபைகள், அரச சார்பற்ற அமைப்புகள் போன் றன அனைத்தும் தனித்து கூட்டாக இணைந்து பணியாற்றுமாக இருந்தால் கலாசார சீரழிவை மூல வேருடன் பிடுங்கிவிடுவது மிக எளிதாகும். இதனைச் செய்வதற்கு அரசியற்பலம் உதவி தேவையயன்பது மறுப்பதற்கில்லை.
– வலம்புரி ஆசிரியர் தலையங்கம்
அதாவது கற்பழிப்பு, கொள்ளை, கசிப்பு, கோஷ்டி மோதல் போன்ற சமூக சீரழிவை அவர்கள் பூரண மாகக் கட்டுப்படுத்தி இருந்தனர். இதன் காரணமாக அச்சமற்ற வாழ்வை மக்கள் அனுபவித்தனர். இரவு வேளையிலும் பெண்கள் தனித்து நடமாடக்கூடியதாக இருந்தது. சந்திகளில் கூடி நின்று இளைஞர்களுடன் சேட்டைகள், கோஷ்டி சண்டைகள் இல்லாமல் போக சந்திகள் நல்ல சங்கதிகளை பேசக்கூடிய இடமாக மாறின.
இவ்விதம் சமூகச் சீரழிவை அடியோடு அழித்த பெருமை விடுதலைப்புலிகளையே சாரும். இப்போது அவர்கள் இல்லாத துணிவில் சமூகச் சீரழிவு யாழ். குடாநாட்டில் எழுந்து நின்று ஆடத் தலைப்பட்டுள்ளது. கற்பழிப்பு, களவு, கொள்ளை, தனிமையில் இருப்பவர்களை கொலை செய்தல், கோஷ்டி மோதல், மதுபோதை, சந்திச் சண்டித்தனம் என எல்லாம் தலை விரித்தாடுவதை காணும் போது நெஞ்சம் வெடிக் கின்றது.
நிலைமை இப்படியே போகுமாயின் தென்பகுதியில் இருக்கக் கூடிய பாதாள உலகக் கோஷ்டி யாழ். குடாநாட்டில் உருவெடுக்கலாம் என்ற அச்சம் நியாயமானதாகவே இருக்கும். எனவே யாழ். குடாநாட்டில் உருவெடுக்கும் கலாசாரச் சீரழிவை அச்சமான வாழ்வை மூலவேருடன் பிரட்ட யாழ்ப்பாணச் சமூகம் முன்வரவேண்டும்.
இதுவிடயத்தில் நீதி பரிபாலனத்தின் பங்கோ மிகவும் அவசியமானதாகும். காவல்துறையினர் சட்டத்தை நிலைநாட்ட திடசங்கற்பம் பூண வேண்டும். இலஞ்ச ஊழல், பக்கச் சார்பு என எவையும் பொலிஸாரிடம் இருக்குமாயின் சமூகச் சீரழிவில் ஈடுபடுவோர் தப்பித்துக் கொள்ளவும் வலுவடையவும் வாய்ப்பு ஏற்படும். எனவே பொலிஸாரின் முன் பாரிய பொறுப்பு உள்ளது. பொலிஸ் நிலையங்களின் பொறுப்பதிகாரிகள் தங்கள் நிர்வாகக் கடமைகளை நேர்மையுடன் செய்யும் போது அவர்களின் கட்டுப்பாட்டில் கடமையாற்றும் பொலிஸார் சுயலாபம் தேடுவதில் இறங்க மாட் டார்கள்.
இதற்கு அப்பால் சமூகச் சீரழிவில் ஈடுபட்டவர் களை சட்டத்தின் பிடியில் இருந்து காப்பாற்றுவது தொடர்பில் யாழ்.குடாநாட்டு சட்டத்தரணிகள் ஒரு தீர்க்கமான முடிபினை எடுக்க வேண்டும். பணத்திற்காக எவரையும் மீட்டுவிடுவது என்னும் கொள்கை அவர்களையும் சேர்த்து ஒட்டுமொத்த தமிழ்ச் சமூகத்தையும் பாதிக்கும்.
இவை யாவற்றுக்கும் மேலாக சமூக உறவு, இளைஞர்களுக்கான வழிகாட்டல், வேலைவாய்ப்பு, புரள்வான வாழ்விலிருந்து மீள்வதற்கான ஆத்மீகச் சிந்தனை, பெற்றோரின் கண்காணிப்பு, பாசமான குடும்ப உறவு, நம்பிக்கை தரக்கூடிய நட்பு என பல வகை சமூக நலமேம்பாடுகளையும் சமநேரத்தில் சமாந்தரமாக கட்டியயழுப்புவது கட்டாயமானதாகும்.
இது விடயத்தில் பிரதேச செயலகங்கள், கிராம உத்தியோகத்தர்கள், கலாசார அலுவலர்கள், பிர தேச சபைகள், அரச சார்பற்ற அமைப்புகள் போன் றன அனைத்தும் தனித்து கூட்டாக இணைந்து பணியாற்றுமாக இருந்தால் கலாசார சீரழிவை மூல வேருடன் பிடுங்கிவிடுவது மிக எளிதாகும். இதனைச் செய்வதற்கு அரசியற்பலம் உதவி தேவையயன்பது மறுப்பதற்கில்லை.
– வலம்புரி ஆசிரியர் தலையங்கம்
சனி, 10 ஏப்ரல், 2010
தேசியத் தலைவரின் ஆயுத எழுத்து – கண்மணி
தலைமைத்துவம் என்பது ஒரு தவம் போன்றது. தலைவர்கள் என்று அழைக்கப்படுவர்கள் எல்லாம் தலைமைத்துவம் கொண்டவர்கள் அல்ல. அதன் உள்ளடக்கம் ஆழமானது. அதற்குள் புதைந்துள்ள பண்புகள் அசைக்க முடியாத வேரோடு இருக்கும் ஆற்றல் வாய்ந்தது. அதன் ஆணி வேர் உண்மை என்கின்ற அடிப்படையில் அழுத்தமாய் புதைந்திருக்கும். ஆகவேதான் அதன் மேலிருக்கும் கிளைகள், இலைகள், பூக்கள், காய்கள் பசுமையாகவும், பாதுகாப்பாகவும் செழித்தோங்கி இருக்கின்றன. தலைவர்கள் என்று சொல்லக்கூடியவர்கள் எல்லோரும் தலைமைத்துவ ஆற்றலாளர்களாக இருப்பார்களாயின், அப்படி இருக்கும் அந்த தேசத்தின் கட்டுமானம் எந்த அணுஆயுதத்திற்கும் கட்டுப்பட்டதாக இருக்காது. எந்த நாடுகளாலும் மிரட்டப்படும் அளவிற்கு சோர்ந்து நிற்காது.
அந்த நாட்டு மக்கள் மகிழ்ச்சியோடும், மனநிறைவோடும், அச்சமின்றி உரிமையோடு தமது மண்ணிலே உலாவித் திரிவார்கள். அவர்களின் சிந்தனை, செயல்திறன் அனைத்தும் அந்த நாட்டை உறுதியாகவும், அமைதியாகவும், நிறைவாகவும் கட்டி அமைப்பதிலே செலுத்தப்படும். அந்த நாட்டு மக்கள் தமது மூதாதையரின் வரலாற்றிலிருந்து கற்றுக் கொண்டவைகளை, அவர்களிடம் கிடைத்த அறிவுக் கனிகளை தமது மக்களுக்கான வாழ்வியலாக மாற்றித் தருவார்கள். காரணம், அந்த மக்களை தலைவர் அப்படி உருவாக்குவார். ஆனால் இன்று உலகில் இருக்கும் எந்த நாட்டை எடுத்துக் கொண்டாலும், அந்த நாட்டில் வறுமை, ஊழல், அறியாமை, அடிமைத்தனம் என மாந்தகுல விரோதப்பண்புகள் ஏராளமாக இறைந்து கிடக்கின்றன. இதை முற்றிலுமாய் அழித்தொழிக்க முடியுமா? என்ற சிந்தனை தலைமைத்துவம் கொண்ட யாருக்கும் எழாது. காரணம் அநீதி மாந்தத்திற் கெதிரான கோட்பாடு ஒருநாள் செத்து மடியும் என்பதை தலைவர் என்று சொல்லப்படுபவர்கள் நம்புவார்கள்.
அந்த நம்பிக்கையின் அடிப்படையில்தான் அந்த மக்களின் வாழ்வும் கட்டி அமைக்கப்படும். தமது நாட்டு தலைவரின் சிந்தனை, செயல் இவைகளின் மூலமே அந்நாட்டு மக்களும் தமது வளமான எதிர்காலத்தை தமது மகிழ்ச்சியான வாழ்வியலை அமைத்துக் கொள்ள முயற்சிப்பார்கள். ஒருகாலமும் இந்த முயற்சி தோல்வி அடைந்தது கிடையாது. இதற்கான வரலாற்று ஆதாரங்கள் ஏராளமாக இருக்கிறது. ஒரு தலைவன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதே அந்த நாடு எப்படி இருக்கும் என்பதற்கு அடிப்படையாகும். இயல்பாக தலைமைத்துவம் என்பது இயற்கையாக அமையக்கூடிய ஒரு பண்பு நலனாகும். தலைமைத்துவத்தில் சுயநலம் இருக்காது. அது முழுக்க முழுக்க பிறநலன் சார்ந்தே அமைக்கப்பட்டிருக்கும். அங்கே பழிவாங்கல் இருக்காது. இந்த தலைமை புகழை விரும்பாது. அவர்கள் ஒரே சொல்லில்தான் வாழ்வை அமைத்திருப்பார்கள். அது தமது மக்கள் நலன். அவர்களின் சிந்தனை ஒரே நேர்க்கோட்டில்தான் பயணிக்கும். அது தமது மக்களின் வாழ்வு. அவர்களின் செயல் ஒரே அடிப்படையில்தான் கட்டப்பட்டிருக்கும். அது தமது மக்களின் எதிர்கால மகிழ்ச்சி. இதிலிருந்து அவர்கள் ஒருபோதும் பின்வாங்க மாட்டார்கள்.
இந்த நிலையை அடைவதற்காக தம்மை இழப்பதற்கு ஒவ்வொரு நொடியும் அவர்கள் தயாராக இருப்பார்கள். தாம் இழப்பதின் மூலம் தமது மக்கள் வாழ்வு சிறப்படைவதை அவர்கள் நேசிக்கிறார்கள். காரணம் தமது வாழ்வை விட, தமது மக்களின் வாழ்வு தான் அவர்களுக்கு மிக மிக முக்கியம். அவர்கள் இந்த மண்ணில் அதற்காகவே தோன்றியவர்கள். அதற்காகவே படைக்கப்பட்டவர்கள். அவர்கள் வித்துக்களாய் இங்கே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். மண்ணில் புதைந்து மரமாகும் வித்துக்களைப் போன்று, இவர்கள் பூமியில் நடந்து கொண்டே மகிழ்ச்சி தோட்டத்தை உருவாக்கும் மாண்புமிகு வித்துக்கள். இவர்களிடம் அச்சத்தை அடையாளம் காண முடியாது. இவர்கள் வீரத்தின் விளைநிலங்கள். இவர்கள் கோழைகளை வெறுக்கிறார்கள். காரணம், எந்த நிலையிலும் சொந்த மண்ணின் நலன் கோழைகளால்தான் அடகு வைக்கப்படும். அவர்கள் சுயநலக்காரர்களை அறுவடை செய்ய ஆசைப்படுகிறார்கள். ஏனென்றால் இந்த கலைகளால்தான் மொத்தப்பயிரும் நாசமாக்கப்படும். இவர்களால்தான் ஊழல், பித்தலாட்டம், பிறசொத்து அபகரிப்பு போன்ற தனிமனித விரோத செயல்கள் வேகமாக வளர்கிறது.
இவர்கள் கல்வியைக்கூட கடைவிரித்து விற்கும் கயவர்களாக வாழ்கிறார்கள். சொந்த மக்களின் வாழ்வைவிட, இவர்களின் சொத்து சேகரிப்பே லட்சியமாக இருக்கிறது. ஆகவே போதைப் பொருட்கள் விற்று, அதில் தாம் சுகபோகமாக வாழலாம் என்று நினைக்கும் அயோக்கிய தனத்தை தலைவர்கள் அறுவெறுக்கிறார்கள். இப்படிப்பட்ட அயோக்கியர்களை அவர்கள் அறுத்தெறிந்து அனலில்போடவே விரும்புவார்கள். சொந்த நலன் குறித்து இவர்களின் வாழ்வு எப்போதும் அமைந்தது கிடையாது. எந்த செயல் செய்தாலும் அதில் தமது சொந்த மக்கள் வாழ்வே அடங்கியிருக்கும். உண்பது, உறங்குவது, எழுவது என எந்த நிகழ்வும் தமது சொந்த மக்களை சார்ந்தே சிந்திக்கப்படுகிறது. இப்படி வாழ்பவர்களே தலைவர்கள் என்று அடையாளப்படுத்தப்பட முடியும். இவர்களே தலைவர்களாக எல்லா காலத்திலும் அடையாளம் காணப்படுகிறார்கள். தலைவர்களிடம் எளிமை செழித்தோங்கி இருக்கும். எங்கெல்லாம் எளிமை இருக்கிறதோ அங்கெல்லாம் ஏமாற்றுதல் இருக்காது. எங்கெல்லாம் எளிமை இருக்கிறதோ அங்கே உண்மை ஆட்சி செய்யும். உண்மைக்கும் நேர்மைக்கும் மிகப் பெரிய எதிரி ஆடம்பரம்தான்.
ஒரு தலைவன் எளிமையாக வாழ்கிறான் என்றால், அவன் உண்மையாக வாழ்கிறான் என்று பொருள் கொள்ளலாம். காரணம் உலக வரலாற்றில் அப்படி எளிமையாக வாழ்ந்தவர்களே இன்றுவரை தலைவர்களாக போற்றப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சீனத்திலே மிகச் சிறப்பான, ஆடம்பரமான, இம்பீரியல் மாளிகையை விட, மாவோவைத்தான் உலகத்தில்உள்ள எல்லா மக்களுக்கும் தெரியும். கிராம்லின் மாளிகையை விட, விளாதிமிரைத்தான் உலகம் நன்கு அறிந்திருக்கிறது. ஜெர்மானிய அறிவியல் படைப்புகளைவிட, மார்க்ஸைதான் உலக மக்கள் மனனம் செய்து வைத்திருக்கிறார்கள். 2000 ஆண்டுகளாக எந்த நிலையிலும் மக்கள் மனங்களிலிருந்து இறக்கி வைக்க முடியாத, உயிர் சொல்லாக இயேசு என்ற பெயர் வாழ்வதற்கு காரணம், இயேசுவிடமிருந்த எளிமைதான் என ஆய்வாளர்கள் அறிவிக்கிறார்கள். ஆக, எளிமையிலிருந்துதான் உண்மை உயிர்வாழ்கிறது. எளிமையிலிருந்துதான் நேர்மை நடைப்பழகுகிறது. எளிமை, நேர்மை, உண்மை இவை உற்றத் தோழர்கள். இது தலைமைத்துவத்தின் அடையாளம்.
ஆகவே ஒரு தலைவன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு, நாம் இந்த பண்புகளிலிருந்தே பாடத்தை கற்க முடியும். இதைவிட அடுத்த கட்டத்திற்கும் நாம் நகர்ந்து செல்லவேண்டுமென்றால், எந்த ஒரு தலைவனும் எல்லா நேரத்திலும் பசியோடு வாழ வேண்டும். அது, ஒவ்வொரு நிமிடமும், ஒவ்வொரு நொடியும், புதியப்புதிய கோட்பாடுகளை கற்றுக் கொள்ளும் பசியாக, தாம் கற்றுக் கொள்வதிலிருந்து கிடைக்கும் அனுபவங்களைக் கொண்டு தமது மக்களை மீட்டெடுக்கும் பசியாக, ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் தமது மக்களுக்கான புதிய வாழ்வை உண்டாக்கித்தரும் பசியாக அது அமைந்திருக்க வேண்டும். இது ஒரு தலைவனுக்கே உரிய மாபெரும் பண்பு. அப்படி பசித்துவாழும் தலைமைத்துவம் செழித்திருக்கும். பசி என்பது தமது மக்களை உயரிய நிலைக்கு அழைத்துச் செல்லும்வரை அடங்கக்கூடாது. அது மேலும் மேலும் அகோரப் பசியாக உருவெடுக்க வேண்டும். அந்த பசி தமது மக்களின் உன்னத வாழ்வை உயர்த்திப்பிடிக்க வேண்டும்.
இப்படி பசியோடு வாழும் ஒரு தலைவனுக்கும், அந்த நாட்டிற்கு பெரும் பேராக கருதப்படும். ஆனால் தமது பசி தீர்த்துக் கொண்டு சொந்த மக்களை சுரண்டி கொழுப்பதென்பது தலைமைத்துவம் அல்ல. அது அயோக்கியத்தனம். அதேப்போன்று ஒரு தலைவன் தனித்திருக்க வேண்டும். அவனுடைய தனித்தன்மை சொந்த செயலில் அல்ல, தமது உயிராதாரமே அந்த தனித்தன்மையை வெளிப்படுத்துவதாக இருக்க வேண்டும். உலகமே வியந்து அன்னார்ந்து பார்க்கும் ஆற்றலை அந்த தனித்திருப்பது வெளிப்படுத்தும். அந்த தனித்திருப்பதின் உட்பொருள் உலகிற்கு அல்ல. தமது சொந்த மக்களுக்கே விளங்குமாறு அமைந்திருப்பது அவசியமாகும். தமது சொந்த மக்களை காப்பாற்ற கருவி தரித்து களம் வந்தாலும், களைப்படையாமல் இறுதிவரை நின்று போராடும் அந்த குணம், தமது மக்களைக் காக்கும் படைக்கருவிகளை புதிது புதிதாக படைத்தளிக்கும் அந்த ஆற்றல் உலகிற்கே போர் யுத்திக்களை போதிக்கும் விடுதலைக் கொண்ட திறன் இவை தனித்திருப்பதின் அடையாளத்தை வெளிப்படுத்தும்.
எப்போது ஒரு தலைவன் இந்த உலக சம்பிரதாயங்களைவிட்டு, இந்த நடைமுறைகளை ஒத்தி வைத்துவிட்டு, தனக்கான ஒரு புதிய பண்பாட்டமைப்பை, தனக்கான ஒரு புதிய தத்துவத்தை, தமது மக்களின் விடுதலைக்காக படைத்தளித்து, கோடிக்கணக்கான தலைவர்களிலிருந்து தனித்து தெரிகிறானோ, அப்போதே தலைமைத்துவம் என்பது அந்த தலைவனுக்குள் எரிதழலாய் எரியத் தொடங்கிவிடும். அந்த வெளிச்சம் நமது மக்களின் வாழ்வின் இருளை விரட்டியடிக்கும் ஆத்ம சுடராக உலகம் அறிவிக்கும். அந்த தனித்திருப்பதின் அடையாளத்தை, தனித்துவத்தின் பண்பை தலைவனும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். தலைவனின் வாழ்க்கையைப் பார்த்து தமது மக்களும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இப்படி தனித்திருப்பதின் உட்பொருள் இங்கே வரலாறாய் பதிவு செய்யப்படும். ஆயிரம் ஆண்டுகளானாலும் இதிலிருந்து ஒரே எழுத்தைக்கூட எவராலும் மாற்றி இருக்க முடியாது. இவர்கள் தனித்திருப்பது தமது மக்களின் வாழ்வுக்காக.
அதேபோன்று அவர்கள் விழித்திருக்க வேண்டும். எந்த ஒரு தலைவனாக இருந்தாலும், எந்த நிலையிலும் விழிப்பாய் இருப்பது அடிப்படையில் அவசியமாகும். இந்த விழிப்பு தமது மக்களை காக்கும் பண்பு. இந்த விழிப்பு தமது மக்களின் எதிர்காலத்திற்கான கட்டமைப்பு. இந்த விழிப்பு தான், தமது மக்களின் மகிழ்ச்சியை உருவாக்கும் காரணி. ஆகவே எந்த தலைவனாக இருந்தாலும், அவன் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும் என்பது அவனுக்குள் விதைக்கப்பட்ட நியதி. இந்த தலைமைத்துவம் கொண்டவர்களே வரலாற்றால் நேசித்து, அரவணைக்கப்படுகிறார்கள். இயற்கை இவர்களை தாலாட்டி வளர்த்திருக்கிறது. காற்றும் பனியும் இவர்களை நேர்த்தியாய் போஷித்து பாதுகாக்கிறது. ஆகவே இவர்களின் விழிப்பு என்பது தமது சொந்த மக்களின் எதிர்கால வாழ்வுக்கான அறப்பணியாகும். எந்த தலைவனும் விழித்திருப்பதிலிருந்து தவறும்போது, சொந்த மக்களை துயரத்தில் ஆழ்த்தி விடுகிறார்கள்.
இன்று உலக வரலாற்றில் பல நாடுகள் போர் களங்களிலே சொந்த மக்களை பலிக் கொடுப்பதும், இயற்கையான நீர்வளத்தை காத்துக் கொள்வது முடியாமல் போவதும் ஏன் நிகழ்கிறது? அங்கே உள்ள தலைவர்களுக்கு தலைமைத்துவம் இல்லை. அவர்களுக்குள் விழிப்பு இல்லை. சொந்த மக்களின் நலன் குறித்த சிந்தனை இல்லை. ஒரு தலைவன் பசித்திருக்க வேண்டும், தனித்திருக்க வேண்டும், விழித்திருக்க வேண்டும். ஆக இந்த மூன்று வார்த்தைகளின் முதல் எழுத்துக்களே பதவி என்ற பண்பை படைத்தளிக்கிறது. பதவியைத் தாம் தாங்கி நிற்கும்போது, அவன் மேற்கண்ட மூன்று பண்புகளை உள்ளடக்கியவனாக இருக்க வேண்டும். இந்த உள்ளடக்கம் நாம் வாழும் நிகழ்காலத்திலேயே காணக்கூடிய அறிய வாய்ப்பை பெற்றிருக்கிறோம். சொந்த மக்களின் நலனுக்காய் பதவி என்ற அந்த பண்பை சிறப்பாக செயல்படுத்திய ஆற்றல் வாய்ந்த தலைவன் எமது தேசியத்தலைவன். அவரின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும், சொல்லும், செயலும் புன்னகையோடுக்கூடிய அந்த முகத்தில் புதைந்திருக்கும் சிந்தனையும், சொந்த மக்கள் நலன் சார்ந்தே களத்தில் இருந்தது.
உயிரெழுத்தின் கடைசி எழுத்தான ஆயுத எழுத்தைப்போல, சொந்த மக்களின் உயிர்வாழ்வுக்காக கடைசியாகத்தான் அவர் கருவி ஏந்தினார். அந்த கருவி ஏந்திய போராட்டம்கூட, மக்களின் வாழ்க்கைக்கு பாதுகாப்பானதாக இருக்கத்தானே ஒழிய, தம்மைக் காத்துக்கொள்ள அல்ல என்பதை காலம் பதிவு செய்து வைத்திருக்கிறது. அந்த தலைவனின் லட்சிய பாதைத்தான் இன விடுதலைக்கான பாதை. உலகத்தின் தமிழர்கள் இதுவரை சிந்திக்காத ஒரு நிலையை எமது தலைவன் சிந்தித்தான். அந்த தலைவன் சிந்தித்ததின் வெளிப்பாடுதான் தமிழீழம் என்கின்ற உலகத்தமிழர்களின் அடையாளம்.ஆகவே தலைவரின் பாதை என்பது தமிழர்களின் பாதையாகும். அந்த பாதையே உலகத் தமிழர்களுக்கு உன்னதத்தையும் உண்மையான மகிழ்ச்சியையும், உரிமையோடு வாழக்கூடிய அடிப்படையையும் அளிக்கும். அணித்திரள்வோம். அந்தப் பாதைத்தான் நமது பாதை.
அந்த நாட்டு மக்கள் மகிழ்ச்சியோடும், மனநிறைவோடும், அச்சமின்றி உரிமையோடு தமது மண்ணிலே உலாவித் திரிவார்கள். அவர்களின் சிந்தனை, செயல்திறன் அனைத்தும் அந்த நாட்டை உறுதியாகவும், அமைதியாகவும், நிறைவாகவும் கட்டி அமைப்பதிலே செலுத்தப்படும். அந்த நாட்டு மக்கள் தமது மூதாதையரின் வரலாற்றிலிருந்து கற்றுக் கொண்டவைகளை, அவர்களிடம் கிடைத்த அறிவுக் கனிகளை தமது மக்களுக்கான வாழ்வியலாக மாற்றித் தருவார்கள். காரணம், அந்த மக்களை தலைவர் அப்படி உருவாக்குவார். ஆனால் இன்று உலகில் இருக்கும் எந்த நாட்டை எடுத்துக் கொண்டாலும், அந்த நாட்டில் வறுமை, ஊழல், அறியாமை, அடிமைத்தனம் என மாந்தகுல விரோதப்பண்புகள் ஏராளமாக இறைந்து கிடக்கின்றன. இதை முற்றிலுமாய் அழித்தொழிக்க முடியுமா? என்ற சிந்தனை தலைமைத்துவம் கொண்ட யாருக்கும் எழாது. காரணம் அநீதி மாந்தத்திற் கெதிரான கோட்பாடு ஒருநாள் செத்து மடியும் என்பதை தலைவர் என்று சொல்லப்படுபவர்கள் நம்புவார்கள்.
அந்த நம்பிக்கையின் அடிப்படையில்தான் அந்த மக்களின் வாழ்வும் கட்டி அமைக்கப்படும். தமது நாட்டு தலைவரின் சிந்தனை, செயல் இவைகளின் மூலமே அந்நாட்டு மக்களும் தமது வளமான எதிர்காலத்தை தமது மகிழ்ச்சியான வாழ்வியலை அமைத்துக் கொள்ள முயற்சிப்பார்கள். ஒருகாலமும் இந்த முயற்சி தோல்வி அடைந்தது கிடையாது. இதற்கான வரலாற்று ஆதாரங்கள் ஏராளமாக இருக்கிறது. ஒரு தலைவன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதே அந்த நாடு எப்படி இருக்கும் என்பதற்கு அடிப்படையாகும். இயல்பாக தலைமைத்துவம் என்பது இயற்கையாக அமையக்கூடிய ஒரு பண்பு நலனாகும். தலைமைத்துவத்தில் சுயநலம் இருக்காது. அது முழுக்க முழுக்க பிறநலன் சார்ந்தே அமைக்கப்பட்டிருக்கும். அங்கே பழிவாங்கல் இருக்காது. இந்த தலைமை புகழை விரும்பாது. அவர்கள் ஒரே சொல்லில்தான் வாழ்வை அமைத்திருப்பார்கள். அது தமது மக்கள் நலன். அவர்களின் சிந்தனை ஒரே நேர்க்கோட்டில்தான் பயணிக்கும். அது தமது மக்களின் வாழ்வு. அவர்களின் செயல் ஒரே அடிப்படையில்தான் கட்டப்பட்டிருக்கும். அது தமது மக்களின் எதிர்கால மகிழ்ச்சி. இதிலிருந்து அவர்கள் ஒருபோதும் பின்வாங்க மாட்டார்கள்.
இந்த நிலையை அடைவதற்காக தம்மை இழப்பதற்கு ஒவ்வொரு நொடியும் அவர்கள் தயாராக இருப்பார்கள். தாம் இழப்பதின் மூலம் தமது மக்கள் வாழ்வு சிறப்படைவதை அவர்கள் நேசிக்கிறார்கள். காரணம் தமது வாழ்வை விட, தமது மக்களின் வாழ்வு தான் அவர்களுக்கு மிக மிக முக்கியம். அவர்கள் இந்த மண்ணில் அதற்காகவே தோன்றியவர்கள். அதற்காகவே படைக்கப்பட்டவர்கள். அவர்கள் வித்துக்களாய் இங்கே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். மண்ணில் புதைந்து மரமாகும் வித்துக்களைப் போன்று, இவர்கள் பூமியில் நடந்து கொண்டே மகிழ்ச்சி தோட்டத்தை உருவாக்கும் மாண்புமிகு வித்துக்கள். இவர்களிடம் அச்சத்தை அடையாளம் காண முடியாது. இவர்கள் வீரத்தின் விளைநிலங்கள். இவர்கள் கோழைகளை வெறுக்கிறார்கள். காரணம், எந்த நிலையிலும் சொந்த மண்ணின் நலன் கோழைகளால்தான் அடகு வைக்கப்படும். அவர்கள் சுயநலக்காரர்களை அறுவடை செய்ய ஆசைப்படுகிறார்கள். ஏனென்றால் இந்த கலைகளால்தான் மொத்தப்பயிரும் நாசமாக்கப்படும். இவர்களால்தான் ஊழல், பித்தலாட்டம், பிறசொத்து அபகரிப்பு போன்ற தனிமனித விரோத செயல்கள் வேகமாக வளர்கிறது.
இவர்கள் கல்வியைக்கூட கடைவிரித்து விற்கும் கயவர்களாக வாழ்கிறார்கள். சொந்த மக்களின் வாழ்வைவிட, இவர்களின் சொத்து சேகரிப்பே லட்சியமாக இருக்கிறது. ஆகவே போதைப் பொருட்கள் விற்று, அதில் தாம் சுகபோகமாக வாழலாம் என்று நினைக்கும் அயோக்கிய தனத்தை தலைவர்கள் அறுவெறுக்கிறார்கள். இப்படிப்பட்ட அயோக்கியர்களை அவர்கள் அறுத்தெறிந்து அனலில்போடவே விரும்புவார்கள். சொந்த நலன் குறித்து இவர்களின் வாழ்வு எப்போதும் அமைந்தது கிடையாது. எந்த செயல் செய்தாலும் அதில் தமது சொந்த மக்கள் வாழ்வே அடங்கியிருக்கும். உண்பது, உறங்குவது, எழுவது என எந்த நிகழ்வும் தமது சொந்த மக்களை சார்ந்தே சிந்திக்கப்படுகிறது. இப்படி வாழ்பவர்களே தலைவர்கள் என்று அடையாளப்படுத்தப்பட முடியும். இவர்களே தலைவர்களாக எல்லா காலத்திலும் அடையாளம் காணப்படுகிறார்கள். தலைவர்களிடம் எளிமை செழித்தோங்கி இருக்கும். எங்கெல்லாம் எளிமை இருக்கிறதோ அங்கெல்லாம் ஏமாற்றுதல் இருக்காது. எங்கெல்லாம் எளிமை இருக்கிறதோ அங்கே உண்மை ஆட்சி செய்யும். உண்மைக்கும் நேர்மைக்கும் மிகப் பெரிய எதிரி ஆடம்பரம்தான்.
ஒரு தலைவன் எளிமையாக வாழ்கிறான் என்றால், அவன் உண்மையாக வாழ்கிறான் என்று பொருள் கொள்ளலாம். காரணம் உலக வரலாற்றில் அப்படி எளிமையாக வாழ்ந்தவர்களே இன்றுவரை தலைவர்களாக போற்றப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சீனத்திலே மிகச் சிறப்பான, ஆடம்பரமான, இம்பீரியல் மாளிகையை விட, மாவோவைத்தான் உலகத்தில்உள்ள எல்லா மக்களுக்கும் தெரியும். கிராம்லின் மாளிகையை விட, விளாதிமிரைத்தான் உலகம் நன்கு அறிந்திருக்கிறது. ஜெர்மானிய அறிவியல் படைப்புகளைவிட, மார்க்ஸைதான் உலக மக்கள் மனனம் செய்து வைத்திருக்கிறார்கள். 2000 ஆண்டுகளாக எந்த நிலையிலும் மக்கள் மனங்களிலிருந்து இறக்கி வைக்க முடியாத, உயிர் சொல்லாக இயேசு என்ற பெயர் வாழ்வதற்கு காரணம், இயேசுவிடமிருந்த எளிமைதான் என ஆய்வாளர்கள் அறிவிக்கிறார்கள். ஆக, எளிமையிலிருந்துதான் உண்மை உயிர்வாழ்கிறது. எளிமையிலிருந்துதான் நேர்மை நடைப்பழகுகிறது. எளிமை, நேர்மை, உண்மை இவை உற்றத் தோழர்கள். இது தலைமைத்துவத்தின் அடையாளம்.
ஆகவே ஒரு தலைவன் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு, நாம் இந்த பண்புகளிலிருந்தே பாடத்தை கற்க முடியும். இதைவிட அடுத்த கட்டத்திற்கும் நாம் நகர்ந்து செல்லவேண்டுமென்றால், எந்த ஒரு தலைவனும் எல்லா நேரத்திலும் பசியோடு வாழ வேண்டும். அது, ஒவ்வொரு நிமிடமும், ஒவ்வொரு நொடியும், புதியப்புதிய கோட்பாடுகளை கற்றுக் கொள்ளும் பசியாக, தாம் கற்றுக் கொள்வதிலிருந்து கிடைக்கும் அனுபவங்களைக் கொண்டு தமது மக்களை மீட்டெடுக்கும் பசியாக, ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் தமது மக்களுக்கான புதிய வாழ்வை உண்டாக்கித்தரும் பசியாக அது அமைந்திருக்க வேண்டும். இது ஒரு தலைவனுக்கே உரிய மாபெரும் பண்பு. அப்படி பசித்துவாழும் தலைமைத்துவம் செழித்திருக்கும். பசி என்பது தமது மக்களை உயரிய நிலைக்கு அழைத்துச் செல்லும்வரை அடங்கக்கூடாது. அது மேலும் மேலும் அகோரப் பசியாக உருவெடுக்க வேண்டும். அந்த பசி தமது மக்களின் உன்னத வாழ்வை உயர்த்திப்பிடிக்க வேண்டும்.
இப்படி பசியோடு வாழும் ஒரு தலைவனுக்கும், அந்த நாட்டிற்கு பெரும் பேராக கருதப்படும். ஆனால் தமது பசி தீர்த்துக் கொண்டு சொந்த மக்களை சுரண்டி கொழுப்பதென்பது தலைமைத்துவம் அல்ல. அது அயோக்கியத்தனம். அதேப்போன்று ஒரு தலைவன் தனித்திருக்க வேண்டும். அவனுடைய தனித்தன்மை சொந்த செயலில் அல்ல, தமது உயிராதாரமே அந்த தனித்தன்மையை வெளிப்படுத்துவதாக இருக்க வேண்டும். உலகமே வியந்து அன்னார்ந்து பார்க்கும் ஆற்றலை அந்த தனித்திருப்பது வெளிப்படுத்தும். அந்த தனித்திருப்பதின் உட்பொருள் உலகிற்கு அல்ல. தமது சொந்த மக்களுக்கே விளங்குமாறு அமைந்திருப்பது அவசியமாகும். தமது சொந்த மக்களை காப்பாற்ற கருவி தரித்து களம் வந்தாலும், களைப்படையாமல் இறுதிவரை நின்று போராடும் அந்த குணம், தமது மக்களைக் காக்கும் படைக்கருவிகளை புதிது புதிதாக படைத்தளிக்கும் அந்த ஆற்றல் உலகிற்கே போர் யுத்திக்களை போதிக்கும் விடுதலைக் கொண்ட திறன் இவை தனித்திருப்பதின் அடையாளத்தை வெளிப்படுத்தும்.
எப்போது ஒரு தலைவன் இந்த உலக சம்பிரதாயங்களைவிட்டு, இந்த நடைமுறைகளை ஒத்தி வைத்துவிட்டு, தனக்கான ஒரு புதிய பண்பாட்டமைப்பை, தனக்கான ஒரு புதிய தத்துவத்தை, தமது மக்களின் விடுதலைக்காக படைத்தளித்து, கோடிக்கணக்கான தலைவர்களிலிருந்து தனித்து தெரிகிறானோ, அப்போதே தலைமைத்துவம் என்பது அந்த தலைவனுக்குள் எரிதழலாய் எரியத் தொடங்கிவிடும். அந்த வெளிச்சம் நமது மக்களின் வாழ்வின் இருளை விரட்டியடிக்கும் ஆத்ம சுடராக உலகம் அறிவிக்கும். அந்த தனித்திருப்பதின் அடையாளத்தை, தனித்துவத்தின் பண்பை தலைவனும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். தலைவனின் வாழ்க்கையைப் பார்த்து தமது மக்களும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இப்படி தனித்திருப்பதின் உட்பொருள் இங்கே வரலாறாய் பதிவு செய்யப்படும். ஆயிரம் ஆண்டுகளானாலும் இதிலிருந்து ஒரே எழுத்தைக்கூட எவராலும் மாற்றி இருக்க முடியாது. இவர்கள் தனித்திருப்பது தமது மக்களின் வாழ்வுக்காக.
அதேபோன்று அவர்கள் விழித்திருக்க வேண்டும். எந்த ஒரு தலைவனாக இருந்தாலும், எந்த நிலையிலும் விழிப்பாய் இருப்பது அடிப்படையில் அவசியமாகும். இந்த விழிப்பு தமது மக்களை காக்கும் பண்பு. இந்த விழிப்பு தமது மக்களின் எதிர்காலத்திற்கான கட்டமைப்பு. இந்த விழிப்பு தான், தமது மக்களின் மகிழ்ச்சியை உருவாக்கும் காரணி. ஆகவே எந்த தலைவனாக இருந்தாலும், அவன் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும் என்பது அவனுக்குள் விதைக்கப்பட்ட நியதி. இந்த தலைமைத்துவம் கொண்டவர்களே வரலாற்றால் நேசித்து, அரவணைக்கப்படுகிறார்கள். இயற்கை இவர்களை தாலாட்டி வளர்த்திருக்கிறது. காற்றும் பனியும் இவர்களை நேர்த்தியாய் போஷித்து பாதுகாக்கிறது. ஆகவே இவர்களின் விழிப்பு என்பது தமது சொந்த மக்களின் எதிர்கால வாழ்வுக்கான அறப்பணியாகும். எந்த தலைவனும் விழித்திருப்பதிலிருந்து தவறும்போது, சொந்த மக்களை துயரத்தில் ஆழ்த்தி விடுகிறார்கள்.
இன்று உலக வரலாற்றில் பல நாடுகள் போர் களங்களிலே சொந்த மக்களை பலிக் கொடுப்பதும், இயற்கையான நீர்வளத்தை காத்துக் கொள்வது முடியாமல் போவதும் ஏன் நிகழ்கிறது? அங்கே உள்ள தலைவர்களுக்கு தலைமைத்துவம் இல்லை. அவர்களுக்குள் விழிப்பு இல்லை. சொந்த மக்களின் நலன் குறித்த சிந்தனை இல்லை. ஒரு தலைவன் பசித்திருக்க வேண்டும், தனித்திருக்க வேண்டும், விழித்திருக்க வேண்டும். ஆக இந்த மூன்று வார்த்தைகளின் முதல் எழுத்துக்களே பதவி என்ற பண்பை படைத்தளிக்கிறது. பதவியைத் தாம் தாங்கி நிற்கும்போது, அவன் மேற்கண்ட மூன்று பண்புகளை உள்ளடக்கியவனாக இருக்க வேண்டும். இந்த உள்ளடக்கம் நாம் வாழும் நிகழ்காலத்திலேயே காணக்கூடிய அறிய வாய்ப்பை பெற்றிருக்கிறோம். சொந்த மக்களின் நலனுக்காய் பதவி என்ற அந்த பண்பை சிறப்பாக செயல்படுத்திய ஆற்றல் வாய்ந்த தலைவன் எமது தேசியத்தலைவன். அவரின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும், சொல்லும், செயலும் புன்னகையோடுக்கூடிய அந்த முகத்தில் புதைந்திருக்கும் சிந்தனையும், சொந்த மக்கள் நலன் சார்ந்தே களத்தில் இருந்தது.
உயிரெழுத்தின் கடைசி எழுத்தான ஆயுத எழுத்தைப்போல, சொந்த மக்களின் உயிர்வாழ்வுக்காக கடைசியாகத்தான் அவர் கருவி ஏந்தினார். அந்த கருவி ஏந்திய போராட்டம்கூட, மக்களின் வாழ்க்கைக்கு பாதுகாப்பானதாக இருக்கத்தானே ஒழிய, தம்மைக் காத்துக்கொள்ள அல்ல என்பதை காலம் பதிவு செய்து வைத்திருக்கிறது. அந்த தலைவனின் லட்சிய பாதைத்தான் இன விடுதலைக்கான பாதை. உலகத்தின் தமிழர்கள் இதுவரை சிந்திக்காத ஒரு நிலையை எமது தலைவன் சிந்தித்தான். அந்த தலைவன் சிந்தித்ததின் வெளிப்பாடுதான் தமிழீழம் என்கின்ற உலகத்தமிழர்களின் அடையாளம்.ஆகவே தலைவரின் பாதை என்பது தமிழர்களின் பாதையாகும். அந்த பாதையே உலகத் தமிழர்களுக்கு உன்னதத்தையும் உண்மையான மகிழ்ச்சியையும், உரிமையோடு வாழக்கூடிய அடிப்படையையும் அளிக்கும். அணித்திரள்வோம். அந்தப் பாதைத்தான் நமது பாதை.
ஆன்லைன் ஆட்டத்தில் மூழ்கி, குழந்தைக்குப் பால் கொடுக்காமல் சாகடித்த தம்பதி
ஆடுகளை வளர்த்ததற்காக ஓர் ஊழியரை, அமெரிக்க நிறுவனம் அண்மையில் பணி நீக்கம் செய்தது. இதென்ன கொடுமை; ஆடு வளர்த்தது எப்படிக் குற்றமாகும் என்று எண்ணத் தோன்றும். ஆனால், அந்த ஊழியர் வளர்த்தது உண்மையான ஆடுகளை அல்ல. அவை பொய்யானவை. ஆடுகள் வளர்க்கப்பட்டது அலுவலகக் கம்ப்யூட்டரில்.
விஷயம் இதுதான். விடியோ கேம்களின் அடுத்தநிலை இணையத்தில் ஆடப்படும் ஆன்லைன் விளையாட்டுகள். 'விர்சுவல் ரியாலிட்டி' எனப்படும் உண்மை போன்ற மாயைதான் இன்றைய ஆன்லைன் விளையாட்டுகளின் மையக் கரு.
விவசாயம் செய்வது, ஆடு வளர்ப்பது, காட்டு விலங்குகளைப் பராமரிப்பது, ஹோட்டல் நடத்துவது என எல்லாமே ஆன்லைனில் சாத்தியம். ஒரு மணி நேரம், இரண்டு மணி நேரம் அல்ல, ஆண்டுக்கணக்கில்கூட இந்த ஆட்டங்களை ஆடிக்கொண்டே இருக்க முடியும்.
இந்த ஆட்டங்களில் மூழ்கித் தூக்கத்தைத் தொலைத்துக் கொண்டிருக்கிறது இன்றைய இளைய தலைமுறை. இவர்கள் ஓடி விளையாடுவதில்லை. உட்கார்ந்து கொண்டோ, படுத்துக் கொண்டோதான் விளையாடுவார்கள்.
'பேஸ்புக்' எனப்படும் சமூக வலைத்தளத்துடன் இணைந்த 'பார்ம் வில்லா' என்ற ஆட்டம்தான் ஆன்லைனில் இப்போது மிகவும் பிரசித்தி. விவசாயத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது இந்த ஆட்டம். இதுவும் ஆண்டுக்கணக்கில் ஆடக்கூடிய ஆட்டம்தான். விதை விற்பனை, மகசூல் அறுவடை, பால் உற்பத்தி, தோட்டப் பராமரிப்பு என உண்மையான விவசாயி செய்ய வேண்டிய பணிகள் அனைத்தும் இந்த ஆட்டத்தில் உண்டு. அடிப்படையில் இதெல்லாம் இலவசம்தான் என்றாலும், நம்முடைய தகவல்களை வணிகரீதியாகப் பகிர்ந்து கொள்வதன் மூலமாகவும், விளம்பரங்கள் வழியாகவும் இணையதளத்துக்கு வருவாய் கிடைக்கிறது.
தற்போதைய மதிப்பீட்டின்படி, கோடிக்கணக்கானோர் பார்ம் வில்லாவில் விவசாயம் செய்வதாக பேஸ்புக் சொல்கிறது. அலுவலக வேலை நேரத்தில் இப்படி விவசாயம் செய்ததால்தான் மேற்சொன்ன நபருக்கு வேலை போனது.
இதுபோன்ற வேறொரு ஆன்லைன் ஆட்டத்தில் மூழ்கி, குழந்தைக்குப் பால் கொடுக்காமல் சாகடித்த தம்பதியைப் பற்றி அண்மையில் செய்தி வெளியாகி உலகம் முழுவதும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.
தென்கொரியாவின் சியோல் நகரைச் சேர்ந்த அவர்கள் இருவரும் பிரியஸ் ஆன்லைன் என்ற தளத்தில் மாயக் குழந்தைக்கு பாலூட்டிச் சீராட்டி வளர்த்திருக்கின்றனர். நாள்தோறும் பல மணி நேரம் இண்டர்நெட் மையங்களில் நேரத்தைப் போக்கியிருக்கிறார்கள்.
அந்த நேரத்தில் 3 மாதமே ஆன அவர்களது சொந்தக் குழந்தை உணவில்லாமல் இறந்து போயிருக்கிறது. இது அசாதாரண சம்பவம்தான். ஆனாலும், ஆன்லைன் ஆட்டங்கள் மக்களை எந்த அளவுக்கு மாயையில் மூழ்கச் செய்யக்கூடிய வலுக்கொண்டவை என்பதைப் புரிந்து கொள்ள இது நல்ல உதாரணம்.
எல்லா ஆன்லைன் ஆட்டங்களுமே மோசமானவை அல்ல. கல்விக்காகவும், மன அழுத்தம் ஏற்பட்டிருக்கும் நேரங்களில் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்வதற்காகவும் ஒரு சில மணித்துளிகளிலேயே முடிந்துவிடக்கூடிய சில ஆன்லைன் ஆட்டங்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. அறிவியல், கணிதம், சமூகம் தொடர்பான அறிவை வளர்ப்பதற்குப் பயன்படும் இணைய விளையாட்டுகளும் நிறையவே இருக்கின்றன.
ஆனால், அவையெல்லாம் மக்களைக் கவர்ந்ததாகத் தெரியவில்லை. நாள் கணக்கில், ஆண்டுக்கணக்கில் அடிமைப்படுத்தக்கூடிய விளையாட்டுகளுக்கும் பாலியல் ரீதியான, வன்முறையைத் தூண்டும் சில விளையாட்டுகளுக்கும்தான் கவர்ச்சி அதிகமாக இருக்கிறது. இணையத்தின் மற்ற உள்ளடக்கங்களைப்போல மொழி ரீதியான தடையும் ஆன்லைன் ஆட்டங்களுக்கு இல்லை என்பதால், மிகவேகமாகவே இவை பிரபலமடைந்து விடுகின்றன.
குழந்தைகள், இளைஞர்கள், முதியவர்கள் என அனைத்துத் தரப்பினருக்குமே ஆன்லைன் விளையாட்டுகள் இருக்கின்றன. நவீன விளையாட்டுகளில் உலகமெங்கும் இருப்பவர்கள் இணைந்து ஆட முடிகிறது. கூடவே அரட்டையடிக்கவும் முடியும். வெற்றியை நண்பர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும். வெற்றி பெற்றவற்றைப் பிறருக்குப் பரிசளிக்கவும்(..?!) வசதியிருக்கிறது. இவையெல்லாம் மக்களைக் கவர்வதற்கான உத்திகள்.
ஆன்லைன் விளையாட்டுகளை ஆடும் அனைவரும் அவற்றுக்குள் மனதை முடக்கி அடிமையாகப் போய்விடுகின்றனர் எனக் கூற முடியாது. ஆனால், பெரும்பாலான ஆட்டங்களில் அடிமைப்படுத்தும் சூழ்ச்சி வலை பின்னப்பட்டிருக்கிறது. அது ஒரு போதை மாதிரி.
ஆட்டத்தைத் தொடங்கிய பெரும்பாலானோர் அவற்றை விட்டுவிட முடியாமல் திணறுகின்றனர். இந்த ஆட்டங்களால், நேரம் விரையமாகிறது என்பதுடன், மணிக் கணக்கில் அசைவற்று ஒரே இடத்தில் இருப்பதால் உடல் நலமும் பாதிக்கப்படுவதாக மருத்துவர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.
இணையத்தில் வேறு எத்தனையோ மோசமான அம்சங்கள் நிறைய இருக்கத்தான் செய்கின்றன. கவனத்தைக் கவர்ந்து, இழுத்துச் செல்லக்கூடியவை இங்கு அதிகம். ஆனாலும், ஆன்லைன் விளையாட்டுகள்தான் மக்களின் அடிப்படை மனநிலையையே மாற்றக்கூடிய சக்தி கொண்டவையாக இருக்கின்றன. நல்லவை என்கிற போர்வையில் வருவதால் மற்றவற்றுக்கு ஈடான ஆபத்து இதிலும் இருக்கிறது.
இளம் வயதிலேயே ஆன்லைன் விளையாட்டுகளுக்கு அடிமையானவர்கள், பொறுப்பான விவாதங்களில் பங்கெடுத்துக் கொள்ள முடியாதவர்களாகவும் நடைமுறையில் நட்பை உருவாக்கிக் கொள்ள முடியாதவர்களாகவும் மாறக்கூடும் என நிபுணர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.
இந்த ஆபத்தை உணர்ந்துதான், பெரும்பாலான பள்ளிகள், கல்லூரிகளில் இணைய விளையாட்டுகளுக்குத் தடை விதிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பணிகளில் சுணக்கம் ஏற்படுவதால் பல நிறுவனங்களும் இவற்றைத் தடை செய்திருக்கின்றன. ஆனாலும், இவைகளால் மட்டுமே ஆபத்தை முழுமையாகப் போக்கிவிட முடியாது.
இணையத்தில் செலவிடும் நேரத்தைத் திட்டமிடுவது குறித்தும், இணையத்தில் செய்ய வேண்டிய பணிகளை உரிய முக்கியத்துவத்துடன் முடிப்பது குறித்தும் கல்வி நிறுவனங்களிலும், ஊழியர்கள் மத்தியிலும் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும். அரசே இதைச் செய்தால் இன்னும் நல்லது. ஏனெனில் இது தனிநபரின் பிரச்னையல்ல, தலைமுறையின் பிரச்னை.
விஷயம் இதுதான். விடியோ கேம்களின் அடுத்தநிலை இணையத்தில் ஆடப்படும் ஆன்லைன் விளையாட்டுகள். 'விர்சுவல் ரியாலிட்டி' எனப்படும் உண்மை போன்ற மாயைதான் இன்றைய ஆன்லைன் விளையாட்டுகளின் மையக் கரு.
விவசாயம் செய்வது, ஆடு வளர்ப்பது, காட்டு விலங்குகளைப் பராமரிப்பது, ஹோட்டல் நடத்துவது என எல்லாமே ஆன்லைனில் சாத்தியம். ஒரு மணி நேரம், இரண்டு மணி நேரம் அல்ல, ஆண்டுக்கணக்கில்கூட இந்த ஆட்டங்களை ஆடிக்கொண்டே இருக்க முடியும்.
இந்த ஆட்டங்களில் மூழ்கித் தூக்கத்தைத் தொலைத்துக் கொண்டிருக்கிறது இன்றைய இளைய தலைமுறை. இவர்கள் ஓடி விளையாடுவதில்லை. உட்கார்ந்து கொண்டோ, படுத்துக் கொண்டோதான் விளையாடுவார்கள்.
'பேஸ்புக்' எனப்படும் சமூக வலைத்தளத்துடன் இணைந்த 'பார்ம் வில்லா' என்ற ஆட்டம்தான் ஆன்லைனில் இப்போது மிகவும் பிரசித்தி. விவசாயத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது இந்த ஆட்டம். இதுவும் ஆண்டுக்கணக்கில் ஆடக்கூடிய ஆட்டம்தான். விதை விற்பனை, மகசூல் அறுவடை, பால் உற்பத்தி, தோட்டப் பராமரிப்பு என உண்மையான விவசாயி செய்ய வேண்டிய பணிகள் அனைத்தும் இந்த ஆட்டத்தில் உண்டு. அடிப்படையில் இதெல்லாம் இலவசம்தான் என்றாலும், நம்முடைய தகவல்களை வணிகரீதியாகப் பகிர்ந்து கொள்வதன் மூலமாகவும், விளம்பரங்கள் வழியாகவும் இணையதளத்துக்கு வருவாய் கிடைக்கிறது.
தற்போதைய மதிப்பீட்டின்படி, கோடிக்கணக்கானோர் பார்ம் வில்லாவில் விவசாயம் செய்வதாக பேஸ்புக் சொல்கிறது. அலுவலக வேலை நேரத்தில் இப்படி விவசாயம் செய்ததால்தான் மேற்சொன்ன நபருக்கு வேலை போனது.
இதுபோன்ற வேறொரு ஆன்லைன் ஆட்டத்தில் மூழ்கி, குழந்தைக்குப் பால் கொடுக்காமல் சாகடித்த தம்பதியைப் பற்றி அண்மையில் செய்தி வெளியாகி உலகம் முழுவதும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது.
தென்கொரியாவின் சியோல் நகரைச் சேர்ந்த அவர்கள் இருவரும் பிரியஸ் ஆன்லைன் என்ற தளத்தில் மாயக் குழந்தைக்கு பாலூட்டிச் சீராட்டி வளர்த்திருக்கின்றனர். நாள்தோறும் பல மணி நேரம் இண்டர்நெட் மையங்களில் நேரத்தைப் போக்கியிருக்கிறார்கள்.
அந்த நேரத்தில் 3 மாதமே ஆன அவர்களது சொந்தக் குழந்தை உணவில்லாமல் இறந்து போயிருக்கிறது. இது அசாதாரண சம்பவம்தான். ஆனாலும், ஆன்லைன் ஆட்டங்கள் மக்களை எந்த அளவுக்கு மாயையில் மூழ்கச் செய்யக்கூடிய வலுக்கொண்டவை என்பதைப் புரிந்து கொள்ள இது நல்ல உதாரணம்.
எல்லா ஆன்லைன் ஆட்டங்களுமே மோசமானவை அல்ல. கல்விக்காகவும், மன அழுத்தம் ஏற்பட்டிருக்கும் நேரங்களில் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்வதற்காகவும் ஒரு சில மணித்துளிகளிலேயே முடிந்துவிடக்கூடிய சில ஆன்லைன் ஆட்டங்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. அறிவியல், கணிதம், சமூகம் தொடர்பான அறிவை வளர்ப்பதற்குப் பயன்படும் இணைய விளையாட்டுகளும் நிறையவே இருக்கின்றன.
ஆனால், அவையெல்லாம் மக்களைக் கவர்ந்ததாகத் தெரியவில்லை. நாள் கணக்கில், ஆண்டுக்கணக்கில் அடிமைப்படுத்தக்கூடிய விளையாட்டுகளுக்கும் பாலியல் ரீதியான, வன்முறையைத் தூண்டும் சில விளையாட்டுகளுக்கும்தான் கவர்ச்சி அதிகமாக இருக்கிறது. இணையத்தின் மற்ற உள்ளடக்கங்களைப்போல மொழி ரீதியான தடையும் ஆன்லைன் ஆட்டங்களுக்கு இல்லை என்பதால், மிகவேகமாகவே இவை பிரபலமடைந்து விடுகின்றன.
குழந்தைகள், இளைஞர்கள், முதியவர்கள் என அனைத்துத் தரப்பினருக்குமே ஆன்லைன் விளையாட்டுகள் இருக்கின்றன. நவீன விளையாட்டுகளில் உலகமெங்கும் இருப்பவர்கள் இணைந்து ஆட முடிகிறது. கூடவே அரட்டையடிக்கவும் முடியும். வெற்றியை நண்பர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும். வெற்றி பெற்றவற்றைப் பிறருக்குப் பரிசளிக்கவும்(..?!) வசதியிருக்கிறது. இவையெல்லாம் மக்களைக் கவர்வதற்கான உத்திகள்.
ஆன்லைன் விளையாட்டுகளை ஆடும் அனைவரும் அவற்றுக்குள் மனதை முடக்கி அடிமையாகப் போய்விடுகின்றனர் எனக் கூற முடியாது. ஆனால், பெரும்பாலான ஆட்டங்களில் அடிமைப்படுத்தும் சூழ்ச்சி வலை பின்னப்பட்டிருக்கிறது. அது ஒரு போதை மாதிரி.
ஆட்டத்தைத் தொடங்கிய பெரும்பாலானோர் அவற்றை விட்டுவிட முடியாமல் திணறுகின்றனர். இந்த ஆட்டங்களால், நேரம் விரையமாகிறது என்பதுடன், மணிக் கணக்கில் அசைவற்று ஒரே இடத்தில் இருப்பதால் உடல் நலமும் பாதிக்கப்படுவதாக மருத்துவர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.
இணையத்தில் வேறு எத்தனையோ மோசமான அம்சங்கள் நிறைய இருக்கத்தான் செய்கின்றன. கவனத்தைக் கவர்ந்து, இழுத்துச் செல்லக்கூடியவை இங்கு அதிகம். ஆனாலும், ஆன்லைன் விளையாட்டுகள்தான் மக்களின் அடிப்படை மனநிலையையே மாற்றக்கூடிய சக்தி கொண்டவையாக இருக்கின்றன. நல்லவை என்கிற போர்வையில் வருவதால் மற்றவற்றுக்கு ஈடான ஆபத்து இதிலும் இருக்கிறது.
இளம் வயதிலேயே ஆன்லைன் விளையாட்டுகளுக்கு அடிமையானவர்கள், பொறுப்பான விவாதங்களில் பங்கெடுத்துக் கொள்ள முடியாதவர்களாகவும் நடைமுறையில் நட்பை உருவாக்கிக் கொள்ள முடியாதவர்களாகவும் மாறக்கூடும் என நிபுணர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.
இந்த ஆபத்தை உணர்ந்துதான், பெரும்பாலான பள்ளிகள், கல்லூரிகளில் இணைய விளையாட்டுகளுக்குத் தடை விதிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. பணிகளில் சுணக்கம் ஏற்படுவதால் பல நிறுவனங்களும் இவற்றைத் தடை செய்திருக்கின்றன. ஆனாலும், இவைகளால் மட்டுமே ஆபத்தை முழுமையாகப் போக்கிவிட முடியாது.
இணையத்தில் செலவிடும் நேரத்தைத் திட்டமிடுவது குறித்தும், இணையத்தில் செய்ய வேண்டிய பணிகளை உரிய முக்கியத்துவத்துடன் முடிப்பது குறித்தும் கல்வி நிறுவனங்களிலும், ஊழியர்கள் மத்தியிலும் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும். அரசே இதைச் செய்தால் இன்னும் நல்லது. ஏனெனில் இது தனிநபரின் பிரச்னையல்ல, தலைமுறையின் பிரச்னை.
வியாழன், 8 ஏப்ரல், 2010
புதன், 7 ஏப்ரல், 2010
புதிய தொல்பொருளாய்வுகள் - சிங்கள தேசத்தின் இன்னொரு காய்நகர்த்தல்
விடுதலைப் புலிகளின் முன்னாள் நடைமுறைத் தலைநகரமாகிய கிளிநொச்சி நகருக்கு அண்மையில் பயணம் செய்தவர்கள் வழமைக்கு மாறான ஓர் அம்சத்தினை அங்கு அவதானித்தார்கள். குண்டுத் தாக்குதல்களுக்கு உள்ளாகி அழிந்து உருக்குலைந்துபோன இந்த நகரத்தில் புதியதோர் கட்டடமொன்று நிமிர்ந்து நிற்கிறது.
புதிய மலர்கள் வைக்கப்பட்டிருக்கும், வெள்ளை நிறத்தில் அமைந்த புத்தபகவானின் சிலைதான் அது. 'படையினரைத் தவிர இங்கு வேறெந்தப் பொதுமக்களும் இல்லாத நிலையில் இவ்வாறொரு சிலை எழுப்பப்பட்டிருப்பது விந்தையாகத் தெரிகிறது' என இப்பகுதிக்கு விஜயம் செய்த ஒருவர் கூறுகிறார்.
விடுதலைப் புலிகளால் அழிக்கப்பட்ட இந்தப் பௌத்த கோவில் இராணுவத்தினரால் புனர்நிர்மாணம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது என இராணுவத்தினர் கூறுகிறார்கள். அடுத்தமாதம் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு இல்லாதொழிக்கப்பட்டு ஒரு வருடம் பூர்த்தியாகிறது. 'இதுவொரு புராதன ஆலயம்' என இராணுவப் பேச்சாளர் பிரசாத் சமரசிங்க தெரிவிக்கிறார்.
ஆனால், தமிழ் தொல்பொருள் ஆராச்சியாளர்களும், வரலாற்றாசிரியர்களும் அரசியல்வாதிகளும் இந்தக் கருத்தினை மறுதலிக்கிறார்கள். கிளிநொச்சி பிரதேசத்தில் பல நூற்றாண்டுகளாக இந்துக்களான தமிழர்களே வாழ்ந்து வந்ததாக இவர்கள் வாதிடுகிறார்கள். இதுபோன்ற எந்த பௌத்த ஆலயமும் அங்கிருக்கவில்லை என யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழத்தின் முன்னாள் தமிழ்த் துறைப் பேராசிரியர் கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி கூறுகிறார்.
கிளிநொச்சிப் பகுதிக்கான பயணத்தினை இராணுவத்தினர் கட்டுப்படுத்துவதால், சுதந்திர ஆய்வாளர்களின் துணையுடன் இந்தப் பௌத்த ஆலயம் தொடர்பான உண்மை எதுவென ஆராய்ந்து கண்டறிய முடியவில்லை. தமிழர்களது தாயகக் கோட்பாட்டினை இல்லாதுசெய்யும் நோக்குடன் வட பகுதியில் சிங்களவர்களைக் குடியேற்றும் பரந்துபட்ட ஓர் திட்டத்தின் அங்கமாகவே கிளிநொச்சி நகரில் புத்தருடைய தூபி அமைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என தமிழ் தலைவர்கள் பலர் அச்சம் தெரிவிக்கிறார்கள்.
எதிர்வரும் வியாழனன்று இடம்பெறவிருக்கும் நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் சிறிலங்கா அரச தலைவர் மகிந்த ராஜபக்சவின் தலைமையிலான அரசாங்கம் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையினைப் பெறுமிடத்து வடக்கில் சிங்களக் குடியேற்றங்கள் விரைவாக முளைவிடும் எனவும் இவர்கள் தங்களது கவலையினை வெளியிடுகிறார்கள்.
'அரசாங்கமானது புதிய பௌத்த விகாரைகளையும் படையினருக்கான வீடுகளையும் கட்டி வருகின்றது. அவர்கள் இப்பகுதி சிங்களவர்களுக்கு உரியது என்று காட்டுவதற்காக இப்பகுதிகளில் குடியேற்றுவதற்கு முயல்கிறார்கள்', என்கிறார் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சுரேஸ் பிறேமச்சந்திரன்.
தற்காலிக நலன்புரி நிலையங்களில் இடம்பெயர்ந்து வசிக்கும் தமிழ் மக்கள் முழுமையாக மீளக் குடியமர்த்தப்படுவதற்கு முன்னரே அரசாங்கம் 40,000 படைவீரர்களுக்கும் அவர்களது குடும்பங்களுக்குமான வீடுகளை வடக்கில் அமைக்கத் தொடங்கிவிட்டது.
பல ஆயிரம் படைகள் வடக்கில் நிலைகொண்டிருப்பதை ஏற்றுக்கொள்ளும் இராணுவத்தரப்பு தமது குடும்பங்கள் குடியமர்த்தப்படுவதென்பதை மறுப்பதுடன் தமது இராணுவ முகாம்களையும் பௌத்த, இந்துக் கோவில்களையும் மீளக்கட்டியெழுப்பி வருவதாக தெரிவிக்கிறது.
'நாம் மக்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் மீண்டும் புலிகள் வராமலிருப்பதை உறுதி செய்யவுமே முயற்சி செய்கிறோம்', என்றார் ஜெனரல் சமரசிங்க.
சிறிலங்காவில் பிரித்தானியர் ஆட்சியிலிருந்தபோது 19 ஆம் நூற்றாண்டில் தொல்பொருளின் பிறப்புடன் ஆரம்பமாகிய முரண்பாடு மீண்டும் ஆரம்பமாகிறது.
1815 இல் பிரித்தானியர் ஆட்சியைக் கைப்பற்றியபோது, இலங்கையின் புராதன வரலாறு பற்றி அதிகம் தெரிந்திராத அவர்கள் கி.பி. 500 ஆம் ஆண்டளவில் பௌத்த துறவிகளால் எழுதப்பட்ட மகாவம்ச வரலாற்றினால் பெரிதும் கவரப்பட்டார்கள்.
கி.மு. 500 ஆம் ஆண்டளவில் வட இந்தியாவிலிருந்து வந்த விஜயன் எனும் ஆரிய இளவரசனின் வழித் தோன்றல்களே சிங்களவர்கள் என்றும் அதற்கு 200 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் தென்னிந்தியாவிலிருந்து வந்தவர்களே தமிழர்கள் என்றும் இது கூறுகிறது.
இன்றும் பாடசாலைகளில் கற்பிக்கப்படுகின்ற, சிங்கள பேரினவாதத்தை வலியுறுத்தும் இக்கோட்பாடே, தனிநாடு கோரி விடுதலைப்புலிகள் ஆயுதப் போராட்டத்தை ஆரம்பிப்பதற்கு வழிசமைத்தது.
உண்மையில், சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் வடக்கில் தொல்பொருள் ஆய்வை மேற்கொண்ட தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் அங்கு கிடைத்த அரும்பொருட்கள் கி.மு. 500 ஆம் ஆண்டுக்கு மிக நீண்ட காலத்திற்கு முன்னரே தென்னிந்தியாவிலிருந்து மக்கள் வந்திருப்பதற்கான ஆதாரங்களைக் கொண்டிருப்பதாகக் கூறினர். இதன் மூலம் மகாவம்சம் பொய் என நிரூபிக்கப்பட்டது.
மோதல்கள் ஆரம்பித்தபோது, தொல்பொருள் ஆய்வு முயற்சிகள் கைவிடப்படுவதற்கு நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டதுடன் பல தமிழ் தொல் பொருள் ஆய்வாளர்கள் வெளிநாடுகளிற்கு புலம்பெயர்ந்துவிட்டனர்.
போர் முடிவடைந்துவிட்டதால், வடக்கின் தொல் பொருள் ஆய்வு மீண்டும் ஆரம்பிக்கப்பட்டதுடன் நாட்டின் புராதன வரலாறு தொடர்பான விவாதமும் ஆரம்பித்துவிட்டது.
'மூன்று தசாப்தங்களாக வடக்கில் எம்மால் எதையும் செய்ய முடியவில்லை', என்கிறார் அரசாங்க தொல்பொருளியல் திணைக்களத்தின் தலைவர் செனரத் திசநாயக்கா.
'ஆரம்ப காலத்தில் மக்கள் எவ்வாறு வாழ்ந்தார்கள், அவர்களது கலாசாம், பொருளாதாரம். சமூகப் பின்னணி, வாழ்க்கைத் தரம் மற்றும் மதம் போன்றன தொடர்பாக நாம் தற்போது அறிந்துகொள்ள முடியும்'.
கடந்த வருடம் வடக்கில் தமது திணைக்களத்தால் 60 இடங்கள் இனங்காணப்பட்டுள்ளதாகவும் அவற்றுள் 3 புதிய இடங்கள் கி.மு.300 முதல் கி.பி. 1000 இற்க இடைப்பட்ட காலத்திற்கு உட்பட்டதாகும் என அவர் தெரிவித்தார்.
இந்த புதிய இடங்கள் யாவும் ஏன் சிங்கள பௌத்தவாதம் செழித்தோங்கிய காலப்பகுதிக்கு உரியதாக இருக்கிறது என தமிழ் கல்விமான்கள் சிலர் கேள்வி எழுப்பியுள்ளனர். இன்னும் சிலர் இந்த வேலை வெளிப்படைத் தன்மையாக இருப்பதற்கு தமிழ் தொல்பொருள் ஆய்வாளர்களும் வெளிநாட்டு வல்லுநர்கள் அல்லது ஐ.நா. நிபுணர்களும் சேர்த்துக்கொள்ளப்படவேண்டும் என விரும்புகிறார்கள்.
'தொல்பொருள் ஆய்வுத் திணைக்களம் அரசாங்கத்தின் கைகளுக்குள்ளேயே இருக்கிறது', என தன்னை இனங் காட்டிக் கொள்ள விரும்பாத தமிழ்ப் புத்திஜீவி ஒருவர் தெரிவித்தார்.
'இந்த இடங்களை சிங்களவர்களுடையது என அடையாளங் காட்டி, பல பௌத்த விகாரைகளைக் கட்டியெழுப்பி சிங்கள மக்களுக்கு இதுவே அவர்களது இழந்த நிலம் என்று கூறப் போகிறார்கள் என்பதே பிரச்சினைக்குரிய விடயமாகும்'.
கடந்த மாதம் வடக்கிற்கு 300,000 சுற்றுலாப் பயணிகள் சென்றிருக்கிறார்கள் எனவும் அவர்களில் பெரும்பான்மையானோர் சிங்களவர்கள் எனவும் அரசாங்கம் தெரிவிக்கிறது.
இனம் அல்லது மதம் தொடர்பான அடையாளங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருப்பதை அரச தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் மறுக்கிறார்கள்.
'பௌத்தமும் பௌத்தம் சாராத இடங்களும் சம அளவில் இருக்கவேண்டும் என்பது சிறிலங்கா அரச தலைவரின் அறிவுறுத்தல்', தொல்பொருளாய்வுக்கு நிதியுதவி வழங்கும் மத்திய கலாசார நிதியத்தின் தலைவர் சுதர்சன் செனவிரத்ன.
எவ்வாறிருந்தும் தொல் பொருளாய்வை அரசியல் நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்த விரும்புகின்ற சக்திகளும் இருக்கின்றன என்பதை செனவிரத்ன ஏற்றுக்கொள்கிறார்.
அவற்றுள் முக்கியமானது ராஜபக்சவிடம் அரசாங்கத்தில் கூட்டணியாகவுள்ள, செல்வாக்கு நிறைந்த, பௌத்த துறவிகளின் கட்சியான ஜாதிக கெல உறுமய ஆகும்.
கடந்த மாதம் கொழும்பில் நிகழ்ச்சி நடாத்தவிருந்த பிரபல அமெரிக்கப் பாடகர் அகொனிற்கு விசா அரசாங்கத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டதிலிருந்து இதன் செல்வாக்கை விளங்கிக் கொள்ளலாம்.
அகொனின் பாடலொன்றுக்கான காணொளியில் பெண்ணொருவர் அரைகுறை ஆடையில் ஒரு நீச்சல் குளத்தைச் சுற்றிப் பாடிக் கொண்டிருந்தார். அதன் பின்னணியில் ஒரு புத்தர் சிலை அமைந்திருந்தது. இதனைச் சுட்டிக் காட்டிய ஆர்ப்பாட்டதாரர்கள், பௌத்தத்திற்கு முன்னுரிமை அளிப்பதற்கும் அதனைப் பேணிப் பாதுகாப்பதற்கும் சிறிலங்கா அரசியலமைப்பு உறுதியளித்திருக்கிறது என்று தெரிவித்தனர்.
இதே ஜாதிக கெல உறுமயவே கடந்த டிசம்பரில் வடக்கில் பல பௌத்த கோவில்கள் கட்டப்படவேண்டும் என்பது உள்ளிட்ட 29 கோரிக்கைகளை முன்வைத்ததாகவும் அதற்கு சிறிலங்கா அரசதலைவர் உடன்பட்டதாகவும் கூறப்படுகிறது.
'ஏற்கனவே இருந்த பௌத்த தலங்களை மீள நிறுவுவதற்கு அவர் உடன்பட்டார். இராணுவமும் தொல் பொருளாய்வு திணைக்களமும் இது தொடர்பாக செயற்படுகிறது', என ஜாதிக கெல உறுமயவின் சிரேஸ்ட உறுப்பினர் தெரிவித்தார்.
இது பொய்யாக இருந்தாலும், தொல்பொருள் ஆய்வு தொடர்பில் ஜாதிக கெல உறுமய நேரடியாகத் தலையிட முடியும். ஏனெனில் அதன் தலைவர் சம்பிக்க ரணவக்கவே சூழல் துறை அமைச்சராக இருப்பதால், பாதுகாக்கப்பட்ட இடங்களில் அகழ்வுகளை மேற்கொள்வதற்கு அவரது அனுமதி அவசியமாகும்.
சிறிலங்காவின் தொல் பொருள் ஆய்வுடன் தொடர்புடைய வெளிநாட்டு தொல்லியலாளர்கள் இனப்பிரச்சினை விடயத்தில் வேகமாகத் தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்று கூறுகின்றனர்.
'இந்தப் பிரச்சினைக்கு தொல் பொருளால் தீர்வு காண முடியாது', என டேர்காம் பல்கலைக்கழக பேராசிரியர் றொபின் கானிங்காம் தெரிவித்தார்.
'சிறிலங்காவில் தொல் பொருளாய்வு என்பது எப்போதுமே அரசியலாக இருந்து வருகிறது. இப்போதும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை', என்று கூறுகிறார் தனது உறவினர்களுக்கு ஆபத்து நேரிடலாம் என அஞ்சி தன்னை இனங்காட்ட விரும்பாத புலம்பெயர்ந்து வெளிநாட்டில் வசிக்கும் தமிழ் வரலாற்றறிஞர் ஒருவர்.
இக்கட்டுரை TimesOnline இல் வெளியான Archaeology sparks new conflict between Sri Lankan Tamils and Sinhalese என்ற கட்டுரையின் தமிழாக்கம் ஆகும்
புதிய மலர்கள் வைக்கப்பட்டிருக்கும், வெள்ளை நிறத்தில் அமைந்த புத்தபகவானின் சிலைதான் அது. 'படையினரைத் தவிர இங்கு வேறெந்தப் பொதுமக்களும் இல்லாத நிலையில் இவ்வாறொரு சிலை எழுப்பப்பட்டிருப்பது விந்தையாகத் தெரிகிறது' என இப்பகுதிக்கு விஜயம் செய்த ஒருவர் கூறுகிறார்.
விடுதலைப் புலிகளால் அழிக்கப்பட்ட இந்தப் பௌத்த கோவில் இராணுவத்தினரால் புனர்நிர்மாணம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது என இராணுவத்தினர் கூறுகிறார்கள். அடுத்தமாதம் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பு இல்லாதொழிக்கப்பட்டு ஒரு வருடம் பூர்த்தியாகிறது. 'இதுவொரு புராதன ஆலயம்' என இராணுவப் பேச்சாளர் பிரசாத் சமரசிங்க தெரிவிக்கிறார்.
ஆனால், தமிழ் தொல்பொருள் ஆராச்சியாளர்களும், வரலாற்றாசிரியர்களும் அரசியல்வாதிகளும் இந்தக் கருத்தினை மறுதலிக்கிறார்கள். கிளிநொச்சி பிரதேசத்தில் பல நூற்றாண்டுகளாக இந்துக்களான தமிழர்களே வாழ்ந்து வந்ததாக இவர்கள் வாதிடுகிறார்கள். இதுபோன்ற எந்த பௌத்த ஆலயமும் அங்கிருக்கவில்லை என யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழத்தின் முன்னாள் தமிழ்த் துறைப் பேராசிரியர் கார்த்திகேசு சிவத்தம்பி கூறுகிறார்.
கிளிநொச்சிப் பகுதிக்கான பயணத்தினை இராணுவத்தினர் கட்டுப்படுத்துவதால், சுதந்திர ஆய்வாளர்களின் துணையுடன் இந்தப் பௌத்த ஆலயம் தொடர்பான உண்மை எதுவென ஆராய்ந்து கண்டறிய முடியவில்லை. தமிழர்களது தாயகக் கோட்பாட்டினை இல்லாதுசெய்யும் நோக்குடன் வட பகுதியில் சிங்களவர்களைக் குடியேற்றும் பரந்துபட்ட ஓர் திட்டத்தின் அங்கமாகவே கிளிநொச்சி நகரில் புத்தருடைய தூபி அமைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என தமிழ் தலைவர்கள் பலர் அச்சம் தெரிவிக்கிறார்கள்.
எதிர்வரும் வியாழனன்று இடம்பெறவிருக்கும் நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் சிறிலங்கா அரச தலைவர் மகிந்த ராஜபக்சவின் தலைமையிலான அரசாங்கம் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையினைப் பெறுமிடத்து வடக்கில் சிங்களக் குடியேற்றங்கள் விரைவாக முளைவிடும் எனவும் இவர்கள் தங்களது கவலையினை வெளியிடுகிறார்கள்.
'அரசாங்கமானது புதிய பௌத்த விகாரைகளையும் படையினருக்கான வீடுகளையும் கட்டி வருகின்றது. அவர்கள் இப்பகுதி சிங்களவர்களுக்கு உரியது என்று காட்டுவதற்காக இப்பகுதிகளில் குடியேற்றுவதற்கு முயல்கிறார்கள்', என்கிறார் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் சுரேஸ் பிறேமச்சந்திரன்.
தற்காலிக நலன்புரி நிலையங்களில் இடம்பெயர்ந்து வசிக்கும் தமிழ் மக்கள் முழுமையாக மீளக் குடியமர்த்தப்படுவதற்கு முன்னரே அரசாங்கம் 40,000 படைவீரர்களுக்கும் அவர்களது குடும்பங்களுக்குமான வீடுகளை வடக்கில் அமைக்கத் தொடங்கிவிட்டது.
பல ஆயிரம் படைகள் வடக்கில் நிலைகொண்டிருப்பதை ஏற்றுக்கொள்ளும் இராணுவத்தரப்பு தமது குடும்பங்கள் குடியமர்த்தப்படுவதென்பதை மறுப்பதுடன் தமது இராணுவ முகாம்களையும் பௌத்த, இந்துக் கோவில்களையும் மீளக்கட்டியெழுப்பி வருவதாக தெரிவிக்கிறது.
'நாம் மக்களைப் பாதுகாப்பதற்கும் மீண்டும் புலிகள் வராமலிருப்பதை உறுதி செய்யவுமே முயற்சி செய்கிறோம்', என்றார் ஜெனரல் சமரசிங்க.
சிறிலங்காவில் பிரித்தானியர் ஆட்சியிலிருந்தபோது 19 ஆம் நூற்றாண்டில் தொல்பொருளின் பிறப்புடன் ஆரம்பமாகிய முரண்பாடு மீண்டும் ஆரம்பமாகிறது.
1815 இல் பிரித்தானியர் ஆட்சியைக் கைப்பற்றியபோது, இலங்கையின் புராதன வரலாறு பற்றி அதிகம் தெரிந்திராத அவர்கள் கி.பி. 500 ஆம் ஆண்டளவில் பௌத்த துறவிகளால் எழுதப்பட்ட மகாவம்ச வரலாற்றினால் பெரிதும் கவரப்பட்டார்கள்.
கி.மு. 500 ஆம் ஆண்டளவில் வட இந்தியாவிலிருந்து வந்த விஜயன் எனும் ஆரிய இளவரசனின் வழித் தோன்றல்களே சிங்களவர்கள் என்றும் அதற்கு 200 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் தென்னிந்தியாவிலிருந்து வந்தவர்களே தமிழர்கள் என்றும் இது கூறுகிறது.
இன்றும் பாடசாலைகளில் கற்பிக்கப்படுகின்ற, சிங்கள பேரினவாதத்தை வலியுறுத்தும் இக்கோட்பாடே, தனிநாடு கோரி விடுதலைப்புலிகள் ஆயுதப் போராட்டத்தை ஆரம்பிப்பதற்கு வழிசமைத்தது.
உண்மையில், சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் வடக்கில் தொல்பொருள் ஆய்வை மேற்கொண்ட தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் அங்கு கிடைத்த அரும்பொருட்கள் கி.மு. 500 ஆம் ஆண்டுக்கு மிக நீண்ட காலத்திற்கு முன்னரே தென்னிந்தியாவிலிருந்து மக்கள் வந்திருப்பதற்கான ஆதாரங்களைக் கொண்டிருப்பதாகக் கூறினர். இதன் மூலம் மகாவம்சம் பொய் என நிரூபிக்கப்பட்டது.
மோதல்கள் ஆரம்பித்தபோது, தொல்பொருள் ஆய்வு முயற்சிகள் கைவிடப்படுவதற்கு நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டதுடன் பல தமிழ் தொல் பொருள் ஆய்வாளர்கள் வெளிநாடுகளிற்கு புலம்பெயர்ந்துவிட்டனர்.
போர் முடிவடைந்துவிட்டதால், வடக்கின் தொல் பொருள் ஆய்வு மீண்டும் ஆரம்பிக்கப்பட்டதுடன் நாட்டின் புராதன வரலாறு தொடர்பான விவாதமும் ஆரம்பித்துவிட்டது.
'மூன்று தசாப்தங்களாக வடக்கில் எம்மால் எதையும் செய்ய முடியவில்லை', என்கிறார் அரசாங்க தொல்பொருளியல் திணைக்களத்தின் தலைவர் செனரத் திசநாயக்கா.
'ஆரம்ப காலத்தில் மக்கள் எவ்வாறு வாழ்ந்தார்கள், அவர்களது கலாசாம், பொருளாதாரம். சமூகப் பின்னணி, வாழ்க்கைத் தரம் மற்றும் மதம் போன்றன தொடர்பாக நாம் தற்போது அறிந்துகொள்ள முடியும்'.
கடந்த வருடம் வடக்கில் தமது திணைக்களத்தால் 60 இடங்கள் இனங்காணப்பட்டுள்ளதாகவும் அவற்றுள் 3 புதிய இடங்கள் கி.மு.300 முதல் கி.பி. 1000 இற்க இடைப்பட்ட காலத்திற்கு உட்பட்டதாகும் என அவர் தெரிவித்தார்.
இந்த புதிய இடங்கள் யாவும் ஏன் சிங்கள பௌத்தவாதம் செழித்தோங்கிய காலப்பகுதிக்கு உரியதாக இருக்கிறது என தமிழ் கல்விமான்கள் சிலர் கேள்வி எழுப்பியுள்ளனர். இன்னும் சிலர் இந்த வேலை வெளிப்படைத் தன்மையாக இருப்பதற்கு தமிழ் தொல்பொருள் ஆய்வாளர்களும் வெளிநாட்டு வல்லுநர்கள் அல்லது ஐ.நா. நிபுணர்களும் சேர்த்துக்கொள்ளப்படவேண்டும் என விரும்புகிறார்கள்.
'தொல்பொருள் ஆய்வுத் திணைக்களம் அரசாங்கத்தின் கைகளுக்குள்ளேயே இருக்கிறது', என தன்னை இனங் காட்டிக் கொள்ள விரும்பாத தமிழ்ப் புத்திஜீவி ஒருவர் தெரிவித்தார்.
'இந்த இடங்களை சிங்களவர்களுடையது என அடையாளங் காட்டி, பல பௌத்த விகாரைகளைக் கட்டியெழுப்பி சிங்கள மக்களுக்கு இதுவே அவர்களது இழந்த நிலம் என்று கூறப் போகிறார்கள் என்பதே பிரச்சினைக்குரிய விடயமாகும்'.
கடந்த மாதம் வடக்கிற்கு 300,000 சுற்றுலாப் பயணிகள் சென்றிருக்கிறார்கள் எனவும் அவர்களில் பெரும்பான்மையானோர் சிங்களவர்கள் எனவும் அரசாங்கம் தெரிவிக்கிறது.
இனம் அல்லது மதம் தொடர்பான அடையாளங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருப்பதை அரச தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் மறுக்கிறார்கள்.
'பௌத்தமும் பௌத்தம் சாராத இடங்களும் சம அளவில் இருக்கவேண்டும் என்பது சிறிலங்கா அரச தலைவரின் அறிவுறுத்தல்', தொல்பொருளாய்வுக்கு நிதியுதவி வழங்கும் மத்திய கலாசார நிதியத்தின் தலைவர் சுதர்சன் செனவிரத்ன.
எவ்வாறிருந்தும் தொல் பொருளாய்வை அரசியல் நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்த விரும்புகின்ற சக்திகளும் இருக்கின்றன என்பதை செனவிரத்ன ஏற்றுக்கொள்கிறார்.
அவற்றுள் முக்கியமானது ராஜபக்சவிடம் அரசாங்கத்தில் கூட்டணியாகவுள்ள, செல்வாக்கு நிறைந்த, பௌத்த துறவிகளின் கட்சியான ஜாதிக கெல உறுமய ஆகும்.
கடந்த மாதம் கொழும்பில் நிகழ்ச்சி நடாத்தவிருந்த பிரபல அமெரிக்கப் பாடகர் அகொனிற்கு விசா அரசாங்கத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டதிலிருந்து இதன் செல்வாக்கை விளங்கிக் கொள்ளலாம்.
அகொனின் பாடலொன்றுக்கான காணொளியில் பெண்ணொருவர் அரைகுறை ஆடையில் ஒரு நீச்சல் குளத்தைச் சுற்றிப் பாடிக் கொண்டிருந்தார். அதன் பின்னணியில் ஒரு புத்தர் சிலை அமைந்திருந்தது. இதனைச் சுட்டிக் காட்டிய ஆர்ப்பாட்டதாரர்கள், பௌத்தத்திற்கு முன்னுரிமை அளிப்பதற்கும் அதனைப் பேணிப் பாதுகாப்பதற்கும் சிறிலங்கா அரசியலமைப்பு உறுதியளித்திருக்கிறது என்று தெரிவித்தனர்.
இதே ஜாதிக கெல உறுமயவே கடந்த டிசம்பரில் வடக்கில் பல பௌத்த கோவில்கள் கட்டப்படவேண்டும் என்பது உள்ளிட்ட 29 கோரிக்கைகளை முன்வைத்ததாகவும் அதற்கு சிறிலங்கா அரசதலைவர் உடன்பட்டதாகவும் கூறப்படுகிறது.
'ஏற்கனவே இருந்த பௌத்த தலங்களை மீள நிறுவுவதற்கு அவர் உடன்பட்டார். இராணுவமும் தொல் பொருளாய்வு திணைக்களமும் இது தொடர்பாக செயற்படுகிறது', என ஜாதிக கெல உறுமயவின் சிரேஸ்ட உறுப்பினர் தெரிவித்தார்.
இது பொய்யாக இருந்தாலும், தொல்பொருள் ஆய்வு தொடர்பில் ஜாதிக கெல உறுமய நேரடியாகத் தலையிட முடியும். ஏனெனில் அதன் தலைவர் சம்பிக்க ரணவக்கவே சூழல் துறை அமைச்சராக இருப்பதால், பாதுகாக்கப்பட்ட இடங்களில் அகழ்வுகளை மேற்கொள்வதற்கு அவரது அனுமதி அவசியமாகும்.
சிறிலங்காவின் தொல் பொருள் ஆய்வுடன் தொடர்புடைய வெளிநாட்டு தொல்லியலாளர்கள் இனப்பிரச்சினை விடயத்தில் வேகமாகத் தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்று கூறுகின்றனர்.
'இந்தப் பிரச்சினைக்கு தொல் பொருளால் தீர்வு காண முடியாது', என டேர்காம் பல்கலைக்கழக பேராசிரியர் றொபின் கானிங்காம் தெரிவித்தார்.
'சிறிலங்காவில் தொல் பொருளாய்வு என்பது எப்போதுமே அரசியலாக இருந்து வருகிறது. இப்போதும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை', என்று கூறுகிறார் தனது உறவினர்களுக்கு ஆபத்து நேரிடலாம் என அஞ்சி தன்னை இனங்காட்ட விரும்பாத புலம்பெயர்ந்து வெளிநாட்டில் வசிக்கும் தமிழ் வரலாற்றறிஞர் ஒருவர்.
இக்கட்டுரை TimesOnline இல் வெளியான Archaeology sparks new conflict between Sri Lankan Tamils and Sinhalese என்ற கட்டுரையின் தமிழாக்கம் ஆகும்
செவ்வாய், 6 ஏப்ரல், 2010
எப்படியும் வாழ்வதா...?
வயது வந்த ஆணும் பெண்ணும் திருமணம் செய்து கொள்ளாமல் சேர்ந்து வாழ்வதில் தவறு இல்லை, திருமணத்துக்கு முன்பே உடல் உறவில் ஈடுபடுவதில் தவறு இல்லை என்ற கருத்தை உச்ச நீதிமன்றத் தலைமை நீதிபதி உள்பட 3 நீதிபதிகள் தெரிவித்தபோது கோடிக்கணக்கான நெஞ்சங்கள் பதறின; இதை ஜாதி, மத, மொழி வேறுபாடுகளைக் கடந்து அனைத்து சமுதாயத்தைச் சேர்ந்த பெரியவர்கள் பலரின் குமுறலிலிருந்தும் கண்டனங்களிலிருந்தும் அறிய முடிகிறது. ராமசேனை என்ற அமைப்பின் தலைவரான பிரமோத் முத்தாலிக்கின் கருத்துகளையும் செயல்களையும் நம்மால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்றாலும் இந்தப் பிரச்னையில் அவர் சுட்டிக்காட்டிய ஒரு விஷயம் அனைவராலும் கூர்ந்து கவனிக்கத்தக்கது.
ஒரு வீட்டில் விபசாரம் நடக்கிறது என்ற தகவல் கிடைத்து போலீஸ்காரர்கள் அவர்களைக் கைது செய்யச் சென்றால், ""வயது வந்த நாங்கள் ஒரே இடத்தில் தனித்து இருப்பதும், உடல் உறவு கொள்வதும் சட்டப்படி செல்லத்தக்கதே'' என்று உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகளின் கருத்துகளையே அவர்கள் திருப்பிச் சொன்னால் நடவடிக்கை எடுக்க முடியுமா?
உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகளின் அதே அதிரடி பாணியில், ""இங்கே வந்தீர்களே எங்கள் செய்கையால் உங்களுக்கு ஏதேனும் தனிப்பட்ட பாதிப்பு ஏற்பட்டிருக்கிறதா, உங்கள் வீட்டில் யாராவது இதே போல நடந்துகொள்வார்கள் என்று நீங்கள் அஞ்சுகிறீர்களா?'' என்று கேட்டால் போலீஸ்காரர்களால் என்ன பதிலைக் கூற முடியும்?
அரசு வழக்கறிஞரைப் பார்த்து அந்த நீதிபதிகள் கேட்ட கேள்விகளை, அதே வழக்கறிஞர் மாற்றிக் கேட்டிருந்தால் நீதிபதிகளின் நிலை என்ன ஆகியிருக்கும்? உங்கள் மகனுக்கோ மகளுக்கோ வரன் பார்க்கும்போது, இப்படி திருமணத்துக்கு முன்னால் இன்னொருவருடன் சேர்ந்திருந்தால் பரவாயில்லை என்று திருமணம் செய்வீர்களா, உடலுறவு கொண்டிருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று மகிழ்ச்சியோடு ஏற்றுக் கொள்வீர்களா என்று கேட்டிருந்தால்?
திருமணத்துக்கு முன்பே உடலுறவு கொள்ளும் இளைஞர்கள் யுவதிகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது என்று அவ்வப்போது பத்திரிகைகளில் ""சிறப்புச் செய்திகள்'' வருவது உண்டு. இது ஏதோ சமுதாய அக்கறையில் வெளியிடப்படுவதாக யாரும் கருதிவிடக்கூடாது. இந்தக் கட்டுரைகளே, அப்படி முறைதவறி நடக்க அஞ்சும் இளைய தலைமுறையை மனதளவில் தயார்படுத்த, பன்னாட்டுத் தொழில் நிறுவனங்கள் பணம் கொடுத்து எழுத வைக்கும் வியாபார உத்தி என்கிறார்கள் சமூகவியல் ஆய்வாளர்கள்.
கருத்தடை மாத்திரைகள், ஆண் உறை, பெண் உறை போன்ற சாதனங்கள் இவற்றின் விற்பனை மூலம் கோடிக்கணக்கான ரூபாய் சம்பாதிக்கும் பன்னாட்டுத் தொழில் நிறுவனங்கள் இந்தியாவில் கடைவிரித்து இதற்காகவே செயல்படுகின்றன என்பது அப்பாவிகளான நம் நாட்டு மக்கள் அறியாத அப்பட்டமான உண்மை. தங்களுடைய ""தொழிலுக்கு'' உற்ற களத்தை பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் தயார் செய்யத்தான் இந்தச் செய்திகளும் கட்டுரைகளும். சிவப்பழகி, கண் அழகி, கால் அழகி என்ற அழகிப் போட்டிகள் எல்லாம்கூட இந்த வியாபார உத்தியின் பிரிக்க முடியாத அங்கமே.
ஆங்கில வார இதழ்களிலும் மாநில மொழி வாரப் பத்திரிகைகளிலும் முறை வைத்துக் கொண்டு இப்படி அந்தரங்க விஷயங்களை ஏதோ அறிவியல்பூர்வமாக ஆய்ந்து எழுதுவதாக எழுத்து விபசாரம் செய்து இளைய தலைமுறையின் எதிர்காலத்தை மட்டுமல்ல, பாரதத் திருநாட்டின் வருங்காலத்தையும், தலைமுறை தலைமுறையாக நாம் கடைப்பிடித்து வந்த உயரிய பண்புகளையும் தகர்த்தெறியத் தலைப்படுகிறார்கள்.
கருத்தடை மாத்திரைகள், மோகத்தை அதிகப்படுத்தும் வீரிய சக்தி மாத்திரைகள், (லேகியங்கள்), உள்ளாடைகள், மாதவிடாய்க்கால சானிடரி நாப்கின்கள் போன்றவற்றின் விளம்பரங்களுக்காக மட்டும் ஆண்டுதோறும் கோடிக்கணக்கான ரூபாய்கள் செலவாகின்றன. வரவோ அவற்றைப் போல பல மடங்கு.
சொல்ல நா கூசுகிறது என்றாலும் தனியார் தொலைக்காட்சிகளின் பல்வேறு கலை நிகழ்ச்சிகளும் இரவு நேர சிறப்புக் காட்சிகளும் இந்தத் தொழிலுக்கு வளம் சேர்க்கத்தான் என்பதே உண்மை. மனித குலத்தின் மிகப் பழமையான தொழில் என்று ஏளனமாகக் குறிப்பிடப்படும் வேசைத்தனமே இன்று காட்சி ஊடகங்களில் அப்பட்டமாக வெளிப்பட்டு நிற்கிறது. இந்த நிலையில் நீதிபதிகளின் கருத்து நெஞ்சங்களில் தீயை வைத்துவிட்டது என்றால் மிகையில்லை. உச்ச நீதிமன்றத்தில் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் தரப்பட்ட ஒரு தீர்ப்பும் இதே போல சிந்தனையாளர்களின் கோபத்துக்கு ஆளானது. ஆனால் அந்தத் தீர்ப்பு இன்றுவரை திருத்தப்படவே இல்லை என்பதே உண்மை.
அதாவது தில்லியில் சுற்றுச் சூழலை மாசுபடுத்தி கரும்புகையைக் கக்கும் சில தொழில் நிறுவனங்கள் மேட்டுக்குடிகளின் இல்லங்கள் இருந்த பகுதியில் அமைந்திருந்தன. அதாவது தொழிற்சாலைகளுக்கு அருகில் வீடுகளைக் கட்டிக்கொண்டு மேட்டுக்குடிகள்தான் பின்னாளில் குடியேறினார்கள். ஆனால் அவர்கள் தங்களுடைய செல்வாக்கு காரணமாக, காற்றில் மாசு அதிகரித்துவிட்டதால் அந்த ஆலைகளை வேறு இடத்துக்குக் கொண்டு போய் நிறுவ வேண்டும் என்று வழக்குத் தொடுக்க வைத்து அதில் வெற்றியும் பெற்றார்கள்.
அந்தத் தீர்ப்பு வந்தபோது சிந்தனையாளர்கள் எழுப்பிய கேள்விகள் மூன்று. இந்த ஆலைகளிலிருந்து இந்த அளவுக்கு நச்சுப்புகை வந்தால் நகரின் எந்தப் பகுதியில் இருந்தாலும் அது மக்களைப் பாதிக்குமே, நச்சுத்தன்மையைக் குறைக்க வேண்டும் அல்லது உற்பத்தியையே கைவிட வேண்டும் என்று ஏன் உத்தரவிடவில்லை? தில்லி மாநகரின் மற்றொரு பகுதிக்கு ஆலைகளை மாற்றச் சொல்லி உத்தரவிடுகிறீர்களே அங்கு வசிக்கும் ஏழைகளின் உயிர் என்ன விலை மலிவானதா?
ஆலையால் பாதிக்கப்படும் மக்கள் ஒரு பக்கம் கிடக்கட்டும், இங்கேயே மூன்று ஷிப்டுகளிலும் வேலை பார்க்கின்றனரே நூற்றுக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் அவர்களுடைய உடல் நலம் என்ன ஆகும், அவர்களைக் காப்பாற்ற ஏதாவது உத்தரவில் கூறியிருக்கிறீர்களா என்று. இந்தக் கேள்விகளுக்கு இன்று வரை பதில் இல்லை.
கற்பாம், மானமாம்... என்று ஏளனம் செய்யும் நவநாகரிக யுகத்தில், சேர்ந்து வாழ்தல் தவறல்ல என்று கருத்துக் கூறியிருக்கிறது நீதித்துறை. நீதியாம், நியாயமாம்... என்று மனம் நொந்து முணுமுணுப்பதல்லாமல் நமக்கு வேறு வழியேது...? பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் ஆக்டோபஸ் வியாபாரப்பிடி மேலும் மேலும் இறுகுவதன் இன்னொரு அடையாளம்தான் இந்தத் தீர்ப்பு என்கிற குற்றச்சாட்டில் அர்த்தமே இல்லை என்று ஒதுக்கித் தள்ளிவிட முடியவில்லை... எப்படியும் வாழலாம் என்கிற நிலைமை ஏற்பட்டால் அதன் முதல் பலி நீதித்துறையாகத்தான் இருக்கும் என்பதை நமது நீதிபதிகள் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்!
தினமணி
ஒரு வீட்டில் விபசாரம் நடக்கிறது என்ற தகவல் கிடைத்து போலீஸ்காரர்கள் அவர்களைக் கைது செய்யச் சென்றால், ""வயது வந்த நாங்கள் ஒரே இடத்தில் தனித்து இருப்பதும், உடல் உறவு கொள்வதும் சட்டப்படி செல்லத்தக்கதே'' என்று உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகளின் கருத்துகளையே அவர்கள் திருப்பிச் சொன்னால் நடவடிக்கை எடுக்க முடியுமா?
உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகளின் அதே அதிரடி பாணியில், ""இங்கே வந்தீர்களே எங்கள் செய்கையால் உங்களுக்கு ஏதேனும் தனிப்பட்ட பாதிப்பு ஏற்பட்டிருக்கிறதா, உங்கள் வீட்டில் யாராவது இதே போல நடந்துகொள்வார்கள் என்று நீங்கள் அஞ்சுகிறீர்களா?'' என்று கேட்டால் போலீஸ்காரர்களால் என்ன பதிலைக் கூற முடியும்?
அரசு வழக்கறிஞரைப் பார்த்து அந்த நீதிபதிகள் கேட்ட கேள்விகளை, அதே வழக்கறிஞர் மாற்றிக் கேட்டிருந்தால் நீதிபதிகளின் நிலை என்ன ஆகியிருக்கும்? உங்கள் மகனுக்கோ மகளுக்கோ வரன் பார்க்கும்போது, இப்படி திருமணத்துக்கு முன்னால் இன்னொருவருடன் சேர்ந்திருந்தால் பரவாயில்லை என்று திருமணம் செய்வீர்களா, உடலுறவு கொண்டிருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று மகிழ்ச்சியோடு ஏற்றுக் கொள்வீர்களா என்று கேட்டிருந்தால்?
திருமணத்துக்கு முன்பே உடலுறவு கொள்ளும் இளைஞர்கள் யுவதிகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது என்று அவ்வப்போது பத்திரிகைகளில் ""சிறப்புச் செய்திகள்'' வருவது உண்டு. இது ஏதோ சமுதாய அக்கறையில் வெளியிடப்படுவதாக யாரும் கருதிவிடக்கூடாது. இந்தக் கட்டுரைகளே, அப்படி முறைதவறி நடக்க அஞ்சும் இளைய தலைமுறையை மனதளவில் தயார்படுத்த, பன்னாட்டுத் தொழில் நிறுவனங்கள் பணம் கொடுத்து எழுத வைக்கும் வியாபார உத்தி என்கிறார்கள் சமூகவியல் ஆய்வாளர்கள்.
கருத்தடை மாத்திரைகள், ஆண் உறை, பெண் உறை போன்ற சாதனங்கள் இவற்றின் விற்பனை மூலம் கோடிக்கணக்கான ரூபாய் சம்பாதிக்கும் பன்னாட்டுத் தொழில் நிறுவனங்கள் இந்தியாவில் கடைவிரித்து இதற்காகவே செயல்படுகின்றன என்பது அப்பாவிகளான நம் நாட்டு மக்கள் அறியாத அப்பட்டமான உண்மை. தங்களுடைய ""தொழிலுக்கு'' உற்ற களத்தை பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் தயார் செய்யத்தான் இந்தச் செய்திகளும் கட்டுரைகளும். சிவப்பழகி, கண் அழகி, கால் அழகி என்ற அழகிப் போட்டிகள் எல்லாம்கூட இந்த வியாபார உத்தியின் பிரிக்க முடியாத அங்கமே.
ஆங்கில வார இதழ்களிலும் மாநில மொழி வாரப் பத்திரிகைகளிலும் முறை வைத்துக் கொண்டு இப்படி அந்தரங்க விஷயங்களை ஏதோ அறிவியல்பூர்வமாக ஆய்ந்து எழுதுவதாக எழுத்து விபசாரம் செய்து இளைய தலைமுறையின் எதிர்காலத்தை மட்டுமல்ல, பாரதத் திருநாட்டின் வருங்காலத்தையும், தலைமுறை தலைமுறையாக நாம் கடைப்பிடித்து வந்த உயரிய பண்புகளையும் தகர்த்தெறியத் தலைப்படுகிறார்கள்.
கருத்தடை மாத்திரைகள், மோகத்தை அதிகப்படுத்தும் வீரிய சக்தி மாத்திரைகள், (லேகியங்கள்), உள்ளாடைகள், மாதவிடாய்க்கால சானிடரி நாப்கின்கள் போன்றவற்றின் விளம்பரங்களுக்காக மட்டும் ஆண்டுதோறும் கோடிக்கணக்கான ரூபாய்கள் செலவாகின்றன. வரவோ அவற்றைப் போல பல மடங்கு.
சொல்ல நா கூசுகிறது என்றாலும் தனியார் தொலைக்காட்சிகளின் பல்வேறு கலை நிகழ்ச்சிகளும் இரவு நேர சிறப்புக் காட்சிகளும் இந்தத் தொழிலுக்கு வளம் சேர்க்கத்தான் என்பதே உண்மை. மனித குலத்தின் மிகப் பழமையான தொழில் என்று ஏளனமாகக் குறிப்பிடப்படும் வேசைத்தனமே இன்று காட்சி ஊடகங்களில் அப்பட்டமாக வெளிப்பட்டு நிற்கிறது. இந்த நிலையில் நீதிபதிகளின் கருத்து நெஞ்சங்களில் தீயை வைத்துவிட்டது என்றால் மிகையில்லை. உச்ச நீதிமன்றத்தில் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் தரப்பட்ட ஒரு தீர்ப்பும் இதே போல சிந்தனையாளர்களின் கோபத்துக்கு ஆளானது. ஆனால் அந்தத் தீர்ப்பு இன்றுவரை திருத்தப்படவே இல்லை என்பதே உண்மை.
அதாவது தில்லியில் சுற்றுச் சூழலை மாசுபடுத்தி கரும்புகையைக் கக்கும் சில தொழில் நிறுவனங்கள் மேட்டுக்குடிகளின் இல்லங்கள் இருந்த பகுதியில் அமைந்திருந்தன. அதாவது தொழிற்சாலைகளுக்கு அருகில் வீடுகளைக் கட்டிக்கொண்டு மேட்டுக்குடிகள்தான் பின்னாளில் குடியேறினார்கள். ஆனால் அவர்கள் தங்களுடைய செல்வாக்கு காரணமாக, காற்றில் மாசு அதிகரித்துவிட்டதால் அந்த ஆலைகளை வேறு இடத்துக்குக் கொண்டு போய் நிறுவ வேண்டும் என்று வழக்குத் தொடுக்க வைத்து அதில் வெற்றியும் பெற்றார்கள்.
அந்தத் தீர்ப்பு வந்தபோது சிந்தனையாளர்கள் எழுப்பிய கேள்விகள் மூன்று. இந்த ஆலைகளிலிருந்து இந்த அளவுக்கு நச்சுப்புகை வந்தால் நகரின் எந்தப் பகுதியில் இருந்தாலும் அது மக்களைப் பாதிக்குமே, நச்சுத்தன்மையைக் குறைக்க வேண்டும் அல்லது உற்பத்தியையே கைவிட வேண்டும் என்று ஏன் உத்தரவிடவில்லை? தில்லி மாநகரின் மற்றொரு பகுதிக்கு ஆலைகளை மாற்றச் சொல்லி உத்தரவிடுகிறீர்களே அங்கு வசிக்கும் ஏழைகளின் உயிர் என்ன விலை மலிவானதா?
ஆலையால் பாதிக்கப்படும் மக்கள் ஒரு பக்கம் கிடக்கட்டும், இங்கேயே மூன்று ஷிப்டுகளிலும் வேலை பார்க்கின்றனரே நூற்றுக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் அவர்களுடைய உடல் நலம் என்ன ஆகும், அவர்களைக் காப்பாற்ற ஏதாவது உத்தரவில் கூறியிருக்கிறீர்களா என்று. இந்தக் கேள்விகளுக்கு இன்று வரை பதில் இல்லை.
கற்பாம், மானமாம்... என்று ஏளனம் செய்யும் நவநாகரிக யுகத்தில், சேர்ந்து வாழ்தல் தவறல்ல என்று கருத்துக் கூறியிருக்கிறது நீதித்துறை. நீதியாம், நியாயமாம்... என்று மனம் நொந்து முணுமுணுப்பதல்லாமல் நமக்கு வேறு வழியேது...? பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் ஆக்டோபஸ் வியாபாரப்பிடி மேலும் மேலும் இறுகுவதன் இன்னொரு அடையாளம்தான் இந்தத் தீர்ப்பு என்கிற குற்றச்சாட்டில் அர்த்தமே இல்லை என்று ஒதுக்கித் தள்ளிவிட முடியவில்லை... எப்படியும் வாழலாம் என்கிற நிலைமை ஏற்பட்டால் அதன் முதல் பலி நீதித்துறையாகத்தான் இருக்கும் என்பதை நமது நீதிபதிகள் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்!
தினமணி
சனி, 3 ஏப்ரல், 2010
திங்கள், 29 மார்ச், 2010
ஒபாமா திடீர் ரகசிய ஆப்கானிஸ்தான் பயணம்
காபூல்: அமெரிக்க ஜனாதிபதி பராக் ஒபாமா நேற்றிரவு திடீரென ஆப்கானிஸ்தான் வந்தார்.
நேற்று முன் தினம் மேரிலாண்ட் சென்ற ஒபாமா அங்கிருந்து ஆப்கானிஸ்தானுக்கு புறப்பட்டார். பாதுகாப்பு காரணங்களையொட்டி அவரது பயணம் மிக ரகசியமாக வைக்கப்பட்டிருந்தது.
காபூல் விமானப் படைத் தளத்தில் தரையிறங்கிய அவர் அங்கிருந்து ஹெலிகாப்டரில் ஆப்கானிஸ்தான் அதிபர் ஹமீது கர்சாய் மாளிகைக்குச் சென்றார்.
அவரது வருகை சில மணி நேரத்துக்கு முன்னர் தான் கர்சாய்க்கே தெரிவிக்கப்பட்டது.
கர்சாயை சந்தித்த ஒபாமா ஆப்கானிஸ்தானி்ல் தலைவிரித்தாடும் லஞ்ச- ஊழலை ஒழிக்கவும், போதை மருந்து கடத்தலை தடுக்கவும் கடும் நடவடிக்கை எடுக்குமாறு வலியுறுத்தினார்.
பின்னர் அங்கேயே அமெரிக்க படை வீரர்களை சந்தித்துப் பேசிய ஒபாமா அடுத்த சில மணி நேரங்களில் காபூலில் இருந்து அமெரிக்கா கிளம்பினார்.
பதவியேற்ற பின் போர் பிராந்தியத்துக்கு ஒபாமா செல்வது இது இரண்டாவது முறையாகும். முன்பு ஈராக்குக்கும் இதே போல திடீரென ரகசிய பயணம் மேற்கொண்டார் ஒபாமா என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
இஸ்ரேல் பிரதமரை அவமானப்படுத்தினாரா ஒபாமா?:
இந் நிலையில் இஸ்ரேல் பிரதமர் நெதன்யாகுவை ஒபாமா அவமானப்படுத்திவிட்டதாக இஸ்ரேலில் பரபரப்பு கிளம்பியுள்ளது.
பாலஸ்தீனத்தில் தான் ஆக்கிரமித்துள்ள மேற்கு ஜெருசலேம் பகுதியில் யூதர்களுக்கு வீடு கட்டிக் கொடுக்கும் திட்டத்தை இஸ்ரேல் சமீபத்தில் தொடங்கியது.
இத் திட்டத்தை இஸ்ரேல் பிரதமர் நெதன்யாகு தொடங்கி வைத்தார். இதற்கு அமெரிக்க வெளியுறவு அமைச்சர் ஹிலாரி கிளிண்டன் கடும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தார். அமெரிக்கா-இஸ்ரேல் இடையே பேச்சுவார்த்தை நடக்க இருக்கும் நிலையில் இத் திட்டத்தை இஸ்ரேல் தொடங்கியதை அவர் கண்டித்தார்.
ஆனால் இந்த எதிர்ப்பை இஸ்ரேல் நிராகரித்தது.
இந் நிலையில் அமெரிக்கா சென்ற நெதன்யாகு, அதிபர் ஒபாமாவை வெள்ளை மாளிகையில் சந்தித்தார். அப்போது அவரை ஒபாமா மிகக் கடுமையாக கண்டித்ததாக செய்திகள் வெளியாகியுள்ளன.
இந்த சந்திப்பின்போது இரு தலைவரும் போட்டோ எடுத்துக் கொள்ளும் சம்பிரதாயமும் நடைபெறவில்லை.
மேலும் ஒபாமா-நெதன்யாகு பேச்சு விவரங்களையும் பத்திரிகையாளர்களுக்கு வெள்ளை மாளிகை அதிகாரிகள் தெரிவிக்கவில்லை.
இதன் மூலம் நெதன்யாகுவை ஒபாமா அவமானப்படுத்திவிட்டதாக இஸ்ரேலிய இணையத் தளங்களில் செய்திகள் வெளியாகி பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளன.
ஆனால், இதை அமெரிக்கா மறுத்துள்ளது. இது குறித்து வெள்ளை மாளிகை அதிகாரி ஒருவர் கூறுகையில், இஸ்ரேல் எங்கள் நெருங்கிய நட்பு நாடு. நட்பு நாடுகளுக்கு இடையே இதுபோன்ற சம்பிரதாயங்கள் எல்லாம் தேவையில்லை. அதனால் தான் அவை தவிர்க்கப்பட்டன. மற்றபடி இஸ்ரேல் பிரதமர் அவமானப்படுத்தப்பட்டார் என்பதெல்லாம் தவறான பிரச்சாரம் என்றார்.
நேற்று முன் தினம் மேரிலாண்ட் சென்ற ஒபாமா அங்கிருந்து ஆப்கானிஸ்தானுக்கு புறப்பட்டார். பாதுகாப்பு காரணங்களையொட்டி அவரது பயணம் மிக ரகசியமாக வைக்கப்பட்டிருந்தது.
காபூல் விமானப் படைத் தளத்தில் தரையிறங்கிய அவர் அங்கிருந்து ஹெலிகாப்டரில் ஆப்கானிஸ்தான் அதிபர் ஹமீது கர்சாய் மாளிகைக்குச் சென்றார்.
அவரது வருகை சில மணி நேரத்துக்கு முன்னர் தான் கர்சாய்க்கே தெரிவிக்கப்பட்டது.
கர்சாயை சந்தித்த ஒபாமா ஆப்கானிஸ்தானி்ல் தலைவிரித்தாடும் லஞ்ச- ஊழலை ஒழிக்கவும், போதை மருந்து கடத்தலை தடுக்கவும் கடும் நடவடிக்கை எடுக்குமாறு வலியுறுத்தினார்.
பின்னர் அங்கேயே அமெரிக்க படை வீரர்களை சந்தித்துப் பேசிய ஒபாமா அடுத்த சில மணி நேரங்களில் காபூலில் இருந்து அமெரிக்கா கிளம்பினார்.
பதவியேற்ற பின் போர் பிராந்தியத்துக்கு ஒபாமா செல்வது இது இரண்டாவது முறையாகும். முன்பு ஈராக்குக்கும் இதே போல திடீரென ரகசிய பயணம் மேற்கொண்டார் ஒபாமா என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
இஸ்ரேல் பிரதமரை அவமானப்படுத்தினாரா ஒபாமா?:
இந் நிலையில் இஸ்ரேல் பிரதமர் நெதன்யாகுவை ஒபாமா அவமானப்படுத்திவிட்டதாக இஸ்ரேலில் பரபரப்பு கிளம்பியுள்ளது.
பாலஸ்தீனத்தில் தான் ஆக்கிரமித்துள்ள மேற்கு ஜெருசலேம் பகுதியில் யூதர்களுக்கு வீடு கட்டிக் கொடுக்கும் திட்டத்தை இஸ்ரேல் சமீபத்தில் தொடங்கியது.
இத் திட்டத்தை இஸ்ரேல் பிரதமர் நெதன்யாகு தொடங்கி வைத்தார். இதற்கு அமெரிக்க வெளியுறவு அமைச்சர் ஹிலாரி கிளிண்டன் கடும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தார். அமெரிக்கா-இஸ்ரேல் இடையே பேச்சுவார்த்தை நடக்க இருக்கும் நிலையில் இத் திட்டத்தை இஸ்ரேல் தொடங்கியதை அவர் கண்டித்தார்.
ஆனால் இந்த எதிர்ப்பை இஸ்ரேல் நிராகரித்தது.
இந் நிலையில் அமெரிக்கா சென்ற நெதன்யாகு, அதிபர் ஒபாமாவை வெள்ளை மாளிகையில் சந்தித்தார். அப்போது அவரை ஒபாமா மிகக் கடுமையாக கண்டித்ததாக செய்திகள் வெளியாகியுள்ளன.
இந்த சந்திப்பின்போது இரு தலைவரும் போட்டோ எடுத்துக் கொள்ளும் சம்பிரதாயமும் நடைபெறவில்லை.
மேலும் ஒபாமா-நெதன்யாகு பேச்சு விவரங்களையும் பத்திரிகையாளர்களுக்கு வெள்ளை மாளிகை அதிகாரிகள் தெரிவிக்கவில்லை.
இதன் மூலம் நெதன்யாகுவை ஒபாமா அவமானப்படுத்திவிட்டதாக இஸ்ரேலிய இணையத் தளங்களில் செய்திகள் வெளியாகி பரபரப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளன.
ஆனால், இதை அமெரிக்கா மறுத்துள்ளது. இது குறித்து வெள்ளை மாளிகை அதிகாரி ஒருவர் கூறுகையில், இஸ்ரேல் எங்கள் நெருங்கிய நட்பு நாடு. நட்பு நாடுகளுக்கு இடையே இதுபோன்ற சம்பிரதாயங்கள் எல்லாம் தேவையில்லை. அதனால் தான் அவை தவிர்க்கப்பட்டன. மற்றபடி இஸ்ரேல் பிரதமர் அவமானப்படுத்தப்பட்டார் என்பதெல்லாம் தவறான பிரச்சாரம் என்றார்.
ஞாயிறு, 28 மார்ச், 2010
தற்பொழுதுதான் யதார்த்தமான யுத்தம் ஆரம்பிக்கிறது! இதில் பங்கெடுங்கள்! – பிரய்ன் செனிவரத்னா
‘தமிழீழம்’ மீதான பல்வேறு நாடுகளில் எடுக்கப்பட்ட வாக்கெடுப்பில் கிடைத்த மகத்தான ஆணையைப்பற்றிப் பிரெய்ன் செனிவரத்னா, ‘இத்தனை வருடங்களாக நான் ஈடுபட்ட போதிலும் இத்தகைய தீர்ப்பினால் நான் பிரமிப்பு அடைந்தேன்’ என தமிழ்நெட்டிற்கு வழங்கிய சிறப்புக் கட்டுரையில் எழுதுகிறார்.
“சமஷ்டியின் காலம் எப்பவோ முடிவடைந்து விட்டது. தமிழ் பிரதேசங்கள் கொழும்பின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து பிரிக்கப்படாவிடின், இலங்கைத் தீவில் அமைதியோ, அபிவிருத்தியோ ஏற்படமுடியாது. இலங்கையில் உள்ள தமிழ் பிரதேசங்களில் இத்தகைய வாக்கெடுப்பு நடத்தினால் 100 வீதம் ‘ஆம்’ என்றே வாக்களிப்பார்கள். ஏழு கோடி தமிழர்கள் உள்ள தமிழ் நாட்டில், இப்படியொரு வாக்கெடுப்பு நடத்தினாலோ, டெல்லி அரசு ஓடி ஒளிப்பதற்கு இடம் தேடவேண்டி வரும் என அவர் எழுதுகிறார். அவரின் கருத்துப்படி, உலகளாவிய இந்தக் கவலைக்கிடமான நிலைமையின் கரு, பிரித்தானியக் காலனித்துவமும், அதனைத் தீர்ப்பதில் பின்னடைவு ஏற்படுத்திய உலக நடவடிக்கைகளும் ஆதலால், இதற்கு உலகமே பதிலளிக்க வேண்டும். யதார்த்தமான யுத்தம்,, ஆயுத ரீதியில் இல்லாவிட்டாலும் தற்பொழுதுதான் தொடங்குகிறது. நம்பிக்கை இழப்பதினால், ஒன்றையும் அடைய முடியாது. ஆனால், தமிழர்களின் இளைய சமுதாயம், நம்பிக்கையெனும் ஒளிக்கதிரை மிளிரச் செய்கிறது என அவர் கூறினார்.
‘இலங்கைத் தீவில் தமிழீழம் பற்றிய வெளிநாட்டுக் கருத்துக்கணிப்பு’ எனும் 42 பக்கங்கள் அடங்கிய டாக்டர் செனிவரத்னாவின் கட்டுரையின் முக்கிய அம்சங்கள் கீழே தரப்படுகின்றன. முழுக் கட்டுரையையும் ஆங்கிலத்தில் வாசிக்க விரும்பும் வாசகர்கள் ஆங்கிலக்கட்டுரையை இந்த இணைப்பில் பெற்றுக் கொள்ளலாம். http://www.tamilnet.com/img/publish/2010/03/Dr_Brian_Senewiratne_on_Tamil_ref.pdf 78 வயது டாக்டர் செனிவரத்னா ஆஸ்திரேலியாவில், வசிக்கும் புகழ் பெற்ற சிங்கள வைத்தியர். அவர் பன்டாரநாயக்கா குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர் எனினும் தமிழீழக் கொள்கையை நீண்ட காலமாக ஆதரித்து வந்தவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
தமிழீழ வாக்கெடுப்பு – இதுவரை உலகம் முழுவதிலும் இப்படியொரு தீர்ப்பை எந்த விடயத்திலும், எந்த இடத்திலும் நான் காணவில்லை. புலம் பெயர் தமிழ் மக்கள் பெரும்பான்மையாகத் தமிழீழம் எனும் வேறு நாட்டை விரும்புகிறார்கள் என்ற கூற்று மிகவும் மட்டுப்படுத்தப்பட்டது ஒன்றாகும். இத்தனை வருடங்களாக இவ்விடயத்தில் ஈடுபட்ட போதிலும், இந்தத் தீர்ப்பினால் நான் பிரம்மிப்படைந்தேன்.
இலங்கைத் தீவில் என்பது ஒரு குடியேற்ற நாட்டின் அமைப்பு. தமிழர்கள் இந்த வாக்கெடுப்பின் மூலம் கேட்பதும், பேராதரவோடு உறுதிப்படுத்துவதும், தோல்வியுற்ற இந்தக் குடியேற்ற அரசமைப்பைக் கலைக்க வேண்டும் என்பதே. 70 கோடி தமிழர்கள் வசிக்கும் தமிழ் நாட்டில், இப்படியொரு வாக்கெடுப்பை நடத்தினால், டெல்லி அரசு மாத்திரமல்ல அத்துடன் அவர்களின் உளவுத்துறையான ‘ரா’ அமைப்பும் ஒளித்தோட வேண்டி வரும்.
இலங்கைத் தீவில் தமிழ் பிரதேசங்களாகிய வடக்கிலும் கிழக்கிலும் ஒரு வாக்கெடுப்பைப் பார்க்க நான் ஆசைப் படுகிறேன். ஆனால், அத்தகைய வாக்கெடுப்பை இராஜபக்சேவின் இராணுவ சீருடையுடனோ அல்லது இல்லாமலோ பணியாற்றும் அடிவருடிகளைத் தவிர்த்தும், அல்லது வாக்காளர்கள் எப்படி வாக்களிக்கிறார்கள் என தமது எஜமானர்களுக்கு முறையிடுவதற்கு வேவு பார்க்கும் தமிழ் ‘உதவியாளர்களைத்’ தவிர்த்தும் இது நடைபெற வேண்டும். அதாவது, ஒரு நம்பகமான வாக்கெடுப்பில், இலங்கைத் தீவில் இராணுவம் அப்பிரதேசங்களில் இருந்து விலக்கப்பட்டு, இராஜபக்சேவின் பல்லக்குக் காவிகளான கருணா, பிள்ளையான் போன்றவர்களும் தவிர்க்கப்பட்டால் நூறு வீதம் தமிழீழத்திற்கு ஆதரவான வாக்குகள் சுலபமாகக் கிடைக்கலாம்.
சமஷ்டித் தீர்வின் பயனின்மை
அன்றும் (1945-ல்) அதனிலும் பார்க்க இன்றும், இந்தப் பொறுப்பற்ற, நாசகாரமான பிரித்தானியக் குடியேற்ற அமைப்பை இல்லாது ஓழிக்கும் வரை, இலங்கைத் தீவில் அமைதியோ, அபிவிருத்தியோ வரப்போவதில்லை. அப்படிச் செய்வதன் மூலம் கிடைப்பது ‘ஈழம்’ எனப்படலாம். அல்லது வேறொன்றாகலாம். ஆனால், தமிழ்ப் பிரதேசங்களில் நிர்வாக உரிமை, சிங்களவர்களின் கைகளுக்கு வெளியே கொணரப்பட வேண்டும். நார்வே வாக்கெடுப்பு முடிவுற்று (98.95 மூ தமிழீழ ஆதரவு வாக்குகளின் பின்) சில நாட்களில் இலங்கை தீவில் நடைபெற்ற நடைமுறை தமிழீழ அரசை நிறுவியதில் பங்கெடுத்த நார்விஜிய மந்திரி எரிக் சோல்கைம் (அது 2009-ல் அழிக்கப்படும் முன்) சமஷ்டி அரசியல் இலங்கைத் தீவின் பிரச்சனைக்கு ஒரு உகந்த தீர்வு எனக் கூறினார். மதிப்பிற்குரிய மந்திரியும், இலங்கைத் தீவிலும் வெளிநாடுகளிலும் உள்ள சில ‘நடு நிலைமை வகிக்கும்’ தமிழ்ப் பிரமுகர்களும் இன்னும் தமது கடந்த கால எண்ணங்களுடனே வாழ்கின்றார்கள். சமஷ்டி பற்றிய காலம் எப்பொழுதோ கடந்து விட்டது.
இலங்கைத் தீவில் சமஷ்டி ஆட்சி இயங்குவதற்கு, தமிழர்கள் கொழும்பில் நம்பிக்கை வைக்கவேண்டும். அவர்கள் சித்த சுவாதீனம் அடைந்தாலொழிய அத்தகைய நம்பிக்கை வைப்பதை நான் எதிர்பார்க்க முடியாது. தமிழர்கள் எதனைக் கட்டியெழுப்பினாலும், அது அழிக்கப்படும் என்பதை இராஜபக்சே திட்டத் தெளிவாகக் காட்டியுள்ளார்.
இந்த யதார்த்தத்தை, ஹரோ-வின் கன்சர்வேட்டீவ் வேட்பாளராகிய டாக்டர் ரேச்சல் ஜாய்ஸ் எடுத்துக் கூறும்போது ‘எனது நீண்ட கால நோக்கில் இலங்கைத் தீவின் அமைதிக்கு ஒரே நேர்மையான பாதை ஈழத்தை அமைக்கும் ஒரு அரசியல் தீர்ப்பாகும். அது ஒன்றுதான் நீண்ட நோக்கில் வெற்றியளிக்கக் கூடிய தீர்ப்பு’.
தமிழ் வாக்கெடுப்பிற்கு எதிர்ப்பு:
தமிழ் வாக்கெடுப்பில் எதிராக ‘இல்லையென வாக்களித்த’ 561 (0.28 மூ) மக்களின் மனதில் எத்தகைய தீர்வு இருந்ததென அறிய ஆவற் பட்டேன்.
1. விடுதலை கிடைத்தபின் இலங்கைத் தீவில் இருந்த அதே நிலையைத் தொடர்வதன் மூலம்
தமிழர்கள் இரண்டாந்தரப் பிரஜைகளாகவோ அல்லது மூன்றாந்தரப் பிரஜைகளாகவோ வாழ்வது.
2. தமிழர்கள் எல்லாவற்றையும் கைவிட்டுச் சிங்களவர்களாக மாறுவது.
3. சிங்கள எஜமானர்கள் கொடுப்பதைக் கைநீட்டி இரந்து பெறுவது.
4. சிங்கள ஆட்சியாளர்களின் உதார குணத்தை நம்பி ‘சமஷ்டி ஆட்சி’ கிடைக்குமென
எதிர்பார்ப்பது.
சமஷ்டித் தீர்வு, அரசியல் அறியாமை உடையவர்களுக்கே ஏற்றதாகும். (இல்லையென வாக்களித்தவர்கள், நடுநிலைமை எனக்கூறும் பிரமுகர்கள், இலங்கை தீவில் அரசியல் சரித்திரப் பதிவுகளை அறியாத பரிதாபத்திற்குரிய எரிக் சோல்கைம் போன்ற வெளிநாட்டவர்கள்) கனடாவில் இவ்வாக்கெடுப்பிற்கு எதிராக ஒரு பரப்புரை மேற்கொள்ளப்பட்டதற்குக் காரணம், இத்தகைய ‘ஆம்’ எனும் செய்தி இலங்கைத் தீவின் அரசை எட்டினால், வாக்காளர்கள் இலங்கைத் தீவிற்கு காலடி எடுத்து வைப்பதைப் பாதிக்கும் என்பதாகும். பல வருடங்கள் என்னுடன் வேலை செய்த கனடிய காங்கிரஸின் நிலைப்பாட்டில் நான் கவனம் செலுத்தினேன். கனடாவில் வாக்கெடுப்பு நடைபெற்ற அதே சமயம், வியன்னாவில், இலங்கை தீவின் சில தமிழறிஞர்கள் (நான் சந்தித்த சிலரும்;) உள்ளக சுயநிர்ணயம், திம்புக் கொள்கை பற்றி ஆலோசித்தனர். இத்தகைய அழிகரைகளினால் திசை திருப்பப்படாமலும், தளர்ச்சி அடையாமலும், பயமடையாமலும் தமது வாக்கெடுப்பை அமைதியாக கொண்டு செல்லும்படி அதை ஏற்படுத்தியவர்களுக்கு நான் கூறுவேன். தமிழ் இளைஞர்கள் எமக்கு ஒளியூட்டுபவர்கள் – ஊடகங்களின் ஆதரவின்றியும் இவர்கள் பிரித்தானியாவில் நடாத்திய இவ்வாக்கெடுப்பு இளைஞர்களிலேயே தங்கியிருந்தது. வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானத்திலேயே இளைஞர்களின் பங்கெடுப்பு தெளிவாக விளக்கப்பட்டது. அவர்கள் முழுமூச்சாக இந்த புனிதப்பணியில் பங்குபற்றி, தமிழீழம் எனும் குறிக்கோளை அடையும் வரை ஈடுபட வேண்டும் என அதில் கூறப்பட்டது.
இக்கவலைக்கிடமான நிலை குடியேற்ற அரசினால் ஏற்பட்டது. அதன் பொறுப்பு பிரித்தானியாவையே சாரும்:
பிரித்தானியாவின் குடியேற்ற அரசையும், இலங்கைத் தீவில் இருந்த குழப்ப நிலையைத் தீர்க்க முற்பட்டு மேலும் ஆழமான குழப்பங்களை உண்டாக்கிய கோல் ப்ரூக், கேமரூன், டொனாமூர், சோல்பரி ஆகியோரையும் அவர்களோடு கூடிய ஆளுணர்களையும் இந்த நிலையை ஏற்படுத்திய குற்றச்சாட்டுகள் சேரும். சிங்களவர்களின் தற்போதைய நாடகத்திற்கு இவர்களே வழியமைத்துக் கொடுத்தார்கள். பிரித்தானியா இதற்கு முழுப் பொறுப்பையும் ஏற்க வேண்டும். தமிழ் மக்களிடம் மன்னிப்புக் கோருவது இதற்கு ஒரு முதற்படியாகலாம்.
1833-ல்’ கோல்ப்ரூக்-கேமரூன் கொண்டு வந்த சீர்திருத்தங்கள் பிரித்தானியரால் தமது நிர்வாக வசதிக்கு கொணரப்பட்டு, சுற்றுப்புறங்களின் வளர்ச்சியில் பாராதூரமான அலட்சியங்களையும் அதனால் நாட்டுக்கு எல்லாவற்றிற்கும் மேலான தீங்கையும் விளைவித்தன. ஹியூஜ் கிளைகோன் என்பவர் தனது ‘கிளைகோன் குறிப்பு’ எனும் நூலில் 1799-லேயே சிங்களவர்களும் தமிழர்களும் வேறாக குடியமர்ந்திருந்தனர் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். முற்காலந்தொட்டு, இலங்கைத் தீவை சிங்களவர்கள் வலபா ஆற்றின் தெற்கு மேற்குப் பகுதிகளின் உள்நாட்டிலும் தமிழர்கள் வடக்கு கிழக்குப் பகுதிகளிலும் பிரிந்திருந்தார்கள். அவர்கள் இருபாலாரும் தமது மதம், மொழி, பழக்கவழக்கங்களில் முற்றிலும் வேறுபட்டவர்கள்.
இப்படிப்பட்ட முக்கியம் வாய்ந்த குறிப்பினை கிளைகோன் அனுப்பிய பின்பும் கோல்ப்ரூக் ஆனவர் கோட்டே, யாழ்ப்பாணம், கண்டி இராச்சியங்கள் அழிக்கப்பட்டுக் கொழும்பில் மத்திய அரசு அமைக்கப்பட வேண்டும் எனத் தீர்மானித்தார். சமூக பிரதிநிதித்துவத்தையும் சர்வதேச வாக்களிப்பையும் அழிப்பது, ‘சிறுபான்மையினரின் அழிவு’ க்கு வழிவகுக்கும் என அகில இலங்கைத் தீவின் தமிழ் காங்கிரஸ் சரியாக எடுத்துக்கூறியது. இலங்கைத் தீவினை முழுவதும் ஒரு தேசம் எனத் தவறாக எண்ணியமைதான் ஆட்சியாளர்கள் விட்ட பெரிய தவறாகும். உண்மை நிலையானது யாதெனில், இலங்கைத் தீவு ஒரு நாடு. அதில் சிங்களவர், தமிழர் என இரு தேசிய இனங்களும், இந்தியத் தமிழர், இலங்கைத் தீவின் முஸ்லீம்கள், இந்திய முஸ்லீம்கள், பரங்கிகள், மலேயர் என வேறு ஐந்து சமுதாயத்தினரும் இருந்தனர்.
டொனாமூர் குழுவினர்க்குச் சமஷ்டி ஆட்சியைக் கோரி கண்டிச் சிங்களவர்களால் ஒரு பலமான அறிக்கை விடப்பட்டது. ‘எமக்கு, எமது மக்கள் சுயமாக வாழ வேண்டும். அதற்கு அமெரிக்காவைப் போல ஒர் சமஷ்டி ஆட்சி வேண்டும். அதன் மூலம் எல்லாத் தேசிய இனங்களும் மற்றவர்களின் தலையீட்டைத் தவிர்த்துத் தமது சொந்த தேசியத்தை வளர்க்கலாம்’ என அது கோரியது. இக்கோரிக்கை இன்றையத் தமிழர்களின் பிரச்சனைக்கும் வாக்கெடுப்பிற்கும் மிகவும் முக்கியமானதாகிறது. 1840-ல் கண்டியில் வாழ்ந்த விவசாயிகளுக்குத் தமது காணியை உறுதிபடுத்துவது முடியாத காரியமாய் இருந்தது (இன்று இராணுவக் கட்டுப்பாட்டில், வடக்கில் இருக்கும் தமிழரின் நிலைபோல்!). 1948-ல் சோல்பரியின் குழுவானது இலங்கை அரசின் யாப்பில் சிறுபான்மையினர்க்கு எதிராக ஒன்றையும் காணமுடியவில்லை எனக் கூறியது.
1948-ன் பின் தமிழர்கள் தமது இறையாண்மையைச் சிங்கள பெருபான்மை அரசிடம் இழந்துவிட்டார்களா?:
இதற்கு மறுமொழி நிச்சயமாக ‘ஆம்’ என்பதே. இதற்குத் தனியே பிரித்தானியா மாத்திரம்தான் பொறுப்பு எனக்கூற முடியாது. இலங்கைத் தீவின் மக்களுக்கு 60 வருடகாலமிருந்தும், அவர்கள், பிரித்தானியரால் செய்யப்பட்ட அழிவை நிவர்த்திச் செய்வதற்குப் பதிலாக அதனுடன் கூடிய அழிவை உண்டாக்கியுள்ளனர். 1972 குடியரசு யாப்பின் மூலம் சோல்புரி யாப்பில் இருந்த பாதுகாப்பளிக்கும் ஷரத்துகளை அகற்றி தமது குறிக்கோள்களை அடைந்தனர். இதனால் 1. தமிழர்களுக்கு எதிராக அரசாங்கம் தனக்கு விரும்பிய எதையும் செய்யலாம் (கல்வி, தொழில் ஆகிய எல்லாவற்றிலும் பாகுபாடு). 2. இலங்கைத் தீவினை சிங்கள பௌத்த நாடாக மாற்றலாம்.
6வது திருத்தச் சட்டம் தமிழ் மக்களின் அரசுரிமையை ஒழித்தது. 1983-ல் ஜெயவர்த்தனாவின் குண்டர்களும், கொலைகார மந்திரிகளும், புத்த பிக்குகளும் நடாத்திய இனப்படுகொலையின் பின்னும், தமிழ் பிரதேசமென அழைக்கப்படுவதை இது தடுத்தது. இதன் மூலம் இலங்கைத் தீவிலோ, வெளிநாட்டிலோ தமிழர்களுக்கு இலங்கைத் தீவிற்;குள் ஓர் தனிநாடு கோர முடியாது. சரித்திர பூர்வமாக ஓர் தமிழரசு இருந்தததை மறுக்கும் முயற்சியும் தற்போது மேற்கொள்ளப்படுகிறது. தமிழரசு என ஒன்று இல்லாவிடின் தமிழ் மக்கள எப்படி இறையாண்மையைக் கோர முடியும்? என்பதே சிங்கள அரசின் தர்க்கம்.
போரும் இன அழிப்பும் – பயங்கரவாதத்தின் சுற்றுமாற்று:
கீழ்கண்ட சம்பவங்கள் நடைபெற்றன.
1. சிங்கள மக்களைக் கொண்ட இராணுவமும், தமிழ் மக்களைக் கொண்ட இராணுவமும்
(விடுதலைப் புலிகள்) யுத்தத்தில் மோதின.
2. தமிழருக் கெதிரான இனக்கலவரங்கள் தொடர்ச்சியாகத் தமிழர்களை அடிபணிந்து சிங்கள
பௌத்த அரசைச் சர்வமத சர்வகலாச்சார அரசாக ஏற்கும்படி வற்புறுத்தியது.
3. இந்து சமுத்திரத்தைக் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வருவதற்கு இலங்கைத் தீவினைவிட வேறு
இடம் இருக்க முடியாது என சர்வதேசங்கள் காய் நகர்த்தின.
18 மூ உள்ள தமிழர்களால் என்ன செய்ய முடியும்?
1. அவர்களை நாட்டிலிருந்து கலைக்கலாம். 13 இலட்சம் தமிழ் மக்கள் முன்னரேயே
சென்றுவிட்டனர். மற்றவர்கள் தற்போது வெளியேறிவருகின்றனர். எப்படியாயினும் சிலர்
மிஞ்சியுள்ளனர்.
2. அவர்களை அகதிகளாக்கலாம். இங்கு ஏறத்தாழ 5 இலட்சம் தமிழர்கள் இந்நிலையிலேயே
தற்போது உள்ளனர். தமிழ் நாட்டில் 1இ50இ000 ஆயிரம் பேர் அகதிகளாக உள்ளனர்.
3. அவர்களை ‘காணாமற் போகச் செய்யலாம்’. உலகத்தில் காணாமற் போக்குவதில் (ஈராக்
முதலிடத்தைப் பெறுகிறது) இலங்கைத் தீவு இரண்டாமிடத்தைப் பெறுகிறது. இப்படிக்
காணாமற் போகிறவர்களில் பெரும்பாலானோர் தமிழர்களாவர்.
4. அவர்களைக் கொன்றுவிடலாம். அதாவது இன அழிப்புச் செய்யலாம். தற்போது 2இ50இ000
(பெரும்பாலும் அதனிலும்கூட) தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டுள்ளார்கள்.
இது இனஅழிப்பு நடவடிக்கையாகும் :
ஐ.நா-வின் சட்டத்தின்படி ஒரு தேசிய, சமய, கலாச்சார குழுவினரை முழுதாகவோ பகுதியாகவோ அழிக்கும் எண்ணத்துடன் செய்யப்படுவது இனப்படுகொலை என மொழியப்படும். இலங்கைத் தீவுத் தமிழரைப் பொறுத்தவரையில், இலங்கைத் தீவில் வடக்கிலும் கிழக்கிலும் இருக்கும் பகுதியினர் அவர்களாகும்.
இனஅழிப்பில் பலவிதங்கள் உண்டு – கலாச்சார, பொருளாதார, சமய இனஅழிப்பாகியன. இவற்றை அழிக்கும் நோக்கோடு செய்யும் செயல்கள் இனஅழிப்பாகும். இலங்கைத் தீவின் அரசு இத்தகைய எல்லா வகை இனஅழிப்புகளையும் புரியும் குற்றவாளியாகிறது. வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களில் இருக்கும் தமிழர்களின் நிலைமை தமிழர் சிங்கள என்ற வரையறைவுக்கப்பால் ஒரு மனித உரிமைப் பிரச்சனை. உலகளாவிய பரிமாணத்துடன் உலகளாவிய பின்தங்கல் நிகழ்ந்ததால் அதற்கு உலகளாவிய தீர்வு தேவை. மனித உரிமைப் பிரச்சனை இனிமேல் உள்நாட்டுப் பிரச்சனை எனத் தட்டிக்கழிக்க முடியாது. இதனால்தான் தென்னாபிரிக்காவில் நிற வேற்றுமை ஒழிக்கப்பட்டது. இன்னும் பல உதாரணங்கள் உள்ளன. இலங்கைத் தீவும் இதற்கு விதிவிலக்காக முடியாது.
நம்பிக்கை இழப்பதன் மூலம் ஒன்றையும் அடையமுடியாது:
சர்ச்சில் கூறியது போல் எங்கும் போரிடுங்கள் என நான் கூறவில்லை. ஆனால் தோல்வி மனப்பாண்மையைத் தவிருங்கள் என்றுதான் கூறுகிறேன். இராணுவத்துறை அல்லாத பல மார்க்கங்கள் இன்று உள்ளன. எனவே இராணுவ முறையில் போர் தொடங்கும்படி நான் கூறவில்லை.
உண்மையான போர் தற்போது தொடங்குகிறது. சம்பிரதாயமானப் போர் முடிந்திருக்கலாம். ஆனால் போருக்கான பிரச்சனை இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை. ‘நாங்கள் வெளிநாடுகளில் இருக்கிறோம்’ என சார்ல்ஸ் டிகோல் நாஸிகள் பிரான்ஸிற்கு வரும்போதும், கூறினர். ஆனால் வெளிநாட்டில் இருப்பதால்தான் உங்கள் பொறுப்புகள் இன்னும் கூடியவையாக உள்ளன. 15 இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட தமிழ் மக்கள் வெளிநாட்டில் இருந்தும் தமது பிரச்சனையைத் தீர்க்கமுடியவில்லை என்றால் அவர்களில் அல்லது அவர்களது வழிமுறைகளில் அல்லது இரண்டிலும் ஏதோ பிழை இருக்க வேண்டும்.
கிழக்குத் தீமோரில் அப்படியொரு சாட்டு ஏற்கப்படலாம். ஏனெனில் அங்கு புலம்பெயர் மக்கள் குறைவாகவும் கல்வியறிவில் குறைவாகவும் இருந்தனர். இலங்கைத் தீவின் தமிழரின் நிலை வேறு. இத்தனை வலுவுள்ள புலம்பெயர் சமுதாயத்தை உலகில் உள்ள எந்தவொரு விடுதலை இயக்கமும் கொண்டிருக்க முடியாது என்பதை நான் அறிவேன்.
‘ஈடுபடுங்கள்’ என்பதே பிரெயின் செனிவரத்னா தமிழர்களுக்கு கூறிய தொகுப்பான புத்திமதியாகும்.
(இக்கட்டுரை Tamilnet இணையத்தளத்திற்காக ‘‘Real war is just beginning, get involved:’ எனும் தலைப்பில் 19-03-2010 அன்று Dr. Brian Senewiratne அவர்கள் ஆங்கிலத்தில் எழுதிய கட்டுரையைத் தழுவிய தமிழாக்கம் )
மீனகம்
“சமஷ்டியின் காலம் எப்பவோ முடிவடைந்து விட்டது. தமிழ் பிரதேசங்கள் கொழும்பின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து பிரிக்கப்படாவிடின், இலங்கைத் தீவில் அமைதியோ, அபிவிருத்தியோ ஏற்படமுடியாது. இலங்கையில் உள்ள தமிழ் பிரதேசங்களில் இத்தகைய வாக்கெடுப்பு நடத்தினால் 100 வீதம் ‘ஆம்’ என்றே வாக்களிப்பார்கள். ஏழு கோடி தமிழர்கள் உள்ள தமிழ் நாட்டில், இப்படியொரு வாக்கெடுப்பு நடத்தினாலோ, டெல்லி அரசு ஓடி ஒளிப்பதற்கு இடம் தேடவேண்டி வரும் என அவர் எழுதுகிறார். அவரின் கருத்துப்படி, உலகளாவிய இந்தக் கவலைக்கிடமான நிலைமையின் கரு, பிரித்தானியக் காலனித்துவமும், அதனைத் தீர்ப்பதில் பின்னடைவு ஏற்படுத்திய உலக நடவடிக்கைகளும் ஆதலால், இதற்கு உலகமே பதிலளிக்க வேண்டும். யதார்த்தமான யுத்தம்,, ஆயுத ரீதியில் இல்லாவிட்டாலும் தற்பொழுதுதான் தொடங்குகிறது. நம்பிக்கை இழப்பதினால், ஒன்றையும் அடைய முடியாது. ஆனால், தமிழர்களின் இளைய சமுதாயம், நம்பிக்கையெனும் ஒளிக்கதிரை மிளிரச் செய்கிறது என அவர் கூறினார்.
‘இலங்கைத் தீவில் தமிழீழம் பற்றிய வெளிநாட்டுக் கருத்துக்கணிப்பு’ எனும் 42 பக்கங்கள் அடங்கிய டாக்டர் செனிவரத்னாவின் கட்டுரையின் முக்கிய அம்சங்கள் கீழே தரப்படுகின்றன. முழுக் கட்டுரையையும் ஆங்கிலத்தில் வாசிக்க விரும்பும் வாசகர்கள் ஆங்கிலக்கட்டுரையை இந்த இணைப்பில் பெற்றுக் கொள்ளலாம். http://www.tamilnet.com/img/publish/2010/03/Dr_Brian_Senewiratne_on_Tamil_ref.pdf 78 வயது டாக்டர் செனிவரத்னா ஆஸ்திரேலியாவில், வசிக்கும் புகழ் பெற்ற சிங்கள வைத்தியர். அவர் பன்டாரநாயக்கா குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர் எனினும் தமிழீழக் கொள்கையை நீண்ட காலமாக ஆதரித்து வந்தவர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
தமிழீழ வாக்கெடுப்பு – இதுவரை உலகம் முழுவதிலும் இப்படியொரு தீர்ப்பை எந்த விடயத்திலும், எந்த இடத்திலும் நான் காணவில்லை. புலம் பெயர் தமிழ் மக்கள் பெரும்பான்மையாகத் தமிழீழம் எனும் வேறு நாட்டை விரும்புகிறார்கள் என்ற கூற்று மிகவும் மட்டுப்படுத்தப்பட்டது ஒன்றாகும். இத்தனை வருடங்களாக இவ்விடயத்தில் ஈடுபட்ட போதிலும், இந்தத் தீர்ப்பினால் நான் பிரம்மிப்படைந்தேன்.
இலங்கைத் தீவில் என்பது ஒரு குடியேற்ற நாட்டின் அமைப்பு. தமிழர்கள் இந்த வாக்கெடுப்பின் மூலம் கேட்பதும், பேராதரவோடு உறுதிப்படுத்துவதும், தோல்வியுற்ற இந்தக் குடியேற்ற அரசமைப்பைக் கலைக்க வேண்டும் என்பதே. 70 கோடி தமிழர்கள் வசிக்கும் தமிழ் நாட்டில், இப்படியொரு வாக்கெடுப்பை நடத்தினால், டெல்லி அரசு மாத்திரமல்ல அத்துடன் அவர்களின் உளவுத்துறையான ‘ரா’ அமைப்பும் ஒளித்தோட வேண்டி வரும்.
இலங்கைத் தீவில் தமிழ் பிரதேசங்களாகிய வடக்கிலும் கிழக்கிலும் ஒரு வாக்கெடுப்பைப் பார்க்க நான் ஆசைப் படுகிறேன். ஆனால், அத்தகைய வாக்கெடுப்பை இராஜபக்சேவின் இராணுவ சீருடையுடனோ அல்லது இல்லாமலோ பணியாற்றும் அடிவருடிகளைத் தவிர்த்தும், அல்லது வாக்காளர்கள் எப்படி வாக்களிக்கிறார்கள் என தமது எஜமானர்களுக்கு முறையிடுவதற்கு வேவு பார்க்கும் தமிழ் ‘உதவியாளர்களைத்’ தவிர்த்தும் இது நடைபெற வேண்டும். அதாவது, ஒரு நம்பகமான வாக்கெடுப்பில், இலங்கைத் தீவில் இராணுவம் அப்பிரதேசங்களில் இருந்து விலக்கப்பட்டு, இராஜபக்சேவின் பல்லக்குக் காவிகளான கருணா, பிள்ளையான் போன்றவர்களும் தவிர்க்கப்பட்டால் நூறு வீதம் தமிழீழத்திற்கு ஆதரவான வாக்குகள் சுலபமாகக் கிடைக்கலாம்.
சமஷ்டித் தீர்வின் பயனின்மை
அன்றும் (1945-ல்) அதனிலும் பார்க்க இன்றும், இந்தப் பொறுப்பற்ற, நாசகாரமான பிரித்தானியக் குடியேற்ற அமைப்பை இல்லாது ஓழிக்கும் வரை, இலங்கைத் தீவில் அமைதியோ, அபிவிருத்தியோ வரப்போவதில்லை. அப்படிச் செய்வதன் மூலம் கிடைப்பது ‘ஈழம்’ எனப்படலாம். அல்லது வேறொன்றாகலாம். ஆனால், தமிழ்ப் பிரதேசங்களில் நிர்வாக உரிமை, சிங்களவர்களின் கைகளுக்கு வெளியே கொணரப்பட வேண்டும். நார்வே வாக்கெடுப்பு முடிவுற்று (98.95 மூ தமிழீழ ஆதரவு வாக்குகளின் பின்) சில நாட்களில் இலங்கை தீவில் நடைபெற்ற நடைமுறை தமிழீழ அரசை நிறுவியதில் பங்கெடுத்த நார்விஜிய மந்திரி எரிக் சோல்கைம் (அது 2009-ல் அழிக்கப்படும் முன்) சமஷ்டி அரசியல் இலங்கைத் தீவின் பிரச்சனைக்கு ஒரு உகந்த தீர்வு எனக் கூறினார். மதிப்பிற்குரிய மந்திரியும், இலங்கைத் தீவிலும் வெளிநாடுகளிலும் உள்ள சில ‘நடு நிலைமை வகிக்கும்’ தமிழ்ப் பிரமுகர்களும் இன்னும் தமது கடந்த கால எண்ணங்களுடனே வாழ்கின்றார்கள். சமஷ்டி பற்றிய காலம் எப்பொழுதோ கடந்து விட்டது.
இலங்கைத் தீவில் சமஷ்டி ஆட்சி இயங்குவதற்கு, தமிழர்கள் கொழும்பில் நம்பிக்கை வைக்கவேண்டும். அவர்கள் சித்த சுவாதீனம் அடைந்தாலொழிய அத்தகைய நம்பிக்கை வைப்பதை நான் எதிர்பார்க்க முடியாது. தமிழர்கள் எதனைக் கட்டியெழுப்பினாலும், அது அழிக்கப்படும் என்பதை இராஜபக்சே திட்டத் தெளிவாகக் காட்டியுள்ளார்.
இந்த யதார்த்தத்தை, ஹரோ-வின் கன்சர்வேட்டீவ் வேட்பாளராகிய டாக்டர் ரேச்சல் ஜாய்ஸ் எடுத்துக் கூறும்போது ‘எனது நீண்ட கால நோக்கில் இலங்கைத் தீவின் அமைதிக்கு ஒரே நேர்மையான பாதை ஈழத்தை அமைக்கும் ஒரு அரசியல் தீர்ப்பாகும். அது ஒன்றுதான் நீண்ட நோக்கில் வெற்றியளிக்கக் கூடிய தீர்ப்பு’.
தமிழ் வாக்கெடுப்பிற்கு எதிர்ப்பு:
தமிழ் வாக்கெடுப்பில் எதிராக ‘இல்லையென வாக்களித்த’ 561 (0.28 மூ) மக்களின் மனதில் எத்தகைய தீர்வு இருந்ததென அறிய ஆவற் பட்டேன்.
1. விடுதலை கிடைத்தபின் இலங்கைத் தீவில் இருந்த அதே நிலையைத் தொடர்வதன் மூலம்
தமிழர்கள் இரண்டாந்தரப் பிரஜைகளாகவோ அல்லது மூன்றாந்தரப் பிரஜைகளாகவோ வாழ்வது.
2. தமிழர்கள் எல்லாவற்றையும் கைவிட்டுச் சிங்களவர்களாக மாறுவது.
3. சிங்கள எஜமானர்கள் கொடுப்பதைக் கைநீட்டி இரந்து பெறுவது.
4. சிங்கள ஆட்சியாளர்களின் உதார குணத்தை நம்பி ‘சமஷ்டி ஆட்சி’ கிடைக்குமென
எதிர்பார்ப்பது.
சமஷ்டித் தீர்வு, அரசியல் அறியாமை உடையவர்களுக்கே ஏற்றதாகும். (இல்லையென வாக்களித்தவர்கள், நடுநிலைமை எனக்கூறும் பிரமுகர்கள், இலங்கை தீவில் அரசியல் சரித்திரப் பதிவுகளை அறியாத பரிதாபத்திற்குரிய எரிக் சோல்கைம் போன்ற வெளிநாட்டவர்கள்) கனடாவில் இவ்வாக்கெடுப்பிற்கு எதிராக ஒரு பரப்புரை மேற்கொள்ளப்பட்டதற்குக் காரணம், இத்தகைய ‘ஆம்’ எனும் செய்தி இலங்கைத் தீவின் அரசை எட்டினால், வாக்காளர்கள் இலங்கைத் தீவிற்கு காலடி எடுத்து வைப்பதைப் பாதிக்கும் என்பதாகும். பல வருடங்கள் என்னுடன் வேலை செய்த கனடிய காங்கிரஸின் நிலைப்பாட்டில் நான் கவனம் செலுத்தினேன். கனடாவில் வாக்கெடுப்பு நடைபெற்ற அதே சமயம், வியன்னாவில், இலங்கை தீவின் சில தமிழறிஞர்கள் (நான் சந்தித்த சிலரும்;) உள்ளக சுயநிர்ணயம், திம்புக் கொள்கை பற்றி ஆலோசித்தனர். இத்தகைய அழிகரைகளினால் திசை திருப்பப்படாமலும், தளர்ச்சி அடையாமலும், பயமடையாமலும் தமது வாக்கெடுப்பை அமைதியாக கொண்டு செல்லும்படி அதை ஏற்படுத்தியவர்களுக்கு நான் கூறுவேன். தமிழ் இளைஞர்கள் எமக்கு ஒளியூட்டுபவர்கள் – ஊடகங்களின் ஆதரவின்றியும் இவர்கள் பிரித்தானியாவில் நடாத்திய இவ்வாக்கெடுப்பு இளைஞர்களிலேயே தங்கியிருந்தது. வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானத்திலேயே இளைஞர்களின் பங்கெடுப்பு தெளிவாக விளக்கப்பட்டது. அவர்கள் முழுமூச்சாக இந்த புனிதப்பணியில் பங்குபற்றி, தமிழீழம் எனும் குறிக்கோளை அடையும் வரை ஈடுபட வேண்டும் என அதில் கூறப்பட்டது.
இக்கவலைக்கிடமான நிலை குடியேற்ற அரசினால் ஏற்பட்டது. அதன் பொறுப்பு பிரித்தானியாவையே சாரும்:
பிரித்தானியாவின் குடியேற்ற அரசையும், இலங்கைத் தீவில் இருந்த குழப்ப நிலையைத் தீர்க்க முற்பட்டு மேலும் ஆழமான குழப்பங்களை உண்டாக்கிய கோல் ப்ரூக், கேமரூன், டொனாமூர், சோல்பரி ஆகியோரையும் அவர்களோடு கூடிய ஆளுணர்களையும் இந்த நிலையை ஏற்படுத்திய குற்றச்சாட்டுகள் சேரும். சிங்களவர்களின் தற்போதைய நாடகத்திற்கு இவர்களே வழியமைத்துக் கொடுத்தார்கள். பிரித்தானியா இதற்கு முழுப் பொறுப்பையும் ஏற்க வேண்டும். தமிழ் மக்களிடம் மன்னிப்புக் கோருவது இதற்கு ஒரு முதற்படியாகலாம்.
1833-ல்’ கோல்ப்ரூக்-கேமரூன் கொண்டு வந்த சீர்திருத்தங்கள் பிரித்தானியரால் தமது நிர்வாக வசதிக்கு கொணரப்பட்டு, சுற்றுப்புறங்களின் வளர்ச்சியில் பாராதூரமான அலட்சியங்களையும் அதனால் நாட்டுக்கு எல்லாவற்றிற்கும் மேலான தீங்கையும் விளைவித்தன. ஹியூஜ் கிளைகோன் என்பவர் தனது ‘கிளைகோன் குறிப்பு’ எனும் நூலில் 1799-லேயே சிங்களவர்களும் தமிழர்களும் வேறாக குடியமர்ந்திருந்தனர் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். முற்காலந்தொட்டு, இலங்கைத் தீவை சிங்களவர்கள் வலபா ஆற்றின் தெற்கு மேற்குப் பகுதிகளின் உள்நாட்டிலும் தமிழர்கள் வடக்கு கிழக்குப் பகுதிகளிலும் பிரிந்திருந்தார்கள். அவர்கள் இருபாலாரும் தமது மதம், மொழி, பழக்கவழக்கங்களில் முற்றிலும் வேறுபட்டவர்கள்.
இப்படிப்பட்ட முக்கியம் வாய்ந்த குறிப்பினை கிளைகோன் அனுப்பிய பின்பும் கோல்ப்ரூக் ஆனவர் கோட்டே, யாழ்ப்பாணம், கண்டி இராச்சியங்கள் அழிக்கப்பட்டுக் கொழும்பில் மத்திய அரசு அமைக்கப்பட வேண்டும் எனத் தீர்மானித்தார். சமூக பிரதிநிதித்துவத்தையும் சர்வதேச வாக்களிப்பையும் அழிப்பது, ‘சிறுபான்மையினரின் அழிவு’ க்கு வழிவகுக்கும் என அகில இலங்கைத் தீவின் தமிழ் காங்கிரஸ் சரியாக எடுத்துக்கூறியது. இலங்கைத் தீவினை முழுவதும் ஒரு தேசம் எனத் தவறாக எண்ணியமைதான் ஆட்சியாளர்கள் விட்ட பெரிய தவறாகும். உண்மை நிலையானது யாதெனில், இலங்கைத் தீவு ஒரு நாடு. அதில் சிங்களவர், தமிழர் என இரு தேசிய இனங்களும், இந்தியத் தமிழர், இலங்கைத் தீவின் முஸ்லீம்கள், இந்திய முஸ்லீம்கள், பரங்கிகள், மலேயர் என வேறு ஐந்து சமுதாயத்தினரும் இருந்தனர்.
டொனாமூர் குழுவினர்க்குச் சமஷ்டி ஆட்சியைக் கோரி கண்டிச் சிங்களவர்களால் ஒரு பலமான அறிக்கை விடப்பட்டது. ‘எமக்கு, எமது மக்கள் சுயமாக வாழ வேண்டும். அதற்கு அமெரிக்காவைப் போல ஒர் சமஷ்டி ஆட்சி வேண்டும். அதன் மூலம் எல்லாத் தேசிய இனங்களும் மற்றவர்களின் தலையீட்டைத் தவிர்த்துத் தமது சொந்த தேசியத்தை வளர்க்கலாம்’ என அது கோரியது. இக்கோரிக்கை இன்றையத் தமிழர்களின் பிரச்சனைக்கும் வாக்கெடுப்பிற்கும் மிகவும் முக்கியமானதாகிறது. 1840-ல் கண்டியில் வாழ்ந்த விவசாயிகளுக்குத் தமது காணியை உறுதிபடுத்துவது முடியாத காரியமாய் இருந்தது (இன்று இராணுவக் கட்டுப்பாட்டில், வடக்கில் இருக்கும் தமிழரின் நிலைபோல்!). 1948-ல் சோல்பரியின் குழுவானது இலங்கை அரசின் யாப்பில் சிறுபான்மையினர்க்கு எதிராக ஒன்றையும் காணமுடியவில்லை எனக் கூறியது.
1948-ன் பின் தமிழர்கள் தமது இறையாண்மையைச் சிங்கள பெருபான்மை அரசிடம் இழந்துவிட்டார்களா?:
இதற்கு மறுமொழி நிச்சயமாக ‘ஆம்’ என்பதே. இதற்குத் தனியே பிரித்தானியா மாத்திரம்தான் பொறுப்பு எனக்கூற முடியாது. இலங்கைத் தீவின் மக்களுக்கு 60 வருடகாலமிருந்தும், அவர்கள், பிரித்தானியரால் செய்யப்பட்ட அழிவை நிவர்த்திச் செய்வதற்குப் பதிலாக அதனுடன் கூடிய அழிவை உண்டாக்கியுள்ளனர். 1972 குடியரசு யாப்பின் மூலம் சோல்புரி யாப்பில் இருந்த பாதுகாப்பளிக்கும் ஷரத்துகளை அகற்றி தமது குறிக்கோள்களை அடைந்தனர். இதனால் 1. தமிழர்களுக்கு எதிராக அரசாங்கம் தனக்கு விரும்பிய எதையும் செய்யலாம் (கல்வி, தொழில் ஆகிய எல்லாவற்றிலும் பாகுபாடு). 2. இலங்கைத் தீவினை சிங்கள பௌத்த நாடாக மாற்றலாம்.
6வது திருத்தச் சட்டம் தமிழ் மக்களின் அரசுரிமையை ஒழித்தது. 1983-ல் ஜெயவர்த்தனாவின் குண்டர்களும், கொலைகார மந்திரிகளும், புத்த பிக்குகளும் நடாத்திய இனப்படுகொலையின் பின்னும், தமிழ் பிரதேசமென அழைக்கப்படுவதை இது தடுத்தது. இதன் மூலம் இலங்கைத் தீவிலோ, வெளிநாட்டிலோ தமிழர்களுக்கு இலங்கைத் தீவிற்;குள் ஓர் தனிநாடு கோர முடியாது. சரித்திர பூர்வமாக ஓர் தமிழரசு இருந்தததை மறுக்கும் முயற்சியும் தற்போது மேற்கொள்ளப்படுகிறது. தமிழரசு என ஒன்று இல்லாவிடின் தமிழ் மக்கள எப்படி இறையாண்மையைக் கோர முடியும்? என்பதே சிங்கள அரசின் தர்க்கம்.
போரும் இன அழிப்பும் – பயங்கரவாதத்தின் சுற்றுமாற்று:
கீழ்கண்ட சம்பவங்கள் நடைபெற்றன.
1. சிங்கள மக்களைக் கொண்ட இராணுவமும், தமிழ் மக்களைக் கொண்ட இராணுவமும்
(விடுதலைப் புலிகள்) யுத்தத்தில் மோதின.
2. தமிழருக் கெதிரான இனக்கலவரங்கள் தொடர்ச்சியாகத் தமிழர்களை அடிபணிந்து சிங்கள
பௌத்த அரசைச் சர்வமத சர்வகலாச்சார அரசாக ஏற்கும்படி வற்புறுத்தியது.
3. இந்து சமுத்திரத்தைக் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வருவதற்கு இலங்கைத் தீவினைவிட வேறு
இடம் இருக்க முடியாது என சர்வதேசங்கள் காய் நகர்த்தின.
18 மூ உள்ள தமிழர்களால் என்ன செய்ய முடியும்?
1. அவர்களை நாட்டிலிருந்து கலைக்கலாம். 13 இலட்சம் தமிழ் மக்கள் முன்னரேயே
சென்றுவிட்டனர். மற்றவர்கள் தற்போது வெளியேறிவருகின்றனர். எப்படியாயினும் சிலர்
மிஞ்சியுள்ளனர்.
2. அவர்களை அகதிகளாக்கலாம். இங்கு ஏறத்தாழ 5 இலட்சம் தமிழர்கள் இந்நிலையிலேயே
தற்போது உள்ளனர். தமிழ் நாட்டில் 1இ50இ000 ஆயிரம் பேர் அகதிகளாக உள்ளனர்.
3. அவர்களை ‘காணாமற் போகச் செய்யலாம்’. உலகத்தில் காணாமற் போக்குவதில் (ஈராக்
முதலிடத்தைப் பெறுகிறது) இலங்கைத் தீவு இரண்டாமிடத்தைப் பெறுகிறது. இப்படிக்
காணாமற் போகிறவர்களில் பெரும்பாலானோர் தமிழர்களாவர்.
4. அவர்களைக் கொன்றுவிடலாம். அதாவது இன அழிப்புச் செய்யலாம். தற்போது 2இ50இ000
(பெரும்பாலும் அதனிலும்கூட) தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டுள்ளார்கள்.
இது இனஅழிப்பு நடவடிக்கையாகும் :
ஐ.நா-வின் சட்டத்தின்படி ஒரு தேசிய, சமய, கலாச்சார குழுவினரை முழுதாகவோ பகுதியாகவோ அழிக்கும் எண்ணத்துடன் செய்யப்படுவது இனப்படுகொலை என மொழியப்படும். இலங்கைத் தீவுத் தமிழரைப் பொறுத்தவரையில், இலங்கைத் தீவில் வடக்கிலும் கிழக்கிலும் இருக்கும் பகுதியினர் அவர்களாகும்.
இனஅழிப்பில் பலவிதங்கள் உண்டு – கலாச்சார, பொருளாதார, சமய இனஅழிப்பாகியன. இவற்றை அழிக்கும் நோக்கோடு செய்யும் செயல்கள் இனஅழிப்பாகும். இலங்கைத் தீவின் அரசு இத்தகைய எல்லா வகை இனஅழிப்புகளையும் புரியும் குற்றவாளியாகிறது. வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களில் இருக்கும் தமிழர்களின் நிலைமை தமிழர் சிங்கள என்ற வரையறைவுக்கப்பால் ஒரு மனித உரிமைப் பிரச்சனை. உலகளாவிய பரிமாணத்துடன் உலகளாவிய பின்தங்கல் நிகழ்ந்ததால் அதற்கு உலகளாவிய தீர்வு தேவை. மனித உரிமைப் பிரச்சனை இனிமேல் உள்நாட்டுப் பிரச்சனை எனத் தட்டிக்கழிக்க முடியாது. இதனால்தான் தென்னாபிரிக்காவில் நிற வேற்றுமை ஒழிக்கப்பட்டது. இன்னும் பல உதாரணங்கள் உள்ளன. இலங்கைத் தீவும் இதற்கு விதிவிலக்காக முடியாது.
நம்பிக்கை இழப்பதன் மூலம் ஒன்றையும் அடையமுடியாது:
சர்ச்சில் கூறியது போல் எங்கும் போரிடுங்கள் என நான் கூறவில்லை. ஆனால் தோல்வி மனப்பாண்மையைத் தவிருங்கள் என்றுதான் கூறுகிறேன். இராணுவத்துறை அல்லாத பல மார்க்கங்கள் இன்று உள்ளன. எனவே இராணுவ முறையில் போர் தொடங்கும்படி நான் கூறவில்லை.
உண்மையான போர் தற்போது தொடங்குகிறது. சம்பிரதாயமானப் போர் முடிந்திருக்கலாம். ஆனால் போருக்கான பிரச்சனை இன்னும் தீர்க்கப்படவில்லை. ‘நாங்கள் வெளிநாடுகளில் இருக்கிறோம்’ என சார்ல்ஸ் டிகோல் நாஸிகள் பிரான்ஸிற்கு வரும்போதும், கூறினர். ஆனால் வெளிநாட்டில் இருப்பதால்தான் உங்கள் பொறுப்புகள் இன்னும் கூடியவையாக உள்ளன. 15 இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட தமிழ் மக்கள் வெளிநாட்டில் இருந்தும் தமது பிரச்சனையைத் தீர்க்கமுடியவில்லை என்றால் அவர்களில் அல்லது அவர்களது வழிமுறைகளில் அல்லது இரண்டிலும் ஏதோ பிழை இருக்க வேண்டும்.
கிழக்குத் தீமோரில் அப்படியொரு சாட்டு ஏற்கப்படலாம். ஏனெனில் அங்கு புலம்பெயர் மக்கள் குறைவாகவும் கல்வியறிவில் குறைவாகவும் இருந்தனர். இலங்கைத் தீவின் தமிழரின் நிலை வேறு. இத்தனை வலுவுள்ள புலம்பெயர் சமுதாயத்தை உலகில் உள்ள எந்தவொரு விடுதலை இயக்கமும் கொண்டிருக்க முடியாது என்பதை நான் அறிவேன்.
‘ஈடுபடுங்கள்’ என்பதே பிரெயின் செனிவரத்னா தமிழர்களுக்கு கூறிய தொகுப்பான புத்திமதியாகும்.
(இக்கட்டுரை Tamilnet இணையத்தளத்திற்காக ‘‘Real war is just beginning, get involved:’ எனும் தலைப்பில் 19-03-2010 அன்று Dr. Brian Senewiratne அவர்கள் ஆங்கிலத்தில் எழுதிய கட்டுரையைத் தழுவிய தமிழாக்கம் )
மீனகம்
மாவீரர்களின் எலும்புக்கூடுகளையும், வரிப்புலிச் சீருடைகளையும் காட்டுமிராண்டித்தனமாக தோண்டியெடுத்து வீதியில் கொட்டும் சிங்கள காடையர்கள்
அண்மைக்காலமாக தமிழீழ தாயக பிரதேசம் எங்கும் விடுதலைப்புலிகளின் நினைவுச்சின்னங்கள், மாவீரர் துயிலும் இல்லங்கள், தமிழர் வரலாற்று சான்றுகள், தமிழர் கலாச்சார நினைவு சான்றுகள் என அனைத்தையும் அழிப்பதில் மிகக்கவனமாக துரித கெதியில் சிங்கள பேரினவாத அரசு செயற்பட்டு வருகிறது.
இந்த நிலையில் வன்னியில் நேரில்கண்ட சாட்சி ஒருவரின் வாயிலிருந்து வெளிவந்த சில அதிர்ச்சி தரும் ஆனால் தமிழர் மனங்களை கொதித்தெழவைக்கும் சில சம்பவங்களை இங்கே தருகிறோம்.
மாவீரர் துயிலும் இல்லங்கள் அகழப்பட்டு அவ்வாறான துயிலுமில்லங்கள் அங்கு இருந்தன என்ற அடையாளத்தையே இல்லாமல் சிறிலங்கா அரச இராணுவ இயந்திரங்கள் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருக்கின்றனர்.
நடுகற்களையும் கல்லறைகளையும் இடித்தழிப்பதோடு நின்ற இச்செயற்பாடுகள் இப்போது இன்னும் உக்கிரம்பெற்று துயிலுமில்லங்களின் தடயங்களையே இல்லாதளவுக்கு அழிக்கும் நிலைக்கு முற்றியுள்ளது.
வன்னிவிளாங்குள மாவீரர் துயிலுமில்லம் முற்றாக அழிக்கப்பட்டு உருத்தெரியாமல் மாற்றப்பட்டு வருகிறது. வன்னிவிளாங்குள – வவுனிக்குளப் பாதை சீரமைப்பிற்கு தேவையான கிரவல் மண் வன்னிவிளாங்குள மாவீரர் துயிலுமில்ல வளவிலிருந்தே அகழ்ந்து எடுக்கப்பட்டு பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது.
இராணுவத்தினரின் மேற்பார்வையோடு சிங்களத் தொழிலாளர்களைக் கொண்டு நடத்தப்படும் இவ்வேலைத்திட்டத்தில் வன்னிவிளாங்குள துயிலுமில்லப்பகுதி கனரகப் பொறிகளைக் கொண்டு ஆழத் தோண்டப்படுகிறது.
உக்கிப் போகாமல் இருக்கும் வரிப்புலிச் சீருடைகளும் மாவீரர்களின் எலும்புக்கூடுகளும் கூட தோண்டியெடுக்கப்பட்டு ஒருபுறத்தில் போடப்படுகின்றன. மணலோடு மணலாகவும் அவை அள்ளிச்சென்று வீதியில் கொட்டப்படுகின்றன. அங்கே பொறுக்கப்படும் சீருடை எச்சங்களும் எலும்புகளும் பொறுக்கப்பட்டு காட்டுக்குள்ளோ வீதிக் கரைகளிலோ வீசப்படுகின்றன. பொதுமக்கள் நன்றாகப் பார்க்கவேண்டுமென்ற நோக்கத்திலும் துயிலுமில்லத்திலிருந்து வீதிக்கரைக்குக் கொண்டுவரப்பட்டு இவை ஒன்றாகப் போடப்படும் நிகழ்வும் தற்போது இடம்பெறுகிறது. தமிழ்மக்களின் ஆன்மாவைச் சீண்டிப்பார்த்துப் பரவசப்படும் ஒரு நிலையே தற்போது நடந்துகொண்டிருப்பதாக குறிப்பிட்ட அத்தமிழ்மகன் கண்ணீரோடு தெரிவித்தார்.
இதேபோன்று முல்லைத்தீவு மாவட்டம் ஒட்டுசுட்டான் கற்சிலைமடுக் கிராமத்தில் 1803-08-31 ஆம் ஆண்டு மன்னன் பண்டாரவன்னியன் ஆங்கிலேய தளபதி கப்டன் றிபேக்குடன் ஏற்பட்ட மோதலில் தோல்வி அடைந்தாதாக குறிப்பிட்டு வன்னிமண்ணின் மாபெரும் தமிழ் மன்னன் பண்டாரவன்னியன் நினைவுச் சின்னமாக இருந்த நினைவுக்கல் அழிக்கப்பட்டிருந்தது.
இவற்றின் தொடர்ச்சியாக அண்மையில் முன்னர் யாழ்ப்பாணம் நல்லூர் வீதியில் அமைந்திருந்த தியாகி திலீபன் நினைவுத் தூபி அடித்து உடைத்து நொருக்கப்பட்டுமிருந்தது. அகிம்சை வழியில் நீதி கேட்டு பன்னிரு நாட்கள் நீர்கூட அருந்தாது உண்ணாவிரதம் இருந்து உயிர்நீத்த தியாகியின் நினைவுத் தூபியை உடைப்பதென்பது தமிழர்களின் சுயகௌரவத்தை சீண்டிப்பார்க்கும் நிகழ்வாகவே பார்க்கவேண்டும்.
இவ்வாறு தமிழர்களின் அடையாளங்களையும் சின்னங்களையும் அழிக்கின்ற நடவடிக்கைகள் தன்னெழுச்சியாக நடத்தப்படுவவை அல்ல. அண்மையில் சிறிலங்கா அரச அமைச்சர் ஒருவர் புலிகளின் (தமிழர்களின்) அடையாளங்களையோ அல்லது சின்னங்களையோ அழித்தொழிக்கவே முடிவுசெய்துள்ளதாக அறிவித்திருந்தமையை நாம் மறந்துவிடக்கூடாது.
எனவே இவ்வாறு தமிழர் அடையாளங்களை அழிக்கும் நடவடிக்கைகள் முனைப்பு பெறும் அதேவேளை சிங்கள தேசத்தின் அடையாளங்களை தமிழர் பிரதேசங்களில் திணிக்கும் நடவடிக்கைகள் தொடர்ந்தும் நடைபெற்றுவருகின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது
http://meenakam.com/
இந்த நிலையில் வன்னியில் நேரில்கண்ட சாட்சி ஒருவரின் வாயிலிருந்து வெளிவந்த சில அதிர்ச்சி தரும் ஆனால் தமிழர் மனங்களை கொதித்தெழவைக்கும் சில சம்பவங்களை இங்கே தருகிறோம்.
மாவீரர் துயிலும் இல்லங்கள் அகழப்பட்டு அவ்வாறான துயிலுமில்லங்கள் அங்கு இருந்தன என்ற அடையாளத்தையே இல்லாமல் சிறிலங்கா அரச இராணுவ இயந்திரங்கள் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருக்கின்றனர்.
நடுகற்களையும் கல்லறைகளையும் இடித்தழிப்பதோடு நின்ற இச்செயற்பாடுகள் இப்போது இன்னும் உக்கிரம்பெற்று துயிலுமில்லங்களின் தடயங்களையே இல்லாதளவுக்கு அழிக்கும் நிலைக்கு முற்றியுள்ளது.
வன்னிவிளாங்குள மாவீரர் துயிலுமில்லம் முற்றாக அழிக்கப்பட்டு உருத்தெரியாமல் மாற்றப்பட்டு வருகிறது. வன்னிவிளாங்குள – வவுனிக்குளப் பாதை சீரமைப்பிற்கு தேவையான கிரவல் மண் வன்னிவிளாங்குள மாவீரர் துயிலுமில்ல வளவிலிருந்தே அகழ்ந்து எடுக்கப்பட்டு பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது.
இராணுவத்தினரின் மேற்பார்வையோடு சிங்களத் தொழிலாளர்களைக் கொண்டு நடத்தப்படும் இவ்வேலைத்திட்டத்தில் வன்னிவிளாங்குள துயிலுமில்லப்பகுதி கனரகப் பொறிகளைக் கொண்டு ஆழத் தோண்டப்படுகிறது.
உக்கிப் போகாமல் இருக்கும் வரிப்புலிச் சீருடைகளும் மாவீரர்களின் எலும்புக்கூடுகளும் கூட தோண்டியெடுக்கப்பட்டு ஒருபுறத்தில் போடப்படுகின்றன. மணலோடு மணலாகவும் அவை அள்ளிச்சென்று வீதியில் கொட்டப்படுகின்றன. அங்கே பொறுக்கப்படும் சீருடை எச்சங்களும் எலும்புகளும் பொறுக்கப்பட்டு காட்டுக்குள்ளோ வீதிக் கரைகளிலோ வீசப்படுகின்றன. பொதுமக்கள் நன்றாகப் பார்க்கவேண்டுமென்ற நோக்கத்திலும் துயிலுமில்லத்திலிருந்து வீதிக்கரைக்குக் கொண்டுவரப்பட்டு இவை ஒன்றாகப் போடப்படும் நிகழ்வும் தற்போது இடம்பெறுகிறது. தமிழ்மக்களின் ஆன்மாவைச் சீண்டிப்பார்த்துப் பரவசப்படும் ஒரு நிலையே தற்போது நடந்துகொண்டிருப்பதாக குறிப்பிட்ட அத்தமிழ்மகன் கண்ணீரோடு தெரிவித்தார்.
இதேபோன்று முல்லைத்தீவு மாவட்டம் ஒட்டுசுட்டான் கற்சிலைமடுக் கிராமத்தில் 1803-08-31 ஆம் ஆண்டு மன்னன் பண்டாரவன்னியன் ஆங்கிலேய தளபதி கப்டன் றிபேக்குடன் ஏற்பட்ட மோதலில் தோல்வி அடைந்தாதாக குறிப்பிட்டு வன்னிமண்ணின் மாபெரும் தமிழ் மன்னன் பண்டாரவன்னியன் நினைவுச் சின்னமாக இருந்த நினைவுக்கல் அழிக்கப்பட்டிருந்தது.
இவற்றின் தொடர்ச்சியாக அண்மையில் முன்னர் யாழ்ப்பாணம் நல்லூர் வீதியில் அமைந்திருந்த தியாகி திலீபன் நினைவுத் தூபி அடித்து உடைத்து நொருக்கப்பட்டுமிருந்தது. அகிம்சை வழியில் நீதி கேட்டு பன்னிரு நாட்கள் நீர்கூட அருந்தாது உண்ணாவிரதம் இருந்து உயிர்நீத்த தியாகியின் நினைவுத் தூபியை உடைப்பதென்பது தமிழர்களின் சுயகௌரவத்தை சீண்டிப்பார்க்கும் நிகழ்வாகவே பார்க்கவேண்டும்.
இவ்வாறு தமிழர்களின் அடையாளங்களையும் சின்னங்களையும் அழிக்கின்ற நடவடிக்கைகள் தன்னெழுச்சியாக நடத்தப்படுவவை அல்ல. அண்மையில் சிறிலங்கா அரச அமைச்சர் ஒருவர் புலிகளின் (தமிழர்களின்) அடையாளங்களையோ அல்லது சின்னங்களையோ அழித்தொழிக்கவே முடிவுசெய்துள்ளதாக அறிவித்திருந்தமையை நாம் மறந்துவிடக்கூடாது.
எனவே இவ்வாறு தமிழர் அடையாளங்களை அழிக்கும் நடவடிக்கைகள் முனைப்பு பெறும் அதேவேளை சிங்கள தேசத்தின் அடையாளங்களை தமிழர் பிரதேசங்களில் திணிக்கும் நடவடிக்கைகள் தொடர்ந்தும் நடைபெற்றுவருகின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது
http://meenakam.com/
சனி, 27 மார்ச், 2010
பொட்டு அம்மான் இறந்ததாக அறிவிக்க இன்டர்போலுக்கு இலங்கை நெருக்குதல்
கொழும்பு: விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தின் உளவுப் பிரிவு தலைவர் பொட்டு அம்மான் இறந்து விட்டதாக அறிவிக்க வேண்டும். அவரது பெயரை தேடுவோர் பட்டியலிலிருந்து நீக்க வேண்டும் என இன்டர்போலுக்கு இலங்கை [^] அரசு கோரிக்கை விடுத்துள்ளது.
பொட்டு அம்மான் குறித்து எந்தவிதத் தகவலும் இதுவரை இல்லை. அவர் உயிருடன் இருப்பதாக ஒரு தகவலும், இறந்து விட்டதாக இலங்கை அரசின் தகவலும் கூறி வருகின்றன.
இறந்து விட்டதாக இலங்கை கூறினாலும், பொட்டு அம்மானின் உடல் மீட்கப்படவில்லை.
பொட்டு அம்மான் உயிருடன் இருக்க அதிக வாய்ப்புகள் உள்ளதாக இந்திய உளவுத்துறையான ரா நம்புகிறது. அவரைத் தேடியும் வருகிறது. அதேபோல இன்டர்போல் அமைப்பும் பொட்டு அம்மானைத் தொடர்ந்து தேடி வருகிறது.
இந்த நிலையில் திடீரென சில நாட்களுக்கு முன்பு பொட்டு அம்மானும், அவரது மனைவியும் உடலில் குண்டுகளைக் கட்டிக் கொண்டு, போரின் இறுதி நாளின்போது தற்கொலை செய்து கொண்டதாக இலங்கை கூறியது.
இதைத் தொடர்ந்து தற்போது பொட்டு அம்மான் இறந்து விட்டதாக இன்டர்போல் அறிவிக்க வேண்டும் எனவும் இலங்கை வலியுறுத்தியுள்ளது.
இதுகுறித்து இலங்கை ராணுவ உளவுப் பிரிவு தலைவர் கபிலா ஹெண்டவிதரனா கூறுகையில், பொட்டு அம்மானை இறந்தவராக கருதி, தேடப்படுவோர் பட்டியலிலிருந்து நீக்க வேண்டும் என இன்டர்போலைக் கேட்டுக் கொண்டுள்ளோம்.
பொட்டு அம்மான் இறந்து விட்டதாக உறுதியாக நம்புகிறோம் என்று கூறினார்.
பொட்டு அம்மான் விஷயத்தில் திடீரென இலங்கை அரசு இவ்வளவு அவசரம் காட்டுவதற்கான காரணம் புரியவில்லை.
பொட்டு அம்மான் குறித்து எந்தவிதத் தகவலும் இதுவரை இல்லை. அவர் உயிருடன் இருப்பதாக ஒரு தகவலும், இறந்து விட்டதாக இலங்கை அரசின் தகவலும் கூறி வருகின்றன.
இறந்து விட்டதாக இலங்கை கூறினாலும், பொட்டு அம்மானின் உடல் மீட்கப்படவில்லை.
பொட்டு அம்மான் உயிருடன் இருக்க அதிக வாய்ப்புகள் உள்ளதாக இந்திய உளவுத்துறையான ரா நம்புகிறது. அவரைத் தேடியும் வருகிறது. அதேபோல இன்டர்போல் அமைப்பும் பொட்டு அம்மானைத் தொடர்ந்து தேடி வருகிறது.
இந்த நிலையில் திடீரென சில நாட்களுக்கு முன்பு பொட்டு அம்மானும், அவரது மனைவியும் உடலில் குண்டுகளைக் கட்டிக் கொண்டு, போரின் இறுதி நாளின்போது தற்கொலை செய்து கொண்டதாக இலங்கை கூறியது.
இதைத் தொடர்ந்து தற்போது பொட்டு அம்மான் இறந்து விட்டதாக இன்டர்போல் அறிவிக்க வேண்டும் எனவும் இலங்கை வலியுறுத்தியுள்ளது.
இதுகுறித்து இலங்கை ராணுவ உளவுப் பிரிவு தலைவர் கபிலா ஹெண்டவிதரனா கூறுகையில், பொட்டு அம்மானை இறந்தவராக கருதி, தேடப்படுவோர் பட்டியலிலிருந்து நீக்க வேண்டும் என இன்டர்போலைக் கேட்டுக் கொண்டுள்ளோம்.
பொட்டு அம்மான் இறந்து விட்டதாக உறுதியாக நம்புகிறோம் என்று கூறினார்.
பொட்டு அம்மான் விஷயத்தில் திடீரென இலங்கை அரசு இவ்வளவு அவசரம் காட்டுவதற்கான காரணம் புரியவில்லை.
இந்திய தூதரகம் திறக்கப்படுவதால் திலீபனின் நினைவுத்தூண் இடிப்பு ?
யாழ்ப்பாணத்தில் இந்தியத் தூதரக கிளை அலுவலகம் திறக்கப்படுவதற்கும், தியாகி திலீபனின் நினைவுத்தூண் தகர்க்கப்பட்டதற்கும் தொடர்பு இருப்பதாகவும், இந்தியாவின் தூண்டுதல் காரணமாகவே நினைவுத்தூண் தகர்க்கப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து வெளியாகும் ஊடகம் ஒன்று செய்தி வெளியிட்டுள்ளது.
இது தொடர்பாக யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து வெளியாகும் 'ஈழமுரசு' பத்திரிகை வெளியிட்டுள்ள
செய்தியில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது:
யாழ்ப்பாணத்தில் இந்திய தூதரகத்தின் அலுவலகம் ஒன்றை அமைப்பதற்கு இந்திய அரசு முடிவு செய்துள்ளது.
அண்மையில் இலங்கை வந்திருந்த இந்திய வெளியுறவுச் செயலாளர் நிருபாமா ராவ், இதற்கான முன்னேற்பாடுகளை மேற்கொண்டிருந்ததுடன், இது தொடர்பான ஆலோசனைகளையும் கொழும்பிலுள்ள தமது தூதரகத்துடன் மேற்கொண்டிருந்தார்.
இதனையடுத்து, யாழ்ப்பாணத்தில் இந்தியத் துணைத் தூதரகத்தை திறப்பதற்கு இலங்கை அரசு அனுமதி வழங்கியுள்ளதாக செய்திகள் வெளியாகியிருந்தன.இந்தத் துணைத் தூதரகம் யாழ்ப்பாணத்தில் எதிர்வரும் மே மாதம் திறந்துவைக்கப்பட உள்ளதாக கொழும்பிலுள்ள இந்தியத் தூரகம் அண்மையில் உறுதிப்படுத்தியிருந்தது.
இந்நிலையில், யாழ்ப்பாணம் நல்லூர் பருத்தித்துறை வீதியில் அமைந்திருந்த தியாகி திலீபனின் நினைவு தூண் தகர்க்கப்பட்டு, அலங்கோலப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
போர் இடம்பெற்ற காலங்களிலும் சரி, அதன் பின்னரான சமாதான காலத்திலும் சரி சிறிய சேதங்களுக்கு உள்ளான இந்தத்தூண் முற்றாக தகர்க்கப்பட்டிருக்கவில்லை.
ஆனால், போர் முடிவடைந்து விட்டதாக கூறப்பட்டு பத்து மாதங்களை எட்டியுள்ள நிலையில், திலீபனின் நினைவுத்தூபி தகர்க்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த நினைவுத்தூபித் தகர்ப்பினை சிங்களக் காடையர்களோ அல்லது அவர்களின் இராணுவமோ மேற்கொண்டிருந்தாலும் தகர்ப்பிற்கான பின்னணிக் காரணம் வேறு என கருதப்படுகின்றது.
குறிப்பாக இந்தியத் தூதரகம் திறக்கப்படுவதற்கும், இந்த நினைவு தூபி தகர்க்பப்பட்டதற்கும் காரணங்கள் ஒற்றுமையாக இருக்கின்றன என பரவலான குற்றச்சாட்டுக்கள் எழத்தொடங்கியுள்ளன.
தியாகி திலீபன் இந்திய இராணுவத்தினர் தமிழர் தாயகத்தை ஆக்கிரமித்திருந்த காலப்பகுதியில், ஐந்து அம்சக் கோரிக்கையை முன்வைத்து சாகும்வரையான உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தை மேற்கொண்டவர்.
இறுதிவரை தனது உறுதியில் தளராது போராடிய திலீபனை, இந்தியா கவனத்தில் எடுக்கத் தவறியது. திலீபன் சாவைத் தழுவினார்.இதனால், அகிம்சைக்கு பெயர் போன நாடு என தன்னைப் பெருமைப்படுத்திய இந்தியாவிற்கு, பெருத்த அவமானமே மிஞ்சியது.
இந்நிலையில், யாழ்ப்பாணத்தில் தூதரகம் அமைத்து தங்கப்போகும் இந்தியாவிற்கு திலீபனின் நினைவுத்தூபி தமது தூதரகத்திற்கு அருகில் அமைந்திருப்பது நெருடலாகவும் ஒரு அவமானச் சின்னமாகவும் இருக்கும் என்ற நிலையிலேயே இந்தத் தகர்ப்பு இடம்பெற்றிருப்பதாக கருதப்படுகின்றது.
திலீபனின் அகிம்சைப் போராட்டம் இலங்கை அரசுக்கு எதிரானதல்ல. அது இந்திய அரசின் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிரானது.எனவே, இந்த நினைவுத்தூபி தகர்ப்பிற்கும் இந்தியத் தூதரகத் திறப்பிற்கும் ஒற்றுமையான காரணங்கள் இருக்கின்றன என்பது தெளிவாகின்றது என அதில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
இது தொடர்பாக யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து வெளியாகும் 'ஈழமுரசு' பத்திரிகை வெளியிட்டுள்ள
செய்தியில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது:
யாழ்ப்பாணத்தில் இந்திய தூதரகத்தின் அலுவலகம் ஒன்றை அமைப்பதற்கு இந்திய அரசு முடிவு செய்துள்ளது.
அண்மையில் இலங்கை வந்திருந்த இந்திய வெளியுறவுச் செயலாளர் நிருபாமா ராவ், இதற்கான முன்னேற்பாடுகளை மேற்கொண்டிருந்ததுடன், இது தொடர்பான ஆலோசனைகளையும் கொழும்பிலுள்ள தமது தூதரகத்துடன் மேற்கொண்டிருந்தார்.
இதனையடுத்து, யாழ்ப்பாணத்தில் இந்தியத் துணைத் தூதரகத்தை திறப்பதற்கு இலங்கை அரசு அனுமதி வழங்கியுள்ளதாக செய்திகள் வெளியாகியிருந்தன.இந்தத் துணைத் தூதரகம் யாழ்ப்பாணத்தில் எதிர்வரும் மே மாதம் திறந்துவைக்கப்பட உள்ளதாக கொழும்பிலுள்ள இந்தியத் தூரகம் அண்மையில் உறுதிப்படுத்தியிருந்தது.
இந்நிலையில், யாழ்ப்பாணம் நல்லூர் பருத்தித்துறை வீதியில் அமைந்திருந்த தியாகி திலீபனின் நினைவு தூண் தகர்க்கப்பட்டு, அலங்கோலப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.
போர் இடம்பெற்ற காலங்களிலும் சரி, அதன் பின்னரான சமாதான காலத்திலும் சரி சிறிய சேதங்களுக்கு உள்ளான இந்தத்தூண் முற்றாக தகர்க்கப்பட்டிருக்கவில்லை.
ஆனால், போர் முடிவடைந்து விட்டதாக கூறப்பட்டு பத்து மாதங்களை எட்டியுள்ள நிலையில், திலீபனின் நினைவுத்தூபி தகர்க்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த நினைவுத்தூபித் தகர்ப்பினை சிங்களக் காடையர்களோ அல்லது அவர்களின் இராணுவமோ மேற்கொண்டிருந்தாலும் தகர்ப்பிற்கான பின்னணிக் காரணம் வேறு என கருதப்படுகின்றது.
குறிப்பாக இந்தியத் தூதரகம் திறக்கப்படுவதற்கும், இந்த நினைவு தூபி தகர்க்பப்பட்டதற்கும் காரணங்கள் ஒற்றுமையாக இருக்கின்றன என பரவலான குற்றச்சாட்டுக்கள் எழத்தொடங்கியுள்ளன.
தியாகி திலீபன் இந்திய இராணுவத்தினர் தமிழர் தாயகத்தை ஆக்கிரமித்திருந்த காலப்பகுதியில், ஐந்து அம்சக் கோரிக்கையை முன்வைத்து சாகும்வரையான உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தை மேற்கொண்டவர்.
இறுதிவரை தனது உறுதியில் தளராது போராடிய திலீபனை, இந்தியா கவனத்தில் எடுக்கத் தவறியது. திலீபன் சாவைத் தழுவினார்.இதனால், அகிம்சைக்கு பெயர் போன நாடு என தன்னைப் பெருமைப்படுத்திய இந்தியாவிற்கு, பெருத்த அவமானமே மிஞ்சியது.
இந்நிலையில், யாழ்ப்பாணத்தில் தூதரகம் அமைத்து தங்கப்போகும் இந்தியாவிற்கு திலீபனின் நினைவுத்தூபி தமது தூதரகத்திற்கு அருகில் அமைந்திருப்பது நெருடலாகவும் ஒரு அவமானச் சின்னமாகவும் இருக்கும் என்ற நிலையிலேயே இந்தத் தகர்ப்பு இடம்பெற்றிருப்பதாக கருதப்படுகின்றது.
திலீபனின் அகிம்சைப் போராட்டம் இலங்கை அரசுக்கு எதிரானதல்ல. அது இந்திய அரசின் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிரானது.எனவே, இந்த நினைவுத்தூபி தகர்ப்பிற்கும் இந்தியத் தூதரகத் திறப்பிற்கும் ஒற்றுமையான காரணங்கள் இருக்கின்றன என்பது தெளிவாகின்றது என அதில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
மீள்குடியமரும் மக்களுக்கான நிதியுதவியை ஐ.நா. நிறுத்தியது - போதிய நிதி இல்லையாம்
மீள்குடியமரும் மக்களுக்கான நிதியுதவியை ஐ.நா. நிறுத்தியது - போதிய நிதி இல்லையாம்
உள் நாட்டுப் போரினால் இடம்பெயர்ந்து பின்னர் தமது சொந்த இடங்களில் மீளக் குடியமரும் மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த நிதியுதவிதற்காலிகமாக இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளதாக ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் அகதிகளுக்கான தூதுவராலயம் தெரிவித்துள்ளது.
ஒதுக்கப்பட்ட நிதி பற்றாக்குறையாகவுள்ளதாலேயே நிதியுதவி நிறுத்தப்பட்டதாகக் கொழும்பில் உள்ள ஐ.நா.சபையின் அகதிக ளுக்கான தூதுவராலயப் பேச்சாளர் சொலக் கனி பெரேரா தெரிவித்தார். அவர் மேலும் கூறியதாவது,
ஒதுக்கப்பட்ட நிதி நிலைமையில் ஏற்பட்ட பற்றாக்குறை காரணமாகவே மீளக்குடியமரும் மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த நிதியு தவி தற்காலிகமாக இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது.இம் மக்களில் இதுவரை உதவித் தொகை வழங்கப்படாமல் இருந்த குடும்பங் களுக்கு மார்ச் மாதம் இறுதி வரையில் 3மில்லியன் அமெரிக்க டொலர் வரை தேவைப்படுகின்றது.
இந்த நிதியுதவியைப் பெறுவதற்கான முன் முயற்சிகளில் நாம் ஈடுபட்டுள்ளோம். 2010 ஆம் ஆண்டுக்குள் மொத்தமாக 13 மில்லியன் அமெரிக்க டொலர் நிதியுதவி மக்களுக்கு வழங்குவதற்குத் தேவைப்படுகின்றது.
எதிர்வரும் மாதங்களில் இந்த நிதியுதவி எமக்குக் கிடைக்காத பட்சத்தில் மீளக்குடியமர் வதற்காக இடைத்தங்கல் முகாம்களில், நண்பர்கள், உறவினர்களின் வீடுகளில் தங்கியுள்ள குடும்பங்களுக்கு இந்த நிதியுதவி கிடைக்காமல் போகும் சந்தர்ப்பம் உண்டு.
இதேவேளை ஐ.நாவின் தூதரகத்தினால் வழங்கப்படும் உடுபுடைவைகள், பாய்கள், நுளம்பு வலைகள், சமையல் பாத்திரங்கள் மற்றும் காடுகளைச் சுத்தம் செய்வதற்கு வழங்கப்படும் உபகரணங்கள் தொடர்ந்தும் வழங்கப்படும் என்றும் மக்களின் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் பணி தொடர்ந்தும் மேற் கொள்ளப்படும் என்றும் அவர் மேலும் தெரி வித்துள்ளார்.
உள் நாட்டுப் போரினால் இடம்பெயர்ந்து பின்னர் தமது சொந்த இடங்களில் மீளக் குடியமரும் மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த நிதியுதவிதற்காலிகமாக இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளதாக ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் அகதிகளுக்கான தூதுவராலயம் தெரிவித்துள்ளது.
ஒதுக்கப்பட்ட நிதி பற்றாக்குறையாகவுள்ளதாலேயே நிதியுதவி நிறுத்தப்பட்டதாகக் கொழும்பில் உள்ள ஐ.நா.சபையின் அகதிக ளுக்கான தூதுவராலயப் பேச்சாளர் சொலக் கனி பெரேரா தெரிவித்தார். அவர் மேலும் கூறியதாவது,
ஒதுக்கப்பட்ட நிதி நிலைமையில் ஏற்பட்ட பற்றாக்குறை காரணமாகவே மீளக்குடியமரும் மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த நிதியு தவி தற்காலிகமாக இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது.இம் மக்களில் இதுவரை உதவித் தொகை வழங்கப்படாமல் இருந்த குடும்பங் களுக்கு மார்ச் மாதம் இறுதி வரையில் 3மில்லியன் அமெரிக்க டொலர் வரை தேவைப்படுகின்றது.
இந்த நிதியுதவியைப் பெறுவதற்கான முன் முயற்சிகளில் நாம் ஈடுபட்டுள்ளோம். 2010 ஆம் ஆண்டுக்குள் மொத்தமாக 13 மில்லியன் அமெரிக்க டொலர் நிதியுதவி மக்களுக்கு வழங்குவதற்குத் தேவைப்படுகின்றது.
எதிர்வரும் மாதங்களில் இந்த நிதியுதவி எமக்குக் கிடைக்காத பட்சத்தில் மீளக்குடியமர் வதற்காக இடைத்தங்கல் முகாம்களில், நண்பர்கள், உறவினர்களின் வீடுகளில் தங்கியுள்ள குடும்பங்களுக்கு இந்த நிதியுதவி கிடைக்காமல் போகும் சந்தர்ப்பம் உண்டு.
இதேவேளை ஐ.நாவின் தூதரகத்தினால் வழங்கப்படும் உடுபுடைவைகள், பாய்கள், நுளம்பு வலைகள், சமையல் பாத்திரங்கள் மற்றும் காடுகளைச் சுத்தம் செய்வதற்கு வழங்கப்படும் உபகரணங்கள் தொடர்ந்தும் வழங்கப்படும் என்றும் மக்களின் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் பணி தொடர்ந்தும் மேற் கொள்ளப்படும் என்றும் அவர் மேலும் தெரி வித்துள்ளார்.
திலிபன் தமிழ் வீரத்தின் அடையாளம் – கண்மணி
பேயாட்டம் போடும் மகிந்தாவின் அரசுக்கு முடிவுரைக்கான காலம் இதோ நெருங்கிவிட்டது. துட்டகைமுனியின் தொடராய் மகிந்தாவின் அக்கிரமங்கள் இதோ அழிவின் விளிம்பில் தள்ளாடிக் கொண்டிருக்கிறது. இன விடுதலைக்கான சமர் முடிவுற்றதாய் முழுதாய் நம்பிக் கொண்டிருக்கும் இவர்களின் பகல் கனவு பரிதாபத்திற்குரிய தோல்வியை தழும் காலங்கள் இதோ, கணக்கு முடிவுக்காய் காத்திருக்கிறது.
எந்த ஒரு தொடக்கமும் அழிவிலிருந்தே துளிர்கிறது என்கின்ற தத்துவம் தமிழீழ வரலாற்றிலும் முற்றிலும் முழுதுமாய் மெய்யாகிக் கொண்டிருக்கிறது. எந்த ஒரு அரக்கனும் செய்யாத கொடுஞ்செயலை மகிந்தா அரசு செய்து முடித்தப்பின், இன்னமும் அது தமக்கான கணக்கை தாமே முடித்துக் கொள்ள, தனித்துவம் வாய்ந்த தமிழரின் வரலாற்றை அழிக்க முயற்சிப்பதிலிருந்தே சிங்கள பேரினவாத பெருங்கொடுமை, அழிவை நோக்கி விழத் தொடங்கிவிட்டது என்பதை மகிந்தா அரசு செய்யும் ஒவ்வொரு செயலும் மறுபடியும், மறுபடியும் நிரூபித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
இந்திய வல்லாதிக்க அரசு தமது வக்கிர கொடுமையை, தமது பார்ப்பனிய அடையாளத்தை, துரோகத்தின் முகத்தை தமிழீழ மண்ணில் காட்டியபோது இந்திய தேசத்தின் இதிகாசமாய் போற்றப்படும் காந்தியின் வழியிலேயே ஒரு சூரியன் அந்த மண்ணிலே தோன்றினான். எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இன்றி சொந்த மண்ணின் விடுதலைக்காய் அந்த மண்ணின் இரும்பு மனதை இருக்கும் எல்லோருக்கும் அவன் அடையாளம் காட்டினான். சொட்டுத் தண்ணீர் தொண்டை குழிக்குள் இறங்காமல், பேரினவாத அடங்காபிடாரி தனத்தை அறிவிக்க, துரோக முகமூடியை கிழித்தெறிய, தம்மையே தனலாக்கி தமிழ்மேல் கொண்ட பற்றை தன் மக்கள் மீது கொண்ட அன்பை, தமது இனத்தை காக்க எடுத்த முடிவை துளிகூட சிதைவுறச் செய்யாமல் ஒவ்வொரு நாளும் தமது உடலின் அணுக்களை சிதைத்துக் கொண்டு மடிந்துபோனான். போனது அவனது உடல்மட்டும்தான். அவன் உயிர் அந்த ஈழ மண்ணின் வாசத்தை இன்னமும் சுவாசித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஒவ்வொருநாளும் தமிழீழ விடுதலைக்கான துளியாய் அவன் அந்த மண்ணிலே சுழன்று சுழன்று வீசிக் கொண்டுதான் இருக்கிறான்.
எந்த நாடு உண்ணாநிலை அறப்போராட்டத்தில் தம்மையே வறுத்திக் கொண்டு, விடுதலைப்பெற முடியும் என்று எடுத்தியம்பியதோ, அந்த நாட்டிற்கு எதிரான போராட்டத்தின் மகத்துவத்தை, அந்த போராட்டத்தின் மாட்சிமையை, அந்த போர் வடிவத்தின் உள்ளடக்கத்தை, அதில் புதைந்துள்ள உன்னதத்தை உலக மக்களுக்கு எடுத்துச் சொன்னான். தமது தலைவனை தாயாக பாவித்து தேசிய தலைவனின் அரவணைப்பில் அவன் மகிழ்ந்து இறந்துபோனான். அடடா… இதுவல்லவா தியாகம். புலிகள் என்றால் கருவி ஏந்தி களத்தில் இருப்பவர்கள் என்கின்ற அவதூறை எடுத்து அகற்றி, தம்மையே அழித்துக் கொள்ளும் ஆளுமை படைத்தவர்கள். கொண்ட லட்சியத்தை காட்டி காக்க தொடர்ந்து இயங்கும் போராட்டத்தின் வடிவங்கள் என்பதை உலக அரங்கிற்கு உணர்த்தியவன், திலிபன். இந்த உலகம் பல்வேறு களப்போர்களை கண்டறிவதற்கு காரணமாய் திகழ்ந்த மாமனிதன், புலிகளின் போர்ப்படைத் தலைவன், தமிழர்களின் வரலாற்றிற்கு சான்று பகர்ந்தவன், சான்றோன் எமது தேசிய தலைவனின் அடலேறு, அசைக்கமுடியாத, ஆளுமை வாய்ந்த, அளவிட முடியாத, உறுதிகொண்ட, எவரும் எதிர்பாராத, எளிமையான தியாகி திலிபன். அவன் இறந்தபோது, இந்த உலகமே தமிழீழ மண்ணை நோக்கி திரும்பி பார்த்தது.
தமிழீழ போராட்ட வரலாற்றை திசை மாற்றிய மரணம் அது. தமிழீழ போராட்டத்தின் வடிவங்களை உலகிற்கு வரிவரியாய் சொன்ன வரலாற்று வடிவங்களை மறுவாசிப்பிற்கு உட்படுத்தியவன் திலிபன். தம்மை அழித்துக் கொள்வதின் மூலம் இந்த மண்ணின் விடுதலை உறுதியானது என்றால், இன்னும் லட்சக்கணக்கான தமிழ் இளைஞர்கள் தம்மை அழித்துக் கொள்வதற்கு தரணியெங்கும் காத்திருக்கிறார்கள் என்பதை அடையாளப்படுத்தியவன் திலிபன். தமிழீழ மண்ணிற்கு மட்டுமல்ல, உலகத் தமிழர்களின் மனங்களில் நீங்கா இடம் பெற்ற மாபெரும் ஆற்றல் வாய்ந்த வீரன் திலிபன். அவன் விட்ட இடத்திலிருந்துதான் தமிழீழ போராட்ட வரலாறு மீண்டுமாய் தொடங்கியது. அந்த மாவீரனின் ஈகப்போராட்டம்தான், மரணத்தின் மீது இருந்த அச்சத்தை போக்கியது. திலிபனின் தியாக மரணமே கரும்புலிகளை படைத்தளிக்க காரணமானது. அந்த திலிபன் உருவமாய் இருக்கிறான் என, மகிந்தா மமதையோடு எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால் திலிபன் காற்றிலே கலந்திருக்கிறார். மரங்களின் அசைவிலே அவனின் நிகழ்வுகள் நிர்ணயிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. ஈழ மண்ணின் துகள்கள் அவனின் பெயரை உச்சரித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.
பிறந்த குழந்தைகள் எல்லாம் திலிபனை தமது உறவாகக் கொண்டாட தொடங்கிவிட்டது. பிறக்க இருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் அவன் வீரத்தின் பிறப்பிடமாய் இருக்கப் போகிறான். அழிப்பது என்பது தம்மை அழித்துக் கொள்வதற்கு சமமானது என்பதை மகிந்தாவின் சகோதரர்கள் ஏனோ புரிந்து கொள்ளாமல் இருக்கிறார்கள். இட்லரை விடவா? ஆனால் இட்லருக்கு ஏற்பட்டதை விட இந்த 21ஆம் நூற்றாண்டில் மிகப்பெரும் அழிவை மகிந்தா இலங்கை மக்களுக்கு மட்டுமல்ல, உலக மக்களுக்கே தரப்போகிறான் என்பதைதான் இப்பொழுது இலங்கையில் நடைபெறும் நிகழ்வுகள் அனைத்தும் சான்று பகிர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. யாழ்ப்பானம். தமிழீழ வரலாற்றுக்கல்ல, தமிழ் வரலாற்றிற்கே சான்று பகர்ந்த இடம். யாழ்பானத்தின் தமிழ், இந்த உலகத்தின் மூளை முடுக்கெல்லாம் கொடி கட்டிய குலத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. அங்கேதான் நமது எண்ணங்கள் நிறைந்த தியாகி திலிபனுக்கு சிலை வைக்கப்பட்டது. இது, தமிழ்நாட்டில் வைக்கப்படும் போற்றுவதற்கான சிலை அல்ல, இது உலக இளைஞர்களுக்கு வீரத்தை அடையாளம் காட்ட வைக்கப்பட்ட சிலை. வீர மறவர்களின் வாழ்வுக்கு விளை நிலமாக அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட சிலை.
நல்லூரில் பருத்தித்துறை வீதியில் அமைந்த திலிபனின் சிலையை, சிலை என்று சொல்வதுகூட சரியானதல்ல, தமிழீழ மக்களின் அடையாளத்தை அதையும் தாண்டி உலகத் தமிழர்களின் ஆன்மாவாகத் திகழ்ந்த அந்த உருவத்தை நள்ளிரவில், அடையாளம் தெரியாத சிலர் அடித்து நொருக்கியதாக செய்தி கேட்டு நொருங்கிபோனது தமிழ்பாய்ந்த ரத்தங்களெல்லாம். அடித்து நொருக்கியது திலிபனின் சிலையல்ல, தமிழரின் இதயங்களை. அடித்து நொருக்கப்பட்டது அவனின் உருவ பொம்மையை அல்ல, தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தின் தொடக்கத்தை. மீண்டுமாய் அவன் இறப்பிலிருந்து தோன்றிய தமிழீழ போராட்டம், அவன் சிலையின் வீழ்ச்சியிலிருந்து மறுபிறப்பெடுக்கும் என்பதை உறுதிபடுத்தியது இந்த நிகழ்வு. தமிழீழத்தில் மட்டுமல்ல, இலங்கையிலும் சேர்த்து இன்று இடைவிடாமல் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் தேர்தல் பரப்புரைக்கு இந்த தியாகியின் உருவம் இடையூறாக இருக்குமோ? என்று அஞ்சிய கயவர்கள் யாரோ, கைத்தடி எடுத்து உயிரற்ற அந்த உருவத்தின்மீது எறிந்திருக்கிறார்கள்.
இதில் புதைந்துள்ள கேவலமான அரசியல், உலக அரங்கில் அவலத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. அவனின் சிலை தமது அரசியல் வாழ்வுக்கு அச்சுறுத்தலாய் அமைந்துவிடுமோ என்கின்ற எண்ணத்தில் சிலையை ஒழித்துவிட்டு, தம்மை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளலாம் என யாரோ செய்த இந்த அவலச் செயல், மனித பண்பாட்டை மீண்டுமாய் ஒருமுறை கொலை செய்திருக்கிறது. மாந்த நாகரீகத்தை கொத்துக் குண்டுகளால் அழித்தொழித்த மகிந்தாவின் அடையாளம், மறுபடியும் விழித்தெழுந்ததை காணமுடிகிறது. அந்த மாபெரும் மனிதனின் நினைவுத்தூணை அழித்தொழித்து, திலிபனையே அழித்துவிட்டதாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் அடி முட்டாள் தனமான சிந்தனைக்கு எதிர்சமராய் விழித்தெழ இருக்கும் தமிழீழ போராட்டத்தின் அடுத்த நகர்வு, இந்த துரோகிகளுக்கு நிச்சயமாய் வீழ்ச்சியாகவே அமையப்போகிறது. அந்த மாமனிதனின் சிலை உடைப்புக்கு காரணமானவர்கள் எந்த நிலையிலும் அவனின் லட்சியத்தை, அவன் தம் மக்களின்மீதும், தமது இனத்தின்மீதும் கொண்ட தாகத்தை, அதை அடைவதற்காக தேர்வு செய்த பாதையை, கொஞ்சமும் குறைத்து மதிப்பிட்டிருக்கமாட்டார்கள் என்பது எமக்குத் தெரியும்.
அவர்களுக்குள் இருப்பதெல்லாம் திலிபனின் சிலையை உடைத்தால் தமிழரின் மனங்களிலுள்ள திலிபனின் பெயரை மறைத்துவிடலாம் என்கின்ற முட்டாள்தனமான சிந்தனைதான். ஆனால் சிலையை தாண்டி, அவன் இந்த தமிழ் சமுதாயத்தின் உயிரோட்டமாய் இன்னமும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறான் என்கின்ற அடிப்படை உண்மைகூட இந்த கயவாலிகளுக்கு தெரியவில்லையே என்று நினைக்கும்போது நகைப்பதா? வியப்பதா? எனப்புரியவில்லை. உலக வரலாற்றில் போர் காலங்களில் சரணடைவோர்களையும், கைதுசெய்வோர்களையும் நடத்தவேண்டிய வழிமுறைகள் அகில உலக போர்முறைகளின் சட்டதிட்டங்களின்படி, எல்லா போர்களங்களிலும் நிகழ்த்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் இலங்கையிலே மகிந்தாவின் சிங்கள பேரினவாத அரசு, சரணடைய வந்த தமிழ்போராளிகள் மரபு மீறி சுட்டுக் கொன்றது. சரணடைந்த போராளிகளை கீழ்த்தரமாய் நடத்திக் கொண்டிருக்கிறது. ஆக, உலக வரலாற்றின் நடைமுறை என்பதும், மாந்தகுல மாண்பு என்பதும் இந்த மகிந்தாவிற்கு இப்போது விளங்காது. அதன் தொடக்கமாகத்தான் சிலைகளை உடைப்பதின் மூலம் தம்மை சிறுமைப்படுத்திக் கொள்ள தயாராகிவிட்டார்.
தமிழீழ அடையாளத்திற்காய் தம்மையே ஒப்படைத்த மாபெரும் போராளிகளுக்கு துயிலும் இல்லங்கள் தூய்மையாக இருப்பதை சகித்துக் கொள்ள முடியாத மகிந்தா, மாவீரர் துயிலும் இல்லங்களை உடைத்தெறிந்து தமது ஆணவ முகத்தை அடையாளப்படுத்தினார். உலகிலே வேறெங்கும் கல்லறைகளை உடைத்து போராளிகளின் உடலை வீசி எறிந்ததாக வரலாறு இல்லை. ஆனால் அப்படி ஒரு கேடு செயலை தொடர்ந்து தமிழீழ மண்ணில் நிகழ்த்திக் கொண்டிருக்கும் சிங்கள பாசிச அரசு, இப்போது தமிழர்களின் அடையாளங்களை அழிக்க தொடங்கியிருக்கிறது. அதன் முதல் படிதான், திலிபனின் சிலை உடைக்கப்பட்டது. ஒன்றுமட்டும் மகிந்தாவிற்கு புரியவேண்டும். இந்த பூமி சுழலும் தன்மை கொண்டது. எங்கு தொடங்கியதோ, அங்கேதான் மீண்டும் நிறைவு காணும். தமிழீழ போராட்டம் எங்கு தொடங்கியதோ, அங்கேதான் மீண்டும் தொடங்கப்போகிறது என்பதை குறியீடாகத்தான், திலிபனின் சிலை உடைப்பு நமக்கு குறித்துக் காட்டுகிறது. துட்டகைமுனு உலக அரங்கில் இதுவரை யாராலும் உச்சரிக்கப்படாத பெயராக மறக்கடிக்கப்பட்டான். ஆனால் எல்லாளன் மீண்டுமாய் உயிர்பெற்று உலக அரங்கிலே தமிழனுக்கான அடையாளத்தை அரங்கேற்றிக் கொண்டிருக்கிறான்.
இனி துட்டகைமுனு வந்த அதே சமாதிதான் மகிந்தாவிற்கும் அருகே இருக்கிறது. மறந்துவிட வேண்டாம், தமிழனை அழிக்க நினைத்தவர்களெல்லாம் அழிந்து போனார்கள் என்பது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் உண்மையாகும். குறியீடாய், குலக்கொடியாய் நம்முடைய உள்ளங்களில் குடிகொண்டிருக்கும் திலிபனின் வீரச்செயல்களை நினைத்துபோற்ற வாய்ப்பளித்த மகிந்தாவிற்கு நாம் மறுபடியும் நன்றி சொல்கிறோம். திலிபன் வெறும் சிலையல்ல, அவன் தமிழ் விடுதலையின் குறியீடு. திலிபன் வெறும் பெயரல்ல, அவன் தமிழர் வீரத்தின் அடையாளம். இதை மகிந்தாவிற்கு சிங்களத்தில் யாராவது மொழி பெயர்த்து சொல்லுங்கள்.
http://meenakam.com/
எந்த ஒரு தொடக்கமும் அழிவிலிருந்தே துளிர்கிறது என்கின்ற தத்துவம் தமிழீழ வரலாற்றிலும் முற்றிலும் முழுதுமாய் மெய்யாகிக் கொண்டிருக்கிறது. எந்த ஒரு அரக்கனும் செய்யாத கொடுஞ்செயலை மகிந்தா அரசு செய்து முடித்தப்பின், இன்னமும் அது தமக்கான கணக்கை தாமே முடித்துக் கொள்ள, தனித்துவம் வாய்ந்த தமிழரின் வரலாற்றை அழிக்க முயற்சிப்பதிலிருந்தே சிங்கள பேரினவாத பெருங்கொடுமை, அழிவை நோக்கி விழத் தொடங்கிவிட்டது என்பதை மகிந்தா அரசு செய்யும் ஒவ்வொரு செயலும் மறுபடியும், மறுபடியும் நிரூபித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
இந்திய வல்லாதிக்க அரசு தமது வக்கிர கொடுமையை, தமது பார்ப்பனிய அடையாளத்தை, துரோகத்தின் முகத்தை தமிழீழ மண்ணில் காட்டியபோது இந்திய தேசத்தின் இதிகாசமாய் போற்றப்படும் காந்தியின் வழியிலேயே ஒரு சூரியன் அந்த மண்ணிலே தோன்றினான். எந்த ஒரு எதிர்பார்ப்பும் இன்றி சொந்த மண்ணின் விடுதலைக்காய் அந்த மண்ணின் இரும்பு மனதை இருக்கும் எல்லோருக்கும் அவன் அடையாளம் காட்டினான். சொட்டுத் தண்ணீர் தொண்டை குழிக்குள் இறங்காமல், பேரினவாத அடங்காபிடாரி தனத்தை அறிவிக்க, துரோக முகமூடியை கிழித்தெறிய, தம்மையே தனலாக்கி தமிழ்மேல் கொண்ட பற்றை தன் மக்கள் மீது கொண்ட அன்பை, தமது இனத்தை காக்க எடுத்த முடிவை துளிகூட சிதைவுறச் செய்யாமல் ஒவ்வொரு நாளும் தமது உடலின் அணுக்களை சிதைத்துக் கொண்டு மடிந்துபோனான். போனது அவனது உடல்மட்டும்தான். அவன் உயிர் அந்த ஈழ மண்ணின் வாசத்தை இன்னமும் சுவாசித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. ஒவ்வொருநாளும் தமிழீழ விடுதலைக்கான துளியாய் அவன் அந்த மண்ணிலே சுழன்று சுழன்று வீசிக் கொண்டுதான் இருக்கிறான்.
எந்த நாடு உண்ணாநிலை அறப்போராட்டத்தில் தம்மையே வறுத்திக் கொண்டு, விடுதலைப்பெற முடியும் என்று எடுத்தியம்பியதோ, அந்த நாட்டிற்கு எதிரான போராட்டத்தின் மகத்துவத்தை, அந்த போராட்டத்தின் மாட்சிமையை, அந்த போர் வடிவத்தின் உள்ளடக்கத்தை, அதில் புதைந்துள்ள உன்னதத்தை உலக மக்களுக்கு எடுத்துச் சொன்னான். தமது தலைவனை தாயாக பாவித்து தேசிய தலைவனின் அரவணைப்பில் அவன் மகிழ்ந்து இறந்துபோனான். அடடா… இதுவல்லவா தியாகம். புலிகள் என்றால் கருவி ஏந்தி களத்தில் இருப்பவர்கள் என்கின்ற அவதூறை எடுத்து அகற்றி, தம்மையே அழித்துக் கொள்ளும் ஆளுமை படைத்தவர்கள். கொண்ட லட்சியத்தை காட்டி காக்க தொடர்ந்து இயங்கும் போராட்டத்தின் வடிவங்கள் என்பதை உலக அரங்கிற்கு உணர்த்தியவன், திலிபன். இந்த உலகம் பல்வேறு களப்போர்களை கண்டறிவதற்கு காரணமாய் திகழ்ந்த மாமனிதன், புலிகளின் போர்ப்படைத் தலைவன், தமிழர்களின் வரலாற்றிற்கு சான்று பகர்ந்தவன், சான்றோன் எமது தேசிய தலைவனின் அடலேறு, அசைக்கமுடியாத, ஆளுமை வாய்ந்த, அளவிட முடியாத, உறுதிகொண்ட, எவரும் எதிர்பாராத, எளிமையான தியாகி திலிபன். அவன் இறந்தபோது, இந்த உலகமே தமிழீழ மண்ணை நோக்கி திரும்பி பார்த்தது.
தமிழீழ போராட்ட வரலாற்றை திசை மாற்றிய மரணம் அது. தமிழீழ போராட்டத்தின் வடிவங்களை உலகிற்கு வரிவரியாய் சொன்ன வரலாற்று வடிவங்களை மறுவாசிப்பிற்கு உட்படுத்தியவன் திலிபன். தம்மை அழித்துக் கொள்வதின் மூலம் இந்த மண்ணின் விடுதலை உறுதியானது என்றால், இன்னும் லட்சக்கணக்கான தமிழ் இளைஞர்கள் தம்மை அழித்துக் கொள்வதற்கு தரணியெங்கும் காத்திருக்கிறார்கள் என்பதை அடையாளப்படுத்தியவன் திலிபன். தமிழீழ மண்ணிற்கு மட்டுமல்ல, உலகத் தமிழர்களின் மனங்களில் நீங்கா இடம் பெற்ற மாபெரும் ஆற்றல் வாய்ந்த வீரன் திலிபன். அவன் விட்ட இடத்திலிருந்துதான் தமிழீழ போராட்ட வரலாறு மீண்டுமாய் தொடங்கியது. அந்த மாவீரனின் ஈகப்போராட்டம்தான், மரணத்தின் மீது இருந்த அச்சத்தை போக்கியது. திலிபனின் தியாக மரணமே கரும்புலிகளை படைத்தளிக்க காரணமானது. அந்த திலிபன் உருவமாய் இருக்கிறான் என, மகிந்தா மமதையோடு எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறான். ஆனால் திலிபன் காற்றிலே கலந்திருக்கிறார். மரங்களின் அசைவிலே அவனின் நிகழ்வுகள் நிர்ணயிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. ஈழ மண்ணின் துகள்கள் அவனின் பெயரை உச்சரித்துக் கொண்டிருக்கின்றன.
பிறந்த குழந்தைகள் எல்லாம் திலிபனை தமது உறவாகக் கொண்டாட தொடங்கிவிட்டது. பிறக்க இருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் அவன் வீரத்தின் பிறப்பிடமாய் இருக்கப் போகிறான். அழிப்பது என்பது தம்மை அழித்துக் கொள்வதற்கு சமமானது என்பதை மகிந்தாவின் சகோதரர்கள் ஏனோ புரிந்து கொள்ளாமல் இருக்கிறார்கள். இட்லரை விடவா? ஆனால் இட்லருக்கு ஏற்பட்டதை விட இந்த 21ஆம் நூற்றாண்டில் மிகப்பெரும் அழிவை மகிந்தா இலங்கை மக்களுக்கு மட்டுமல்ல, உலக மக்களுக்கே தரப்போகிறான் என்பதைதான் இப்பொழுது இலங்கையில் நடைபெறும் நிகழ்வுகள் அனைத்தும் சான்று பகிர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. யாழ்ப்பானம். தமிழீழ வரலாற்றுக்கல்ல, தமிழ் வரலாற்றிற்கே சான்று பகர்ந்த இடம். யாழ்பானத்தின் தமிழ், இந்த உலகத்தின் மூளை முடுக்கெல்லாம் கொடி கட்டிய குலத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. அங்கேதான் நமது எண்ணங்கள் நிறைந்த தியாகி திலிபனுக்கு சிலை வைக்கப்பட்டது. இது, தமிழ்நாட்டில் வைக்கப்படும் போற்றுவதற்கான சிலை அல்ல, இது உலக இளைஞர்களுக்கு வீரத்தை அடையாளம் காட்ட வைக்கப்பட்ட சிலை. வீர மறவர்களின் வாழ்வுக்கு விளை நிலமாக அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட சிலை.
நல்லூரில் பருத்தித்துறை வீதியில் அமைந்த திலிபனின் சிலையை, சிலை என்று சொல்வதுகூட சரியானதல்ல, தமிழீழ மக்களின் அடையாளத்தை அதையும் தாண்டி உலகத் தமிழர்களின் ஆன்மாவாகத் திகழ்ந்த அந்த உருவத்தை நள்ளிரவில், அடையாளம் தெரியாத சிலர் அடித்து நொருக்கியதாக செய்தி கேட்டு நொருங்கிபோனது தமிழ்பாய்ந்த ரத்தங்களெல்லாம். அடித்து நொருக்கியது திலிபனின் சிலையல்ல, தமிழரின் இதயங்களை. அடித்து நொருக்கப்பட்டது அவனின் உருவ பொம்மையை அல்ல, தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தின் தொடக்கத்தை. மீண்டுமாய் அவன் இறப்பிலிருந்து தோன்றிய தமிழீழ போராட்டம், அவன் சிலையின் வீழ்ச்சியிலிருந்து மறுபிறப்பெடுக்கும் என்பதை உறுதிபடுத்தியது இந்த நிகழ்வு. தமிழீழத்தில் மட்டுமல்ல, இலங்கையிலும் சேர்த்து இன்று இடைவிடாமல் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் தேர்தல் பரப்புரைக்கு இந்த தியாகியின் உருவம் இடையூறாக இருக்குமோ? என்று அஞ்சிய கயவர்கள் யாரோ, கைத்தடி எடுத்து உயிரற்ற அந்த உருவத்தின்மீது எறிந்திருக்கிறார்கள்.
இதில் புதைந்துள்ள கேவலமான அரசியல், உலக அரங்கில் அவலத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. அவனின் சிலை தமது அரசியல் வாழ்வுக்கு அச்சுறுத்தலாய் அமைந்துவிடுமோ என்கின்ற எண்ணத்தில் சிலையை ஒழித்துவிட்டு, தம்மை நிலைநிறுத்திக் கொள்ளலாம் என யாரோ செய்த இந்த அவலச் செயல், மனித பண்பாட்டை மீண்டுமாய் ஒருமுறை கொலை செய்திருக்கிறது. மாந்த நாகரீகத்தை கொத்துக் குண்டுகளால் அழித்தொழித்த மகிந்தாவின் அடையாளம், மறுபடியும் விழித்தெழுந்ததை காணமுடிகிறது. அந்த மாபெரும் மனிதனின் நினைவுத்தூணை அழித்தொழித்து, திலிபனையே அழித்துவிட்டதாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் அடி முட்டாள் தனமான சிந்தனைக்கு எதிர்சமராய் விழித்தெழ இருக்கும் தமிழீழ போராட்டத்தின் அடுத்த நகர்வு, இந்த துரோகிகளுக்கு நிச்சயமாய் வீழ்ச்சியாகவே அமையப்போகிறது. அந்த மாமனிதனின் சிலை உடைப்புக்கு காரணமானவர்கள் எந்த நிலையிலும் அவனின் லட்சியத்தை, அவன் தம் மக்களின்மீதும், தமது இனத்தின்மீதும் கொண்ட தாகத்தை, அதை அடைவதற்காக தேர்வு செய்த பாதையை, கொஞ்சமும் குறைத்து மதிப்பிட்டிருக்கமாட்டார்கள் என்பது எமக்குத் தெரியும்.
அவர்களுக்குள் இருப்பதெல்லாம் திலிபனின் சிலையை உடைத்தால் தமிழரின் மனங்களிலுள்ள திலிபனின் பெயரை மறைத்துவிடலாம் என்கின்ற முட்டாள்தனமான சிந்தனைதான். ஆனால் சிலையை தாண்டி, அவன் இந்த தமிழ் சமுதாயத்தின் உயிரோட்டமாய் இன்னமும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறான் என்கின்ற அடிப்படை உண்மைகூட இந்த கயவாலிகளுக்கு தெரியவில்லையே என்று நினைக்கும்போது நகைப்பதா? வியப்பதா? எனப்புரியவில்லை. உலக வரலாற்றில் போர் காலங்களில் சரணடைவோர்களையும், கைதுசெய்வோர்களையும் நடத்தவேண்டிய வழிமுறைகள் அகில உலக போர்முறைகளின் சட்டதிட்டங்களின்படி, எல்லா போர்களங்களிலும் நிகழ்த்தப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் இலங்கையிலே மகிந்தாவின் சிங்கள பேரினவாத அரசு, சரணடைய வந்த தமிழ்போராளிகள் மரபு மீறி சுட்டுக் கொன்றது. சரணடைந்த போராளிகளை கீழ்த்தரமாய் நடத்திக் கொண்டிருக்கிறது. ஆக, உலக வரலாற்றின் நடைமுறை என்பதும், மாந்தகுல மாண்பு என்பதும் இந்த மகிந்தாவிற்கு இப்போது விளங்காது. அதன் தொடக்கமாகத்தான் சிலைகளை உடைப்பதின் மூலம் தம்மை சிறுமைப்படுத்திக் கொள்ள தயாராகிவிட்டார்.
தமிழீழ அடையாளத்திற்காய் தம்மையே ஒப்படைத்த மாபெரும் போராளிகளுக்கு துயிலும் இல்லங்கள் தூய்மையாக இருப்பதை சகித்துக் கொள்ள முடியாத மகிந்தா, மாவீரர் துயிலும் இல்லங்களை உடைத்தெறிந்து தமது ஆணவ முகத்தை அடையாளப்படுத்தினார். உலகிலே வேறெங்கும் கல்லறைகளை உடைத்து போராளிகளின் உடலை வீசி எறிந்ததாக வரலாறு இல்லை. ஆனால் அப்படி ஒரு கேடு செயலை தொடர்ந்து தமிழீழ மண்ணில் நிகழ்த்திக் கொண்டிருக்கும் சிங்கள பாசிச அரசு, இப்போது தமிழர்களின் அடையாளங்களை அழிக்க தொடங்கியிருக்கிறது. அதன் முதல் படிதான், திலிபனின் சிலை உடைக்கப்பட்டது. ஒன்றுமட்டும் மகிந்தாவிற்கு புரியவேண்டும். இந்த பூமி சுழலும் தன்மை கொண்டது. எங்கு தொடங்கியதோ, அங்கேதான் மீண்டும் நிறைவு காணும். தமிழீழ போராட்டம் எங்கு தொடங்கியதோ, அங்கேதான் மீண்டும் தொடங்கப்போகிறது என்பதை குறியீடாகத்தான், திலிபனின் சிலை உடைப்பு நமக்கு குறித்துக் காட்டுகிறது. துட்டகைமுனு உலக அரங்கில் இதுவரை யாராலும் உச்சரிக்கப்படாத பெயராக மறக்கடிக்கப்பட்டான். ஆனால் எல்லாளன் மீண்டுமாய் உயிர்பெற்று உலக அரங்கிலே தமிழனுக்கான அடையாளத்தை அரங்கேற்றிக் கொண்டிருக்கிறான்.
இனி துட்டகைமுனு வந்த அதே சமாதிதான் மகிந்தாவிற்கும் அருகே இருக்கிறது. மறந்துவிட வேண்டாம், தமிழனை அழிக்க நினைத்தவர்களெல்லாம் அழிந்து போனார்கள் என்பது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் உண்மையாகும். குறியீடாய், குலக்கொடியாய் நம்முடைய உள்ளங்களில் குடிகொண்டிருக்கும் திலிபனின் வீரச்செயல்களை நினைத்துபோற்ற வாய்ப்பளித்த மகிந்தாவிற்கு நாம் மறுபடியும் நன்றி சொல்கிறோம். திலிபன் வெறும் சிலையல்ல, அவன் தமிழ் விடுதலையின் குறியீடு. திலிபன் வெறும் பெயரல்ல, அவன் தமிழர் வீரத்தின் அடையாளம். இதை மகிந்தாவிற்கு சிங்களத்தில் யாராவது மொழி பெயர்த்து சொல்லுங்கள்.
http://meenakam.com/
சிங்களவர்கள் எங்களது துன்பங்களைப் பார்க்க மகிழ்வோடு வருகிறார்கள்: ஈழ மண்ணிலிருந்து ஒரு குமுறல்
தமிழ்நாட்டின் குமுதம் இதழிற்காக யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து தீபச்செல்வன்.
கிளிநொச்சியை நான் விட்டு இறுதியாய் திரும்பும் பொழுது அது கொண்டிருந்த செழிப்பையும் வலிமையையும் நினைவு கொண்டு பார்கிறேன்.
ஆனால் இன்று அந்த அற்புத நகரம் முழுவதும் சிதைந்து போயிருக்கிறது.
இடிபாடடைந்த ஒரு நகரத்திற்கு நான் சென்றேன்.
இராணுவ மயமும் இராணுவ நடமாட்டமும் என்ற பயங்கரம் தான் மிகுந்திருக்கிறது.
எனக்கு சிறிய வயதிலிருந்தே தெரிந்த ஒரு சகோதரி. அவர்கள் 1990 இல் இடம்பெயர்ந்திருந்தார்கள். பின்னர் 1996ம் இடம்பெயர்ந்து எங்களுடன் வந்திருந்திருந்தவர்கள்.
அந்த சகோதரியின் கணவன் 2001ல் நடைபெற்ற சமர் ஒன்றில் வீரமரணம் அடைந்திருந்தார். அப்பொழுது அவருக்கு ஒரு பெண் குழந்தை இருந்தது. பின்னர் அவருக்கு ஒரு திருமணம் செய்து வைக்கப்பட்டது.
அவரை பார்த்த பொழுது பெரு அதிர்ச்சியே ஏற்பட்டது.
ஒரு கண்ணை இழந்து உடல் முழுவதும் பெருங் காயங்களுடன் மரத்தின் கீழாக சமைத்துக்கொண்டிருந்தார்.
கிடைத்த சில மரக்கறிகளையும் நிவாரணமாகத் தரப்பட்ட அரிசியை கழுவி உலையில் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
அவருக்கு இரண்டாவது திருமணத்தின் பொழுது பிறந்த பெண் குழந்தையும், முதலில் பிறந்த பெண் குழந்தையும், இரண்டாவது கணவனும், சகோதரனும் இறுதி யுத்ததில் பலியாகியிருந்தார்கள்.
அவரது தலையுள்ளும் பீரங்கிச் சிதறு துண்டுகள் நுழைந்த நிலையில் எடுக்க முடியாதிருக்கின்றன.
மறதிகளும் அழுகைகளும் என்று இன்று தனித்துப்போயிருக்கிறார்.
சகோதரனை இழந்த துக்கத்தில் எப்பொழுதும் அழுது புலம்பும் தாயுடன் அவர் சிதைந்து போன வீட்டை மீள பொறுக்கி கட்டிக்கொண்டிருக்கிறார்.
இதுவரையில் அவர் முகாமிலிருந்து விடுவிக்கப்படவில்லை.
தடுப்பு முகாமில் இருந்து இரண்டு நாட்கள் அம்மாவுடன் தங்க அனுமதி கேட்டு வந்த அவர் மறுநாள் தடுப்பு முகாமுக்கு திரும்ப வேண்டும்.
தனக்கு கண்கள் வேண்டாம் என்று கூறிக்கொண்டேயிருந்தார்.
வாழ்வை தொடங்க வாழ பிடிப்பற்று பேசிக்கொண்டிருந்தார். தன் குழந்தைகளையும் பறிகொடுத்த வேதனையை சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.
நடந்து வரும் பொழுது மூத்த குழந்தை பீரங்கி குண்டு பட்டு அப்படியே இறந்து விழுந்து விட்டது எனவும் கடைசிக் குழந்தை காயத்துடன் தூக்கி வைத்திருந்த பொழுது கையிலேயே இறந்து விட்டது எனவும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார் அவரது தாயார்.
அந்த குழந்தைகளின் புகைப்படத்தை எடுத்து பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தார்.
எந்த வருமானமும் அற்ற நிலையில் தந்த நிவாரணப் பொருட்களை அவித்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
தந்த தகரங்களை ஒரு சில தடிகளில் பொருத்தி விட்டு இருக்கிறார்கள்.
எங்கும் பற்றைகள் தான் வளர்ந்து காடாகியுள்ளது. முகாமிலிருந்து கொண்டு வந்த சில பொருட்கள் வெளியில் கிடக்கின்றன.
வந்திருக்கும் மக்கள் எல்லோருமே கொண்டு வந்த பொருட்களை மரங்களின் கீழாகவும் தகரத்திற்கு கீழாகவும் போட்டு விட்டு பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
சமர்கள் நடந்த இடம் என்பதால் மண்மூடைகளும் மண் அரண்களும் எங்கும் கிடக்க குண்டுகளில் நிலம் எரிந்து போயிருந்தது.
அந்த நிலத்தில் என்ன பயிரை நாட்ட முடியும்....? என்னுடன் வந்த கிளிநொச்சி கணேசபுரத்தை சேர்ந்த நண்பன் இவற்றையெல்லாம் எப்பொழுது உழுது விதைக்க முடியும் அதற்கு அனுமதி எப்பொழுது கிடைக்கும் என்று சொல்லிக்கொண்டு வந்தான்.
வன்னி மக்கள் முழுக்க முழுக்க விவசாயத்தை நம்பியிருக்கும் மக்கள். கையில் பணம் இல்லை. விவசாய உபகணரங்கள் இல்லை. கைவிடப்பட்ட தொழிலை எப்படி தொடங்குவது என்று தடுமாறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
கிளிநொச்சி நகரத்தில் சில கடைகள் இப்பொழுது மீள திறக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அங்கு தமிழில் எழுதப்பட்ட கடைகளின் பெயர்களை வெள்ளை வண்ணம் பூசி படையினர் மறைத்து அழித்துள்ளனர்.
விடுதலைப் புலிகளின் அலுவலகங்கள் உருத்தெரியாமல் சிதைக்கப்பட்டுள்ளதுடன் அவைகளை படையினர் தம் சொந்த தேவைகளுக்கு எடுத்துள்ளனர்.
எப்பொழுது வன்னி நிலத்தில் இயல்பு வரும் என்று தெரியவில்லை. அங்கு எப்பொழுது மக்கள் முழுமையாக அனுமதிக்கப்படுவார்கள் என்று தெரியவில்லை.
முழுக்க முழுக்க படைகளின் கட்டுப்பாட்டில் அல்லது ஆட்சியில் வன்னி இருக்கிறது. அவர்களின் முழுப் பாவனையில் இருக்கிறது.
தமிழர்களின் நிலமை இப்படியிருக்க சிங்களவர்கள் நாளுக்கு நாள் நிமிடத்திற்கு நிமிடம் வடக்கை நோக்கிப் படையெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
சிங்களவர்களுக்கு வடக்கு, பார்க்கத் துடிக்கும் சுற்றாலாத் தளமாக தென்படுகிறது. யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி, வன்னி என்று எங்குமே சுற்றுலா வரும் சிங்களவர்களின் மயமாகவே இருக்கிறது.
சிங்களவர்கள் இங்கு வந்து பார்ப்பவை எல்லாம் யுத்ததில் சிதைந்த நிலத்தையும் அதில் பாதிக்கப்பட்ட மனிதர்களையும் தான்.
முழுக்க முழுக்க முப்பதாண்டு யுத்த சிதைவுகளுடன் இருக்கும் ஈழத்தை அவர்கள் பார்க்கிறார்கள். அவைகளில் தங்கள் படைகள் நிகழ்த்திய வீரதீரங்களைப் பார்க்கிறார்கள்.
அகதிகளாக அலையும் மக்களைப் பார்க்கிறார்கள். அங்கங்களை இழந்து வலியுறும் மக்களை அவர்கள் பார்க்கிறார்கள்.
இப்படி சுற்றுலா வரும் சிங்கள மக்களை பெரும் குதூகலத்துடன் அவர்களின் படைகள் வரவேற்கின்றனர். சிங்கள மக்களும் பெரும் மகிழ்ச்சியுடன் படைகளை சந்திக்கிறார்கள்.
அவர்கள் ஒரு பௌத்த நிலத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள். அவர்கள் ஒரு பௌத்த நகரத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள்.
அல்லது ஒரு சிங்கள நிலத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள். அவர்கள் ஒரு சிங்கள நகரத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள்.
வன்னி நிலமெங்கும் புத்த சிலைகளை படையினர் நட்டு வைத்திருக்கிறார்கள். அங்கு வழிபாடுகள் நாள் தோறும் நடைபெறுகின்றன.
விடுதலைப் புலிகளிடமிருந்து வன்னி நிலத்தை கைபற்றிய உடனே இந்த புத்த சிலைகளை நாட்டுவதில் படையினர் மிகுந்த ஈடுபாடு காட்டினார்கள்.
யாழ்ப்பாணம் நாகவிகாரை, நயினாதீவு விகாரை, மாதகல் விகாரை என்று பல இடங்கள் சிங்களவர்கள் வந்து வழிபடும் சுற்றுலாத் தலங்களாக மாறியிருக்கின்றன.
எமது மக்கள் இன்னும் வீடுகளுக்கு திரும்பவில்லை. அவர்களுக்கு வீடுகளும் இல்லை. சிதைந்து உருத்தெரிமல் கிடக்கிறது வாழ்வு. எப்படி எதை வைத்து தொடங்குவது என்று தெரியாத கையறு நிலையில் இருக்கிறார்கள்.
கால்வாசி மக்களை தவிர மீதி மக்கள் வன்னி நிலத்திற்கு அனுமதிக்கப்படவில்லை.
தெரு ஓரங்களில் அனுமதிக்கப்பட்ட மக்கள் தகரங்களை நிலத்தில் நட்டு அதற்குள் வாழ்கிறார்கள். புழுதியும் வெக்கையும் நுளம்பும் இருட்டும் என்று வாழ்க்கை பயங்கரமானதாக தொடருகிறது
கிளிநொச்சியை நான் விட்டு இறுதியாய் திரும்பும் பொழுது அது கொண்டிருந்த செழிப்பையும் வலிமையையும் நினைவு கொண்டு பார்கிறேன்.
ஆனால் இன்று அந்த அற்புத நகரம் முழுவதும் சிதைந்து போயிருக்கிறது.
இடிபாடடைந்த ஒரு நகரத்திற்கு நான் சென்றேன்.
இராணுவ மயமும் இராணுவ நடமாட்டமும் என்ற பயங்கரம் தான் மிகுந்திருக்கிறது.
எனக்கு சிறிய வயதிலிருந்தே தெரிந்த ஒரு சகோதரி. அவர்கள் 1990 இல் இடம்பெயர்ந்திருந்தார்கள். பின்னர் 1996ம் இடம்பெயர்ந்து எங்களுடன் வந்திருந்திருந்தவர்கள்.
அந்த சகோதரியின் கணவன் 2001ல் நடைபெற்ற சமர் ஒன்றில் வீரமரணம் அடைந்திருந்தார். அப்பொழுது அவருக்கு ஒரு பெண் குழந்தை இருந்தது. பின்னர் அவருக்கு ஒரு திருமணம் செய்து வைக்கப்பட்டது.
அவரை பார்த்த பொழுது பெரு அதிர்ச்சியே ஏற்பட்டது.
ஒரு கண்ணை இழந்து உடல் முழுவதும் பெருங் காயங்களுடன் மரத்தின் கீழாக சமைத்துக்கொண்டிருந்தார்.
கிடைத்த சில மரக்கறிகளையும் நிவாரணமாகத் தரப்பட்ட அரிசியை கழுவி உலையில் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
அவருக்கு இரண்டாவது திருமணத்தின் பொழுது பிறந்த பெண் குழந்தையும், முதலில் பிறந்த பெண் குழந்தையும், இரண்டாவது கணவனும், சகோதரனும் இறுதி யுத்ததில் பலியாகியிருந்தார்கள்.
அவரது தலையுள்ளும் பீரங்கிச் சிதறு துண்டுகள் நுழைந்த நிலையில் எடுக்க முடியாதிருக்கின்றன.
மறதிகளும் அழுகைகளும் என்று இன்று தனித்துப்போயிருக்கிறார்.
சகோதரனை இழந்த துக்கத்தில் எப்பொழுதும் அழுது புலம்பும் தாயுடன் அவர் சிதைந்து போன வீட்டை மீள பொறுக்கி கட்டிக்கொண்டிருக்கிறார்.
இதுவரையில் அவர் முகாமிலிருந்து விடுவிக்கப்படவில்லை.
தடுப்பு முகாமில் இருந்து இரண்டு நாட்கள் அம்மாவுடன் தங்க அனுமதி கேட்டு வந்த அவர் மறுநாள் தடுப்பு முகாமுக்கு திரும்ப வேண்டும்.
தனக்கு கண்கள் வேண்டாம் என்று கூறிக்கொண்டேயிருந்தார்.
வாழ்வை தொடங்க வாழ பிடிப்பற்று பேசிக்கொண்டிருந்தார். தன் குழந்தைகளையும் பறிகொடுத்த வேதனையை சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.
நடந்து வரும் பொழுது மூத்த குழந்தை பீரங்கி குண்டு பட்டு அப்படியே இறந்து விழுந்து விட்டது எனவும் கடைசிக் குழந்தை காயத்துடன் தூக்கி வைத்திருந்த பொழுது கையிலேயே இறந்து விட்டது எனவும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார் அவரது தாயார்.
அந்த குழந்தைகளின் புகைப்படத்தை எடுத்து பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தார்.
எந்த வருமானமும் அற்ற நிலையில் தந்த நிவாரணப் பொருட்களை அவித்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
தந்த தகரங்களை ஒரு சில தடிகளில் பொருத்தி விட்டு இருக்கிறார்கள்.
எங்கும் பற்றைகள் தான் வளர்ந்து காடாகியுள்ளது. முகாமிலிருந்து கொண்டு வந்த சில பொருட்கள் வெளியில் கிடக்கின்றன.
வந்திருக்கும் மக்கள் எல்லோருமே கொண்டு வந்த பொருட்களை மரங்களின் கீழாகவும் தகரத்திற்கு கீழாகவும் போட்டு விட்டு பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.
சமர்கள் நடந்த இடம் என்பதால் மண்மூடைகளும் மண் அரண்களும் எங்கும் கிடக்க குண்டுகளில் நிலம் எரிந்து போயிருந்தது.
அந்த நிலத்தில் என்ன பயிரை நாட்ட முடியும்....? என்னுடன் வந்த கிளிநொச்சி கணேசபுரத்தை சேர்ந்த நண்பன் இவற்றையெல்லாம் எப்பொழுது உழுது விதைக்க முடியும் அதற்கு அனுமதி எப்பொழுது கிடைக்கும் என்று சொல்லிக்கொண்டு வந்தான்.
வன்னி மக்கள் முழுக்க முழுக்க விவசாயத்தை நம்பியிருக்கும் மக்கள். கையில் பணம் இல்லை. விவசாய உபகணரங்கள் இல்லை. கைவிடப்பட்ட தொழிலை எப்படி தொடங்குவது என்று தடுமாறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
கிளிநொச்சி நகரத்தில் சில கடைகள் இப்பொழுது மீள திறக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அங்கு தமிழில் எழுதப்பட்ட கடைகளின் பெயர்களை வெள்ளை வண்ணம் பூசி படையினர் மறைத்து அழித்துள்ளனர்.
விடுதலைப் புலிகளின் அலுவலகங்கள் உருத்தெரியாமல் சிதைக்கப்பட்டுள்ளதுடன் அவைகளை படையினர் தம் சொந்த தேவைகளுக்கு எடுத்துள்ளனர்.
எப்பொழுது வன்னி நிலத்தில் இயல்பு வரும் என்று தெரியவில்லை. அங்கு எப்பொழுது மக்கள் முழுமையாக அனுமதிக்கப்படுவார்கள் என்று தெரியவில்லை.
முழுக்க முழுக்க படைகளின் கட்டுப்பாட்டில் அல்லது ஆட்சியில் வன்னி இருக்கிறது. அவர்களின் முழுப் பாவனையில் இருக்கிறது.
தமிழர்களின் நிலமை இப்படியிருக்க சிங்களவர்கள் நாளுக்கு நாள் நிமிடத்திற்கு நிமிடம் வடக்கை நோக்கிப் படையெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
சிங்களவர்களுக்கு வடக்கு, பார்க்கத் துடிக்கும் சுற்றாலாத் தளமாக தென்படுகிறது. யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி, வன்னி என்று எங்குமே சுற்றுலா வரும் சிங்களவர்களின் மயமாகவே இருக்கிறது.
சிங்களவர்கள் இங்கு வந்து பார்ப்பவை எல்லாம் யுத்ததில் சிதைந்த நிலத்தையும் அதில் பாதிக்கப்பட்ட மனிதர்களையும் தான்.
முழுக்க முழுக்க முப்பதாண்டு யுத்த சிதைவுகளுடன் இருக்கும் ஈழத்தை அவர்கள் பார்க்கிறார்கள். அவைகளில் தங்கள் படைகள் நிகழ்த்திய வீரதீரங்களைப் பார்க்கிறார்கள்.
அகதிகளாக அலையும் மக்களைப் பார்க்கிறார்கள். அங்கங்களை இழந்து வலியுறும் மக்களை அவர்கள் பார்க்கிறார்கள்.
இப்படி சுற்றுலா வரும் சிங்கள மக்களை பெரும் குதூகலத்துடன் அவர்களின் படைகள் வரவேற்கின்றனர். சிங்கள மக்களும் பெரும் மகிழ்ச்சியுடன் படைகளை சந்திக்கிறார்கள்.
அவர்கள் ஒரு பௌத்த நிலத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள். அவர்கள் ஒரு பௌத்த நகரத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள்.
அல்லது ஒரு சிங்கள நிலத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள். அவர்கள் ஒரு சிங்கள நகரத்திற்கு வருவதைப்போல உணருவார்கள்.
வன்னி நிலமெங்கும் புத்த சிலைகளை படையினர் நட்டு வைத்திருக்கிறார்கள். அங்கு வழிபாடுகள் நாள் தோறும் நடைபெறுகின்றன.
விடுதலைப் புலிகளிடமிருந்து வன்னி நிலத்தை கைபற்றிய உடனே இந்த புத்த சிலைகளை நாட்டுவதில் படையினர் மிகுந்த ஈடுபாடு காட்டினார்கள்.
யாழ்ப்பாணம் நாகவிகாரை, நயினாதீவு விகாரை, மாதகல் விகாரை என்று பல இடங்கள் சிங்களவர்கள் வந்து வழிபடும் சுற்றுலாத் தலங்களாக மாறியிருக்கின்றன.
எமது மக்கள் இன்னும் வீடுகளுக்கு திரும்பவில்லை. அவர்களுக்கு வீடுகளும் இல்லை. சிதைந்து உருத்தெரிமல் கிடக்கிறது வாழ்வு. எப்படி எதை வைத்து தொடங்குவது என்று தெரியாத கையறு நிலையில் இருக்கிறார்கள்.
கால்வாசி மக்களை தவிர மீதி மக்கள் வன்னி நிலத்திற்கு அனுமதிக்கப்படவில்லை.
தெரு ஓரங்களில் அனுமதிக்கப்பட்ட மக்கள் தகரங்களை நிலத்தில் நட்டு அதற்குள் வாழ்கிறார்கள். புழுதியும் வெக்கையும் நுளம்பும் இருட்டும் என்று வாழ்க்கை பயங்கரமானதாக தொடருகிறது
இந்தியாவிற்கு புலிகளால் ஆபத்து இல்லை நரிகளால் தான் ஆபத்து
மார்ச் 13 ஆம் திகதி இந்திய பிரதமர் மன்மோகன் சிங், சோனியா காந்தி ஆகியோர் தமிழ் நாட்டுக்கு வந்திருந்தனர். சட்ட மன்ற கட்டடதொகுதியினை திறந்து வைப்பதற்காகவே சோனியா காந்தி, மன்மோகன் சிங்க் ஆகியோர் வந்தனர்.
இவர்களின் வருகையினை ஒட்டி விசேட வேவுகள், தரவு சேகரிப்பு, பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. வழமையாக எதற்கெடுத்தாலும் புலிகள் மீது பழி சுமத்தும் எண்ணம் எள்ளளவும் இந்திய பிசாசுகளுக்கு விட்டுபோகவில்லை. ஆகையால் சோனியா காந்தி, மன்மோகன் சிங்க் ஆகியோர் வரும் காலப்பகுதியில் புலிகள் யாராவது ( ஈழ தமிழர்கள்) அந்த பகுதிக்கு புதிதாக வந்துள்ளார்களா என பொலிசார் துருவி துருவி விசாரித்ததில் 06 ஈழத்தமிழர் வலசரபாக்கத்திற்கு வந்துள்ளதை மணந்து பிடித்துள்ளனர். இவர்களுக்கு புலிசாயம் இட்டு வழமையாக தங்களின் விசாரணைகள், கட்டுக்கதைகள், புரளிகள் ஆகியவற்றை தயார் செய்து அதிகாரிகளுக்கும் அனுப்பி கொண்டிருக்கும் வேளையில் தான் இன்னும் அதிர்ச்சிகரமான தகவல்கள் பொலிசாருக்கு கிடைத்துள்ளது.
அதாவது புலிகளின் சற்றலைட் தொலைபேசிகளை ஒட்டுகேட்பதற்காக பொலிசார் சற்றலைற் போன் ஒட்டுக்கேட்கும் கருவியினை இயக்கி கொண்டிருந்தவேளை மூன்று சற்றலைட் போன்கள் இயக்கத்தில் உள்ளதனை கண்டுபிடித்துள்ளனர். மூன்றினது அமைவிடங்களையும் தேடியபோது அந்த மூவரும் இஸ்ரேல் நாட்டினை சேர்ந்தவர்கள். பிரதமரும், சோனியாவும் தமிழ் நாட்டிற்கு வரும் வேளை இந்த மூன்று இஸ்ரேலியர்களுக்கு தமிழ் நாட்டில் என்ன வேலை? அதுவும் சற்றலைட் போனை மூவரும் வைத்திருந்ததற்கான காரணம் என்ன? விசாரணையில் அவர்கள் தாம் உல்லாசபயணிகள் என உளறியுள்ளனர் ஆனால் விசாரணை தொடர்கின்றதாம்.
அடுத்ததாக வந்த தலையிடி அமெரிக்காவுக்கு அனுப்பவென பொதி செய்யப்பட்டு இருந்த பெட்டகம் ஒன்றினை சுங்க பொலிசார் பரிசோதித்த போது அதற்குள் பல பாதுகாப்புடன் தொடர்பான வரைபடங்கள் புளூ பிரின்ற்கள் இருந்தமை கண்டு பிடிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த பொதி ஓய்வு பெற்ற இராணுவ அதிகாரியான கேணல் ஹூ ஏ மேளி என்பவரால் அமெரிக்காவில் உள்ள ஒருவருக்கு முகவரி இடப்பட்டு பதிவு செய்யபட்டு இருந்தது.
இது தொடர்பாகவும் விசாரணைகள் நடக்கின்றனவாம்.
ஓ நாய்கள் புலிவேட்டையினை கைவிட்டுவிட்டு நரி வேட்டைகளில் இறங்குவதே நல்லது ஏனெனில் புலிகள் அங்கு இல்லை, இருந்தாலும் ஆபத்து இல்லை. நரிகளே அங்கு அதிகம் என்பதனை இப்போது புரிந்து கொள்ளுமா ஓ நாய்கள்.
இவர்களின் வருகையினை ஒட்டி விசேட வேவுகள், தரவு சேகரிப்பு, பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. வழமையாக எதற்கெடுத்தாலும் புலிகள் மீது பழி சுமத்தும் எண்ணம் எள்ளளவும் இந்திய பிசாசுகளுக்கு விட்டுபோகவில்லை. ஆகையால் சோனியா காந்தி, மன்மோகன் சிங்க் ஆகியோர் வரும் காலப்பகுதியில் புலிகள் யாராவது ( ஈழ தமிழர்கள்) அந்த பகுதிக்கு புதிதாக வந்துள்ளார்களா என பொலிசார் துருவி துருவி விசாரித்ததில் 06 ஈழத்தமிழர் வலசரபாக்கத்திற்கு வந்துள்ளதை மணந்து பிடித்துள்ளனர். இவர்களுக்கு புலிசாயம் இட்டு வழமையாக தங்களின் விசாரணைகள், கட்டுக்கதைகள், புரளிகள் ஆகியவற்றை தயார் செய்து அதிகாரிகளுக்கும் அனுப்பி கொண்டிருக்கும் வேளையில் தான் இன்னும் அதிர்ச்சிகரமான தகவல்கள் பொலிசாருக்கு கிடைத்துள்ளது.
அதாவது புலிகளின் சற்றலைட் தொலைபேசிகளை ஒட்டுகேட்பதற்காக பொலிசார் சற்றலைற் போன் ஒட்டுக்கேட்கும் கருவியினை இயக்கி கொண்டிருந்தவேளை மூன்று சற்றலைட் போன்கள் இயக்கத்தில் உள்ளதனை கண்டுபிடித்துள்ளனர். மூன்றினது அமைவிடங்களையும் தேடியபோது அந்த மூவரும் இஸ்ரேல் நாட்டினை சேர்ந்தவர்கள். பிரதமரும், சோனியாவும் தமிழ் நாட்டிற்கு வரும் வேளை இந்த மூன்று இஸ்ரேலியர்களுக்கு தமிழ் நாட்டில் என்ன வேலை? அதுவும் சற்றலைட் போனை மூவரும் வைத்திருந்ததற்கான காரணம் என்ன? விசாரணையில் அவர்கள் தாம் உல்லாசபயணிகள் என உளறியுள்ளனர் ஆனால் விசாரணை தொடர்கின்றதாம்.
அடுத்ததாக வந்த தலையிடி அமெரிக்காவுக்கு அனுப்பவென பொதி செய்யப்பட்டு இருந்த பெட்டகம் ஒன்றினை சுங்க பொலிசார் பரிசோதித்த போது அதற்குள் பல பாதுகாப்புடன் தொடர்பான வரைபடங்கள் புளூ பிரின்ற்கள் இருந்தமை கண்டு பிடிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த பொதி ஓய்வு பெற்ற இராணுவ அதிகாரியான கேணல் ஹூ ஏ மேளி என்பவரால் அமெரிக்காவில் உள்ள ஒருவருக்கு முகவரி இடப்பட்டு பதிவு செய்யபட்டு இருந்தது.
இது தொடர்பாகவும் விசாரணைகள் நடக்கின்றனவாம்.
ஓ நாய்கள் புலிவேட்டையினை கைவிட்டுவிட்டு நரி வேட்டைகளில் இறங்குவதே நல்லது ஏனெனில் புலிகள் அங்கு இல்லை, இருந்தாலும் ஆபத்து இல்லை. நரிகளே அங்கு அதிகம் என்பதனை இப்போது புரிந்து கொள்ளுமா ஓ நாய்கள்.
வெள்ளி, 26 மார்ச், 2010
தமிழீழ வான் புலிகளின் முதல் தாக்குதல்(26.03.20070 மூன்றாண்டுகள் நிறைவு
கப்பல் ஓட்டினான் தமிழன் அன்று, விமானம் ஓட்டி தாக்குதல் நடத்துவான் தமிழன் இன்று என்று தமிழ் தேசியத்தலைவரின் தலைமையில் தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள்அறிவித்த உலகுக்கு அறிவித்த நாளின் (26.03.2007) மூன்றாம் ஆண்டு இன்று.
தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளின் மரபுவழிசார் படையணிகள் இருந்த போதும் கடற்படை, தரைப்படை என்ற கட்டமைப்பின்கீழ் காணப்பட்ட விடுதலைப் புலிகளின் படைஅணிகள் ஒருநாட்டின் படை அணி கட்டுமானத்திற்கு அமைவாக வான்படையினரை உருவாக்கிய தேசியத் தலைவர் அவர்கள், வான்புலிகள் முதன்முதல் சிறீலங்காப் படையினரின் வான்தளம் மீது தாக்குதல் நடத்தி விடுதலைப் புலிகளும் சமபலத்துடனும் சம படைநிலை வலுவுடன் இருக்கின்றார்கள் என்பதனை பன்னாடுகளுக்கு எடுத்துகூறிய தாக்குதல் நாளாக 2007 மூன்றாம் மாதம் 26ஆம் நாள் கட்டுநாயாக்கா வான்படைதளத்தின் மீது நடத்தப்பட்ட தாக்குதல் அமைகின்றது.
தமிழிழ தேசியத்தலைவர் அவர்களின் தூரநோக்கு சிந்தனைக்கு அமைவாக செயற்பட்ட வான்படைஅணிகள் பின்னாக காலகட்டங்களில் சிறீலங்காப் படையினரின் இலக்குகள் மீது பல தாக்குதல்களை நடத்தி எதிரிக்கு பாரிய இழப்பினை ஏற்படுத்தினார்கள்.
இறுதியில் வான்வழி சென்று சிறீலங்காவின் தலைமையகத்;தின் மீது வான் கரும்புலிகள் தாக்குதல் நடத்தியதில் சிறீலங்காப் படையினரிற்கு இழப்பினை ஏற்படுத்தினார்கள்.
இதில் வான்கரும்புலிகளான கேணல் ரூபன், லெப்.கேணல் சிரித்திரன் ஆகிய வான் கரும்புலிகள் வீரவரலாறாகினார்கள்.
தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளின் மரபுவழிசார் படையணிகள் இருந்த போதும் கடற்படை, தரைப்படை என்ற கட்டமைப்பின்கீழ் காணப்பட்ட விடுதலைப் புலிகளின் படைஅணிகள் ஒருநாட்டின் படை அணி கட்டுமானத்திற்கு அமைவாக வான்படையினரை உருவாக்கிய தேசியத் தலைவர் அவர்கள், வான்புலிகள் முதன்முதல் சிறீலங்காப் படையினரின் வான்தளம் மீது தாக்குதல் நடத்தி விடுதலைப் புலிகளும் சமபலத்துடனும் சம படைநிலை வலுவுடன் இருக்கின்றார்கள் என்பதனை பன்னாடுகளுக்கு எடுத்துகூறிய தாக்குதல் நாளாக 2007 மூன்றாம் மாதம் 26ஆம் நாள் கட்டுநாயாக்கா வான்படைதளத்தின் மீது நடத்தப்பட்ட தாக்குதல் அமைகின்றது.
தமிழிழ தேசியத்தலைவர் அவர்களின் தூரநோக்கு சிந்தனைக்கு அமைவாக செயற்பட்ட வான்படைஅணிகள் பின்னாக காலகட்டங்களில் சிறீலங்காப் படையினரின் இலக்குகள் மீது பல தாக்குதல்களை நடத்தி எதிரிக்கு பாரிய இழப்பினை ஏற்படுத்தினார்கள்.
இறுதியில் வான்வழி சென்று சிறீலங்காவின் தலைமையகத்;தின் மீது வான் கரும்புலிகள் தாக்குதல் நடத்தியதில் சிறீலங்காப் படையினரிற்கு இழப்பினை ஏற்படுத்தினார்கள்.
இதில் வான்கரும்புலிகளான கேணல் ரூபன், லெப்.கேணல் சிரித்திரன் ஆகிய வான் கரும்புலிகள் வீரவரலாறாகினார்கள்.
வியாழன், 25 மார்ச், 2010
புத்த மதம் இஸ்லாம் பற்றி ஒப்பிட்டு புத்தகம் எழுதியதற்காக போலீஸ் தடுப்பு காவலில் ஸாராஹ்
ஸாராஹ் மாலினி பெரேரா என்ற முஸ்லிம் பெண்
ஸாராஹ் மாலினி பெரேரா என்ற முஸ்லிம் பெண் இலங்கையை சேர்ந்த புத்த மத குடும்பத்தில் பிறந்து புத்த குடும்பத்தில் வளர்ந்த சிங்கள இன பெண் இவர் இஸ்லாத்தை டிஸ்கவர் இஸ்லாம் நிகழ்ச்சிகளின் ஊடாக் கற்றதன் மூலம் 1999 இல் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டார் இவர் தற்போது பஹ்ரைன் நாட்டின் பாடசாலை ஒன்றின் ஆசியராக தொழில் புரிகிறார்
இவர் விடுமுறையில் இலங்கை வந்து இஸ்லாம் மற்றும் ஏனைய மதங்கள் பற்றி ஒப்பிட்டு ஆய்வு செய்து இரண்டு புத்தகங்களை சிங்கள மொழியில் பதிப்பு செய்துள்ளார் இந்த புத்தகங்கள் புத்த மதத்தை நித்திப்பதாக கூறி மிரிஹான போலீஸ் நிலையத்தில் தடுத்து வைக்கபட்டுள்ளார்
இவரின் சகோதரி மரியம் இது பற்றி கூறுகையில் இவர் இஸ்லாத்தை தழுவி கொண்ட கால பகுதியில் இருந்து இஸ்லாத்தையும் மற்ற மதங்களையும் ஒப்பிட்டு நூல் ஒன்றை எழுதிகொண்டிருந்தார் என்றும் எழுதும் பணி கடந்த வருடம் நிறைவடைந்ததாகவும் -2009 - விடுமுறையில் இலங்கை சென்ற ஸாராஹ் மாலினி பெரேரா தனது சிங்கள மொழி புத்தகங்களான ஒன்று From Darkness to Light இருட்டில் இருந்து வெளிச்சத்துக்கு என்ற தலைப்பிலும் இரண்டாவது Questions and Answers கேள்விகளும் பதில்களும் என்ற தலைப்பிலும் எழுதியிருந்தார் அவற்றை புத்தகங்களாக பதிப்பு செய்து அவற்றில் ஒரு பகுதியை கார்கோ முகவர் ஒன்றின் ஊடாக அனுப்பும் வேளையில் குறித்த கார்கோ முகவர் நியையத்தின் உரிமையாளர் போலீசாரை அழைத்து இந்த புத்தகங்கள் லார்ட் புத்தாவுக்கு எதிரானவை என்று முறையிட்டுள்ளார் இவர் தீவிர இனவாத அமைப்பான சின்ஹல உரிமையவுடன் தொடர்பு கொண்டவராக இருக்கலாம் என்று மரியம் கூறியுள்ளார்
மேலும் இவர் கூறும்போது குறித்த இனவாதிகள் ஸாராஹ்வின் வழக்கை நீதிமன்றத்துக்கு பாரம் கொடுபதற்கு முன்னர் 24 மணித்தியாலங்கள் போலீஸ் காவலில் வைக்க போலிசை நிற்பந்திபதாகவும் கூறியுள்ளார் ,
இந்த விடையம் தொடர்பாக இஸ்லாமிய அமைப்புகள் , முஸ்லிம் அரசியல் வாதிகள் ,பொது அமைப்புகள் , மனித உரிமை அமைப்புகள் தலையிட்டு ஸாராஹ்வின் விடுதலைக்கு உடன் உதவ வேண்டும்
ஸாராஹ் ஆசிரியர் தொழில் புரிவதற்கு முன்னர் பஹ்ரைன் நாட்டின் நிலை கொண்டுள்ள அமெரிக்கன் கடல் படையில் கணக்காலராகவும் தொழில் புரிந்துள்ளார் இவரின் பெற்றோர் சகோதரிகள் அனைவரும் வெவ்வேறு கால கட்டங்களில் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர் இவரின் குடும்ப உறுபினர்களான தந்தை நோர்பெத் பெரேரா , தாய் சோமா, சகோதரிகள் பட்மா , ரஸா. பட்மணி ,மாலினி இவர்கள் குடும்பமாக பஹ்ரைன் நாட்டில் வசிகின்றார்கள் ஸாராஹ்வின் தந்தை சில மாதங்களுக்கு முன்னர் வபாதாகியுள்ளார்.
மேற்கண்ட தகவல்கள் www.gulf-daily-news.com என்ற பஹ்ரைன் நாட்டின் இணையத்தளத்தில் இன்று வெளியான விபரங்கள்
http://usa-learning.blogspot.com/2010/03/blog-post_25.html
ஸாராஹ் மாலினி பெரேரா என்ற முஸ்லிம் பெண் இலங்கையை சேர்ந்த புத்த மத குடும்பத்தில் பிறந்து புத்த குடும்பத்தில் வளர்ந்த சிங்கள இன பெண் இவர் இஸ்லாத்தை டிஸ்கவர் இஸ்லாம் நிகழ்ச்சிகளின் ஊடாக் கற்றதன் மூலம் 1999 இல் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டார் இவர் தற்போது பஹ்ரைன் நாட்டின் பாடசாலை ஒன்றின் ஆசியராக தொழில் புரிகிறார்
இவர் விடுமுறையில் இலங்கை வந்து இஸ்லாம் மற்றும் ஏனைய மதங்கள் பற்றி ஒப்பிட்டு ஆய்வு செய்து இரண்டு புத்தகங்களை சிங்கள மொழியில் பதிப்பு செய்துள்ளார் இந்த புத்தகங்கள் புத்த மதத்தை நித்திப்பதாக கூறி மிரிஹான போலீஸ் நிலையத்தில் தடுத்து வைக்கபட்டுள்ளார்
இவரின் சகோதரி மரியம் இது பற்றி கூறுகையில் இவர் இஸ்லாத்தை தழுவி கொண்ட கால பகுதியில் இருந்து இஸ்லாத்தையும் மற்ற மதங்களையும் ஒப்பிட்டு நூல் ஒன்றை எழுதிகொண்டிருந்தார் என்றும் எழுதும் பணி கடந்த வருடம் நிறைவடைந்ததாகவும் -2009 - விடுமுறையில் இலங்கை சென்ற ஸாராஹ் மாலினி பெரேரா தனது சிங்கள மொழி புத்தகங்களான ஒன்று From Darkness to Light இருட்டில் இருந்து வெளிச்சத்துக்கு என்ற தலைப்பிலும் இரண்டாவது Questions and Answers கேள்விகளும் பதில்களும் என்ற தலைப்பிலும் எழுதியிருந்தார் அவற்றை புத்தகங்களாக பதிப்பு செய்து அவற்றில் ஒரு பகுதியை கார்கோ முகவர் ஒன்றின் ஊடாக அனுப்பும் வேளையில் குறித்த கார்கோ முகவர் நியையத்தின் உரிமையாளர் போலீசாரை அழைத்து இந்த புத்தகங்கள் லார்ட் புத்தாவுக்கு எதிரானவை என்று முறையிட்டுள்ளார் இவர் தீவிர இனவாத அமைப்பான சின்ஹல உரிமையவுடன் தொடர்பு கொண்டவராக இருக்கலாம் என்று மரியம் கூறியுள்ளார்
மேலும் இவர் கூறும்போது குறித்த இனவாதிகள் ஸாராஹ்வின் வழக்கை நீதிமன்றத்துக்கு பாரம் கொடுபதற்கு முன்னர் 24 மணித்தியாலங்கள் போலீஸ் காவலில் வைக்க போலிசை நிற்பந்திபதாகவும் கூறியுள்ளார் ,
இந்த விடையம் தொடர்பாக இஸ்லாமிய அமைப்புகள் , முஸ்லிம் அரசியல் வாதிகள் ,பொது அமைப்புகள் , மனித உரிமை அமைப்புகள் தலையிட்டு ஸாராஹ்வின் விடுதலைக்கு உடன் உதவ வேண்டும்
ஸாராஹ் ஆசிரியர் தொழில் புரிவதற்கு முன்னர் பஹ்ரைன் நாட்டின் நிலை கொண்டுள்ள அமெரிக்கன் கடல் படையில் கணக்காலராகவும் தொழில் புரிந்துள்ளார் இவரின் பெற்றோர் சகோதரிகள் அனைவரும் வெவ்வேறு கால கட்டங்களில் இஸ்லாத்தை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர் இவரின் குடும்ப உறுபினர்களான தந்தை நோர்பெத் பெரேரா , தாய் சோமா, சகோதரிகள் பட்மா , ரஸா. பட்மணி ,மாலினி இவர்கள் குடும்பமாக பஹ்ரைன் நாட்டில் வசிகின்றார்கள் ஸாராஹ்வின் தந்தை சில மாதங்களுக்கு முன்னர் வபாதாகியுள்ளார்.
மேற்கண்ட தகவல்கள் www.gulf-daily-news.com என்ற பஹ்ரைன் நாட்டின் இணையத்தளத்தில் இன்று வெளியான விபரங்கள்
http://usa-learning.blogspot.com/2010/03/blog-post_25.html
மீட்டெடுப்போம் களப் போராளிகளை -கண்மணி.
வீர வரலாற்றை வாசிக்கும்போது நமக்கெல்லாம் உணர்வு சிலிர்த்தது. ரத்தம் கொதித்தது, மகிழ்ச்சி பொங்கியது. அடடா… தமிழனின் வீரம் தரணியெங்கும் கொட்ட, எமது தமிழ் குலக் கொடிகள் களம்காணும் காவியம் வரலாறாய் அல்ல, நம் கண்முன்னே வரிவரியாய் வாசிக்கிறோமே என்று புலங்காதிகப்பட்டோம். நாம் அந்த வார்த்தைகளை கேட்டபோது, எண்ணங்களெல்லாம் எழுச்சியாய், எரிதழலாய், ஏற்றமிகு தமிழ் உணர்வை எமது உச்சி முதல் உள்ளங்கால்வரை பெரும் அனலாய் பரப்பியது. அவர்கள் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள் என்கிற வார்த்தைகள், எம்மையும் அறியாமல் எமது விரல்களை அசைத்துப் பார்த்தது.
தமிழனின் அடையாளம் இதோ, அங்கே புதுப்பொலிவுடன் புத்தெழுச்சியாய் புறப்பட்டிருக்கிறது. புலிக்கொடி உலகெங்கும் புது வரவை பறைசாற்றுகிறது என்றெல்லாம் நாம் துள்ளி குதித்தோம். ஒரு நாளா? இரு நாளா? முப்பது ஆண்டு காலம் எமது தேசத்தை முன்னிருத்தி அதை கட்டிக் காக்கும் சமரிலே தமது உடலை, உயிரை குறித்து துளியேனும் வருத்தமின்றி, துள்ளிகுதித்து களத்திற்கு சென்ற என் கண்மணிகள் இன்று எங்கே? மனதிற்குள்ளே மழை பெய்கிறது. அது கண்ணீர் மழை. குருதி மழை. குற்ற உணர்வு குடைந்தெடுக்கிறது. எந்த காவியத்தை எமது கண் முன்னால் கண்டோமோ, அந்த காவியத் தனல்கள் இதோ, இன்று சிங்களனின் வேட்டைக்காடாய் உருமாறி இருக்கிறது.
நம்மை கண்டு அஞ்சி, நடுங்கி ஓடிய சிங்கள நாய்கள், எமது புலிகளை அடிமையாய் வைத்திருக்கிறது. வரிப்புலிகளாய் களத்திலே வீறுகொண்டு எழுந்த அந்த வரலாற்று வரிகள் இன்று சிங்கள காடைகளின் முன்னால் புழுதியாய் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறது. வீர வித்துக்களாய், தமது தேசத்திற்காக புதைந்து போக முனைந்த புலிகளின் கூட்டம் சிறப்பு பாதுகாப்பு சிறை என்னும் அடக்குமுறை கொட்டடியில் ஒடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஓங்கி அறைந்து எமது தேசத்தின் குரலை எதிரொலித்த அந்த வீர வரலாறுகள் இன்று தமது உடலையும், மனதையும் எப்படி தேற்றிக் கொள்வதென்று தெரியாமல் முடங்கி, ஒடுங்கி போயிருக்கிறது.
என்ன பாவம் செய்தார்கள்? கொள்ளை அடித்தார்களா? கொலை செய்தார்களா? மோசடி செய்தார்களா? அல்லது நாட்டை சுரண்டினார்களா? பெண்கள் மீது பாலியல் வக்கிரங்களை கட்டவிழ்த்தார்களா? என்ன காரணம்? என்னத்தான் காரணம்? சிந்திக்கும்போதே நம்முடைய எண்ணங்கள் சிதறிபோகிறது. வண்ணமயமான தமிழீழத்தை, வரலாற்று சிறப்பு மிக்க ஒரு நாட்டை, தமிழனுக்கான ஒரு மண்ணை, தமிழரின் மானத்தை, தமிழனின் கோட்டையை, சிங்கள காடையர்களுக்கு முன்னால் கட்டி எழுப்ப வேண்டும் என்ற வேட்கை உங்களையும் என்னையும் காட்டிலும் கொஞ்சம் கூடுதலாக இருந்ததே, அதுதானே அவர்கள் செய்த பாவம்.
இந்த மண்ணிற்காக, மானத்திற்காக, செத்துப் போக தயாராக தமது உடலிலே குண்டுகளை கட்டிக் கொண்டு, காற்றிலே சிதறிப்போக சித்தமாய் இருந்தார்களே சிரித்த முகத்தோடு, இதுதானே அவர்கள் செய்த துரோகம். அட தமிழகமே! தமிழ் நாடே! தமிழரின் பெயர் காக்க, தமிழ் மண்ணின் வீரம் காக்க, தம்மையே இழப்பதற்கு துணிந்த அந்த போராளிகள், இன்று துப்பாக்கி முனையிலே அடிமைகளாய், அடக்கப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார்களே. அதைக்குறித்த உமது விமர்சனம் தான் என்ன? உனக்காகவும் எனக்காகவும் தானே அவர்கள் உறுதியோடு களம் கண்டார்கள்.
உனது குழந்தையும், எனது குழந்தையும் மகிழ்ச்சியோடு விடுதலை காற்றை சுவாசிக்க வேண்டும் என்றுதானே அவர்கள் தமது உயிர்காற்றை நிறுத்திக் கொள்ள துணிந்து வந்தார்கள். அதற்காகத்தானே இன்று அவர்கள் அந்த சிங்கள அடிமைகளாய் சிறைகளிலே துயரை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களை மீட்டெடுக்க நீயும், நானும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம். நன்றி கெட்டத்தனமாய் இன்னமும்கூட நாம் கடந்த காலங்களை நினைத்து கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதும், நிகழ்கால மகிழ்விலே கரைந்து போவதுமாய் நமது வாழ்வு நகர்வதை நினைத்தால் கனத்துப்போகிறது மனம். என்ன பாடுபடுகிறார்களோ, எத்தனை முறை அந்த சிங்கள நாய்கள் எமது வீரப் புலிகளை அடித்து துன்புறுத்துகிறார்களோ, புலிகளின் ரத்தம் அந்த தரைகளை எப்படி நனைத்து அழுகிறதோ, அய்யகோ! நினைப்பதற்கே வேதனையாக இருக்கிறது.
நீயும் நானும் நிம்மதியாக வாழ வேண்டும் என்பதற்காகத்தானே இந்த நீங்கா துயரை அவர்கள் மகிழ்வோடு ஏற்றார்கள். உன் துயர், என் துயர் போக்க களம் கண்ட அந்த மாமனிதர்களின் துயர் நீக்க, நீயும் நானும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம். நினைத்துப் பார்த்தோமா? அவர்கள் தமது மக்களின் நல்வாழ்வு ஒன்றே லட்சியம் என்று வாழ்ந்தவர்கள் அல்லவா? தமது தேசத்தின் மானம் ஒன்றே பெரிதென்று எண்ணியவர்கள் அல்லவா? அந்த வீர வரிப்புலிகளின் வரலாறு சிங்கள துப்பாக்கிகளுக்கு முன்னால் துவண்டு கிடக்கிறது. எது நடக்கக் கூடாது என்பதற்காக எமது தேசிய தலைவர் களம் அமைத்தாரோ, இதோ அது அவரது கண்முன்னாலேயே நடந்து கொண்டிருக்கிறது.
எது நடக்கக் கூடாது என்பதற்காக பெண்களை சீருடை அணிய வைத்தாரோ, இதோ அது அவர் வாழும் காலத்திலேயே நடக்கிறது. நினைவுகளை மட்டுமல்ல, நிம்மதியிழந்து தவிக்கிறோம். திறந்த வெளி முகாமிலே எமது மக்களின் வாழ்வு, பிச்சைக்காரர்களைவிட கேவலமாக நிகழ்ந்து கொண்டிருந்ததை நினைத்து நினைத்து கதறினோம். நீங்காதா இந்த துயர் என்று நாம் மனங்களை அந்த மண் மேட்டை நோக்கி திரும்ப செய்தோம். ஆனால் நாம் விரும்பியது எதுவுமே நடக்கவில்லை. சிங்களன் தொடர்ந்து நம்மை சிறுமைபடுத்திக் கொண்டிருக்கின்றான். நமது வாழ்வின் வளமும், நமது சொல்லின் குணமும், அதோ அங்கே முடக்கப்படுகிறது.
இங்கு தமிழ் பேசுகிறாய், தமிழ் தேசியம் பேசுகிறாய், தமிழரின் வாழ்வு பேசுகிறாய், தமிழரின் நிலை உயர்வுக்காய் நீ-நான் என மேடை போட்டு குரல் எழுப்புகிறாய். எம் வீரப்புலிகளின் குரல்வலை முறிக்கப்படுகிறதே, அதை குறித்த கவலை, அதை குறித்த அக்கறை, நமக்குள் எப்போது எழும். எதை வீழ்த்த வேண்டும் என்பதற்காக நாம் வீறுகொண்டு எழுந்தோமோ அது நம்மை வீழ்த்தி வெற்றி கொடி கட்டியிருக்கிறது. எதை ஒழிக்க வேண்டும் என்று நாம் குரல் கொடுத்தோமோ, அது நம்மை ஒழித்துவிட்டு அகங்காரமாய் சிரிக்கிறது. ஆனால் இன்னமும் நமக்குள் ஒருமை இல்லை. இன்னமும் நமக்குள் இணைவு இல்லை.
ஆளாளுக்கு ஒரு அரசியல், அரசியலுக்கு ஒரு கூட்டணி, ஆனமட்டும் நமது தன்னலத்தை உயர்த்திக்கொள்ள இடைத்தேர்தல்களில் மூழ்கி இருக்கிறோம். தமிழ் தேசியம் என்பது நமக்கு ஊறுகாயாகி விட்டது. தமிழரின் வாழ்வும், தமிழனின் மானமும் நமக்கு சோறு அல்ல. அது சுவைக்க குடிக்கும் பானமாகி விட்டது. நம்மை நாம் இழந்து விட்டோம். நமக்கான அடையாளத்தை, நமக்கான உணர்வை நமது எண்ணங்களை நாம் அந்த முள்ளி வாய்க்காலிலே போட்டு புதைத்துவிட்டோம். நமக்குள் இருந்த நம்பிக்கை நமுத்துப் போய் விட்டது.
நாம் நம்மை நினைத்தே கேவலப்பட்டுவிட்டோம். நமது கோபமெல்லாம் கொன்றொழிக்கப்பட்டுவிட்டது. நமது வீரமெல்லாம் செத்து போய்விட்டது. இல்லையெனில் கொத்து கொத்தாய் எமது குல கொடிகள் சிங்கள அடிமைகளாய் இருக்க நாம் மட்டும் சுக வாழ்வு வாழ எப்படி மனம் வரும்? நம்மால் எப்படி உறங்க முடிகிறது? எப்படி குடிக்க முடிகிறது? நம்மால் எப்படி சிரிக்க முடிகிறது? நாம் சிறுமைபடக்கூடாது என்பதற்காக தமது உயிர், பொருள் அனைத்தும் ஈகப்பொருளாய் அடகு வைத்த அந்த எம் குலக் கொழுந்துகள் அடிமைகளாய் இருக்கும் போது, நாம் எங்கிருந்து விடுதலை காற்றை உணர முடியும். புரியவில்லை.
இது எதற்கான தொடக்கம் என்பது, இன்னமும் விளங்கவில்லை. எமது தேசம் மட்டுமல்ல, எமது மானமும் அடகு போய்விட்டது. எமது வீரமும் அடகுபோய்விட்டது. அன்னியனிடம் மண்டியிட முடியாது என்பதற்காகத்தானே அவன் எல்லாளனாய், எரிதழலாய் எழுந்து நின்றான். எமது தேசத்தை விடுதலை உணர்வோடு வாழ வைக்க வேண்டும் என்பதற்காகத்தானே தமது வாழ்க்கையின் பெரும் பகுதியை காடுகளிலும், தமது வாழ்வின் சுகங்களை ஈகத்திலும் செலவழித்தான். உலகெங்கும் வாழும் தமிழனுக்கு தலைசாய்க்க இடம் வேண்டும் என்பதற்காகத்தானே தான் ஒருபோதும் தலை சாய்க்காமல் உழைத்து உழைத்து நம்மையெல்லாம் ஒருங்கிணைத்தான்.
அந்த தேசிய தலைவனின் எண்ணங்களை, அவரின் ஏற்றமிகு சிந்தனைகளை, நமது விடுதலைக்கான உணர்வுகளை நாம் உணர்ந்தவர்களாய், அதற்கு உயிர் கொடுப்பவர்களாய், உறங்காமல் உழைக்க வேண்டிய இந்த தருணத்தில் நமது நிலைகளை மறந்து, நமது நினைவுகளை இழந்து, தன்னலமாய் அணி அணியாய் பிரிந்து களத்திலே இருக்கிறோம். இது மேலும் நமது இனத்திலிருந்து நம்மை அந்நியப்படவே செய்யுமே தவிர, நிச்சயமாய் அது நம்மை காக்கும் களமாகாது. இப்போது நமது முதல் பணி, எமது குலக் கொழுந்துகளை அந்த அடிமை கொட்டடியிலிருந்து மீட்டெடுப்பது. அதற்கான அரசியல் நகர்வுகள் என்ன என்பதை சிந்திப்பது.
தேர்தலால் நாம் சாதிக்க முடியாது என தெரிந்திருந்தும்கூட, களத்திலே நாம் வாக்கு சேகரிக்க வலம் வருவதிலிருந்து விலகி, நமது தேச விடுதலைக்கான போராளிகளை விடுவிக்க என்ன செய்யலாம் என்பதை சிந்திக்கும் காலத்தில், கட்டாயத்தில் நாம் இருக்கிறோம். இதை நாம் நாளை, அல்லது மறுநாள் என்று தள்ளிப்போட முடியாது. நாம் தாமதிக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் எமது தேசப் போராளி குருதி குளத்திலே அங்கே செத்துக் கொண்டிருப்பான். நாம் நாளை என்று நினைக்கும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் எமது பெண் புலி, அங்கே சிங்களின் வேட்டை ஆடாய் சிக்கி, சீரழிந்து கொண்டிருப்பாள். எமது தங்கைகள், எமது சகோதரிகள், எமது தேசத்தை விடுவிக்க வேண்டும் என்கிற எழுச்சிமிக்க எண்ணத்தை தவிர, வேறு என்ன அவர்கள் விரும்பினார்கள். உங்களையும் என்னையும் காட்டிலும் அவர்கள் கூடுதலாக இந்த மண்ணையும், இந்த மண்ணின் மானத்தையும் நேசித்தார்களே, அதற்கான பரிசைத்தான் அவர்கள் இப்போது சுமந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இவர்களை விடுவிக்க, அவர்களை காப்பாற்ற, இவர்களை தலைமேல் சுமக்க, தமிழர்கள் என்று சொல்லக்கூடிய ஒவ்வொருவனும் தவறுவானேயானால் நிச்சயமாக இந்த வரலாறு அல்ல, எந்த ஒரு வரலாறும் நம்மை மன்னிக்காது. நாம் இப்போது களத்தில் இருப்பது புலிகளை விடுவிக்க. நமது தேசத்தின் பேராளிகளை விடுதலை உணர்வோடு வாழ வைக்க. உடனே களம் காண்போம். நமக்கு உயிர் கொடை தந்த அந்த மாவீரர்களின் மனங்களை குளிரச் செய்ய நமக்கு இது காலம் கொடுத்த அருட்கொடை. மாற்றமில்லாமல், மனம் மாறாமல் உடனே வருவோம். வாருங்கள். மீட்டெடுப்போம் எமது களப்போராளிகளை.
http://www.eelamwebsite.com/
தமிழனின் அடையாளம் இதோ, அங்கே புதுப்பொலிவுடன் புத்தெழுச்சியாய் புறப்பட்டிருக்கிறது. புலிக்கொடி உலகெங்கும் புது வரவை பறைசாற்றுகிறது என்றெல்லாம் நாம் துள்ளி குதித்தோம். ஒரு நாளா? இரு நாளா? முப்பது ஆண்டு காலம் எமது தேசத்தை முன்னிருத்தி அதை கட்டிக் காக்கும் சமரிலே தமது உடலை, உயிரை குறித்து துளியேனும் வருத்தமின்றி, துள்ளிகுதித்து களத்திற்கு சென்ற என் கண்மணிகள் இன்று எங்கே? மனதிற்குள்ளே மழை பெய்கிறது. அது கண்ணீர் மழை. குருதி மழை. குற்ற உணர்வு குடைந்தெடுக்கிறது. எந்த காவியத்தை எமது கண் முன்னால் கண்டோமோ, அந்த காவியத் தனல்கள் இதோ, இன்று சிங்களனின் வேட்டைக்காடாய் உருமாறி இருக்கிறது.
நம்மை கண்டு அஞ்சி, நடுங்கி ஓடிய சிங்கள நாய்கள், எமது புலிகளை அடிமையாய் வைத்திருக்கிறது. வரிப்புலிகளாய் களத்திலே வீறுகொண்டு எழுந்த அந்த வரலாற்று வரிகள் இன்று சிங்கள காடைகளின் முன்னால் புழுதியாய் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறது. வீர வித்துக்களாய், தமது தேசத்திற்காக புதைந்து போக முனைந்த புலிகளின் கூட்டம் சிறப்பு பாதுகாப்பு சிறை என்னும் அடக்குமுறை கொட்டடியில் ஒடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஓங்கி அறைந்து எமது தேசத்தின் குரலை எதிரொலித்த அந்த வீர வரலாறுகள் இன்று தமது உடலையும், மனதையும் எப்படி தேற்றிக் கொள்வதென்று தெரியாமல் முடங்கி, ஒடுங்கி போயிருக்கிறது.
என்ன பாவம் செய்தார்கள்? கொள்ளை அடித்தார்களா? கொலை செய்தார்களா? மோசடி செய்தார்களா? அல்லது நாட்டை சுரண்டினார்களா? பெண்கள் மீது பாலியல் வக்கிரங்களை கட்டவிழ்த்தார்களா? என்ன காரணம்? என்னத்தான் காரணம்? சிந்திக்கும்போதே நம்முடைய எண்ணங்கள் சிதறிபோகிறது. வண்ணமயமான தமிழீழத்தை, வரலாற்று சிறப்பு மிக்க ஒரு நாட்டை, தமிழனுக்கான ஒரு மண்ணை, தமிழரின் மானத்தை, தமிழனின் கோட்டையை, சிங்கள காடையர்களுக்கு முன்னால் கட்டி எழுப்ப வேண்டும் என்ற வேட்கை உங்களையும் என்னையும் காட்டிலும் கொஞ்சம் கூடுதலாக இருந்ததே, அதுதானே அவர்கள் செய்த பாவம்.
இந்த மண்ணிற்காக, மானத்திற்காக, செத்துப் போக தயாராக தமது உடலிலே குண்டுகளை கட்டிக் கொண்டு, காற்றிலே சிதறிப்போக சித்தமாய் இருந்தார்களே சிரித்த முகத்தோடு, இதுதானே அவர்கள் செய்த துரோகம். அட தமிழகமே! தமிழ் நாடே! தமிழரின் பெயர் காக்க, தமிழ் மண்ணின் வீரம் காக்க, தம்மையே இழப்பதற்கு துணிந்த அந்த போராளிகள், இன்று துப்பாக்கி முனையிலே அடிமைகளாய், அடக்கப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார்களே. அதைக்குறித்த உமது விமர்சனம் தான் என்ன? உனக்காகவும் எனக்காகவும் தானே அவர்கள் உறுதியோடு களம் கண்டார்கள்.
உனது குழந்தையும், எனது குழந்தையும் மகிழ்ச்சியோடு விடுதலை காற்றை சுவாசிக்க வேண்டும் என்றுதானே அவர்கள் தமது உயிர்காற்றை நிறுத்திக் கொள்ள துணிந்து வந்தார்கள். அதற்காகத்தானே இன்று அவர்கள் அந்த சிங்கள அடிமைகளாய் சிறைகளிலே துயரை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களை மீட்டெடுக்க நீயும், நானும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம். நன்றி கெட்டத்தனமாய் இன்னமும்கூட நாம் கடந்த காலங்களை நினைத்து கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதும், நிகழ்கால மகிழ்விலே கரைந்து போவதுமாய் நமது வாழ்வு நகர்வதை நினைத்தால் கனத்துப்போகிறது மனம். என்ன பாடுபடுகிறார்களோ, எத்தனை முறை அந்த சிங்கள நாய்கள் எமது வீரப் புலிகளை அடித்து துன்புறுத்துகிறார்களோ, புலிகளின் ரத்தம் அந்த தரைகளை எப்படி நனைத்து அழுகிறதோ, அய்யகோ! நினைப்பதற்கே வேதனையாக இருக்கிறது.
நீயும் நானும் நிம்மதியாக வாழ வேண்டும் என்பதற்காகத்தானே இந்த நீங்கா துயரை அவர்கள் மகிழ்வோடு ஏற்றார்கள். உன் துயர், என் துயர் போக்க களம் கண்ட அந்த மாமனிதர்களின் துயர் நீக்க, நீயும் நானும் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம். நினைத்துப் பார்த்தோமா? அவர்கள் தமது மக்களின் நல்வாழ்வு ஒன்றே லட்சியம் என்று வாழ்ந்தவர்கள் அல்லவா? தமது தேசத்தின் மானம் ஒன்றே பெரிதென்று எண்ணியவர்கள் அல்லவா? அந்த வீர வரிப்புலிகளின் வரலாறு சிங்கள துப்பாக்கிகளுக்கு முன்னால் துவண்டு கிடக்கிறது. எது நடக்கக் கூடாது என்பதற்காக எமது தேசிய தலைவர் களம் அமைத்தாரோ, இதோ அது அவரது கண்முன்னாலேயே நடந்து கொண்டிருக்கிறது.
எது நடக்கக் கூடாது என்பதற்காக பெண்களை சீருடை அணிய வைத்தாரோ, இதோ அது அவர் வாழும் காலத்திலேயே நடக்கிறது. நினைவுகளை மட்டுமல்ல, நிம்மதியிழந்து தவிக்கிறோம். திறந்த வெளி முகாமிலே எமது மக்களின் வாழ்வு, பிச்சைக்காரர்களைவிட கேவலமாக நிகழ்ந்து கொண்டிருந்ததை நினைத்து நினைத்து கதறினோம். நீங்காதா இந்த துயர் என்று நாம் மனங்களை அந்த மண் மேட்டை நோக்கி திரும்ப செய்தோம். ஆனால் நாம் விரும்பியது எதுவுமே நடக்கவில்லை. சிங்களன் தொடர்ந்து நம்மை சிறுமைபடுத்திக் கொண்டிருக்கின்றான். நமது வாழ்வின் வளமும், நமது சொல்லின் குணமும், அதோ அங்கே முடக்கப்படுகிறது.
இங்கு தமிழ் பேசுகிறாய், தமிழ் தேசியம் பேசுகிறாய், தமிழரின் வாழ்வு பேசுகிறாய், தமிழரின் நிலை உயர்வுக்காய் நீ-நான் என மேடை போட்டு குரல் எழுப்புகிறாய். எம் வீரப்புலிகளின் குரல்வலை முறிக்கப்படுகிறதே, அதை குறித்த கவலை, அதை குறித்த அக்கறை, நமக்குள் எப்போது எழும். எதை வீழ்த்த வேண்டும் என்பதற்காக நாம் வீறுகொண்டு எழுந்தோமோ அது நம்மை வீழ்த்தி வெற்றி கொடி கட்டியிருக்கிறது. எதை ஒழிக்க வேண்டும் என்று நாம் குரல் கொடுத்தோமோ, அது நம்மை ஒழித்துவிட்டு அகங்காரமாய் சிரிக்கிறது. ஆனால் இன்னமும் நமக்குள் ஒருமை இல்லை. இன்னமும் நமக்குள் இணைவு இல்லை.
ஆளாளுக்கு ஒரு அரசியல், அரசியலுக்கு ஒரு கூட்டணி, ஆனமட்டும் நமது தன்னலத்தை உயர்த்திக்கொள்ள இடைத்தேர்தல்களில் மூழ்கி இருக்கிறோம். தமிழ் தேசியம் என்பது நமக்கு ஊறுகாயாகி விட்டது. தமிழரின் வாழ்வும், தமிழனின் மானமும் நமக்கு சோறு அல்ல. அது சுவைக்க குடிக்கும் பானமாகி விட்டது. நம்மை நாம் இழந்து விட்டோம். நமக்கான அடையாளத்தை, நமக்கான உணர்வை நமது எண்ணங்களை நாம் அந்த முள்ளி வாய்க்காலிலே போட்டு புதைத்துவிட்டோம். நமக்குள் இருந்த நம்பிக்கை நமுத்துப் போய் விட்டது.
நாம் நம்மை நினைத்தே கேவலப்பட்டுவிட்டோம். நமது கோபமெல்லாம் கொன்றொழிக்கப்பட்டுவிட்டது. நமது வீரமெல்லாம் செத்து போய்விட்டது. இல்லையெனில் கொத்து கொத்தாய் எமது குல கொடிகள் சிங்கள அடிமைகளாய் இருக்க நாம் மட்டும் சுக வாழ்வு வாழ எப்படி மனம் வரும்? நம்மால் எப்படி உறங்க முடிகிறது? எப்படி குடிக்க முடிகிறது? நம்மால் எப்படி சிரிக்க முடிகிறது? நாம் சிறுமைபடக்கூடாது என்பதற்காக தமது உயிர், பொருள் அனைத்தும் ஈகப்பொருளாய் அடகு வைத்த அந்த எம் குலக் கொழுந்துகள் அடிமைகளாய் இருக்கும் போது, நாம் எங்கிருந்து விடுதலை காற்றை உணர முடியும். புரியவில்லை.
இது எதற்கான தொடக்கம் என்பது, இன்னமும் விளங்கவில்லை. எமது தேசம் மட்டுமல்ல, எமது மானமும் அடகு போய்விட்டது. எமது வீரமும் அடகுபோய்விட்டது. அன்னியனிடம் மண்டியிட முடியாது என்பதற்காகத்தானே அவன் எல்லாளனாய், எரிதழலாய் எழுந்து நின்றான். எமது தேசத்தை விடுதலை உணர்வோடு வாழ வைக்க வேண்டும் என்பதற்காகத்தானே தமது வாழ்க்கையின் பெரும் பகுதியை காடுகளிலும், தமது வாழ்வின் சுகங்களை ஈகத்திலும் செலவழித்தான். உலகெங்கும் வாழும் தமிழனுக்கு தலைசாய்க்க இடம் வேண்டும் என்பதற்காகத்தானே தான் ஒருபோதும் தலை சாய்க்காமல் உழைத்து உழைத்து நம்மையெல்லாம் ஒருங்கிணைத்தான்.
அந்த தேசிய தலைவனின் எண்ணங்களை, அவரின் ஏற்றமிகு சிந்தனைகளை, நமது விடுதலைக்கான உணர்வுகளை நாம் உணர்ந்தவர்களாய், அதற்கு உயிர் கொடுப்பவர்களாய், உறங்காமல் உழைக்க வேண்டிய இந்த தருணத்தில் நமது நிலைகளை மறந்து, நமது நினைவுகளை இழந்து, தன்னலமாய் அணி அணியாய் பிரிந்து களத்திலே இருக்கிறோம். இது மேலும் நமது இனத்திலிருந்து நம்மை அந்நியப்படவே செய்யுமே தவிர, நிச்சயமாய் அது நம்மை காக்கும் களமாகாது. இப்போது நமது முதல் பணி, எமது குலக் கொழுந்துகளை அந்த அடிமை கொட்டடியிலிருந்து மீட்டெடுப்பது. அதற்கான அரசியல் நகர்வுகள் என்ன என்பதை சிந்திப்பது.
தேர்தலால் நாம் சாதிக்க முடியாது என தெரிந்திருந்தும்கூட, களத்திலே நாம் வாக்கு சேகரிக்க வலம் வருவதிலிருந்து விலகி, நமது தேச விடுதலைக்கான போராளிகளை விடுவிக்க என்ன செய்யலாம் என்பதை சிந்திக்கும் காலத்தில், கட்டாயத்தில் நாம் இருக்கிறோம். இதை நாம் நாளை, அல்லது மறுநாள் என்று தள்ளிப்போட முடியாது. நாம் தாமதிக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் எமது தேசப் போராளி குருதி குளத்திலே அங்கே செத்துக் கொண்டிருப்பான். நாம் நாளை என்று நினைக்கும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் எமது பெண் புலி, அங்கே சிங்களின் வேட்டை ஆடாய் சிக்கி, சீரழிந்து கொண்டிருப்பாள். எமது தங்கைகள், எமது சகோதரிகள், எமது தேசத்தை விடுவிக்க வேண்டும் என்கிற எழுச்சிமிக்க எண்ணத்தை தவிர, வேறு என்ன அவர்கள் விரும்பினார்கள். உங்களையும் என்னையும் காட்டிலும் அவர்கள் கூடுதலாக இந்த மண்ணையும், இந்த மண்ணின் மானத்தையும் நேசித்தார்களே, அதற்கான பரிசைத்தான் அவர்கள் இப்போது சுமந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இவர்களை விடுவிக்க, அவர்களை காப்பாற்ற, இவர்களை தலைமேல் சுமக்க, தமிழர்கள் என்று சொல்லக்கூடிய ஒவ்வொருவனும் தவறுவானேயானால் நிச்சயமாக இந்த வரலாறு அல்ல, எந்த ஒரு வரலாறும் நம்மை மன்னிக்காது. நாம் இப்போது களத்தில் இருப்பது புலிகளை விடுவிக்க. நமது தேசத்தின் பேராளிகளை விடுதலை உணர்வோடு வாழ வைக்க. உடனே களம் காண்போம். நமக்கு உயிர் கொடை தந்த அந்த மாவீரர்களின் மனங்களை குளிரச் செய்ய நமக்கு இது காலம் கொடுத்த அருட்கொடை. மாற்றமில்லாமல், மனம் மாறாமல் உடனே வருவோம். வாருங்கள். மீட்டெடுப்போம் எமது களப்போராளிகளை.
http://www.eelamwebsite.com/
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)