இன்போ தமிழ்
மே18ஆம் திகதிக்குப் பின்னர் தமிழ் தேசியப் போராட்டத்தில் உண்டாகியுள்ள தலைமைத்துவ வெற்றிடம், தமிழ்த் தேசியத்துக்கு எதிரான சக்திகளுக்கு மிகுந்த உற்சாகத்தை கொடுத்துள்ளதோடு, தமிழர் உரிமைப் போராட்டத்துக்கு எதிரான அவர்களது செயற்பாடுகளும் வலுவாக அதிகரித்து வருகிறது.
அதே வேளை, இந்த தலைமைத்துவ வெற்றிடம் தமிழ் மக்கள் மத்தியில் குழப்ப நிலையையும், விரக்தி மனோ நிலையையும் உருவாக்கி வருகிறது. இது சலிப்பான கருத்துக்களுக்கு வழியேற்படுத்துகிறது.
சலிப்பான மனோ நிலை போரட்டம் ஒன்றிற்கு தேவையான உளவுரணை தகர்ப்பதற்கு வழியேற்படுத்துகிறது.
ஆக்கபூர்வமான சிந்தனை ஓட்டத்திற்கு உரிய இடம் வழங்கப்படாமை இன்றைய தருணத்தில் தமிழ் மக்களை நோக்கிச் சூழ்ந்துள்ள இன்னொரு பின்னடைவு.
* பிரபாகரன் என்ற 'வரலாற்றின் பிரசவத்தால்' செய்ய முடியாததை, தமிழர்களின் சக்தியாக இருந்த தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தால் செய்ய முடியாததை இனி யாரால் தான் செய்ய முடியும் என்ற கேள்வியைப் பரவலாகக் கேட்க முடிகிறது.
இந்தக் கேள்வி நியாயமானதும், அதிக பெறுமதியுடையதும் தான்.
* ஆனால், தமிழர்களுடைய இராணுவ பலம் வீழ்ச்சியடைந்துள்ளது என்ற காரணத்திற்காக, எமது விடுதலைப் பயணத்தை இடை நடுவில் விட்டுவிடமுடியாது.
முள்ளிவாய்க்கால் முடிவல்ல; அது இன்னொரு ஆரம்பத்தின் தொடக்கம். அதனைத் தான், விடுதலைப் புலிகளின் இறுதிக் கட்டச் செயற்பாடுகளும் எடுத்தியம்புகின்றன.
சுமார் முப்பத்தெட்டு வருடங்களுக்கு முன்னர், ஆயுதங்களைத் தமிழ் தேசியப் போராட்டத்தின் கவசங்கள் ஆக்கிய விடுதலைப் புலிகள், 2009 மே மாத நடுப்பகுதியில் அதனை மௌனமாக்குகின்றோம் என்று அறிவித்தனர்.
* தமிழர் உரிமைப் போராட்டத்தின் அடுத்த கட்டத்தைக் தாயகத்திலும், புலம்பெயர் தேசங்களிலும் உள்ள தமிழ் மக்கள் முன்னெடுப்பதற்கான அடித் தளத்தை விடுதலைப் புலிகள் முள்ளி வாய்க்காலில் உருவாக்கி விட்டிருந்தார்கள். அதற்கு முன்னோடியாக, தமிழ் தேசியப் போராட்டத்தின் அடுத்த கட்டத்தை எதிர்கால தமிழ் சந்ததியிடம் கையளிப்பதாக 2008 மாவீரர் நாள் உரையில், திரு. பிரபாகரன் அவர்களே குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தமிழர் உரிமைப் போரட்டத்தை விசுவாசிக்கின்ற, மாவீரர்களை மதிக்கின்ற மற்றும் இயக்கத்தை நேசிக்கின்ற ஒவ்வொருவருக்கும் இன்றிருக்கின்ற வரலாற்றுப் பொறுப்பு, தமிழ்த் தேசியப் போராட்டத்தை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்துவதாகும்.
* எங்களுக்காக நாம் தான் போராட வேண்டும். எமது பலம் தான் எமது வாழ்வை நிர்ணயிக்கும். யாரும் எமக்கான விடுதலையை பெற்றுத் தந்துவிடுவார்கள் என்றெண்ணி மீண்டும் ஒரு தடவை நாம் ஏமாந்து விடக்கூடாது.
* தாயகத்தில், எமக்கு சாதகமான நிலை இன்று இல்லாவிட்டாலும், என்றோ ஒரு நாள் அது எமக்கு மீணடும் கைகூடும் என்பதை மனதிற்கொள்க.
எங்கள் தேசியத்தின் ஆத்மா
ஆனால், நாம் எடுக்கின்ற முயற்சியில் தான் அந்தக் காலக் கனிவு உண்டாகும் என்பதையும் கவனத்திற் கொள்க. ஒரு விடுதலைப் போராட்டம் தனித்து ஆயுத பலத்தில் மட்டும் தங்கியிருக்க முடியாது.
ஒரு அடக்கப்பட்ட இனம் அதன் பலத்தை வெவ்வேறு பரிமாணங்களில் வெளிக்காட்ட முடியும். ஒரு கதவு மூடப்படும் போது இன்னொரு கதவு தன்னியல்பாகத் திறக்கப்படுவதே தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்திற்கான பண்பு.
* தேக்கமடைந்துள்ள போராட்டச் சக்கரத்தை நகர்த்துவதற்காகப் போட்டிகள், தேவையற்ற விமர்சனங்கள், சுய நலத்தைக் கைவிட்டு விட்டு தேசியம் மீதான பற்றுறுதியோடு நீண்டகால அடிப்படையில் செயற்படுவதற்கு ஒற்றுமைப்படுவோம், உறுதி பூணுவோம்.
ஆகவே, இன்று எமது உளவுரணை வலுப்படுத்தக் கூடிய செயற்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும். போரால் நாம் ஒரு வரலாற்றுப் பேரழிவைச் சந்தித்து நிற்கிறோம் என்பது உண்மை. ஆனால், அதே வேளை, வரலாறு எமக்கு சில சந்தர்ப்பங்களையும் தந்துள்ளது. இதனை நாம் சரிவரப் பயன்படுத்த வேண்டும்.
* கிடைக்கும் சந்தர்ப்பங்களின் கடினமான பகுதிகளையே நம்பிக்கையற்றவன் பார்ப்பான். ஆனால், நம்பிக்கையானவனோ, கடினமான பகுதிகளில் கூட சந்தர்ப்பங்களை காணுவான் என்ற சாரப்பட்ட கருத்தை பிரித்தானியாவின் முன்னாள் பிரதமர் வின்ஸ்ரன் சேர்ச்சில் [Winston Churchill] தெரிவித்திருந்தார்.
எமது அடுத்த கட்டப் போராட்டத்தின் நுழைவாயிலாக பின்வரும் விடயங்களை கருத்தில் கொள்ளலாம்.
1. தமிழ் தேசிய அரசியல் செயற்பாட்டாளர்களுக்கு இடையில் மறுசீரமைப்பினை மேற்கொள்ளல்.
2. . தமிழ் தேசிய ஊடகங்களுக்கிடையில் பொது கொள்கை உருவாக்கம் ஒன்றினை ஏற்படுத்துதல்.
3. . சிறிலங்கா அரசாங்கம் மீதான அழுத்தங்களை உருவாக்குதல் - அதிகரித்தல்
4. . சிறிலங்கா அரசாங்கத்தின் மனித குலத்திற்கு எதிரான குற்றம் [Crimes Against Humanity] மற்றும் சமாதனத்திற்கு எதிரான குற்றம் [Crimes Against Peace] போன்ற செயற்பாடுகளில் தீவிரமாகச் செயற்பட்டு அவர்களை சர்வதேச ரீதியான குற்றவாளிக் கூண்டிற்குள் கொண்டுவந்து நீதியின் முன்னால் நிறுத்துதல்.
5. . சிங்கள பேரினவாதிகளுக்கிடையே (சரத் - மகிந்த சகோதரர்கள்) ஏற்பட்டுள்ள பிளவை தமிழ் தேசியப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவான வகையில் கையாளுதல்.
6. . ஒற்றைப் பரிமாணத்திலிருந்து விடுபடும் உலக ஒழுங்கை எமக்கு சாதகமாக பயன்படுத்துதல். உதாரணமாக, சீனாவுக்கும் அமெரிக்காவுக்கும் இடையே ஏற்பட்டு வரும் பனிப் போரின் ஒரு கட்டமாக, தாய்வானுக்கான அமெரிக்காவின் ஆயுத விற்பனை விவகாரமும், தலாய்லாமாவிற்கும் அமெரிக்க அதிபர் பாரக் ஒபாமாவிற்குமிடையில் வெள்மை மாளிகையில் இடம்பெற்ற சந்திப்பையும் குறிப்பிடலாம். அதே வேளை, சீனாவிற்கும் சிறிலங்காவிற்கும் இடையில் பிணைப்பு இறுகி வருகிறது. இது, அமெரிக்காவிற்கு மட்டுமல்ல, இந்தியாவிற்கும் விரும்பத்தகாத ஒன்று.
7. தாயகத்தில் சிதவடைந்து போயுள்ள எமது மக்களின் வழ்வாதாரத்தையும், சமூக கட்டுமானங்களையும் வலுப்படுத்தல்.
8. புலம் பெயர்ந்து வாழும் ஈழத் தமிழர்களை வலுப்படுத்துதல்
9. ஏனைய வெளிநாட்டு சமூக இயக்கங்கள், சிவில் அமைப்புகள், மனித உரிமை அமைப்புகள், ஊடகவியலாளர்கள், ஒருமைப்பாட்டு இயக்கங்களோடு வலையமைப்பை உருவாக்கி ஆரோக்கியமான உறவைப் பேணுதல்.
10. தமிழ் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்துக்குச் சாதமான முறையில் அமையக் கூடிய கற்கை நெறிகள், ஆய்வு மன்றங்களை உருவாக்குதல்
மேற் போன்ற, காலத்துக்கு தேவையான, எத்தனையோ பணிகள் எம் முன்னே விரிந்து கிடக்கிறன. இன்று, தமிழர் உரிமையை வென்றெடுக்க விரும்புவோர் சிந்திக்க வேண்டியதும், செயற்பட வேண்டியதும் இவ்வாறான பணிகளே.
வரலாறு என்பது என்றுமே ஒரே கோட்டில் பயணிப்பதில்லை.
புதினப்பலகை-க்காக சுந்தரம் இராஜவரோதயன்
இன்போதமிழ் குழுமம்
சனி, 27 பிப்ரவரி, 2010
வெள்ளி, 26 பிப்ரவரி, 2010
செவ்வாய், 16 பிப்ரவரி, 2010
இணையத்தளங்கள் மீது தாக்குதல் நடத்த சீனாவிலிருந்து நிபுணர்கள் குழு வருகை
அரசின் நாச வேலைகள் குறித்து உண்மைகளை அம்பலப்படுத்தும் இணையத் தளங்களையும் அரச எதிர்ப்புப் பிரச்சாரங்களை மேற்கொள்ளும் இணையத்தளங்களையும் சைபர் தாக்குதல் மூலம் செயலிழக்கச் செய்வதற்கு அரசாங்கம் முயன்று வருகிறது.
இதன் ஒரு கட்டமாக இந்தத் துறையில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த சீன நிபுணர் குழுவொன்று சிறிலங்காவிற்கு வந்திருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது.
பிரசித்தி பெற்ற கூகிள் நிறுவனத்தின் மீது சைபர் தாக்குதல் மேற்கொண்டு சீனாவில் அவற்றைச் செயற்படாமல் தடுத்த சீன நிபுணர்களே இவ்வாறு சிறிலங்காவிற்கு வந்துள்ளனர்.
இணையத்தளங்களைத் தடைசெய்யும் நோக்கம் எதுவும் இல்லை என்று அரசு கூறி வந்த போதிலும் திரைமறைவில் இந்த நடவடிக்கைகள் துரித கதியில் நடந்து வருவதையே சீன நிபுணர்களின் வருகை உணர்த்துவதாக ஆய்வாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.
இதன் ஒரு கட்டமாக இந்தத் துறையில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த சீன நிபுணர் குழுவொன்று சிறிலங்காவிற்கு வந்திருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது.
பிரசித்தி பெற்ற கூகிள் நிறுவனத்தின் மீது சைபர் தாக்குதல் மேற்கொண்டு சீனாவில் அவற்றைச் செயற்படாமல் தடுத்த சீன நிபுணர்களே இவ்வாறு சிறிலங்காவிற்கு வந்துள்ளனர்.
இணையத்தளங்களைத் தடைசெய்யும் நோக்கம் எதுவும் இல்லை என்று அரசு கூறி வந்த போதிலும் திரைமறைவில் இந்த நடவடிக்கைகள் துரித கதியில் நடந்து வருவதையே சீன நிபுணர்களின் வருகை உணர்த்துவதாக ஆய்வாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.
திங்கள், 15 பிப்ரவரி, 2010
சனி, 13 பிப்ரவரி, 2010
பணிய மறுத்த ரசிகர்கள்
எந்தவொரு சர்வாதிகார நாடும் கடுமையான கண்காணிப்புக்குள் கொண்டுவருவது கலை இலக்கியத்தை மட்டும்தான். ஏனென்றால், கலை இலக்கியம் மட்டுமே எந்த அதிகாரத்துக்கும் அடங்க மறுக்கும் ஆற்றல் கொண்டவை. சர்வாதிகாரத்தையும், ஆட்சி அதிகாரத்தையும் எதிர்ப்பவர்கள் கலை இலக்கியத்தைக் கையில் எடுத்துக்கொள்கிறார்கள்.
மக்களாட்சியிலும்கூட அரசியல் கட்சிகள் தங்களை நிலைநிறுத்த கலை இலக்கியம் மீது அதிகாரத்தைக் காட்ட முனைந்தாலும் தோல்விதான் ஏற்படும் என்பது மும்பையில் ஷாரூக்கான் நடித்து வெளியாகியுள்ள "மை நேம் ஈஸ் கான்' படம் அனைத்து திரையரங்குகளிலும் அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகளாக நடைபெற்று இருப்பதால் உறுதிப்பட்டுள்ளது.
இந்தப் படம் நல்ல கதையம்சம் கொண்ட சிறந்த படமா இல்லையா என்பதோ அல்லது இந்தப் படத்தின் கதாநாயகன் ஷாருக்கானா அல்லது வேறு யாரோவா என்பதெல்லாம் ஒருபுறம் இருந்தாலும், மும்பை நகரைக் கலக்கி"யடிக்கிற' சிவசேனைக்கு அச்சப்படாமல் திரையரங்குக்கு வந்துள்ள திரைப்பட ரசிகர்களை வியப்புடன் பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை.
மாநில அரசு பலத்த பாதுகாப்பு தந்தாலும்கூட, எத்தனையோ வாக்குச் சாவடிகளுக்கு மக்கள் அச்சத்தின் காரணமாக வராமல்போய், வாக்குப்பதிவு மிகக் குறைவாகவே நடப்பதைக் கண்டவர்கள் எவருமே, இந்தப் பாதுகாப்பு ஏற்பாட்டால்தான் அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகள் சாத்தியமாயிற்று என்று சொல்ல மாட்டார்கள். எந்த வன்முறையையும் எதிர்கொள்வோம் என்ற அறைகூவல்தான், இத்தகைய எதிர்வினைக்கு காரணமாக இருக்கலாம்.
20-20 கிரிக்கெட் ஆட்டத்தில் ஓர் அணிக்குப் பங்குதாரராக இருக்கும் நடிகர் ஷாரூக்கான், பாகிஸ்தான் வீரர்களைச் சேர்ப்பது குறித்து தெரிவித்த கருத்தினால் சிவசேனா தலைவர் பால் தாக்கரே அவர் மீது கடுமையான கோபம் கொண்டார்.
ஒரு விளையாட்டை வெறும் விளையாட்டாகப் பார்க்க முடியாமல், பாகிஸ்தானிடம் இந்திய அணி தோற்றால் ஏதோ தேசத்தையே இழந்தது போன்ற உணர்வைப் புகுத்தியதன் விளைவுதான் இந்த அளவுக்குக் கருத்து வேறுபாடுகளை உண்டாக்கியது. இந்த உணர்வுகளை அரசியலாக்கி லாபம் பார்க்க அரசியல் கட்சிகள் முனையும்போது ஏற்படும் சிக்கல்களில் ஒன்றுதான்- ஷாரூக்கான் விவகாரமும், அவரது திரைப்படத்துக்கு எதிர்ப்பும்.
அவர் மீதும் அவர் திரைப்படத்தின் மீதுமான தாக்குதல்கள் இந்தத் திரைப்படம் அரங்கத்தில் திரையிட முடியாத நிலை உருவானபோது, அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகள் என்பது சிவசேனாவின் அரசியலுக்கு-அடாவடி அரசியலுக்குக் கிடைத்த சரியான பதிலடி.
அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகளுக்கு, முஸ்லிம்கள் அதிக அளவில் திரைப்படம் பார்க்க முன்வந்ததும் ஒரு காரணம் என்பது உண்மையாக இருந்தாலும், ஓர் அரசியல் கட்சி ஒரு கலைக்கு இடையூறாக வரக்கூடாது என்று உணர்த்தும் வகையில் மும்பையில் ஒரு முன்னுதாரணம் ஏற்பட்டிருக்கிறது என்பதை மறுக்க முடியாது. இனிமேல், அமிதாப் பச்சன் படத்துக்கோ அல்லது வேறு எந்த நடிகரின் படத்துக்கோ இத்தகைய அதிகாரத் தடைகளை விதிக்க முடியாது என்பதை இந்த ரசிகர்கள் கூட்டம் புரிய வைத்திருக்கிறது.
திரையரங்குகள் நிரம்பி வழிந்ததைக் கேள்விப்பட்டு, அதற்கு இணையதளம் மூலம் பதில் அளித்துள்ள நடிகர் ஷாரூக் கான், நான் வெறுமனே திரைப்படத்தில்தான் ஹீரோ. ஆனால், திரையரங்கத்துள் அமர்ந்திருக்கும் நீங்கள்தான் உண்மையான ஹீரோ, நான் உங்கள் ரசிகன். உங்களுக்கு தேவையற்ற மனஇறுக்கம் ஏற்பட காரணமாக அமைந்துவிட்டேன் என்பதற்காக என்னை மன்னியுங்கள் என்று கூறியுள்ளார். ஆம், உண்மையில் அவர் நடிகர் மட்டுமே. இந்த ரசிகர்கள்தான் ஹீரோக்கள்.
இதேபோன்ற சூழ்நிலைகள் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ரஜினிகாந்த் படத்துக்கும் ஏற்பட்டது. ஆனால் அதை ரஜினிகாந்த் அரங்கத்துக்கு வெளியே பிரச்னைக்கு தீர்வு கண்டதன் மூலம் எதிர்ப்புகள் கைவிடப்பட்டன. ஒரு வேளை ரசிகர்களின் போக்குக்கே விட்டுவிட்டிருந்தால், தமிழகத்திலும் ரசிகர்கள் ஹீரோக்களாக மாறியிருந்திருக்கக் கூடும்.
தெலங்கானா பிரச்னையின்போது, ஒன்றுபட்ட ஆந்திரத்துக்கு ஆதரவாகக் குரல் கொடுத்த நடிகர்கள் படங்களை தெலங்கானா மாவட்டங்களில் திரையிட கடும் எதிர்ப்பை தெரிவித்தது தெலங்கானா ராஷ்டிரீய சமிதி. நடிகர்கள் வேண்டுகோள் விடுத்தும் மனமாற்றம் இல்லை. இருந்தும் அத்திரைப்படங்கள் வெளியான திரையரங்குகளில் படம் திரையிடப்பட்டது. வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக , திருட்டு டிவிடி-க்கள் விற்பனையாகின என்பதுதான் உண்மை.
திரைப்படம் மட்டுமல்ல, கவிதை, கதைகள், வீதி நாடகங்கள் எவையும் அதிகாரத்துக்கு கட்டுப்படுவதில்லை. அதன் படைப்பாளியும் சரி, அதைப் படிப்பவன் அல்லது ரசிகன் என்றாலும் சரி, அதிகாரத்தின் வீச்சுக்கு அச்சப்படாமல் எதிர்ப்புக்குரலை உள்வாங்கிக் கொள்வதுதான் காலம் காலமாக நடந்து வருகிறது.
நெருக்கடி காலத்தில், பேச்சுரிமை கட்டுப்படுத்தப்பட்ட நேரத்தில், மலையாளக் கவிஞர் சச்சிதானந்தனின் வெட்டவெட்ட முளைக்கும் நாக்குமரம் கவிதை, நெருக்கடிக் காலத்தில் எதையெல்லாம் வெளிப்படையாகப் பேச முடியாதோ அனைத்தையும் பேசியது. அதைத்தான் வாசகர்கள் அதிகமாகப் படித்து ரசித்தார்கள்.
எல்லா மொழிகளிலும் எல்லா நாடுகளிலும் கலையைக் கட்டுப்படுத்த அரசியல் கட்சிகளோ ஆட்சியாளர்களோ நினைத்தால், கலை இலக்கியம் கட்டுப்படாது. வெவ்வேறு வடிவங்களில் எழுந்து அதிகாரத்தைப் பார்த்துக் கைக்கொட்டி சிரிக்கும்.
அரசியலுக்கு கலை வசப்படும். ஆனால் அதிகாரத்துக்குள் கொண்டுவர நினைத்தால் கலை கைநழுவும்.
தினமணி
மக்களாட்சியிலும்கூட அரசியல் கட்சிகள் தங்களை நிலைநிறுத்த கலை இலக்கியம் மீது அதிகாரத்தைக் காட்ட முனைந்தாலும் தோல்விதான் ஏற்படும் என்பது மும்பையில் ஷாரூக்கான் நடித்து வெளியாகியுள்ள "மை நேம் ஈஸ் கான்' படம் அனைத்து திரையரங்குகளிலும் அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகளாக நடைபெற்று இருப்பதால் உறுதிப்பட்டுள்ளது.
இந்தப் படம் நல்ல கதையம்சம் கொண்ட சிறந்த படமா இல்லையா என்பதோ அல்லது இந்தப் படத்தின் கதாநாயகன் ஷாருக்கானா அல்லது வேறு யாரோவா என்பதெல்லாம் ஒருபுறம் இருந்தாலும், மும்பை நகரைக் கலக்கி"யடிக்கிற' சிவசேனைக்கு அச்சப்படாமல் திரையரங்குக்கு வந்துள்ள திரைப்பட ரசிகர்களை வியப்புடன் பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை.
மாநில அரசு பலத்த பாதுகாப்பு தந்தாலும்கூட, எத்தனையோ வாக்குச் சாவடிகளுக்கு மக்கள் அச்சத்தின் காரணமாக வராமல்போய், வாக்குப்பதிவு மிகக் குறைவாகவே நடப்பதைக் கண்டவர்கள் எவருமே, இந்தப் பாதுகாப்பு ஏற்பாட்டால்தான் அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகள் சாத்தியமாயிற்று என்று சொல்ல மாட்டார்கள். எந்த வன்முறையையும் எதிர்கொள்வோம் என்ற அறைகூவல்தான், இத்தகைய எதிர்வினைக்கு காரணமாக இருக்கலாம்.
20-20 கிரிக்கெட் ஆட்டத்தில் ஓர் அணிக்குப் பங்குதாரராக இருக்கும் நடிகர் ஷாரூக்கான், பாகிஸ்தான் வீரர்களைச் சேர்ப்பது குறித்து தெரிவித்த கருத்தினால் சிவசேனா தலைவர் பால் தாக்கரே அவர் மீது கடுமையான கோபம் கொண்டார்.
ஒரு விளையாட்டை வெறும் விளையாட்டாகப் பார்க்க முடியாமல், பாகிஸ்தானிடம் இந்திய அணி தோற்றால் ஏதோ தேசத்தையே இழந்தது போன்ற உணர்வைப் புகுத்தியதன் விளைவுதான் இந்த அளவுக்குக் கருத்து வேறுபாடுகளை உண்டாக்கியது. இந்த உணர்வுகளை அரசியலாக்கி லாபம் பார்க்க அரசியல் கட்சிகள் முனையும்போது ஏற்படும் சிக்கல்களில் ஒன்றுதான்- ஷாரூக்கான் விவகாரமும், அவரது திரைப்படத்துக்கு எதிர்ப்பும்.
அவர் மீதும் அவர் திரைப்படத்தின் மீதுமான தாக்குதல்கள் இந்தத் திரைப்படம் அரங்கத்தில் திரையிட முடியாத நிலை உருவானபோது, அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகள் என்பது சிவசேனாவின் அரசியலுக்கு-அடாவடி அரசியலுக்குக் கிடைத்த சரியான பதிலடி.
அரங்கம் நிறைந்த காட்சிகளுக்கு, முஸ்லிம்கள் அதிக அளவில் திரைப்படம் பார்க்க முன்வந்ததும் ஒரு காரணம் என்பது உண்மையாக இருந்தாலும், ஓர் அரசியல் கட்சி ஒரு கலைக்கு இடையூறாக வரக்கூடாது என்று உணர்த்தும் வகையில் மும்பையில் ஒரு முன்னுதாரணம் ஏற்பட்டிருக்கிறது என்பதை மறுக்க முடியாது. இனிமேல், அமிதாப் பச்சன் படத்துக்கோ அல்லது வேறு எந்த நடிகரின் படத்துக்கோ இத்தகைய அதிகாரத் தடைகளை விதிக்க முடியாது என்பதை இந்த ரசிகர்கள் கூட்டம் புரிய வைத்திருக்கிறது.
திரையரங்குகள் நிரம்பி வழிந்ததைக் கேள்விப்பட்டு, அதற்கு இணையதளம் மூலம் பதில் அளித்துள்ள நடிகர் ஷாரூக் கான், நான் வெறுமனே திரைப்படத்தில்தான் ஹீரோ. ஆனால், திரையரங்கத்துள் அமர்ந்திருக்கும் நீங்கள்தான் உண்மையான ஹீரோ, நான் உங்கள் ரசிகன். உங்களுக்கு தேவையற்ற மனஇறுக்கம் ஏற்பட காரணமாக அமைந்துவிட்டேன் என்பதற்காக என்னை மன்னியுங்கள் என்று கூறியுள்ளார். ஆம், உண்மையில் அவர் நடிகர் மட்டுமே. இந்த ரசிகர்கள்தான் ஹீரோக்கள்.
இதேபோன்ற சூழ்நிலைகள் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ரஜினிகாந்த் படத்துக்கும் ஏற்பட்டது. ஆனால் அதை ரஜினிகாந்த் அரங்கத்துக்கு வெளியே பிரச்னைக்கு தீர்வு கண்டதன் மூலம் எதிர்ப்புகள் கைவிடப்பட்டன. ஒரு வேளை ரசிகர்களின் போக்குக்கே விட்டுவிட்டிருந்தால், தமிழகத்திலும் ரசிகர்கள் ஹீரோக்களாக மாறியிருந்திருக்கக் கூடும்.
தெலங்கானா பிரச்னையின்போது, ஒன்றுபட்ட ஆந்திரத்துக்கு ஆதரவாகக் குரல் கொடுத்த நடிகர்கள் படங்களை தெலங்கானா மாவட்டங்களில் திரையிட கடும் எதிர்ப்பை தெரிவித்தது தெலங்கானா ராஷ்டிரீய சமிதி. நடிகர்கள் வேண்டுகோள் விடுத்தும் மனமாற்றம் இல்லை. இருந்தும் அத்திரைப்படங்கள் வெளியான திரையரங்குகளில் படம் திரையிடப்பட்டது. வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக , திருட்டு டிவிடி-க்கள் விற்பனையாகின என்பதுதான் உண்மை.
திரைப்படம் மட்டுமல்ல, கவிதை, கதைகள், வீதி நாடகங்கள் எவையும் அதிகாரத்துக்கு கட்டுப்படுவதில்லை. அதன் படைப்பாளியும் சரி, அதைப் படிப்பவன் அல்லது ரசிகன் என்றாலும் சரி, அதிகாரத்தின் வீச்சுக்கு அச்சப்படாமல் எதிர்ப்புக்குரலை உள்வாங்கிக் கொள்வதுதான் காலம் காலமாக நடந்து வருகிறது.
நெருக்கடி காலத்தில், பேச்சுரிமை கட்டுப்படுத்தப்பட்ட நேரத்தில், மலையாளக் கவிஞர் சச்சிதானந்தனின் வெட்டவெட்ட முளைக்கும் நாக்குமரம் கவிதை, நெருக்கடிக் காலத்தில் எதையெல்லாம் வெளிப்படையாகப் பேச முடியாதோ அனைத்தையும் பேசியது. அதைத்தான் வாசகர்கள் அதிகமாகப் படித்து ரசித்தார்கள்.
எல்லா மொழிகளிலும் எல்லா நாடுகளிலும் கலையைக் கட்டுப்படுத்த அரசியல் கட்சிகளோ ஆட்சியாளர்களோ நினைத்தால், கலை இலக்கியம் கட்டுப்படாது. வெவ்வேறு வடிவங்களில் எழுந்து அதிகாரத்தைப் பார்த்துக் கைக்கொட்டி சிரிக்கும்.
அரசியலுக்கு கலை வசப்படும். ஆனால் அதிகாரத்துக்குள் கொண்டுவர நினைத்தால் கலை கைநழுவும்.
தினமணி
வியாழன், 11 பிப்ரவரி, 2010
வலிமை கொண்ட தோளினாய் போ போ போ
விடுதலைப் புலிகளின் வீழ்ச்சிக்குப் பின்னர், அதுபற்றிய ஆய்வுக் கட்டுரைகளைத் தமிழில் எழுதியவர்களில் அனேகர் அவர்களின் வீழ்ச்சிக்கு பின்வரும் காரணங்களைத் தவறாது குறிப்பிடுகின்றனர்.சக இயக்கங்களை அழித்தமை, மாற்றுக் கருத்துக்களில்லாத இறுகிய ஒற்றைத் தன்மை, முஸ்லிம் மக்களை வெளியேற்றியமை, ராஜீவ் காந்தியைப் படுகொலை செய்தமை, உலகின் புதிய ஒழுங்கைக் கவனத்தில் கொள்ளாமை என்பவைகளாகும்.
இவை, கண்ணி வெடிகளிற்குப் பயந்து அங்கும் இங்கும் விலகாத ஒரு நேர்கோட்டுத்தன்மை கொண்டவையாகவே இருக்கிறது. உலகின் புதிய ஒழுங்கு தவிர்ந்த ஏனையவை, ஒரு விடுதலை இயக்கம் என்ற வகையில் அவர்கள் மேற்கொண்டிருக்கக்கூடாத செயற்பாடுகள்தான். விடுதலைப் புலிகள், தமிழ் மக்கள்மீது அக்கறை கொண்டிருந்தாலும், அவ்வக்கறை இராணுவ அமைப்பிற்கு மேலான நிலையில் வைக்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை.
ஆனால், இவைகள் நீதியை விரும்புபவர்களின் கவனத்திற்குரியனவாக இருப்பவைகளே தவிர, சர்வதேச ஆதிக்க அரசுகளின் உண்மையாக கவனத்துக்குரியவை அல்ல. இவற்றில் ராஜீவ் காந்தியின் கொலை ஒரு விதிவிலக்கு. உண்மையில் இக் கொலைக்கு இந்தியா தனது வல்லாதிக்கக் கனவுகளின் பின்னணியிலேயே அதிக அழுத்தம் கொடுத்தது. அது விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பதற்கு தானாக அவர்கள் மடியில் விழுந்த கனி.
அக் கொலை நடைபெற்றிருக்காவிடினும், இந்தியா அவர்களை அழித்தே இருக்கும். வேறு காரணங்களைத் தேடியிருக்கும் என்றே நான் கருதுகின்றேன். ஏனைய சக இயக்கங்கள், மாற்றுக் கருத்துக்கள், முஸ்லிம் மக்கள் வெளியேற்றம் போன்றவைகள் வல்லாதிக்க சத்திகளின் உண்மையான, நேர்மையான கவனத்துக்குரியவைகளாக இருந்தால், இன்றைய உலக நாடுகளில் அனேகமானவை அழிவுக்குள்ளாக்கப்பட்டிருக்கவேண்டும் அல்லது ஒவ்வொரு நாடும் தனக்குத்தானே குண்டுகளை வீசி அழிவுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கவேண்டும்.
நீதியின் நிமித்தம் விடுதலைப் புலிகள் அழிக்கப்பட்டிருந்தால், அதே நீதியின் நிமித்தம் ஒவ்வொரு நாடுகளும் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் அரசுகளாக மாறியிருக்கவேண்டும். அதுவே அவர்களிற்குரிய தகுதியும் நீதியுமாகும்.
வல்லரசு நாடுகள் அதுவும் அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம், ஐக்கிய நாடுகள் சபை போன்றவை உலக வளங்களின்மீது தீராக் காதல் கொண்ட நாடுகள் என்பதை புதிதாகச் சொல்லிவைக்க வேண்டியதில்லை. வல்லாதிக்க நாடுகள் விடுதலைப் புலிகளின் அழிவுக்கான வரையறைகளை ஏன் வகுத்துக்கொண்டது? இதற்கான வேரினை 08-04-1990ல் அனிதா பிரதாப்பிற்கு பிரபாகரன் அளித்த செவ்வியில் கண்டுகொள்ளலாம்.
‘எமது மக்களின் சுதந்திரத்திலும், விடுதலையிலும் எந்த ஒரு சக்தி தலையிடுவதற்கும் நாம் அனுமதிக்க மாட்டோம்’.
‘எந்த ஒரு அன்னிய சக்தியும் எங்கள் பிரச்சனையில் தலையிட்டு எங்கள்மீது ஆதிக்கம் செலுத்தவும், நாங்கள் தொடர்பான முடிவு எடுப்பதையும் நாங்கள் விரும்பவில்லை’.
அன்னிய சக்திகள் என்பது, ஈழத்தமிழர் பிரச்சனையை மையமாக வைத்து சாதுரியமாக உள் நுழைந்துகொண்ட பின்னர், தமது பொருளாதார நலன்களுக்குரிய தளமாக, தமிழீழ மண்ணைப் பாவிப்பதை நோக்காகக் கொண்ட எல்லா நாடுகளும்தான். திருமலையின் புல்மோட்டையில், முன்பு இலங்கை அரசின் அனுமதியுடன் ‘இல்மனைட்’ கனிமப் பொருளுக்குரிய மண்ணை சேகரித்துக்கொண்டிருந்த யப்பானியரை விடுதலைப் புலிகள் தடுத்து நிறுத்தியமையை இங்கு நினைவுகூரலாம்.
விடுதலைப் புலிகளது தலைவரது மேற்கூறிய தன்மையை மாற்றுவதற்காக ‘பெரியண்ணன்’ இந்தியா உட்பட அனேக நாடுகள் வெளிப்படையான பேச்சுவார்த்தைகளிலும் மறைமுகமான ஆசை வார்த்தைகளிலும், பயமுறுத்தல்களிலும் முயற்சித்தது. இதற்கு 1987ல் புது டில்லியின் ‘அசோகா விடுதியில்’ இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்தை ஏற்கும்படி, பிரபாகரனுடன் இந்தியத் தூதுவர் ஜே.என். டிக்சிற் மேற்கொண்ட உரையாடல்களே சாட்சி. தமிழர் உரிமை சார்ந்து பிரபாகரன் எந்த விட்டுக் கொடுப்பிற்கும் தயாராக இருக்கவில்லையென்பதை பின்னர் டிக்சிற் முதலமைச்சர் எம்.ஜி. ஆருக்கு இவ்வாறு கூறினார்.
”தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியும் சகல போராளிக் குழுக்களும் இந்த ஒப்பந்தத்தை ஆதரிக்கின்றனர். ஆனால் இவர்கள் மட்டும் இதை எதிர்க்கிறார்கள். தமிழீழத் தனியரசைத் தவிர வேறு எதையும் இவர்கள் ஏற்கமாட்டார்கள்போல் தெரிகிறது….”
2002ல் சந்திரிகா பண்டாரநாயக்காவை ஜனாதிபதியாகவும் ரணில் விக்ரமசிங்காவை பிரதமராகவும் கொண்ட சிறிலங்கா அரசிற்கும், விடுதலைப் புலிகளிற்கும் ஏற்பட்ட ஒப்பந்தத்தின்பின், அமெரிக்காவில் நடைபெற்ற நிதியுதவும் நாடுகள் மகாநாட்டில் விடுதலைப் புலிகள் அழைக்கப்படாமையினால், ரோக்கியோவில் நடைபெற்ற உதவி வழங்கும் நாடுகள் மகாநாட்டில் பங்கு கொள்ள விடுதலைப் புலிகள் மறுத்துவிட்டனர். இந்த முடிவை மாற்றி, அவர்களை அந்த மகாநாட்டில் பங்குபற்ற வைக்க அனைத்து நாடுகளும் வற்புறுத்தியபோதும் அவர்கள் உறுதியாக மறுத்தமையையும் பின்னர் 2003 ஜுலையில் விடுதலைப் புலிகளின் அரசியல் பிரிவுப் பொறுப்பாளர் சு.ப.தமிழ்செல்வன் ஊடகவியலாளர் சங்கப் பிரதிநிதிகளிடம்
”எந்த வல்லாதிக்க சக்திக்கும் அடிபணியாமல் எமது குறிக்கோளில் உறுதியாகவுள்ளோம்;. இதற்காக நாம் எவ்வாறான சக்திக்கும் முகம்கொடுத்து வருகிறோம். இனிமேலும் முகம் கொடுக்கவும் தயாராகவுள்ளோம்.”
என்று கூறியதையும் நினைவு கூரலாம். இது அனைத்துலக நாடுகளிற்கும் தெளிவாக ஒன்றை உணர்த்தியது. பிரபாகரன் எந்த சக்திகளிற்கும் வளைந்து கொடுக்கக்கூடியவர் அல்ல என்பதைத்தான்.
இந்த அழுத்தமான விட்டுக்கொடாமை என்பது மேற்கத்தைய, ஏன் இன்றைய கீழத்தேசங்களிலும் ‘இராஜதந்திரம்’ என்ற அரசியல் சொல்லின் அர்த்தத்துடன் முற்றும் முரண்படுகிறது. குறிக்கப்பட்ட நோக்கை அடைவதற்கு எப்படியும், எல்லா விதங்களிலும் எல்லா அறநெறிகளிற்கும் மாறான வழிமுறைகளிற்கூட செயற்படலாம் என்பது இந்த இராஜதந்திர விதிகள்.
இந்த தந்திர வழிகள் மூலம் தங்கள் காரியத்தை சாதித்துக் கொள்ள முடியாது போய்விடின், நேரடியாக ஆயுத பலத்தின்மூலம் தம் நோக்கினை அடைந்து கொள்ளலாம். இதுவே நியாயம் அல்லது உலகின் ஒழுங்கு. இந்தக் கருத்தை தமது கட்டுப்பாட்டிலுள்ள தகவல் வெளிப்பாட்டுச் சாதனங்கள் ஊடாக உருவாக்கிக்கொள்வார்கள்.
இந்த வழிமுறைக்கு, மாறிவரும் புதிய ஒழுங்கின் வல்லாதிக்கப் போட்டியின் நெளிவு சுழிவுகளிற்கு ஏற்ப, பிரபாகரனின் அழுத்தமான விட்டுக்கொடாமை உவப்பானதாக இல்லாமல் போனது மாத்திரமல்ல, அது ஆபத்தான அடையாளமாகவும் காணப்பட்டது. ஏனெனில் வல்லாதிக்க நாடுகளின் நலன்களிற்கான சுரண்டலின் பகுதியாக பிரபாகரனது ஆளுகைக்கு உட்பட்ட பிரதேசங்களைக் கொண்டுவரமுடியாது என்பதை உணர்த்தின.
இந்த விட்டுக்கொடாமை, தமிழர் வாழ்வு சார்ந்த அகம், புறம் என்ற அடிப்படையில் மானம், வீரம் என்ற தொன்மைக் கருத்தமைவுகளால் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கலாம். கொண்ட கொள்கை வழுவாமை வீரத்தின் குறியீடாகவும், சந்தர்ப்பவாதம் துரோகத்தனமாகவும் கருதப்பட்டது. உயிர்வாழ்தல் மானத்துடன் தெடர்புடையதாக தமிழ் இலக்கியங்களில் பதியப்பட்டு இருந்தது. ‘மயிர் நீர்ப்பின் உயிர் வாழாக் கவரிமான்’ ஒரு முக்கிய குறியீடாகத் தமிழர் வாழ்வில் நிலை பெற்றது. புறமுதுகு காட்டாது மார்பில் காயத்துடன் போர்க்களத்தில் மடிவதொன்றே மகத்துவமுடையது. இவைகள் தமிழர் வாழ்வில் நீக்கமற நிறைந்திருந்தது. அத்துடன் மார்பில் காயத்துடன், வீரமுடன் மடிபவர்கள் நடுகைக் கற்கள் மூலம் வணக்கத்திற்குரியவர்களாகவும் ஆக்கப்பட்டிருந்தார்கள்.
விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் இந்த தமிழர் மாண்பு சார்ந்த கருத்துக்களால் மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டவர் என்பதற்கு சோழர் புலிக்கொடியும், அவர் தனக்குத் தேர்ந்துகொண்ட கரிகாலன் என்ற புனைபெயரும் போர்க்களத்தில் மடிபவர்கள் வணக்கத்திற்குரியவர்கள் என்பதை சுட்டும் மாவீரர் துயிலும் இல்லங்களும் மிக எளிமையான சாட்சியங்களாகும்.
இவை அவரது அரசியல் கருத்தமைவில் கணிசமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கும் என்ற கருத்து இலகுவில் புறக்கணிக்கக்கூடியவையல்ல. இந்தத் தமிழர் மாண்பின் சாரம், மேற்கின் இராஜதந்திர அர்த்தங்களுக்குள் வளைந்து காரியத்தைச் சாதிக்கும் தன்மையைத் தொடர்ந்தும் தாமதப்படுத்திக்கொண்டே இருந்திருக்கிறது.
விடுதலைப் புலிகள் தமது வளர்ச்சிப் போக்கில் ஒரு கெரில்லாப் போராட்ட அமைப்பு என்பதையும் தாண்டி, உலகம் அதுவரையிலும் எந்த விடுதலைப் போராட்ட அமைப்பிலும் காணமுடியாத வகையில் கடற்படை, விமானப்படை என்ற பூரண அர்த்தத்தில் கொள்ளாவிடினும் விமானத்திலிருந்து தாக்கும் திறன் ஆகியவற்றைத் தம்முள் கொண்டிருந்ததோடு ஓர் அரசிற்குரிய அனைத்துக் கட்டமைப்பையும் கொண்டிருந்தனர். இந்த அசுர வளர்ச்சி விடுதலைப் போராட்டங்களை எதிர்கொண்ட அனைத்து நாடுகளிற்கும் அச்ச உணர்வை ஏற்படுத்தியிருந்தது.
விடுதலைப் புலிகளின் அரசிற்குரிய பரிமாணம் ஏனைய விடுதலைப் போராட்ட அமைப்புகளிற்கும் முன்னுதாரணமாக அமைந்துவிடும் என்பதுதான் அந்த அச்சம். பல விதங்களிலும் மேற்கின் அரசியல் அமைவிற்கு முரணாக இருந்த விடுதலைப் புலிகளை எப்படி அழிக்கலாம் என்ற அவர்களின் கவலைக்கு மருந்தாக அமைந்ததுதான் அமெரிக்க இரட்டைக் கோபுர தாக்குதல்.
இரட்டைக் கோபுரத் தாக்குதலிற்குப் பின்னர் அனைத்து அரசியல் நிலைமைகளும் தலைகீழாக மாறியது. விடுதலைப் போராளிகளாகக் கருதப்பட்ட அனைவரும் சடுதியாக பயங்கரவாதிகளாக மாற்றப்பட்டார்கள். தேசிய இனம் என்ற வரையறைக்குள் பிரிந்து செல்லும் உரிமையை அங்கீகரித்தவர்கள், தேசிய இனம் என்ற சொல்லிற்குப் பதிலாக சிறுபான்மையினம் என்ற சொல்லைப் பாவிக்கத் தொடங்கினர். இதன்மூலம் தேசிய இனத்திற்கு அளிக்கப்பட்டுவந்த வரையறைகள், உரிமைகள் இல்லாதொழிக்கும் நிலை உருவாகியது. தத்தம் நாடுகளில் தேசியப் பிரச்சனையின் போராட்டங்களை எதிர்கொண்ட அனைத்து நாடுகளும் இந்த ஒற்றை ஒழுங்கிற்குள் மிக மகிழ்;ச்சியாக இணைந்து கொண்டனர்.
விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பதற்கு ‘எந்தப் பேயோடும் இணைந்து கொள்ளும்’ இலங்கையின் பொது அரசியற்போக்கிற்கு ‘வாராது போல்வந்த மாமணி’ச் சூழ்நிலை இது.
”அமெரிக்கா தனது பயங்கரவாத அமைப்புக்களின் பட்டியலில் விடுதலைப் புலிகளைச் சேர்த்துக் கொண்டது, சர்வதேச அளவில் புலிகளைப் பலவீனப்படுத்தவும், தனிமைப்படுத்தவும் முதன்மையான பங்காற்றியிருக்கிறது’ என ஐ.நா. சபைக்கான அமெரிக்காவின் முன்னாள் உப நிரந்தரப் பிரதிநிதியும் இலங்கைக்கான முன்னாள் அமெரிக்கத் தூதுவருமான பீற்றர் போர்லிக் கூறியதை இங்கு ஞாபகப்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
இந்தச் சர்வதேசச் சூழலை, தமிழ் ஆய்வாளர்கள் கருதியதற்கு மாறாக, உலக மாற்றங்களை விடுதலைப் புலிகள் நன்றாகவே உணர்ந்திருந்தனர் என்றே கொள்ளவேண்டும். அதனால்தான் அவர்கள் தாமாகவே முன்வந்து பேச்சுவார்த்தைக்குரிய கதவினைத் திறந்தார்கள். இரட்டைக் கோபுர தாக்குதல் நடைபெற்ற ஆண்டையும் (11-09-2001) விடுதலைப் புலிகளின் சமாதான முன்னெடுப்பிற்கான யுத்தநிறுத்த அறிவிப்பு ஆண்டையும் (24-12-2001) கவனித்தால் இது நன்கு புரியும்.
இரு தரப்பையும் சம தரப்பாக ஏற்றுக்கொண்டு பேச்சு வார்த்தைக்கு ஆதரவளித்த மேற்குலகம், அரசிற்குச் சார்பான நிலைப்பாட்டை உடனே எடுக்கத் தொடங்கியது. அதன் முதற்படிதான் முன்னர் குறிப்பிட்ட அமெரிக்க மகாநாட்டிற்கு விடுதலைப் புலிகள் அழைக்கப்படாமை.
சம தரப்பென்ற வகையில் விடுதலைப் புலிகளும் அழைக்கப்படவேண்டும் என்ற கருத்தை இலங்கை அரசு முன்வைத்திருந்தால் அரசின் நம்பகத் தன்மையையாவது அது உறுதிப்படுத்தியிருக்கும். ஆனால் அவர்கள் அதற்கு மாறாக உள்ளுர மகிழ்ச்சி அடைந்தமை, அவர்களது வழமையான நம்பகத் தன்மையின்மையையே உணர்த்தியது.
சமாதான காலத்தில் 14-06-2002 ல் முல்லைத்தீவு கடற்பரப்பில் கடற் புலிகள் 12 பேர் கடற்படையினரால் கொல்லப்பட்டனர். இது ஒரு பாரதூரமான விளைவாகவும், இதனால் ஏற்படும் விடுதலைப் புலிகளின் சீற்றம், யுத்த நிறுத்தத்தையே முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் எனவும் பலரால் எதிர்பார்க்கப்பட்டது. ஏனெனில் 1987ல் விடுதலைப் புலிகள், இந்திய இராணுவத்தினருடன் பொருதிக்கொண்டதற்கும் இதை ஒத்த சம்பவமே காரணமாயிருந்தது என்பதை இங்கு கவனத்தில் கொள்ளலாம். இதேபோன்ற முறிவு ஏற்படாமைக்கு, இந்த பொறியை அவர்கள் நன்கு உணர்ந்திருந்தார்கள் என்பதுதான் காரணம்.
சுமாதானப் பேச்சு வார்த்தைகளின்போது இரு தரப்பும் நியாயமான தீர்வின் அடிப்படையில் ஈடுபடவில்லை என்பது, அக்காலத்திலேயே பலராலும் உணரப்பட்டது. பேச்சுவார்த்தையை புலிகள் முறியடிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களை ஏற்படுத்த அரசும், அரசு முறியடிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களை புலிகளும் ஏற்படுத்த முனைந்த வேளைகளில், இந்தியா உட்பட வல்லரசு நாடுகள், புலிகளை முறியடிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களிற்காகக் காத்திருந்தது.
உதவி வழங்கும் ரோக்கியோ மகாநாட்டில் விடுதலைப் புலிகள் பங்குபற்ற மறுத்தமை அவர்களிற்கான அபாயத்தை முன்னறிவித்தது. அக்கால அமெரிக்க இராஜாங்க அமைச்சர் கிறிஸ்ரினா ரொக்கா ”இன நெருக்கடிக்குத் தீர்வுகாண்பதற்கான சமாதான முயற்சிகளின் சிறந்த நலன்களாகவும், தமிழ் மக்களின் நலன்களிற்காகவும், ஏன் தங்களின் நலன்களிற்காகவும் விடுதலைப் புலிகள் ரோக்கியோ மகாநாட்டில் பங்குபற்ற வேண்டும்” என்றார்.
இதில் ‘தங்களின் நலன்’ என்ற வார்த்தை, விடுதலைப் புலிகளின் முதுகைத் தடவுவதற்கல்ல என்பதை அனைவரும் அறிவார். அதேவேளை அமெரிக்காவின் பிரதி ராஜாங்க அமைச்சர் றிச்சட் ஆமிரேஜ் ”பேச்சுவார்த்தைக்கு வராத ஒரு குழு சர்வதேசத்தை மிரட்டும் தொனியில் பேசுவதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது” என்றார். இதனோடு பேச்சுவார்த்தையின்போது ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட விடயங்களை, குறிப்பாக பாதுகாப்பு வலயம் போன்றவைகளின் இழுத்தடிப்புக்கள், அரசால் மறுக்கப்பட்ட இடைக்காலத் தீர்வு போன்றவைகள் தமிழீழத்தில் வீசப்போகும் பெரும் புயலுக்கான கருமேகங்களின் திரட்சியானது.
இக் கருமேகங்களின் பின்புலத் திரட்சியில் விடுதலைப் புலிகளை அழித்தொழிக்கும் Project Beacon உருவாகியது. இத்திட்டம் இலங்கையுடன், இந்தியா உட்பட பல வல்லரசு நாடுகளின் உதவியுடனும் நல்லாசியுடனும் 2005ல் ஒஸ்லோவில், உருவாக்கப்பட்டது.
2006ல் இருந்து 2009 வரையுமான காலப்பகுதிக்குள் மூன்று கட்டங்களாக விடுதலைப் புலிகளை ஒழித்துக்கட்டுவது, யுத்தத்தில் பொதுமக்கள் படுகொலைகள் கட்டற்றுப் போகும்போது புலம்பெயர் நாட்டு மக்கள் கிளர்ந்தெழாதவாறு முக்கியமானவர்களைக் கைதுசெய்தல், மக்கள் பீதியடைந்து விடுதலைப் புலிகளிற்கு எதிராக திரும்புவார்கள் என்ற நம்பிக்கையும், தொடர் குண்டுவீச்சில் தமிழர்களின் வாழ்வாதாரங்களைச் சிதைத்தல், போன்ற உப திட்டங்களும் அதனுடன் இணைந்திருந்தது.
இதன் பின்னர் இந்தியா சீனா இரசியா பாகிஸ்தான் போன்ற முக்கிய ஆசிய நாடுகளினதும், வல்லரசுகளின் உதவியுடனும் 25-05-2006ல் தொடங்கிய போர் 18-5-2009ல் விடுதலைப் புலிகள் சிதறடிக்கப்பட்டபின் முடிவுக்கு வந்தது. இந்த வெற்றிக்கு சில நாடுகள் அளித்த அதீத வாழ்த்துக்கள், விடுதலைப் புலிகளின் அழிவை அவர்கள் எந்தப் பின்னணியில் விரும்பியிருந்தார்கள் என்பதைத் தெளிவுபடுத்தும்.
இந்த இனப்படுகொலையின் வெறியாட்டத்தின் பின், கிட்டத்தட்ட மூன்று இலட்சத்திற்கு மேற்பட்ட மக்களை, இலங்கை அரசு வதைமுகாமில் மிருகங்களாக அடைத்து வைத்துவிட்டு, தமிழர்களை வெற்றிகொண்டதைக் கொண்டாடிய விதம், பல நாடுகளை அசௌகரியத்திற்கு உள்ளாக்கியபோதிலும், வெற்றி மமதையில் இருந்த பேரினவாத அரசிற்கு அதுவெல்லாம் ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை.
வெற்றியின் பின்னர் சர்வதேச நாடுகள், குறிப்பாக அமெரிக்கா, ஐ.நா.சபை, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில் இந்தியாகூட வெளியிட்ட அறிக்கைகளில், இவர்களின் உதவிக்கும் நெறிப்படுத்தலுக்கும் வெற்றிக்கும் பிரதிபலிப்பாக சில வாக்குறுதிகளை இலங்கை அளித்திருந்ததாக அறியமுடிகிறது. அது விடுதலைப் புலிகளின் அழிவிற்குப் பின்னர் அரசு ஒரு அரசியல் தீர்;வுத் திட்டத்தை முன் வைக்கும் என்பதுதான்.
ஏனெனில் இந்தியா, அமெரிக்கா, ஐ.நா.சபை, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் அனைத்தும் ஒரே விடயத்தை இலங்கை அரசிற்கு திரும்பத்திரும்ப வலியுறுத்திக்கொண்டு வருகிறார்கள். அது அரசு வாக்குறுதி அளித்தபடி இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வாக அதிகாரப் பகிர்வுத்திட்டத்தை விரைவாக முன்வைக்க வேண்டும் என்பதுதான். இத்திட்டம் இந்தியாவால் முன்வரையப்பட்ட 13வது அரசியல் சீர்திருத்தச் சட்டமும் அதற்கு அப்பாலும் என்று கணிக்கப்பட்டிருந்தது.
இக்காலங்களில் இலங்கை ஜனாதிபதியும் அவரது கட்சி அங்கத்தவர்களும் வெளியிட்ட முக்கியமான சில கருத்துக்கள் இவை
”இலங்கையில் சிறுபான்மையினர் என்ற ஒன்று இல்லை. அனைவரும் இலங்கையரே”
”அவர்கள் (தமிழர்கள்) எது வேண்டுமென்று நினைக்கிறார்களோ அது அவர்களிற்கு கிடைக்காது”
”விடுதலைப் புலிகள் அழிந்தபிறகு தமிழர் பிரச்சனையென ஒன்றும் இல்லை”
”முதலில் மீள்குடியேற்றம் அதன்பிறகே அரசியல் தீர்வு”
மீள்குடியேற்றத்திற்கு மூன்றுமாத காலஅவகாசம் பின்னர் கண்ணிவெடி அகற்றுதல் என்ற பேரில் உத்தேசமாக ஐந்து வருடங்கள் ஆக்கப்பட்டிருக்கின்றது. நிவாரணப் பணியாக பணம் வரும் வாசலாக அகதிகள் இருப்பதனால், அகதிகள் குடியேற்றத்தை அரசு முதன்மைப்படுத்தாது. அடுத்த ஆண்டும் மக்களைப் பராமரிக்க மேலும் 225 மில்லியன் டொலர்கள் தேவையாக இருப்பதாக இலங்கை அரசு கோரியுள்ளது இதனை உறுதிப்படுத்தும்.
இந்த உண்மையை ஐ.நா.சபை உணரும் காலம் இன்னும் கனியவில்லைபோலும். இறுதி யுத்தத்தின்போது 400 போராளிகள்தான் இருக்கின்றார்கள் என்று அறிவித்த அரசு பின் அதன் எண்ணிக்கையை மேலும் 10000 மாக உயர்த்திக் கொண்டது. இந்த எண்ணிக்கை அரசின் தேவைகளிற்காக காலத்திற்குக் காலம் தொடர்ந்து மாற்றமடைந்து கொண்டே போகும்.
அரசின் மேற்கூறிய அறிக்கைகளும் காலம் கடத்தல்களும், கடந்த அறுபது ஆண்டுகாலமாக ஈழமக்கள் கடந்துசென்ற வழியில் சர்வதேசம் வருவதற்கான கதவு திறக்கப்படுகின்றது என்பதை குறிக்கின்றது. மீள்குடியேற்றத்தின் பின்னர் அரசியல் தீர்வு என்பதனால் இப்போது ஐ.நா.சபை, அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் ஆகியன மீள் குடியேற்றம் பற்றி உரத்துக் குரல் கொடுக்கின்றனர். இதுவும் அரசின் காதுகளில் விழுவதாக இல்லை. இதன் அதிருப்தி வெளிப்பாடுகள் பல்வேறு விதங்களில் வெளிவரத் தொடங்கிவிட்டது.
பல்வேறு தடவைகள் கோரிக்கை விட்டுக் களைத்துப்போன ஐ.நா.பொதுச் செயலாளர் நாயகம் பான்.கி.மூன் சற்றும் மனம்தளராத விக்கிரமாதித்தனாய் நியுயோர்க்கில் நடைபெற்ற பொதுச் சபைக் கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ளச் சென்ற பிரதமர் ரட்னசிறி விக்கிரமநாயக்காவிடம் ”மீள் குடியேற்றத்தைத் துரிதப்படுத்தத் தவறினால் கசப்புணர்வதான் தீவிரமடையும்” என்று கூறியுள்ளார்.
இதே போன்று ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் வெளியுறவு ஆணையாளர் பெனிற்றா பெரேரோ வால்ட்டனர் ஜனாதிபதியின் சிரேஷ்ட ஆலோசகரான பசில் ராஜபக்சவைச் சந்தித்து ”இடம் பெயர்ந்த மக்கள் மிகத் துரிதமாக மீளக் குடியமர்த்தப்படல் வேண்டும்” என வலியுறுத்தியுள்ளார்.
இவை எல்லாவற்றிற்கும் சிகரம் வைத்ததுபோல் இந்திய அரசியல் ஆய்வாளர் கேணல் ஹரிகரன் ”சிறிலங்கா அரசியல்வாதிகள் எப்போதும் இரட்டை நிலைப்பாடு கொண்டவர்கள். வேண்டும்போதெல்லாம் அவர்கள் எதனை வேண்டுமானாலும் பேசுவார்கள், செய்வார்கள். முன்னர் இனப் பிரச்சனைகளிற்கு தீர்வாக சமஷ்டி பற்றி பேசினார்கள். இப்போது அதைத் தூக்கி வீசிவிட்டு அதிகாரப் பகிர்வு பற்றிப் பேசுகிறார்கள். சமஷ்டி போன்று எதிர்காலத்தில் இதுவும் அரசியலிலிருந்து காணாமல் போய்விடும். சிறிலங்கா தமிழர் விடயத்தில் பாராமுகமாய் இருந்தால் கடந்த முப்பது வருடங்களில் அது சுற்றிவந்த சுழற்சியை மீண்டும் ஒருமுறை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்” என்கிறார்.
இப்போது மீண்டும், தீர்வுத் திட்டத்திற்கான அனைத்து கட்சி பிரதிநிதிகள் குழுவின் தலைவர் பேராசிரியர் திஸ்ஸ விதாரண ”பொதுத் தேர்தலின் பின்னரே அரசியல் தீர்வுத் திட்டம் வெளியிடப்படும்” என்கிறார். இதன் தொடர்ச்சியாக சர்வதேசம் சில தெளிவான நிலைப்பாடுகளை உணர்த்த முன்வரும்போது, தமிழர்களின் அர்த்தமுள்ள அரசியல் தீர்வு முன்வைக்கப்படுமா? அல்லது சீனாவின் பின்னணியின் பலத்தில் ‘உனக்கும் பெப்பே உனது அப்பனுக்கும் பெப்பெ’ என்பதான இலங்கையின் இயல்பான மனநிலை வெளிவருமா? அல்லது மேற்குலகின் பொருளாதாரத் தேவைகள்தான் முதன்மைப்படுத்தப்படுமா? இக் கேள்விகளே முக்கியமானது.
ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தினால் வழங்கப்படும் GSP + வரிச் சலுகை தற்காலிகத் தடையுடன் நீள்கிறது. இப்போதைய அதன் தற்காலிக நிறுத்தமும் அதைப்பெற அரசு எடுக்கும் அதிதீவிர முயற்சியும், அமெரிக்காவினால் வெளியிடவிருந்த சிறிலங்காவின் மனித உரிமை மீறல் அறிக்கையும், சிறிலங்காவின் பாதுகாப்பு அமைச்சரின் அமெரிக்க பயணத்துடன் மெல்ல பின்தள்ளப்பட்டு, மீண்டும் வெளியிடப்பட்டுவிட்டது. மீண்டும் அமெரிக்கா தன் சுயநல அடிப்படையில் இலங்கையைப் பகைத்துக்கொள்ளக்கூடாது என்று தீர்மானித்து இருக்கிறது.
இந்தியாவும் பெரிய அழுத்தம் எதனையும் இலங்கை அரசிற்கு கொடுக்கப் போவதில்லை. இந்த ஆதரவான போக்கு அல்லது இதற்கு எதிரான கடுமையான போக்கு ஆகியவற்றின்மூலம், அர்த்தமுள்ள தீர்விற்குப் பதிலாக ஏதாவது ஒன்று, தீர்வு என்ற பெயரில் தமிழர்முன் வைக்கப்பட, இந்தியா, மேற்குலகின் அரசியல் நலன்கள் முதன்மைப்படுத்தப்படலாம்.
இறுதியில் யார்யாருடைய நலன்களிற்காக அழிக்கப்படுவதும், பயன்படுத்தப்படுவதுமான ஒரு இனமாக ஈழத்தமிழர்கள் ஆகிப் போனார்கள். மு.புஷ்பராஜன்
நெருடல் இணையம்
இவை, கண்ணி வெடிகளிற்குப் பயந்து அங்கும் இங்கும் விலகாத ஒரு நேர்கோட்டுத்தன்மை கொண்டவையாகவே இருக்கிறது. உலகின் புதிய ஒழுங்கு தவிர்ந்த ஏனையவை, ஒரு விடுதலை இயக்கம் என்ற வகையில் அவர்கள் மேற்கொண்டிருக்கக்கூடாத செயற்பாடுகள்தான். விடுதலைப் புலிகள், தமிழ் மக்கள்மீது அக்கறை கொண்டிருந்தாலும், அவ்வக்கறை இராணுவ அமைப்பிற்கு மேலான நிலையில் வைக்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை.
ஆனால், இவைகள் நீதியை விரும்புபவர்களின் கவனத்திற்குரியனவாக இருப்பவைகளே தவிர, சர்வதேச ஆதிக்க அரசுகளின் உண்மையாக கவனத்துக்குரியவை அல்ல. இவற்றில் ராஜீவ் காந்தியின் கொலை ஒரு விதிவிலக்கு. உண்மையில் இக் கொலைக்கு இந்தியா தனது வல்லாதிக்கக் கனவுகளின் பின்னணியிலேயே அதிக அழுத்தம் கொடுத்தது. அது விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பதற்கு தானாக அவர்கள் மடியில் விழுந்த கனி.
அக் கொலை நடைபெற்றிருக்காவிடினும், இந்தியா அவர்களை அழித்தே இருக்கும். வேறு காரணங்களைத் தேடியிருக்கும் என்றே நான் கருதுகின்றேன். ஏனைய சக இயக்கங்கள், மாற்றுக் கருத்துக்கள், முஸ்லிம் மக்கள் வெளியேற்றம் போன்றவைகள் வல்லாதிக்க சத்திகளின் உண்மையான, நேர்மையான கவனத்துக்குரியவைகளாக இருந்தால், இன்றைய உலக நாடுகளில் அனேகமானவை அழிவுக்குள்ளாக்கப்பட்டிருக்கவேண்டும் அல்லது ஒவ்வொரு நாடும் தனக்குத்தானே குண்டுகளை வீசி அழிவுகளை ஏற்படுத்தியிருக்கவேண்டும்.
நீதியின் நிமித்தம் விடுதலைப் புலிகள் அழிக்கப்பட்டிருந்தால், அதே நீதியின் நிமித்தம் ஒவ்வொரு நாடுகளும் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் அரசுகளாக மாறியிருக்கவேண்டும். அதுவே அவர்களிற்குரிய தகுதியும் நீதியுமாகும்.
வல்லரசு நாடுகள் அதுவும் அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம், ஐக்கிய நாடுகள் சபை போன்றவை உலக வளங்களின்மீது தீராக் காதல் கொண்ட நாடுகள் என்பதை புதிதாகச் சொல்லிவைக்க வேண்டியதில்லை. வல்லாதிக்க நாடுகள் விடுதலைப் புலிகளின் அழிவுக்கான வரையறைகளை ஏன் வகுத்துக்கொண்டது? இதற்கான வேரினை 08-04-1990ல் அனிதா பிரதாப்பிற்கு பிரபாகரன் அளித்த செவ்வியில் கண்டுகொள்ளலாம்.
‘எமது மக்களின் சுதந்திரத்திலும், விடுதலையிலும் எந்த ஒரு சக்தி தலையிடுவதற்கும் நாம் அனுமதிக்க மாட்டோம்’.
‘எந்த ஒரு அன்னிய சக்தியும் எங்கள் பிரச்சனையில் தலையிட்டு எங்கள்மீது ஆதிக்கம் செலுத்தவும், நாங்கள் தொடர்பான முடிவு எடுப்பதையும் நாங்கள் விரும்பவில்லை’.
அன்னிய சக்திகள் என்பது, ஈழத்தமிழர் பிரச்சனையை மையமாக வைத்து சாதுரியமாக உள் நுழைந்துகொண்ட பின்னர், தமது பொருளாதார நலன்களுக்குரிய தளமாக, தமிழீழ மண்ணைப் பாவிப்பதை நோக்காகக் கொண்ட எல்லா நாடுகளும்தான். திருமலையின் புல்மோட்டையில், முன்பு இலங்கை அரசின் அனுமதியுடன் ‘இல்மனைட்’ கனிமப் பொருளுக்குரிய மண்ணை சேகரித்துக்கொண்டிருந்த யப்பானியரை விடுதலைப் புலிகள் தடுத்து நிறுத்தியமையை இங்கு நினைவுகூரலாம்.
விடுதலைப் புலிகளது தலைவரது மேற்கூறிய தன்மையை மாற்றுவதற்காக ‘பெரியண்ணன்’ இந்தியா உட்பட அனேக நாடுகள் வெளிப்படையான பேச்சுவார்த்தைகளிலும் மறைமுகமான ஆசை வார்த்தைகளிலும், பயமுறுத்தல்களிலும் முயற்சித்தது. இதற்கு 1987ல் புது டில்லியின் ‘அசோகா விடுதியில்’ இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்தை ஏற்கும்படி, பிரபாகரனுடன் இந்தியத் தூதுவர் ஜே.என். டிக்சிற் மேற்கொண்ட உரையாடல்களே சாட்சி. தமிழர் உரிமை சார்ந்து பிரபாகரன் எந்த விட்டுக் கொடுப்பிற்கும் தயாராக இருக்கவில்லையென்பதை பின்னர் டிக்சிற் முதலமைச்சர் எம்.ஜி. ஆருக்கு இவ்வாறு கூறினார்.
”தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியும் சகல போராளிக் குழுக்களும் இந்த ஒப்பந்தத்தை ஆதரிக்கின்றனர். ஆனால் இவர்கள் மட்டும் இதை எதிர்க்கிறார்கள். தமிழீழத் தனியரசைத் தவிர வேறு எதையும் இவர்கள் ஏற்கமாட்டார்கள்போல் தெரிகிறது….”
2002ல் சந்திரிகா பண்டாரநாயக்காவை ஜனாதிபதியாகவும் ரணில் விக்ரமசிங்காவை பிரதமராகவும் கொண்ட சிறிலங்கா அரசிற்கும், விடுதலைப் புலிகளிற்கும் ஏற்பட்ட ஒப்பந்தத்தின்பின், அமெரிக்காவில் நடைபெற்ற நிதியுதவும் நாடுகள் மகாநாட்டில் விடுதலைப் புலிகள் அழைக்கப்படாமையினால், ரோக்கியோவில் நடைபெற்ற உதவி வழங்கும் நாடுகள் மகாநாட்டில் பங்கு கொள்ள விடுதலைப் புலிகள் மறுத்துவிட்டனர். இந்த முடிவை மாற்றி, அவர்களை அந்த மகாநாட்டில் பங்குபற்ற வைக்க அனைத்து நாடுகளும் வற்புறுத்தியபோதும் அவர்கள் உறுதியாக மறுத்தமையையும் பின்னர் 2003 ஜுலையில் விடுதலைப் புலிகளின் அரசியல் பிரிவுப் பொறுப்பாளர் சு.ப.தமிழ்செல்வன் ஊடகவியலாளர் சங்கப் பிரதிநிதிகளிடம்
”எந்த வல்லாதிக்க சக்திக்கும் அடிபணியாமல் எமது குறிக்கோளில் உறுதியாகவுள்ளோம்;. இதற்காக நாம் எவ்வாறான சக்திக்கும் முகம்கொடுத்து வருகிறோம். இனிமேலும் முகம் கொடுக்கவும் தயாராகவுள்ளோம்.”
என்று கூறியதையும் நினைவு கூரலாம். இது அனைத்துலக நாடுகளிற்கும் தெளிவாக ஒன்றை உணர்த்தியது. பிரபாகரன் எந்த சக்திகளிற்கும் வளைந்து கொடுக்கக்கூடியவர் அல்ல என்பதைத்தான்.
இந்த அழுத்தமான விட்டுக்கொடாமை என்பது மேற்கத்தைய, ஏன் இன்றைய கீழத்தேசங்களிலும் ‘இராஜதந்திரம்’ என்ற அரசியல் சொல்லின் அர்த்தத்துடன் முற்றும் முரண்படுகிறது. குறிக்கப்பட்ட நோக்கை அடைவதற்கு எப்படியும், எல்லா விதங்களிலும் எல்லா அறநெறிகளிற்கும் மாறான வழிமுறைகளிற்கூட செயற்படலாம் என்பது இந்த இராஜதந்திர விதிகள்.
இந்த தந்திர வழிகள் மூலம் தங்கள் காரியத்தை சாதித்துக் கொள்ள முடியாது போய்விடின், நேரடியாக ஆயுத பலத்தின்மூலம் தம் நோக்கினை அடைந்து கொள்ளலாம். இதுவே நியாயம் அல்லது உலகின் ஒழுங்கு. இந்தக் கருத்தை தமது கட்டுப்பாட்டிலுள்ள தகவல் வெளிப்பாட்டுச் சாதனங்கள் ஊடாக உருவாக்கிக்கொள்வார்கள்.
இந்த வழிமுறைக்கு, மாறிவரும் புதிய ஒழுங்கின் வல்லாதிக்கப் போட்டியின் நெளிவு சுழிவுகளிற்கு ஏற்ப, பிரபாகரனின் அழுத்தமான விட்டுக்கொடாமை உவப்பானதாக இல்லாமல் போனது மாத்திரமல்ல, அது ஆபத்தான அடையாளமாகவும் காணப்பட்டது. ஏனெனில் வல்லாதிக்க நாடுகளின் நலன்களிற்கான சுரண்டலின் பகுதியாக பிரபாகரனது ஆளுகைக்கு உட்பட்ட பிரதேசங்களைக் கொண்டுவரமுடியாது என்பதை உணர்த்தின.
இந்த விட்டுக்கொடாமை, தமிழர் வாழ்வு சார்ந்த அகம், புறம் என்ற அடிப்படையில் மானம், வீரம் என்ற தொன்மைக் கருத்தமைவுகளால் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கலாம். கொண்ட கொள்கை வழுவாமை வீரத்தின் குறியீடாகவும், சந்தர்ப்பவாதம் துரோகத்தனமாகவும் கருதப்பட்டது. உயிர்வாழ்தல் மானத்துடன் தெடர்புடையதாக தமிழ் இலக்கியங்களில் பதியப்பட்டு இருந்தது. ‘மயிர் நீர்ப்பின் உயிர் வாழாக் கவரிமான்’ ஒரு முக்கிய குறியீடாகத் தமிழர் வாழ்வில் நிலை பெற்றது. புறமுதுகு காட்டாது மார்பில் காயத்துடன் போர்க்களத்தில் மடிவதொன்றே மகத்துவமுடையது. இவைகள் தமிழர் வாழ்வில் நீக்கமற நிறைந்திருந்தது. அத்துடன் மார்பில் காயத்துடன், வீரமுடன் மடிபவர்கள் நடுகைக் கற்கள் மூலம் வணக்கத்திற்குரியவர்களாகவும் ஆக்கப்பட்டிருந்தார்கள்.
விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் இந்த தமிழர் மாண்பு சார்ந்த கருத்துக்களால் மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டவர் என்பதற்கு சோழர் புலிக்கொடியும், அவர் தனக்குத் தேர்ந்துகொண்ட கரிகாலன் என்ற புனைபெயரும் போர்க்களத்தில் மடிபவர்கள் வணக்கத்திற்குரியவர்கள் என்பதை சுட்டும் மாவீரர் துயிலும் இல்லங்களும் மிக எளிமையான சாட்சியங்களாகும்.
இவை அவரது அரசியல் கருத்தமைவில் கணிசமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கும் என்ற கருத்து இலகுவில் புறக்கணிக்கக்கூடியவையல்ல. இந்தத் தமிழர் மாண்பின் சாரம், மேற்கின் இராஜதந்திர அர்த்தங்களுக்குள் வளைந்து காரியத்தைச் சாதிக்கும் தன்மையைத் தொடர்ந்தும் தாமதப்படுத்திக்கொண்டே இருந்திருக்கிறது.
விடுதலைப் புலிகள் தமது வளர்ச்சிப் போக்கில் ஒரு கெரில்லாப் போராட்ட அமைப்பு என்பதையும் தாண்டி, உலகம் அதுவரையிலும் எந்த விடுதலைப் போராட்ட அமைப்பிலும் காணமுடியாத வகையில் கடற்படை, விமானப்படை என்ற பூரண அர்த்தத்தில் கொள்ளாவிடினும் விமானத்திலிருந்து தாக்கும் திறன் ஆகியவற்றைத் தம்முள் கொண்டிருந்ததோடு ஓர் அரசிற்குரிய அனைத்துக் கட்டமைப்பையும் கொண்டிருந்தனர். இந்த அசுர வளர்ச்சி விடுதலைப் போராட்டங்களை எதிர்கொண்ட அனைத்து நாடுகளிற்கும் அச்ச உணர்வை ஏற்படுத்தியிருந்தது.
விடுதலைப் புலிகளின் அரசிற்குரிய பரிமாணம் ஏனைய விடுதலைப் போராட்ட அமைப்புகளிற்கும் முன்னுதாரணமாக அமைந்துவிடும் என்பதுதான் அந்த அச்சம். பல விதங்களிலும் மேற்கின் அரசியல் அமைவிற்கு முரணாக இருந்த விடுதலைப் புலிகளை எப்படி அழிக்கலாம் என்ற அவர்களின் கவலைக்கு மருந்தாக அமைந்ததுதான் அமெரிக்க இரட்டைக் கோபுர தாக்குதல்.
இரட்டைக் கோபுரத் தாக்குதலிற்குப் பின்னர் அனைத்து அரசியல் நிலைமைகளும் தலைகீழாக மாறியது. விடுதலைப் போராளிகளாகக் கருதப்பட்ட அனைவரும் சடுதியாக பயங்கரவாதிகளாக மாற்றப்பட்டார்கள். தேசிய இனம் என்ற வரையறைக்குள் பிரிந்து செல்லும் உரிமையை அங்கீகரித்தவர்கள், தேசிய இனம் என்ற சொல்லிற்குப் பதிலாக சிறுபான்மையினம் என்ற சொல்லைப் பாவிக்கத் தொடங்கினர். இதன்மூலம் தேசிய இனத்திற்கு அளிக்கப்பட்டுவந்த வரையறைகள், உரிமைகள் இல்லாதொழிக்கும் நிலை உருவாகியது. தத்தம் நாடுகளில் தேசியப் பிரச்சனையின் போராட்டங்களை எதிர்கொண்ட அனைத்து நாடுகளும் இந்த ஒற்றை ஒழுங்கிற்குள் மிக மகிழ்;ச்சியாக இணைந்து கொண்டனர்.
விடுதலைப் புலிகளை அழிப்பதற்கு ‘எந்தப் பேயோடும் இணைந்து கொள்ளும்’ இலங்கையின் பொது அரசியற்போக்கிற்கு ‘வாராது போல்வந்த மாமணி’ச் சூழ்நிலை இது.
”அமெரிக்கா தனது பயங்கரவாத அமைப்புக்களின் பட்டியலில் விடுதலைப் புலிகளைச் சேர்த்துக் கொண்டது, சர்வதேச அளவில் புலிகளைப் பலவீனப்படுத்தவும், தனிமைப்படுத்தவும் முதன்மையான பங்காற்றியிருக்கிறது’ என ஐ.நா. சபைக்கான அமெரிக்காவின் முன்னாள் உப நிரந்தரப் பிரதிநிதியும் இலங்கைக்கான முன்னாள் அமெரிக்கத் தூதுவருமான பீற்றர் போர்லிக் கூறியதை இங்கு ஞாபகப்படுத்திக் கொள்ளலாம்.
இந்தச் சர்வதேசச் சூழலை, தமிழ் ஆய்வாளர்கள் கருதியதற்கு மாறாக, உலக மாற்றங்களை விடுதலைப் புலிகள் நன்றாகவே உணர்ந்திருந்தனர் என்றே கொள்ளவேண்டும். அதனால்தான் அவர்கள் தாமாகவே முன்வந்து பேச்சுவார்த்தைக்குரிய கதவினைத் திறந்தார்கள். இரட்டைக் கோபுர தாக்குதல் நடைபெற்ற ஆண்டையும் (11-09-2001) விடுதலைப் புலிகளின் சமாதான முன்னெடுப்பிற்கான யுத்தநிறுத்த அறிவிப்பு ஆண்டையும் (24-12-2001) கவனித்தால் இது நன்கு புரியும்.
இரு தரப்பையும் சம தரப்பாக ஏற்றுக்கொண்டு பேச்சு வார்த்தைக்கு ஆதரவளித்த மேற்குலகம், அரசிற்குச் சார்பான நிலைப்பாட்டை உடனே எடுக்கத் தொடங்கியது. அதன் முதற்படிதான் முன்னர் குறிப்பிட்ட அமெரிக்க மகாநாட்டிற்கு விடுதலைப் புலிகள் அழைக்கப்படாமை.
சம தரப்பென்ற வகையில் விடுதலைப் புலிகளும் அழைக்கப்படவேண்டும் என்ற கருத்தை இலங்கை அரசு முன்வைத்திருந்தால் அரசின் நம்பகத் தன்மையையாவது அது உறுதிப்படுத்தியிருக்கும். ஆனால் அவர்கள் அதற்கு மாறாக உள்ளுர மகிழ்ச்சி அடைந்தமை, அவர்களது வழமையான நம்பகத் தன்மையின்மையையே உணர்த்தியது.
சமாதான காலத்தில் 14-06-2002 ல் முல்லைத்தீவு கடற்பரப்பில் கடற் புலிகள் 12 பேர் கடற்படையினரால் கொல்லப்பட்டனர். இது ஒரு பாரதூரமான விளைவாகவும், இதனால் ஏற்படும் விடுதலைப் புலிகளின் சீற்றம், யுத்த நிறுத்தத்தையே முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் எனவும் பலரால் எதிர்பார்க்கப்பட்டது. ஏனெனில் 1987ல் விடுதலைப் புலிகள், இந்திய இராணுவத்தினருடன் பொருதிக்கொண்டதற்கும் இதை ஒத்த சம்பவமே காரணமாயிருந்தது என்பதை இங்கு கவனத்தில் கொள்ளலாம். இதேபோன்ற முறிவு ஏற்படாமைக்கு, இந்த பொறியை அவர்கள் நன்கு உணர்ந்திருந்தார்கள் என்பதுதான் காரணம்.
சுமாதானப் பேச்சு வார்த்தைகளின்போது இரு தரப்பும் நியாயமான தீர்வின் அடிப்படையில் ஈடுபடவில்லை என்பது, அக்காலத்திலேயே பலராலும் உணரப்பட்டது. பேச்சுவார்த்தையை புலிகள் முறியடிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களை ஏற்படுத்த அரசும், அரசு முறியடிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களை புலிகளும் ஏற்படுத்த முனைந்த வேளைகளில், இந்தியா உட்பட வல்லரசு நாடுகள், புலிகளை முறியடிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களிற்காகக் காத்திருந்தது.
உதவி வழங்கும் ரோக்கியோ மகாநாட்டில் விடுதலைப் புலிகள் பங்குபற்ற மறுத்தமை அவர்களிற்கான அபாயத்தை முன்னறிவித்தது. அக்கால அமெரிக்க இராஜாங்க அமைச்சர் கிறிஸ்ரினா ரொக்கா ”இன நெருக்கடிக்குத் தீர்வுகாண்பதற்கான சமாதான முயற்சிகளின் சிறந்த நலன்களாகவும், தமிழ் மக்களின் நலன்களிற்காகவும், ஏன் தங்களின் நலன்களிற்காகவும் விடுதலைப் புலிகள் ரோக்கியோ மகாநாட்டில் பங்குபற்ற வேண்டும்” என்றார்.
இதில் ‘தங்களின் நலன்’ என்ற வார்த்தை, விடுதலைப் புலிகளின் முதுகைத் தடவுவதற்கல்ல என்பதை அனைவரும் அறிவார். அதேவேளை அமெரிக்காவின் பிரதி ராஜாங்க அமைச்சர் றிச்சட் ஆமிரேஜ் ”பேச்சுவார்த்தைக்கு வராத ஒரு குழு சர்வதேசத்தை மிரட்டும் தொனியில் பேசுவதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது” என்றார். இதனோடு பேச்சுவார்த்தையின்போது ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட விடயங்களை, குறிப்பாக பாதுகாப்பு வலயம் போன்றவைகளின் இழுத்தடிப்புக்கள், அரசால் மறுக்கப்பட்ட இடைக்காலத் தீர்வு போன்றவைகள் தமிழீழத்தில் வீசப்போகும் பெரும் புயலுக்கான கருமேகங்களின் திரட்சியானது.
இக் கருமேகங்களின் பின்புலத் திரட்சியில் விடுதலைப் புலிகளை அழித்தொழிக்கும் Project Beacon உருவாகியது. இத்திட்டம் இலங்கையுடன், இந்தியா உட்பட பல வல்லரசு நாடுகளின் உதவியுடனும் நல்லாசியுடனும் 2005ல் ஒஸ்லோவில், உருவாக்கப்பட்டது.
2006ல் இருந்து 2009 வரையுமான காலப்பகுதிக்குள் மூன்று கட்டங்களாக விடுதலைப் புலிகளை ஒழித்துக்கட்டுவது, யுத்தத்தில் பொதுமக்கள் படுகொலைகள் கட்டற்றுப் போகும்போது புலம்பெயர் நாட்டு மக்கள் கிளர்ந்தெழாதவாறு முக்கியமானவர்களைக் கைதுசெய்தல், மக்கள் பீதியடைந்து விடுதலைப் புலிகளிற்கு எதிராக திரும்புவார்கள் என்ற நம்பிக்கையும், தொடர் குண்டுவீச்சில் தமிழர்களின் வாழ்வாதாரங்களைச் சிதைத்தல், போன்ற உப திட்டங்களும் அதனுடன் இணைந்திருந்தது.
இதன் பின்னர் இந்தியா சீனா இரசியா பாகிஸ்தான் போன்ற முக்கிய ஆசிய நாடுகளினதும், வல்லரசுகளின் உதவியுடனும் 25-05-2006ல் தொடங்கிய போர் 18-5-2009ல் விடுதலைப் புலிகள் சிதறடிக்கப்பட்டபின் முடிவுக்கு வந்தது. இந்த வெற்றிக்கு சில நாடுகள் அளித்த அதீத வாழ்த்துக்கள், விடுதலைப் புலிகளின் அழிவை அவர்கள் எந்தப் பின்னணியில் விரும்பியிருந்தார்கள் என்பதைத் தெளிவுபடுத்தும்.
இந்த இனப்படுகொலையின் வெறியாட்டத்தின் பின், கிட்டத்தட்ட மூன்று இலட்சத்திற்கு மேற்பட்ட மக்களை, இலங்கை அரசு வதைமுகாமில் மிருகங்களாக அடைத்து வைத்துவிட்டு, தமிழர்களை வெற்றிகொண்டதைக் கொண்டாடிய விதம், பல நாடுகளை அசௌகரியத்திற்கு உள்ளாக்கியபோதிலும், வெற்றி மமதையில் இருந்த பேரினவாத அரசிற்கு அதுவெல்லாம் ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை.
வெற்றியின் பின்னர் சர்வதேச நாடுகள், குறிப்பாக அமெரிக்கா, ஐ.நா.சபை, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில் இந்தியாகூட வெளியிட்ட அறிக்கைகளில், இவர்களின் உதவிக்கும் நெறிப்படுத்தலுக்கும் வெற்றிக்கும் பிரதிபலிப்பாக சில வாக்குறுதிகளை இலங்கை அளித்திருந்ததாக அறியமுடிகிறது. அது விடுதலைப் புலிகளின் அழிவிற்குப் பின்னர் அரசு ஒரு அரசியல் தீர்;வுத் திட்டத்தை முன் வைக்கும் என்பதுதான்.
ஏனெனில் இந்தியா, அமெரிக்கா, ஐ.நா.சபை, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் அனைத்தும் ஒரே விடயத்தை இலங்கை அரசிற்கு திரும்பத்திரும்ப வலியுறுத்திக்கொண்டு வருகிறார்கள். அது அரசு வாக்குறுதி அளித்தபடி இனப் பிரச்சனைக்கான தீர்வாக அதிகாரப் பகிர்வுத்திட்டத்தை விரைவாக முன்வைக்க வேண்டும் என்பதுதான். இத்திட்டம் இந்தியாவால் முன்வரையப்பட்ட 13வது அரசியல் சீர்திருத்தச் சட்டமும் அதற்கு அப்பாலும் என்று கணிக்கப்பட்டிருந்தது.
இக்காலங்களில் இலங்கை ஜனாதிபதியும் அவரது கட்சி அங்கத்தவர்களும் வெளியிட்ட முக்கியமான சில கருத்துக்கள் இவை
”இலங்கையில் சிறுபான்மையினர் என்ற ஒன்று இல்லை. அனைவரும் இலங்கையரே”
”அவர்கள் (தமிழர்கள்) எது வேண்டுமென்று நினைக்கிறார்களோ அது அவர்களிற்கு கிடைக்காது”
”விடுதலைப் புலிகள் அழிந்தபிறகு தமிழர் பிரச்சனையென ஒன்றும் இல்லை”
”முதலில் மீள்குடியேற்றம் அதன்பிறகே அரசியல் தீர்வு”
மீள்குடியேற்றத்திற்கு மூன்றுமாத காலஅவகாசம் பின்னர் கண்ணிவெடி அகற்றுதல் என்ற பேரில் உத்தேசமாக ஐந்து வருடங்கள் ஆக்கப்பட்டிருக்கின்றது. நிவாரணப் பணியாக பணம் வரும் வாசலாக அகதிகள் இருப்பதனால், அகதிகள் குடியேற்றத்தை அரசு முதன்மைப்படுத்தாது. அடுத்த ஆண்டும் மக்களைப் பராமரிக்க மேலும் 225 மில்லியன் டொலர்கள் தேவையாக இருப்பதாக இலங்கை அரசு கோரியுள்ளது இதனை உறுதிப்படுத்தும்.
இந்த உண்மையை ஐ.நா.சபை உணரும் காலம் இன்னும் கனியவில்லைபோலும். இறுதி யுத்தத்தின்போது 400 போராளிகள்தான் இருக்கின்றார்கள் என்று அறிவித்த அரசு பின் அதன் எண்ணிக்கையை மேலும் 10000 மாக உயர்த்திக் கொண்டது. இந்த எண்ணிக்கை அரசின் தேவைகளிற்காக காலத்திற்குக் காலம் தொடர்ந்து மாற்றமடைந்து கொண்டே போகும்.
அரசின் மேற்கூறிய அறிக்கைகளும் காலம் கடத்தல்களும், கடந்த அறுபது ஆண்டுகாலமாக ஈழமக்கள் கடந்துசென்ற வழியில் சர்வதேசம் வருவதற்கான கதவு திறக்கப்படுகின்றது என்பதை குறிக்கின்றது. மீள்குடியேற்றத்தின் பின்னர் அரசியல் தீர்வு என்பதனால் இப்போது ஐ.நா.சபை, அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் ஆகியன மீள் குடியேற்றம் பற்றி உரத்துக் குரல் கொடுக்கின்றனர். இதுவும் அரசின் காதுகளில் விழுவதாக இல்லை. இதன் அதிருப்தி வெளிப்பாடுகள் பல்வேறு விதங்களில் வெளிவரத் தொடங்கிவிட்டது.
பல்வேறு தடவைகள் கோரிக்கை விட்டுக் களைத்துப்போன ஐ.நா.பொதுச் செயலாளர் நாயகம் பான்.கி.மூன் சற்றும் மனம்தளராத விக்கிரமாதித்தனாய் நியுயோர்க்கில் நடைபெற்ற பொதுச் சபைக் கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ளச் சென்ற பிரதமர் ரட்னசிறி விக்கிரமநாயக்காவிடம் ”மீள் குடியேற்றத்தைத் துரிதப்படுத்தத் தவறினால் கசப்புணர்வதான் தீவிரமடையும்” என்று கூறியுள்ளார்.
இதே போன்று ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தின் வெளியுறவு ஆணையாளர் பெனிற்றா பெரேரோ வால்ட்டனர் ஜனாதிபதியின் சிரேஷ்ட ஆலோசகரான பசில் ராஜபக்சவைச் சந்தித்து ”இடம் பெயர்ந்த மக்கள் மிகத் துரிதமாக மீளக் குடியமர்த்தப்படல் வேண்டும்” என வலியுறுத்தியுள்ளார்.
இவை எல்லாவற்றிற்கும் சிகரம் வைத்ததுபோல் இந்திய அரசியல் ஆய்வாளர் கேணல் ஹரிகரன் ”சிறிலங்கா அரசியல்வாதிகள் எப்போதும் இரட்டை நிலைப்பாடு கொண்டவர்கள். வேண்டும்போதெல்லாம் அவர்கள் எதனை வேண்டுமானாலும் பேசுவார்கள், செய்வார்கள். முன்னர் இனப் பிரச்சனைகளிற்கு தீர்வாக சமஷ்டி பற்றி பேசினார்கள். இப்போது அதைத் தூக்கி வீசிவிட்டு அதிகாரப் பகிர்வு பற்றிப் பேசுகிறார்கள். சமஷ்டி போன்று எதிர்காலத்தில் இதுவும் அரசியலிலிருந்து காணாமல் போய்விடும். சிறிலங்கா தமிழர் விடயத்தில் பாராமுகமாய் இருந்தால் கடந்த முப்பது வருடங்களில் அது சுற்றிவந்த சுழற்சியை மீண்டும் ஒருமுறை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்” என்கிறார்.
இப்போது மீண்டும், தீர்வுத் திட்டத்திற்கான அனைத்து கட்சி பிரதிநிதிகள் குழுவின் தலைவர் பேராசிரியர் திஸ்ஸ விதாரண ”பொதுத் தேர்தலின் பின்னரே அரசியல் தீர்வுத் திட்டம் வெளியிடப்படும்” என்கிறார். இதன் தொடர்ச்சியாக சர்வதேசம் சில தெளிவான நிலைப்பாடுகளை உணர்த்த முன்வரும்போது, தமிழர்களின் அர்த்தமுள்ள அரசியல் தீர்வு முன்வைக்கப்படுமா? அல்லது சீனாவின் பின்னணியின் பலத்தில் ‘உனக்கும் பெப்பே உனது அப்பனுக்கும் பெப்பெ’ என்பதான இலங்கையின் இயல்பான மனநிலை வெளிவருமா? அல்லது மேற்குலகின் பொருளாதாரத் தேவைகள்தான் முதன்மைப்படுத்தப்படுமா? இக் கேள்விகளே முக்கியமானது.
ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தினால் வழங்கப்படும் GSP + வரிச் சலுகை தற்காலிகத் தடையுடன் நீள்கிறது. இப்போதைய அதன் தற்காலிக நிறுத்தமும் அதைப்பெற அரசு எடுக்கும் அதிதீவிர முயற்சியும், அமெரிக்காவினால் வெளியிடவிருந்த சிறிலங்காவின் மனித உரிமை மீறல் அறிக்கையும், சிறிலங்காவின் பாதுகாப்பு அமைச்சரின் அமெரிக்க பயணத்துடன் மெல்ல பின்தள்ளப்பட்டு, மீண்டும் வெளியிடப்பட்டுவிட்டது. மீண்டும் அமெரிக்கா தன் சுயநல அடிப்படையில் இலங்கையைப் பகைத்துக்கொள்ளக்கூடாது என்று தீர்மானித்து இருக்கிறது.
இந்தியாவும் பெரிய அழுத்தம் எதனையும் இலங்கை அரசிற்கு கொடுக்கப் போவதில்லை. இந்த ஆதரவான போக்கு அல்லது இதற்கு எதிரான கடுமையான போக்கு ஆகியவற்றின்மூலம், அர்த்தமுள்ள தீர்விற்குப் பதிலாக ஏதாவது ஒன்று, தீர்வு என்ற பெயரில் தமிழர்முன் வைக்கப்பட, இந்தியா, மேற்குலகின் அரசியல் நலன்கள் முதன்மைப்படுத்தப்படலாம்.
இறுதியில் யார்யாருடைய நலன்களிற்காக அழிக்கப்படுவதும், பயன்படுத்தப்படுவதுமான ஒரு இனமாக ஈழத்தமிழர்கள் ஆகிப் போனார்கள். மு.புஷ்பராஜன்
நெருடல் இணையம்
புதன், 10 பிப்ரவரி, 2010
'சைபர்' போர்...!
அவசர உலகில் இணையதள பயன்பாடு தவிர்க்க முடியாததாகி விட்டது. வீட்டுக்கு பொருள்கள் வாங்குவதில் இருந்து, பங்கு வர்த்தகம் வரை அனைத்தும் இணையதளத்தின் உதவியோடுதான் நடைபெறுகின்றன.
தகவல் தொடர்புக்கும், அறிவுசார் தேடலுக்கும்தான் இணையதளம் என்றிருந்த காலம் மறைந்து, மக்களின் அத்தியாவசிய, அவசியத் தேவைகளில் ஒன்றாக மாறி வருகிறது. மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையோடு பிரிக்க முடியாத அளவுக்கு இணையதளம் இணைந்துள்ளது.
இணையதளங்களின் தேவையும், சேவையும் பெருகிவரும் நிலையில், அதில் நடைபெறும் குற்றச்செயல்களும் வேகமாகவே அதிகரிக்கின்றன. முன்பு குறிப்பிட்டுச் சொல்லுமளவுக்கு மட்டுமே இக் குற்றங்கள், இப்போது சர்வ சாதாரணமாக நடைபெறுகின்றன.
இணையதளம், செல்போன் போன்ற தகவல் தொடர்பு சாதனங்களில் நடைபெறும் இக் குற்றங்கள் 'சைபர் குற்றங்கள்' என்றே அழைக்கப்படுகிறது.
இணையதளம், இ. மெயிலில் நடைபெறும் குற்றங்களை பெரிய அளவில் எடுத்துக் கொள்ளாத உலக நாடுகள், இப்போது இணையதளங்களில் நடைபெறும் குற்றங்கள் ஒரு நாட்டையே உலுக்கும் அளவுக்கு இருப்பதால், அதற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதைத் தடுப்பதற்குரிய வழிமுறைகளை ஆலோசித்து வருகின்றன.
ஆனால், இப் பிரச்னையில் உலக நாடுகளிடம் தேவையான ஒத்துழைப்பை ஒவ்வொரு நாடும் வழங்க மறுப்பதால், சைபர் குற்றங்களில் ஈடுபடுவோர் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. இதன்விளைவாக இப்போது 5 நிமிஷத்துக்கு ஓர் இணையதளம் சிதைக்கப்படுவதாக உலக அளவில் ஒரு புள்ளிவிவரம் தெரிவிக்கிறது.
ஒரு நாட்டின் இணையதளத்தைச் சிதைப்பது, அதில் இருக்கும் தகவல்களை உருக்குலைப்பது, தகவல்களை மாற்றி எழுதுவது, தவறான தகவல்களை அளிப்பது, தகவல்களைத் திருடுவது என இணையங்களில் நடைபெறும் குற்றங்களின் பட்டியல் நீளுகிறது. இவை தகவல் தொழில்நுட்பத் துறையில் வளர்ந்த நாடுகளில்தான் அதிகம் நடைபெறுகின்றன. இதுவே 'சைபர் போர்' எனவும் அழைக்கப்படுகிறது.
உலக அளவில் அதிகமாகச் சிதைக்கப்படும் இணையதளங்களில், இந்திய இணையதளங்கள் கணிசமான இடத்தைப் பிடித்துள்ளன. இந்திய எல்லையில் சீன ராணுவம் செய்யும் விஷமத்தனங்களைவிட, அந்த நாட்டினர் இந்திய அரசு இணையதளங்களில் செய்யும் விஷமத்தனங்கள் அதிகம். சீனாவைப் போன்று, பாகிஸ்தானும் இந்திய இணையதளங்களில் விஷமத்தனம் செய்யும் போக்கு அதிகரித்துள்ளது.
இவர்களின் பிடியில் இந்திய அரசின் இணையதளங்கள் மட்டுமன்றி, அரசியல் தலைவர்கள், மதத் தலைவர்கள் ஆகியோரின் இணையதளங்களும் சிக்குகின்றன. ஜூன் மாதத்துடன் நிறைவடைந்த கடந்த 3 ஆண்டுகளில் 9,052 இந்திய இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. 2006}ல் 1,216 இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டதே அப்போது பெரிய அளவாகப் பார்க்கப்பட்டது. ஆனால் அதன்பின்னர், இணையதளங்கள் அதைவிட அதிகமான அளவில் சிதைக்கப்பட்டு வருகின்றன.
இவ்வாண்டு ஜூன் மாதத்துடன் நிறைவடைந்த 6 மாதங்களில் 3,286 இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. 1998}ம் ஆண்டு போக்ரானில் அணுகுண்டுச் சோதனையின்போது, அதை 'ஜீ' செய்தி சேனல், 'இந்தியா டுடே' ஆகியவை செய்தி வெளியிட்டன. அப்போது பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்தவர்களால் இவ்விரு இணையதளங்களும் சிதைக்கப்பட்டன. இந்திய இணையத்தளங்கள் சிதைக்கப்பட்டது இதுவே முதல்முறை ஆகும்.
இந்திய இணையதளங்களை முதலில் அதிகமாக பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்தவர்கள் சிதைத்தனர். இப்போது அவர்களையும் விஞ்சி சீனர்கள் சிதைத்து வருகின்றனர். அதோடு மட்டுமன்றி பாகிஸ்தானியர்கள் செய்யும் விஷமப் பிரசாரங்களைவிட, சீனர்கள் இந்தியாவைப் பற்றி அதிக விஷமப் பிரசாரங்களை இணையதளங்கள் மூலம் செய்கின்றனர்.
இதன் காரணமாக செப்டம்பர் மாதம் மட்டும் சுமார் 692 இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றில் 511 இணையங்கள் அரசுடையதாகும். இந்த இணையதளங்களில் பெரும்பாலனவை சீனர்களாலே சிதைக்கப்பட்டுள்ளதாக அரசு தகவல்கள் கூறுகின்றன.
சங்கேத வார்த்தைகளைத் திருடியும், இணையதளங்களில் சர்வர்களைச் செயலிழக்க செய்தும் இத் தாக்குதலை அவர்கள் நடத்தியுள்ளனர். இத் தாக்குதலில் காங்கிரஸ் தலைவர் சோனியாவின் இணையதளமும் சிக்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. இதுபோன்ற செயல்கள் மும்பைத் தாக்குதலுக்கு பின்னர் அதிக அளவில் இருப்பதாகக் கண்டறியப்பட்டுள்ளது.
கடந்த வாரம் இந்தியப் பாதுகாப்பு ஆலோசக அலுவலகத்தில் உள்ள கணினிகளில் தகவல்களைத் திருடுவதற்கு சீனாவில் இருந்து இ.மெயில் வந்திருப்பது கண்டறியப்பட்டு அழிக்கப்பட்டது. இந்த இ. மெயிலைத் திறந்திருந்தால், கணினிகளில் இருந்த தகவல்கள் திருடப்பட்டு அழிக்கப்பட்டிருக்கும் எனப் பாதுகாப்பு அலுவலக வட்டாரங்கள் தெரிவித்தன.
இந்தியாவுக்கு எதிராக ஒரு பனிப்போராகவே சீனாவும், பாகிஸ்தானும் சைபர் போரை நடத்தி வருகின்றன. எல்லைக்கு வெளியில் இருக்கும் ஆபத்தைப்போல, இதுவும் நாட்டில் நிலவும் அமைதியைக் குலைக்கும் ஓர் ஆபத்துதான். இத்தகைய அச்சுறுத்தலை செய்யும் சீனா, பாகிஸ்தானைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். இச் செயலை முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்த முடியாதபட்சத்தில், நாட்டில் கணினி மூலம் இயங்கும் அனைத்துத் துறைகளையும் எங்கேயோ ஓர் இடத்தில் இருந்துகொண்டு கட்டுப்படுத்த முடியும். அந்தக் கணினிகளில் உள்ள அனைத்துத் தகவல்களைத் திருடவும் முடியும் என தகவல் தொழில்நுட்பத் துறை வல்லுநர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.
வளர்ந்த நாடுகள் இப்படிப்பட்ட பிரச்னைகளை தங்களது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துள்ளன. இதற்காக அந்த நாடுகள் தங்களது இணையதளங்களைக் காப்பதற்காக பல்வேறு பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை எடுத்து வருகின்றன. அந்த நடவடிக்கைகளை நாமும் விரைவாக எடுக்க வேண்டும். இல்லையெனில் சீனாவிடம் இமயமலை சாரல் பகுதியை இழந்தது போன்று, இணையதளங்களை இழக்க நேரிடும்.
தினமணி
தகவல் தொடர்புக்கும், அறிவுசார் தேடலுக்கும்தான் இணையதளம் என்றிருந்த காலம் மறைந்து, மக்களின் அத்தியாவசிய, அவசியத் தேவைகளில் ஒன்றாக மாறி வருகிறது. மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையோடு பிரிக்க முடியாத அளவுக்கு இணையதளம் இணைந்துள்ளது.
இணையதளங்களின் தேவையும், சேவையும் பெருகிவரும் நிலையில், அதில் நடைபெறும் குற்றச்செயல்களும் வேகமாகவே அதிகரிக்கின்றன. முன்பு குறிப்பிட்டுச் சொல்லுமளவுக்கு மட்டுமே இக் குற்றங்கள், இப்போது சர்வ சாதாரணமாக நடைபெறுகின்றன.
இணையதளம், செல்போன் போன்ற தகவல் தொடர்பு சாதனங்களில் நடைபெறும் இக் குற்றங்கள் 'சைபர் குற்றங்கள்' என்றே அழைக்கப்படுகிறது.
இணையதளம், இ. மெயிலில் நடைபெறும் குற்றங்களை பெரிய அளவில் எடுத்துக் கொள்ளாத உலக நாடுகள், இப்போது இணையதளங்களில் நடைபெறும் குற்றங்கள் ஒரு நாட்டையே உலுக்கும் அளவுக்கு இருப்பதால், அதற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதைத் தடுப்பதற்குரிய வழிமுறைகளை ஆலோசித்து வருகின்றன.
ஆனால், இப் பிரச்னையில் உலக நாடுகளிடம் தேவையான ஒத்துழைப்பை ஒவ்வொரு நாடும் வழங்க மறுப்பதால், சைபர் குற்றங்களில் ஈடுபடுவோர் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. இதன்விளைவாக இப்போது 5 நிமிஷத்துக்கு ஓர் இணையதளம் சிதைக்கப்படுவதாக உலக அளவில் ஒரு புள்ளிவிவரம் தெரிவிக்கிறது.
ஒரு நாட்டின் இணையதளத்தைச் சிதைப்பது, அதில் இருக்கும் தகவல்களை உருக்குலைப்பது, தகவல்களை மாற்றி எழுதுவது, தவறான தகவல்களை அளிப்பது, தகவல்களைத் திருடுவது என இணையங்களில் நடைபெறும் குற்றங்களின் பட்டியல் நீளுகிறது. இவை தகவல் தொழில்நுட்பத் துறையில் வளர்ந்த நாடுகளில்தான் அதிகம் நடைபெறுகின்றன. இதுவே 'சைபர் போர்' எனவும் அழைக்கப்படுகிறது.
உலக அளவில் அதிகமாகச் சிதைக்கப்படும் இணையதளங்களில், இந்திய இணையதளங்கள் கணிசமான இடத்தைப் பிடித்துள்ளன. இந்திய எல்லையில் சீன ராணுவம் செய்யும் விஷமத்தனங்களைவிட, அந்த நாட்டினர் இந்திய அரசு இணையதளங்களில் செய்யும் விஷமத்தனங்கள் அதிகம். சீனாவைப் போன்று, பாகிஸ்தானும் இந்திய இணையதளங்களில் விஷமத்தனம் செய்யும் போக்கு அதிகரித்துள்ளது.
இவர்களின் பிடியில் இந்திய அரசின் இணையதளங்கள் மட்டுமன்றி, அரசியல் தலைவர்கள், மதத் தலைவர்கள் ஆகியோரின் இணையதளங்களும் சிக்குகின்றன. ஜூன் மாதத்துடன் நிறைவடைந்த கடந்த 3 ஆண்டுகளில் 9,052 இந்திய இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. 2006}ல் 1,216 இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டதே அப்போது பெரிய அளவாகப் பார்க்கப்பட்டது. ஆனால் அதன்பின்னர், இணையதளங்கள் அதைவிட அதிகமான அளவில் சிதைக்கப்பட்டு வருகின்றன.
இவ்வாண்டு ஜூன் மாதத்துடன் நிறைவடைந்த 6 மாதங்களில் 3,286 இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. 1998}ம் ஆண்டு போக்ரானில் அணுகுண்டுச் சோதனையின்போது, அதை 'ஜீ' செய்தி சேனல், 'இந்தியா டுடே' ஆகியவை செய்தி வெளியிட்டன. அப்போது பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்தவர்களால் இவ்விரு இணையதளங்களும் சிதைக்கப்பட்டன. இந்திய இணையத்தளங்கள் சிதைக்கப்பட்டது இதுவே முதல்முறை ஆகும்.
இந்திய இணையதளங்களை முதலில் அதிகமாக பாகிஸ்தானைச் சேர்ந்தவர்கள் சிதைத்தனர். இப்போது அவர்களையும் விஞ்சி சீனர்கள் சிதைத்து வருகின்றனர். அதோடு மட்டுமன்றி பாகிஸ்தானியர்கள் செய்யும் விஷமப் பிரசாரங்களைவிட, சீனர்கள் இந்தியாவைப் பற்றி அதிக விஷமப் பிரசாரங்களை இணையதளங்கள் மூலம் செய்கின்றனர்.
இதன் காரணமாக செப்டம்பர் மாதம் மட்டும் சுமார் 692 இணையதளங்கள் சிதைக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றில் 511 இணையங்கள் அரசுடையதாகும். இந்த இணையதளங்களில் பெரும்பாலனவை சீனர்களாலே சிதைக்கப்பட்டுள்ளதாக அரசு தகவல்கள் கூறுகின்றன.
சங்கேத வார்த்தைகளைத் திருடியும், இணையதளங்களில் சர்வர்களைச் செயலிழக்க செய்தும் இத் தாக்குதலை அவர்கள் நடத்தியுள்ளனர். இத் தாக்குதலில் காங்கிரஸ் தலைவர் சோனியாவின் இணையதளமும் சிக்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. இதுபோன்ற செயல்கள் மும்பைத் தாக்குதலுக்கு பின்னர் அதிக அளவில் இருப்பதாகக் கண்டறியப்பட்டுள்ளது.
கடந்த வாரம் இந்தியப் பாதுகாப்பு ஆலோசக அலுவலகத்தில் உள்ள கணினிகளில் தகவல்களைத் திருடுவதற்கு சீனாவில் இருந்து இ.மெயில் வந்திருப்பது கண்டறியப்பட்டு அழிக்கப்பட்டது. இந்த இ. மெயிலைத் திறந்திருந்தால், கணினிகளில் இருந்த தகவல்கள் திருடப்பட்டு அழிக்கப்பட்டிருக்கும் எனப் பாதுகாப்பு அலுவலக வட்டாரங்கள் தெரிவித்தன.
இந்தியாவுக்கு எதிராக ஒரு பனிப்போராகவே சீனாவும், பாகிஸ்தானும் சைபர் போரை நடத்தி வருகின்றன. எல்லைக்கு வெளியில் இருக்கும் ஆபத்தைப்போல, இதுவும் நாட்டில் நிலவும் அமைதியைக் குலைக்கும் ஓர் ஆபத்துதான். இத்தகைய அச்சுறுத்தலை செய்யும் சீனா, பாகிஸ்தானைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். இச் செயலை முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்த முடியாதபட்சத்தில், நாட்டில் கணினி மூலம் இயங்கும் அனைத்துத் துறைகளையும் எங்கேயோ ஓர் இடத்தில் இருந்துகொண்டு கட்டுப்படுத்த முடியும். அந்தக் கணினிகளில் உள்ள அனைத்துத் தகவல்களைத் திருடவும் முடியும் என தகவல் தொழில்நுட்பத் துறை வல்லுநர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.
வளர்ந்த நாடுகள் இப்படிப்பட்ட பிரச்னைகளை தங்களது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துள்ளன. இதற்காக அந்த நாடுகள் தங்களது இணையதளங்களைக் காப்பதற்காக பல்வேறு பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை எடுத்து வருகின்றன. அந்த நடவடிக்கைகளை நாமும் விரைவாக எடுக்க வேண்டும். இல்லையெனில் சீனாவிடம் இமயமலை சாரல் பகுதியை இழந்தது போன்று, இணையதளங்களை இழக்க நேரிடும்.
தினமணி
சரத் பொன்சேகா விடயத்தில் வெளிநாடுகள் தலையிட முடியாது - சிறிலங்கா திட்டவட்டமாக அறிவிப்பு:
சரத் போன்சேகா கைது செய்யப்பட்ட விவகாரத்தில் வெளிநாடுகள் எதுவும் தலையிட முடியாது என்று சிறிலங்கா வெளிவிவகார அமைச்சர் றோகித போகொல்லாகம தெரிவித்துள்ளார்.
சிறிலங்கா குடியரசு அதிபர் மகிந்த ராஜபக்சவுடன் ரஸ்யா சென்றிருந்த அவர், நேற்று நாடு திரும்பிய பின்னர் நடத்திய செய்தியாளர் சந்திப்பிலேயே இவ்வாறு கூறியுள்ளார்.
“உள்நாட்டு சட்ட விதிமுறைகளுக்கு அமையவே சரத் பொன்சேகா கைது செய்யப்பட்டுள்ளதால் சர்வதேச சக்திகள் இது குறித்து அழுத்தம் கொடுக்க முடியாது. எமது நாட்டைப் பொறுத்தவரை அனைவரும் சமமானவர்கள். ஒருவர் தவறு செய்தால் நாட்டின் சட்ட விதிமுறைகளுக்கமைய அவரை விசாரிப்பதற்கு முறையுண்டு.
அந்த வகையில் சரத் பொன்சேகாவை கைது செய்திருப்பதற்கான காரணத்தை இராணுவத்தினர் தெளிவாக கூறியுள்ளனர். தான் கைது செய்யப்பட்டு இருப்பதற்கான காரணத்தை சரத் பொன்சேகாவும் நன்கு புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்.
இதுவரை எந்தவொரு நாட்டில் இருந்தும் சரத் பொன்சேகாவின் கைது குறித்து ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு கூட வரவில்லை.
சரத் பொன்சேகா என்பதற்காக இல்லை; நாட்டில் எவர் சட்ட விதி முறைகளை மீறி நடந்தாலும் அவருக்கு எதிராகச் சட்ட நடவடிக்கை எடுக்கப்படுவது வழமையானதாகும். அந்த வகையிலேயே இந்தக் கைது இடம்பெற்றிருக்கின்றது" என்று அமைச்சர் றோகித போகொல்லாகம மேலும் தெரிவித்தார்.
இதற்கிடையே, சரத் பொன்சேகாவை இராணுவ நீதிமன்றில் விசாரிப்பதா அல்லது குடியியல் நீதிமன்றத்தில் விசாரிப்பதா என்பது குறித்து சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனையை பெற்ற பின்னரே இராணுவத்தின் சட்டப் பிரிவு தீர்மானம் எடுக்கும் என்று சிறிலங்கா இராணுவப் பேச்சாளர் மேஜர் ஜெனரல் பிரசாத் சமரசிங்க தெரிவித்துள்ளார்.
பொன்சேகாவிடம் இருந்து பெறப்படும் வாக்குமூலத்தை இராணுவ சட்டப் பிரிவினர் பரிசீலித்து அதை சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனைக்கு அனுப்பி வைப்பர். அதன் பின்னரே அடுத்த கட்ட நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என்று அவர் மேலும் தெரிவித்தார்.
அதே வேளை, இராணுவத்தின் சட்ட விதிமுறைகளுக்கு அமையவே சரத் பொன்சேகா இராணுவக் காவல்துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டதாக சிறிலங்காவின் பாதுகாப்பு விவகாரங்களுக்கான பேச்சாளர் அமைச்சர் கெஹலிய ரம்புக்வெல தெரிவித்துள்ளார்.
எந்த ஒரு இராணுவ அதிகாரியோ அல்லது படையினனோ சேவையின் போது இராணுவ சட்டங்களை மீறினால் - அவர் ஓய்வுபெற்று ஆறு மாத காலத்துக்குள் இராணுவம் சட்ட நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள முடியும்.
இராணுவச் சட்டத்தின் 57 பிரிவு அதைத் தெளிவாக கூறுகிறது. அந்த சட்ட விதி விதிமுறைகளுக்கு அமைவாகவே பொன்சேகா இராணுவக் காவல்துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டார்.
பாதுகாப்பு அதிகாரிகளின் பிரதானியாக இருந்த போது இராணுவ சட்டங்களை மீறிய குற்றச்சாட்டின் பேரிலேயே பொன்சேகா கைதுசெய்யப்பட்டார்.
பாதுகாப்புச் சபை நாட்டின் பாதுகாப்பு தொடர்பான தீர்மானங்களை மேற்கொள்வதில் உச்சமட்ட சபை. இராணுவத் தளபதியாக இருந்த போது பொன்சேகா பாதுகாப்பு சபையின் முன்னணி அங்கத்தவராக இருந்தவர்.
பாதுகாப்பு சபையின் உறுப்பினராக இருந்த போது அரசுக்கு எதிரான அரசியல் கட்சிகளுடனும் அவர் தொடர்பு வைத்ததுடன் பல முக்கிய இரகசியங்களையும் பரிமாறிக் கொண்டிருந்திருக்கலாம். பாதுகாப்பு சபை உறுப்பினர் என்ற ரீதியில் இது அவர் செய்யக் கூடாத ஒன்று.
சரத் பொன்சேகா சேவையில் இருந்த போது அரசியல் கட்சிகளுடன் தொடர்பு வைத்திருந்தமை தொடர்பாக முழுமையான விசாரணைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. இது தவிர மேலும் பல குற்றச்சாட்டுகள் முன்வைக்கப்பட்டுள்ளன. அவை தொடர்பாகவும் விசாரணைகள் நடத்தப்பட்டு வருகின்றன.
அந்த விசாரணைகள் முடிந்த பின்னர் அது தொடர்பாகவும் உரிய நடவடிக்கை எடுக்கப்படும்.
பொன்சேகாவின் வெளிநாடுகளுடனான தொடர்புகள் குறித்து விசாரணைகளுக்குப் பின்னரே எதையும் கூறமுடியும் என்றும் அமைச்சர் கெகலிய ரம்புக்வெல மேலும் தெரிவித்துள்ளார்.
இதற்கிடையே, இராணுவச் சட்டங்களின்படி சரத் பொன்சேகாவின் மீது விசாரiணைகள் நடத்தப்பட்டு குற்றம் நிரூபிக்கப்படுமானால் அவருக்கு மரணதண்டனையோ அல்லது ஆயுள் தண்டனையோ விதிக்கப்படலாம் என்று முன்னாள் சட்டமா அதிபர் சி.ஆர்.டி.சில்வா தெரிவித்துள்ளார்.
அதே வேளை, சரத் பொன்சேகாவுடன் தொடர்புடைய இராணுவ அதிகாரிகளை வவுனியா நெலுக்குளம் தொழில் நுட்பக் கல்லூரி இராணுவ முகாம், கொழும்பு கடற் படைத் தளம், திருகோணமலை கடற்படைத் தளம், அனுராதபுர சாலியபுர இராணுவ முகாம் ஆகியவற்றில் தடுத்து வைத்து விசாரணை நடத்துவதற்கான நிலையங்களாக அறிவிக்கபட்டுள்ளன.
இது தொடர்பாக அவசரகாலச் சட்ட விதிகளுக்கு அமைய விசேட வர்த்தமானி அறிவித்தலை சிறிலங்காவின் காவல்துறைமா அதிபர் வெளியிட்டுள்ளார்.
நேற்று முன்தினம் இரவு கைது செய்யப்பட்ட சரத் பொன்சேகா தற்போது கடற்படைத் தலைமையகத்திலேயே தடுத்து வைக்கப்பட்டு விசாரிக்கப்பட்டு வருகிறார்.
அவரை சந்திப்பதற்கு நேற்று அவரது மனைவி அனோமா பொன்சேகா அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
சிறிலங்கா குடியரசு அதிபர் மகிந்த ராஜபக்சவுடன் ரஸ்யா சென்றிருந்த அவர், நேற்று நாடு திரும்பிய பின்னர் நடத்திய செய்தியாளர் சந்திப்பிலேயே இவ்வாறு கூறியுள்ளார்.
“உள்நாட்டு சட்ட விதிமுறைகளுக்கு அமையவே சரத் பொன்சேகா கைது செய்யப்பட்டுள்ளதால் சர்வதேச சக்திகள் இது குறித்து அழுத்தம் கொடுக்க முடியாது. எமது நாட்டைப் பொறுத்தவரை அனைவரும் சமமானவர்கள். ஒருவர் தவறு செய்தால் நாட்டின் சட்ட விதிமுறைகளுக்கமைய அவரை விசாரிப்பதற்கு முறையுண்டு.
அந்த வகையில் சரத் பொன்சேகாவை கைது செய்திருப்பதற்கான காரணத்தை இராணுவத்தினர் தெளிவாக கூறியுள்ளனர். தான் கைது செய்யப்பட்டு இருப்பதற்கான காரணத்தை சரத் பொன்சேகாவும் நன்கு புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்.
இதுவரை எந்தவொரு நாட்டில் இருந்தும் சரத் பொன்சேகாவின் கைது குறித்து ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு கூட வரவில்லை.
சரத் பொன்சேகா என்பதற்காக இல்லை; நாட்டில் எவர் சட்ட விதி முறைகளை மீறி நடந்தாலும் அவருக்கு எதிராகச் சட்ட நடவடிக்கை எடுக்கப்படுவது வழமையானதாகும். அந்த வகையிலேயே இந்தக் கைது இடம்பெற்றிருக்கின்றது" என்று அமைச்சர் றோகித போகொல்லாகம மேலும் தெரிவித்தார்.
இதற்கிடையே, சரத் பொன்சேகாவை இராணுவ நீதிமன்றில் விசாரிப்பதா அல்லது குடியியல் நீதிமன்றத்தில் விசாரிப்பதா என்பது குறித்து சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனையை பெற்ற பின்னரே இராணுவத்தின் சட்டப் பிரிவு தீர்மானம் எடுக்கும் என்று சிறிலங்கா இராணுவப் பேச்சாளர் மேஜர் ஜெனரல் பிரசாத் சமரசிங்க தெரிவித்துள்ளார்.
பொன்சேகாவிடம் இருந்து பெறப்படும் வாக்குமூலத்தை இராணுவ சட்டப் பிரிவினர் பரிசீலித்து அதை சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனைக்கு அனுப்பி வைப்பர். அதன் பின்னரே அடுத்த கட்ட நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என்று அவர் மேலும் தெரிவித்தார்.
அதே வேளை, இராணுவத்தின் சட்ட விதிமுறைகளுக்கு அமையவே சரத் பொன்சேகா இராணுவக் காவல்துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டதாக சிறிலங்காவின் பாதுகாப்பு விவகாரங்களுக்கான பேச்சாளர் அமைச்சர் கெஹலிய ரம்புக்வெல தெரிவித்துள்ளார்.
எந்த ஒரு இராணுவ அதிகாரியோ அல்லது படையினனோ சேவையின் போது இராணுவ சட்டங்களை மீறினால் - அவர் ஓய்வுபெற்று ஆறு மாத காலத்துக்குள் இராணுவம் சட்ட நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள முடியும்.
இராணுவச் சட்டத்தின் 57 பிரிவு அதைத் தெளிவாக கூறுகிறது. அந்த சட்ட விதி விதிமுறைகளுக்கு அமைவாகவே பொன்சேகா இராணுவக் காவல்துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டார்.
பாதுகாப்பு அதிகாரிகளின் பிரதானியாக இருந்த போது இராணுவ சட்டங்களை மீறிய குற்றச்சாட்டின் பேரிலேயே பொன்சேகா கைதுசெய்யப்பட்டார்.
பாதுகாப்புச் சபை நாட்டின் பாதுகாப்பு தொடர்பான தீர்மானங்களை மேற்கொள்வதில் உச்சமட்ட சபை. இராணுவத் தளபதியாக இருந்த போது பொன்சேகா பாதுகாப்பு சபையின் முன்னணி அங்கத்தவராக இருந்தவர்.
பாதுகாப்பு சபையின் உறுப்பினராக இருந்த போது அரசுக்கு எதிரான அரசியல் கட்சிகளுடனும் அவர் தொடர்பு வைத்ததுடன் பல முக்கிய இரகசியங்களையும் பரிமாறிக் கொண்டிருந்திருக்கலாம். பாதுகாப்பு சபை உறுப்பினர் என்ற ரீதியில் இது அவர் செய்யக் கூடாத ஒன்று.
சரத் பொன்சேகா சேவையில் இருந்த போது அரசியல் கட்சிகளுடன் தொடர்பு வைத்திருந்தமை தொடர்பாக முழுமையான விசாரணைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. இது தவிர மேலும் பல குற்றச்சாட்டுகள் முன்வைக்கப்பட்டுள்ளன. அவை தொடர்பாகவும் விசாரணைகள் நடத்தப்பட்டு வருகின்றன.
அந்த விசாரணைகள் முடிந்த பின்னர் அது தொடர்பாகவும் உரிய நடவடிக்கை எடுக்கப்படும்.
பொன்சேகாவின் வெளிநாடுகளுடனான தொடர்புகள் குறித்து விசாரணைகளுக்குப் பின்னரே எதையும் கூறமுடியும் என்றும் அமைச்சர் கெகலிய ரம்புக்வெல மேலும் தெரிவித்துள்ளார்.
இதற்கிடையே, இராணுவச் சட்டங்களின்படி சரத் பொன்சேகாவின் மீது விசாரiணைகள் நடத்தப்பட்டு குற்றம் நிரூபிக்கப்படுமானால் அவருக்கு மரணதண்டனையோ அல்லது ஆயுள் தண்டனையோ விதிக்கப்படலாம் என்று முன்னாள் சட்டமா அதிபர் சி.ஆர்.டி.சில்வா தெரிவித்துள்ளார்.
அதே வேளை, சரத் பொன்சேகாவுடன் தொடர்புடைய இராணுவ அதிகாரிகளை வவுனியா நெலுக்குளம் தொழில் நுட்பக் கல்லூரி இராணுவ முகாம், கொழும்பு கடற் படைத் தளம், திருகோணமலை கடற்படைத் தளம், அனுராதபுர சாலியபுர இராணுவ முகாம் ஆகியவற்றில் தடுத்து வைத்து விசாரணை நடத்துவதற்கான நிலையங்களாக அறிவிக்கபட்டுள்ளன.
இது தொடர்பாக அவசரகாலச் சட்ட விதிகளுக்கு அமைய விசேட வர்த்தமானி அறிவித்தலை சிறிலங்காவின் காவல்துறைமா அதிபர் வெளியிட்டுள்ளார்.
நேற்று முன்தினம் இரவு கைது செய்யப்பட்ட சரத் பொன்சேகா தற்போது கடற்படைத் தலைமையகத்திலேயே தடுத்து வைக்கப்பட்டு விசாரிக்கப்பட்டு வருகிறார்.
அவரை சந்திப்பதற்கு நேற்று அவரது மனைவி அனோமா பொன்சேகா அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)